Blonde Octopussy

Octopussy is de dertiende James Bondfilm geproduceerd door EON Productions, met voor de zesde keer Roger Moore als James Bond. De film kwam in hetzelfde jaar uit als de niet van EON Productions Bondfilm Never Say Never Again met Sean Connery als James Bond. Connery speelde eerder al in een aantal Bondfilms, wat leidde tot een felle concurrentiestrijd. De film kwam voor het eerst uit op 6 juni 1983 en werd tussen 10 augustus 1982 en 25 januari 1983 op verschillende locaties opgenomen. Het budget werd geschat op 27,5 miljoen dollar. De film verdiende zichzelf ruim terug: hij bracht wereldwijd bijna 190 miljoen dollar op. Roger Moore ontving 4 miljoen dollar voor zijn werk aan deze film.... In hetzelfde jaar dat de film uitkwam, kwam ook de concurrerende Bondfilm Never Say Never Again in de bioscoop. Dit had te maken met een jarenlange juridische strijd over de filmrechten van Thunderball. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Octopussy_(film))

Thunderball is het negende James Bondboek geschreven door Ian Fleming. Het is tevens het eerste deel van de Blofeld-trilogie. Fleming baseerde het boek op het scenario van een mislukt James Bondfilmproject. De eerste verfilming van het boek kwam uit in 1965. Net als bij alle andere Bondverhalen van Ian Fleming, werd ook deze bewerkt tot een krantenstrip. Toen Fleming echter zijn verhaal The Living Daylights aan een concurrerende krant verkocht, werd de strip abrupt afgebroken. Het boek is in het Nederlands uitgebracht met de titel Kalm Aan Mr. Bond. ... Oorspronkelijk zou het verhaal van Thunderball het eerste deel worden van een filmserie. Bonds tegenstanders zouden in eerste instantie de Russen zijn, maar later werd dit veranderd naar de Maffia, totdat men op het idee kwam van SPECTRE, een organisatie opgebouwd uit leden van SMERSJ, de Gestapo, de Mafia en de Tong. Jack Whittingham en Kevin McClory zouden het script van Fleming nog meerdere keren bewerken. Door meerdere problemen stierf het project een snelle dood. Fleming werkte het verhaal daarna om tot de roman Thunderball, net zoals hij ideeën voor een (nooit voltooide) James Bondtelevisieserie had verwerkt in meerdere korte verhalen. Hierop sleepten McClory en Whittingham Fleming voor de rechter wegens plagiaat. De rechtszaak deed Flemings gezondheid geen goed, en dus maakten ze een schikking: voortaan zou er in het boek vermeld worden dat het was gebaseerd op het script van Fleming, Whittingham en McClory. Bovendien verkreeg McClory de filmrechten. In 1964 maakte McClory een overeenkomst met Harry Saltzman en Albert R. Broccoli, de producenten van de James Bondfilmserie. Gedrieën maakten ze de film, als vierde in de officiële serie. Volgens de afspraak zou McClory daarna twaalf jaar geen nieuwe verfilming van het boek maken. Na 1976 mocht EON Productions Blofeld en SPECTRE dus niet meer gebruiken. Plannen om in 1978 een nieuwe verfilming te maken gingen niet door toen United Artists een rechtszaak aanspanden tegen McClory, die zich geen verdediging kon veroorloven. Uiteindelijk kon McClory in 1983 alsnog een remake maken bij Warner Bros., onder voorwaarde dat Thunderball, James Bond en/of 007 niet in de titel voorkwamen. Dit werd Never Say Never Again. In de jaren 90 werkte McClory met Sony aan plannen voor een remake, Warhead 2000, met Timothy Dalton of Liam Neeson als Bond. Toen Sony in 1997 haar eigen James Bondserie aankondigde, begonnen MGM en Danjaq een rechtszaak. De uitspraak luidde dat voortaan alleen EON Productions James Bondfilms mocht maken. In een tegenaanklacht van Sony werd geclaimd dat McClory geld diende te krijgen voor alle Bondfilms, omdat hij mede verantwoordelijk was voor de creatie van de filmversie. De rechter oordeelde dat McClory dan veel eerder stappen had kunnen ondernemen en dat de zaak verjaard was. In 2005 werd Metro-Goldwyn-Mayer gedeeltelijk eigendom van Sony. In wiens handen de rechten op Thunderball precies waren, was daarna enige tijd niet duidelijk. In november 2013 werd bekendgemaakt dat Danjaq en MGM de filmrechten definitief hadden overgenomen van de erven van McClory. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Thunderball_(roman))

