Sour beer is beer which has an intentionally acidic, tart, or sour taste. Sour beer styles include Belgian lambics and Flanders red ale and German Gose and Berliner Weisse. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Als Sauerbier gelten alle säuerlichen Biere. Gewöhnlich sind das deutsche Bierstile wie Berliner Weisse und Gose oder belgische Sauerbiere wie spontanvergorene Lambics, Geuze und Fruchtbiere. Die Säure kommt von einer speziellen Hefe- und / oder Bakteriengärung und macht die Biere zur perfekten spritzig-sauren Erfrischung im Sommer. (https://www.beerwulf.com/de-de/artikel-uber-craft-bier/sauerbiere)
Am bekanntesten ist wohl die Berliner Weiße, die angeblich schon Napoleon als „Champagner des Nordens“ bezeichnete. Vor rund 300 Jahren soll es in der Stadt an der Spree mehr als 200 Brauereien gegeben haben, die nur diese spezielle Art von Weiße produzierten – dann starb der Bierstil nahezu aus. ... Eine Berliner Weisse ist ein obergäriges Bier auf Weizenbasis, das mit Hefe und Milchsäurebakterien vergoren wird. Ein helles, säuerlich-erfrischendes, leichtes Getränk für den Sommer. Übrigens dürfen nur in der Hauptstadt gebraute Biere auch so genannt werden. Deshalb setzten vor allem in Berlin Craft Brauer darauf, der Hauptstadt ein Stück Kultur zurück zu geben, indem sie die Weiße als modernes Kultgetränk inszenieren. (https://www.beerwulf.com/de-de/artikel-uber-craft-bier/sauerbiere)
Berliner Weisse is een bierstijl die wordt gekenmerkt door een droge, zure smaak met maar weinig bitterheid. Qua uiterlijk en geur heeft dit bier wel iets weg van een champagne. Berliner Weisse wordt ook nog wel eens liefkozend de 'champagne van het noorden' genoemd. Berliner Weisse is licht van kleur en heeft veel koolzuur. Dit bier - dat onlosmakelijk is verbonden met de Duitse hoofdstad Berlijn - heeft een bescheiden alcoholpercentage. ... Zicht: Bleekgeel tot lichtblond bier, licht mistig, met een bescheiden ongelijkmatige tot soms romige schuimkraag. Geur: De geur is overheersend zuur. Aroma's van melkzuur en appelcider, soms wat graanaroma's, die doen denken aan brood. De zure aroma's kunnen zich ontwikkelen in de richting van fruitige en bloemige aroma's. Smaak: De smaak is overheersend zuur. Het zuur kan zo sterk zijn dat je mond er van samentrekt. De smaak is verfrissend, droog en heeft kenmerken van appelcider en champagne. (https://www.bierista.nl/stijl/berliner-weisse)
Unlike modern brewing, which is done in a sanitary environment to guard against the intrusion of wild yeast,[1] historically the starter used from one batch to another usually contained some wild yeast and bacteria.[2] Sours are made by intentionally allowing wild yeast strains or bacteria into the brew, traditionally through the barrels or during the cooling of the wort in a coolship open to the outside air.[3][4] The most common microbes used to intentionally sour beer are the bacteria Lactobacillus and Pediococcus, while the fungus Brettanomyces can also add some acidity.[1] Another method for achieving a tart flavor is adding fruit, which directly contributes organic acids such as citric acid.[4][5] Additionally, acid can be directly added to beer or added by the use of unusually large amounts of acidulated malt. Depending on the process employed, the uncertainty involved in using wild yeast may cause the beer to take months to ferment and potentially years to mature.[1] However, modern methods allow sour beer to be created within a typical timeframe for ales, usually several days.[6] ... Making sours is a risky and specialized form of beer brewing, and longstanding breweries which produce it and other lambics often specialize in this and other Belgian-style beers. Established in 1836, one of the oldest breweries still in operation that produces sour beer is the Rodenbach Brewery of Roeselare, Belgium.[7] Sour beer has also spread outside Belgium, to other European countries, the United States and Canada. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
„Das Sauerbier“ gibt es nicht. Mit dem Begriff Sauerbier werden eine ganze Vielzahl unterschiedlichster Biere zusammengefasst. Welche Stile sind das, wo kommen sie her – und vor allem: Warum schmecken manche Biere sauer? Unsere Übersicht zum Thema Sauerbier. Früher war irgendwie mehr sauer. Sagen Bierhistoriker. Man müsse, meinen die alle unisono, davon ausgehen, dass vor der Einführung des bis heute gängigen Konservierungsverfahrens flüssiger Lebensmittel durch Louis Pasteur – kurz: vor der Pasteurisierung – alle Biere mehr oder weniger säuerlich schmeckten. Infektionen mit Milchsäure- oder anderen Bakterien oder bestimmten Hefen wie der Brettanomyces, die für einen ganz eigenen Sauer-Touch im Bier sorgen, waren kaum zu verhindern. Je nach Brauerei, Temperatur, Jahreszeit, Spiel des Schicksals, tat das dem Geschmack des Bieres mehr oder weniger Abbruch. Die Redewendung, etwas verkaufe sich „wie sauer Bier“, hat jedenfalls belegbare, historische Wurzeln. Als Brauer ab Ende des 19.Jahrhunders in der Lage waren, das zu verhindern, taten sie das in Deutschland auch. Saure Biere waren hierzulande schnell auf dem Rückzug, selbst das letzte seiner Art, die Berliner Weiße, war bis Mitte des 20.Jahrhunderts fast ausgerottet. In anderen Teile der Welt aber hielten sich Sauerbiere – allen voran in Belgien. (https://www.hopfenhelden.de/sauerbier-bierwissen/)