Het verhaal gaat dat de film oorspronkelijk The Property of a Lady had zullen heten, maar om de concurrentie met die andere Bondfilm aan te gaan werd een prikkelender titel gezocht. Toen Roger Moore in een interview stelde dat de film Octopussy ging heten, werd hij niet eens serieus genomen. Ook al was de titel wat grof, deze sprak wel aan. Ook op de posters deed men erg zijn best om de film extra aan te prijzen. Uiteindelijk zou Octopussy toch succesvoller blijken dan de concurrerende film. Octopussy bracht met een kleiner budget meer geld op in de bioscopen.... De naam van de film is gebaseerd op het korte verhaal Octopussy uit de bundel Octopussy and The Living Daylights van Ian Fleming. Het verhaal van de film heeft verder niks met dit boek te maken, maar er wordt wel één keer naar gerefereerd. In dezelfde verhalenbundel staat ook het verhaal The Property of a Lady. Hierin gebruiken de Russen een Fabergé-ei om een spion uit te betalen, dat ze via een veiling terugkopen. Een soortgelijke tactiek wordt ook in een van de eerste scènes van de film gebruikt. In het boek Octopussy spoort Bond majoor Dexter Smythe op en beschuldigt hem van diefstal en moord. Bond laat hem de keus om óf zelfmoord te plegen óf om zich 24 uur later te laten arresteren. Smythe komt vervolgens in zijn onvoorzichtigheid om door een prik van een schorpioenvis. Vervolgens wordt hij aangevreten door een octopus die hij zelf getraind heeft en liefkozend Octopussy had genoemd. Dexter Smythe blijkt in de film de vader van Octopussy te zijn, maar zij bedankt Bond, omdat hij haar vader zelf een keus heeft gegeven. Later in de film komt een van de mannen van Kamal Khan om, doordat deze in z'n gezicht wordt gebeten door een blauwgeringde octopus. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Octopussy_(film))

Dit is de laatste Bondfilm waarin aan het einde de titel van de volgende film verschijnt. De volgende film, A View to a Kill stond foutief vermeld aan het einde van deze film, namelijk onder de naam From A View To A Kill. Aan het einde van The Spy Who Loved Me stond ook al onterecht For Your Eyes Only, in plaats van Moonraker. Waarschijnlijk zagen de makers van de films in dat het daarom niet zo handig is om meteen al de naam van de volgende film te vermelden. ... Vijay Amritraj is in het echte leven een professionele tennisser. Vandaar dat hij zich tijdens een achtervolging met een tennisracket verdedigt en de omstanders heen en weer kijken alsof het een tenniswedstrijd is. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Octopussy_(film))

De Octopoda (afgeleid van het Grieks Ὀκτάπους, 'acht-poot') zijn een orde binnen de klasse van de Cephalopoda (uit Grieks κεφαλόποδα ("koppotigen"), Nederlands: inktvissen) met acht armen of tentakels en drie harten.[1] Het bekendste geslacht binnen deze orde van inktvissen is Octopus en soorten van andere geslachten worden in het Nederlands vaak ook aangeduid met de naam octopus. Deze dieren kunnen zich in allerlei spleten nestelen om op zoek te gaan naar voedsel of een schuilplaats. Het voedsel bestaat voornamelijk uit krabben, garnalen, kreeften, weekdieren en vissen. Ze komen voor in alle wereldzeeën en oceanen, en kunnen korte tijd op het droge leven, zolang hun kieuwen maar vochtig zijn. Alle octopussen zijn giftig, maar alleen die van het geslacht blauwgeringde octopussen zijn dodelijk voor mensen.[2] In veel landen rond de Middellandse Zee, zoals Spanje, Italië en Griekenland, geldt de octopus ('pulpo') als delicatesse. Het vlees is echter te taai om te eten. Het vlees wordt eetbaar door het dier tientallen keren op een harde ondergrond te smijten. Een moderne methode is de octopus in te vriezen, met hetzelfde resultaat. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Octopoda)

Er bestaan meerdere geslachten en families van Octopusachtigen (Octopoda), met meer dan 100 verschillende soorten, waarvan de achtarm of gewone octopus (Octopus vulgaris, geslacht Octopus) de bekendste soort is. De classificatie van geslachten en families verschilt echter nogal, afhankelijk van bron of auteur (zie ook Inktvissen). Enkele andere bekende geslachten zijn Eledone en Hapalochlaena. De achtarmen van het geslacht Eledone hebben armen met slechts één rij zuignappen. Zij komen voor in de Middellandse Zee en het noordoostelijk deel van de Atlantische Oceaan. Het tweede geslacht, uit de Indische en Stille Oceaan, wordt ook wel blauwgeringde octopus genoemd, en wordt maar 10 cm lang. Desondanks heeft hij een dodelijke beet. ... De Octopoda hebben geen exoskelet zoals de Nautilidae noch een intern skelet zoals Sepia dat heeft. Het enige harde deel in zijn lichaam is de hoornachtige bek die lijkt op die van een papegaai. De levensduur is kort en bedraagt voor de kleinere soorten soms niet meer dan zes maanden. De voortplanting luidt ook de dood in. De vangarmen zijn met zuignappen bedekt. Dit zijn meestal twee rijen zuignappen, bij enkele soorten is er sprake van één rij. Sommige soorten zijn in staat om, bijvoorbeeld bij gevaar, vangarmen af te stoten (net zoals de hagedis dat met zijn staart kan doen). Daarnaast beschikken octopoden nog over twee andere middelen om zich te beschermen, het spuiten van een inktwolk uit zijn inktzak en de eigenschap om hun kleur aan de omgeving aan te passen (camouflage). .... Octopussen gelden als intelligente dieren die beschikken over een korte- en langetermijngeheugen. Twee derde van de zenuwcellen bevindt zich niet in de hersenen, maar in de vangarmen. Dierproeven in aquaria hebben aangetoond dat de octopus in staat is allerlei patronen en vormen goed van elkaar te onderscheiden. Ook zijn zij goed in staat tot leren, zoals blijkt uit doolhofproeven. Verder wordt er soms 'speelgedrag' vertoond zoals blijkt uit het onderzoeken en manipuleren van voorwerpen en speelgoed dat zich in aquaria bevindt. Het is bekend dat exemplaren die in aquaria worden gehouden, soms het aquarium verlaten en op zoek gaan naar voedsel. Een bijzondere eigenschap is verder het vermogen om van kleur te veranderen. Dit gebeurt via pigment bevattende cellen in de opperhuid, de zogeheten chromatoforen. De armuiteinden bevatten chemoreceptoren, wat het mogelijk maakt de prooi te proeven. Ondanks de spleetvormige pupillen kunnen de ogen scherp zien. Ze kunnen echter geen kleuren waarnemen. Speciale evenwichtsorganen, de statocysten, zorgen voor de oriëntatie in het horizontale vlak. Ook de ogen blijven via een autonome zenuwbaan altijd horizontaal gericht. De proprioceptie (waarneming van eigen lichaamshouding) is echter gebrekkig ontwikkeld, waardoor er slechts een gebrekkige controle is over bijvoorbeeld de armbewegingen. De voortbeweging geschiedt door op de armen voort te kruipen, of door water te spuiten uit de gespierde sifons (een soort kokers), ook wel hyponomen genoemd. Ondanks dat ze de meest intelligente ongewervelde dieren zijn, is er nog maar heel weinig bekend over hoe ze pijn ervaren. Volgens nieuw onderzoek zouden octopussen psychologische (emotionele) pijn voelen op vrijwel dezelfde manier als zoogdieren.[3] (https://nl.wikipedia.org/wiki/Octopoda)

Octopussen hebben geen longen en zelfs geen ruggengraat. Maar wat ze wel hebben is het vermogen om puzzels op te lossen. Octopussen leren door te observeren en maken, net zoals mensen, gebruik van hulpmiddelen. Maar wat hun intelligentie zo verbazingwekkend maakt, is dat die voortgekomen is uit een totaal andere biologische structuur dan de onze. ... De ruim 200 soorten octopussen behoren tot de orde van inktvissen. De wetenschappelijke naam, Cephalopoda, is afgeleid van het Grieks en betekent letterlijk koppotigen. Hun ‘kop’ bevat ontzettend grote hersenen en een ingewikkeld zenuwstelsel dat net zoveel zenuwcellen bevat als dat van een hond. Bij ons is dat stelsel gebundeld in onze hersenen, maar bij octopussen zijn de 500 miljoen zenuwcellen verspreid over het hele lichaam. Zo’n 10% zit in de hersenen, daarnaast hebben ze twee grote optische lobben in het hoofd die samen 30% van de cellen bevatten en de overige 60% bevindt zich in de tentakels. Dit zou voor ons betekenen dat onze armen een eigen persoonlijkheid zouden hebben. (https://www.animalstoday.nl/weetjes-bijzondere-brein-octopus/)

Van alle ongewervelde dieren lijken octopussen het meest op ons. Vanwege de manier waarop ze je blik beantwoorden. Dat onderscheidt ze ook van veel gewervelde dieren; zo lijken de meeste vissen je niet aan te kijken. Maar ook vanwege hun behendigheid. Hun acht armen zijn uitgerust met honderden zuignappen, zodat ze voorwerpen kunnen beetpakken. Ze openen schelpen, maken het fltersysteem van een aquarium onklaar en draaien deksels van potten. Dat onderscheidt ze weer van zoogdieren als dolfijnen. Die zijn weliswaar intelligent, maar hebben hun bouw tegen. Een dolfijn krijgt niet snel een pot open. Anderzijds zijn octopussen ook weer zo vreemd als een willekeurig ruimtewezen. Om te beginnen hebben ze drie harten en is hun bloed blauw. Wanneer een octopus zich bedreigd voelt, spuit hij een inktwolk en gaat hij er bliksemsnel vandoor. Ze hebben geen botten. De enige harde delen van hun lichaam zijn hun mond, die lijkt op de snavel van een papegaai, en een kern van kraakbeen rondom hun hersenen. Hierdoor glippen ze door de kleinste spleten. ... Al hun zuignappen kunnen onafankelijk van elkaar bewegen en elke zuignap is bedekt met smaakreceptoren – alsof wij honderden tongen op ons lichaam zouden hebben. Hun huid zit vol met lichtgevoelige cellen. (https://www.nationalgeographic.nl/perpetual-planet/2018/03/octopussen-sierlijk-en-slim)

Octopuses have three hearts: one pumps blood around the body; the other two pump blood to the gills. The reason for this impressive cardiac hardware probably comes down to the unusual composition of their blood. Unlike vertebrates that have iron-rich haemoglobin packed into red blood cells, octopuses – along with some tarantulas, scorpions and horseshoe crabs – have copper-rich haemocyanin dissolved directly in their blood (this means their blood is blue!). Haemocyanin is less efficient than haemoglobin as an oxygen transporter. The three hearts help to compensate for this by pumping blood at higher pressure around the body to supply the octopuses’ active lifestyle. (https://www.sciencefocus.com/nature/why-does-an-octopus-have-more-than-one-heart/)

There are around 300 species of octopuses, and a similar number of squid which occupy different ocean habitats. Most octopuses live close to the seabed, with a few exceptions like blanket octopuses and argonauts. Usually, they’re solitary and often thoroughly antisocial (in aquariums they tend to eat each other). The exceptions are two locations in Australia, nicknamed Octopolis and Octlantis, where octopuses have been found living rather awkwardly together in close neighbourhoods. In contrast, squid swim through open seas, often in coordinated shoals.... Another piece of research on oval squid in Japan has recently shown that, just like octopuses, squid can also match their body colour to their surroundings to hide from predators.... There are, however, plenty of differences between octopuses and squid. To tell them apart, all you need to do is count their numerous appendages. Octopuses have eight arms with sensitive suckers arranged all the way to the tip. Meanwhile, squid have eight arms plus an additional pair of limbs with suckers just at the ends. These are tentacles that they shoot out, like a chameleon’s tongue, to grab and drag in prey. (https://www.sciencefocus.com/nature/difference-between-squid-and-octopus/)

Tegenwoordig worden ruim 750 bekende soorten gerekend tot de klasse Cephalopoda. Behalve ongeveer driehonderd octopussoorten vallen hieronder diverse pijlinktvissen en zeekatten (die elk tien tentakels hebben) en enkele soorten nautilussen: eigenaardige, in schelpen levende dieren met negentig tentakels. De moderne octopussen vormen een bont gezelschap. Neem de reuzenkraak (Enteroctopus do eini): een groot exemplaar kan ruim honderd kilo zwaar worden, met armen van twee meter lang. Octopus wol is dan weer piepklein en weegt nog geen dertig gram. Er zijn ook octopussen met een minuscule mantel, maar met immens lange tentakels; andere zijn evenwichtiger gebouwd. (https://www.nationalgeographic.nl/perpetual-planet/2018/03/octopussen-sierlijk-en-slim)

Een octopus kan al zijn armen in elke richting bewegen en uitstrekken, en is daarbij niet afankelijk van schouders, ellebogen of polsen. Hierdoor kan hij zich in alle richtingen en in allerlei vormen voortbewegen. .... De camouflage van de octopus heeft drie belangrijke elementen. Ten eerste de kleur. Octopussen genereren kleur door middel van een systeem van pigmenten en reflectoren. De kleurpigmenten, vooral tinten als geel, bruin en rood, zitten in duizenden minuscule zakjes in de bovenste huidlaag. Gesloten zakjes zien eruit als minuscule spikkels. Om het pigment te tonen, trekt een octopus de spieren rondom de zak samen, waardoor deze openspringt.... Afhankelijk van welke zakken de octopus opent of sluit, vormt de huid bepaalde patronen, zoals gekleurde banen, strepen of vlekken. De reflecterende cellen zijn er in twee soorten. Het eerste type weerkaatst het licht dat invalt, zodat de huid wit oogt als het licht wit is, rood als het licht rood is enzovoorts. Het tweede type is te vergelijken met een levende zeepbel die verschillende kleuren laat zien, afhankelijk van de kijkrichting. De reflectoren en de pigmentorganen samen bieden een octopus de mogelijkheid een rijk kleurenpalet te laten zien. Het tweede belangrijke element bij de camouflage is de huidstructuur. Door specifieke spieren samen te trekken, kunnen octopussen hun huid laten veranderen van glad tot stekelig. Zo maakt Abdopus aculeatus slierten aan die de indruk wekken dat het dier een stuk zeewier is. Het derde element bij camouflage is de lichaamshouding. Een octopus kan meer of minder opvallen door zijn houding. Sommige octopussen rollen zich op en nemen de vorm aan van een stuk koraal; met slechts twee van hun armen kruipen ze langzaam over de zeebodem, alsof ze willen zeggen: nee, kijk niet naar mij, ik ben gewoon een steen. Hoe komt het dat juist octopussen deze technieken tot in de puntjes beheersen? Het korte antwoord luidt: evolutie. In de loop van tientallen miljoenen jaren hadden dieren die beter zijn in het zich vermommen steeds meer kans om te ontkomen aan roofdieren en op die manier voor nageslacht te zorgen. En talrijke dieren (zoals palingen, dolfijnen, bidsprinkhaankreeften, aalscholvers, veel soorten vis en zelfs andere octopussen) verschalken graag een octopus. (https://www.nationalgeographic.nl/perpetual-planet/2018/03/octopussen-sierlijk-en-slim)

Maar dit is geen filmblog of Freek Vonkpagina, het is een bierblog. 

De Octopus Blonde is een bier gebrouwen door Octopus uit . Deze Speciale Belge heeft een alcohol percentage van 5.0%. De bierstijl Speciale Belge komt van oorsprong uit België. (https://www.beerinabox.nl/speciaalbier/octopus-blonde)

Stadshaven Octopus Blond in kleine fles is een blond bier van 6% met bloedsinaasappel en mini-kiwi. (https://www.speciaalbierpakket.nl/nl/stadshaven-octopus-blond.html)

Octopus/Kraken Blond Stadshaven Brouwerij Blonde Ale Octopus/Kraken Blond Stadshaven Brouwerij Blonde Ale ... 6% ABV ... 12 IBU ... Conquer the blood orange and kiwi berry in this smooth fruity blond beer. Crack open this easy-drinking brew and set your sights on smooth sailing. It is a malty embrace and a slight bitter surge that gives way to juicy kiwi berry, a blood orange twist, and the slightest hint of juniper. A strong hold. Fearless ships bull into port with a monster dose of vitamin C from tropical groves and sub-arctic Siberia. All hands on deck. Grab it before it’s gone. (https://untappd.com/b/stadshaven-brouwerij-octopus-kraken-blond/4312286)

Octopus Blond is een b(l)ond bier van 6% met kiwibes en bloedsinaasappel. 

De kiwibes (oftewel mini kiwi, baby kiwi of Siberische kruisbes) is familie van de gewone kiwi, met het verschil dat ze zo groot zijn als een druif. De gladde schil is eetbaar, net als bij de gewone kiwi. Verder zijn ze veel zoeter dan een gewone kiwi en net zo rijk aan vitamines en mineralen. (https://www.veggipedia.nl/groentenenfruit/kiwibes) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Mini-kiwi)

De bloedsinaasappel, of wijnsinaasappel, of rode sinaasappel, in Vlaanderen bloedappelsien of moro-appelsien genoemd, is een soort sinaasappel die binnenin rood is. Er bestaan twee typen, de volbloed (schil en vruchtvlees rood) en de halfbloed (alleen vruchtvlees rood). Van deze typen bestaan weer verschillende rassen. De smaak is friszoet tot zoet. De bloedsinaasappel is rond 1850 in het Middellandse Zeegebied ontstaan. Men zegt dat de bloedsinaasappel 'bloedt' als men hem opensnijdt. Deze sinaasappel wordt net zoals de gewone sinaasappel zowel gegeten als geperst tot vruchtensap. Geperst lijkt het sap van deze vrucht niet alleen op bloed, maar ook op rode wijn. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedsinaasappel)

Bloedsinaasappels smaken daadwerkelijk anders dan gewone sinaasappels. Vaak wordt de smaak omschreven als 'minder zuur' dan een sinaasappel met een hint van frambozen. Persoonlijk proef ik die frambozen niet heel erg, maar ik vind ze desondanks erg lekker. De voedingswaarde is vergelijkbaar met die van een reguliere sinaasappel. Zo bevatten bloedsinaasappels een flinke dosis vitamine C en foliumzuur. Daarnaast is deze bloederige sinaasappel een bron van vezels: ongeveer 3 gram per vrucht. Erg fijn voor je darmen dus! Ook niet onbelangrijk: een bloedsinaasappel bevat slechts 80 calorieën. (https://www.veggipedia.nl/veggieblogs/bloedsinaasappel-het-bloedrode-zusje-van-de-sinaasappel)

Het bier ziet er uit als een gewoon blond bier en smaakt ook als een gewoon bloind bier. Al heeft het in de afdronk een wat speciaal wrangbitter randje. Met wat fantasie kun je de kiwibes en sinaasappel plaatsen. Op zich wel een lekker bier, maar de exotische fruitsalade komt niet echt tot uitbundige uiting.

ZICHT/KLEUR Blond. GEUR Een fruitige geur met aroma's van jeneverbes, kiwibes en bloedsinaasappel. SMAAK Fruitig en doordrinkbaar met tonen van citrus en jeneverbes. AFDRONK Een licht bittere afdronk. (https://www.mitra.nl/product/stadshaven-octopus-blond-33cl)

Open onze Octopus Blond een lekker doordrinkbaar bier en laat je gedachten varen. Voel de moutige omhelzing en proef de lichte, bittere golf die weg deint met een twist van sappige kiwi en bloedsinaasappel ... Stijl Blond Alcohol 6,0% Proefnotities Kiwibessen en bloedsinaasappel Plato 14,5 IBU 12 EBC 20 Kleur Blond / geel Mout Pilsner malt Hop Duitse en Tsjechische hopsoorten(https://stadshavenbrouwerij.nl/bieren/octopus-blond/)

Al bijna een eeuw voeren koelschepen pallets met exotische goederen Rotterdam binnen. Nu wordt er iets anders gebrouwen aan de rand van het water. Wij zijn de Fearless Brewers. Onze moedige bemanning is op een zoektocht, trotseert de golven en verzamelt de beste ingrediënten om het beste craft bier te maken. Proef het avontuur in onze Fearless Fruit lijn. Van boot tot vorkheftruck tot brouwketel, de exotische smaken vieren Merwehavens rijke geschiedenis als ooit Europa's grootste fruithaven. Of, voor een gedurfde kijk op de klassiekers, maak kennis met onze gedurfde zeelieden van de Fearless Crew-lijn. Uit het zout en gruis van de volle zee komt briljant bier dat puur ambachtelijk is. (https://stadshavenbrouwerij.nl/bieren/)

De Stadshaven Brouwerij is gevestigd in het Maker's District van Rotterdam, in de Merwehaven. Het ruim 100 jaar oude gebouw waarin de brouwerij zich bevindt was oorspronkelijk een magazijn voor fruit. Niet alleen wordt hier gebrouwen, er is ook een horecagelegenheid waar je de bieren kunt proeven. (https://www.mitra.nl/product/stadshaven-octopus-blond-33cl)

Het Merwe-Vierhavensgebied (M4H) is de broedplaats, proeftuin en leidend voorbeeld van de circulaire economie van de toekomst. Ook bij ons stroomt innovatie door onze aderen en brouwketels. Duurzaamheid is een essentieel onderdeel in onze bedrijfsvoering, onze (brouw)processen en natuurlijk op onze menukaart. Als brouwerij willen we voorop lopen op het gebied van duurzaamheid. Daarom gebruiken we alleen de modernste technieken die zo min mogelijk water en energie verspillen. ... Onze hypermoderne brouwerij installatie - geleverd door het Duitse BrauKon – beschikt over allerlei duurzame eigenschappen. Zo wordt de warmte die vrijkomt uit het koelwater hergebruikt als voorverwarmd brouwwater. (https://stadshavenbrouwerij.nl/duurzaamheid/)

We zijn voor anker gegaan in het Rotterdamse Makers District en hebben een nieuw en onderscheidend brouwconcept dat zijn weerga niet kent gecreëerd; de Stadshaven Brouwerij! Ervaar de unieke combinatie van een state-of-the-art brouwerij en een gastropub aan het water met bieren geïnspireerd op de vitaminerijke geschiedenis van onze locatie. De Stadshaven Brouwerij is een initiatief van directeur Harm van Deuren, die voor dit project een betrokken groep bierliefhebbers en experts om zich heen heeft verzameld. In februari 2021 kwam onze droom eindelijk uit; de Stadshaven Brouwerij begon met brouwen en in juli 2021 ontvingen we de eerste gasten in onze ‘Waterfront Gastropub’. In ons 100 jaar oude, volledig gerestaureerde fruitpakhuis van ruim 5.000 m2 brouwen we jaarlijks 2 miljoen liter ambachtelijk bier, waarmee we de op één na grootste onafhankelijke craftbierbrouwerij van Nederland zijn! ... Onze brouwerij brouwt batches van 4.000 liter en heeft 19 vergistingstanks met een totale opslagcapaciteit van bijna 200.000 liter! Daarnaast hebben we ook een eigen fust-, blik- en flessenvullijn. Deze laatste vult maar liefst 6.500 flessen per uur! (https://stadshavenbrouwerij.nl/over-stadshaven/)