Sour beer styles While any type of beer may be soured, most follow traditional or standardized guidelines. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
American wild ale Main article: American wild ale Beers brewed in the United States utilize yeast and bacteria strains instead of or in addition to standard brewers yeasts. These microflora may be cultured or acquired spontaneously, and the beer may be fermented in a number of different types of brewing vessels. American wild ales tend not to have specific parameters or guidelines stylistically, but instead simply refer to the use of unusual yeasts. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Amerikanische Sauerbiere Sauerbier ist schon etwas ganz Eigenwilliges. Bei Bier sind die Geschmackknospen einfach zunächst auf bitter, malzig, dunkel gepolt. Sauer und frisch ist im ersten Moment erschreckend. Dennoch gibt es mittlerweile auch in den USA Brauereien, die sich auf die Produktion von sauren Bieren spezialisiert haben, Cascade Brewing oder Allagash in Portland etwa. Letztere prägen mit ihren Bieren das „American Spontaneous Ale“, ein transatlantische Äquivalent zum Lambic. Ganz spannend, aber tatsächlich nur etwas für den fortgeschrittenen Craft-Trinker, sind die amerikanischen „dry-hopped Sours“, saure Biere, die während Gär- oder Lagerzeit mit Hopfen gestopft werden. Das ist ungewöhnlich, da bei belgischen Sauerbieren der Hopfengeschmack eine eher untergeordnete Rolle spielt. Die populärsten sauren Biere in der US-Craft-Szene aber haben deutschen Ursprung: Es sind die Berliner Weisse und die Gose. (https://www.hopfenhelden.de/sauerbier-bierwissen/)
Berliner Weisse Main article: Berliner Weisse At one time the most popular alcoholic beverage in Berlin, this is a somewhat weaker (usually around 3% abv) beer made sour by use of Lactobacillus bacteria. This type of beer is usually served with flavored syrups to balance the tart flavor.[8] (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Berliner Weisse Die Berliner Weisse ist ein Berliner Weißbier, also ein mit Weizenmalz gebrautes, obergäriges Bier, traditionelle sehr leicht (um etwa 3 % Vol., und damit deklarationstechnisch kein „Vollbier“ wie Pils oder Helles, sondern ein „Schankbier“) und hell. Im Berlin des 18. und 19.Jahrhunderts war die Weisse das Berliner Bier schlechthin, mehr als hundert Brauereien soll es seinerzeit gegeben haben, die nichts anderes brauten als dieses milchsaure und mit Brettanomyces vergorene Bier. Als die Truppen Napoleons 1806 in der Stadt an der Spree einmarschierten, berauschten sie sich voll Freude damit und gaben der Berliner Weisse den schönen Spitznamen „Champagner des Nordens“. Dann allerdings, zu Beginn des 20.Jahrhunderts, als untergärige Biere wie das Helle und das Pils die deutsche Bierlandschaft eroberten, verlor die Weisse an Beliebtheit, die frühen Marketingversuche, sie mit Schirmchen und fruchtigem Schuss (anfangs ein Kümmelschnaps (Berliner „Strippe“, sehr köstlich!) oder Holundersirup, später schlicht „grün“ oder „rot“) als Sommerdrink beliebt zu halten, scheiterten und die Berliner Weisse drohte gänzlich auszusterben – zumindest das Original mit Brett, jener Hefe, die sich konventionelle Brauer eher ungern ins Haus holen, weil die Gefahr besteht, dass sie damit ihre anderen Biere infizieren und das Pils sauer wird. (https://www.hopfenhelden.de/sauerbier-bierwissen/)
Flanders red ale Main article: Flanders red ale Flanders red ales are fermented with brewers yeast, then placed into oak barrels to age and mature. Usually, the mature beer is blended with younger beer to adjust the taste for consistency. This is also sometimes referred to as "flemish red".[9] (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Gose Main article: Gose Gose is a top-fermenting beer that originated in Goslar, Germany. This style is characterized by the use of coriander and salt and is made sour by inoculating the wort with lactic acid bacteria before primary fermentation. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Gose Die Gose hingegen ist in Leipzig zuhause (auch wenn ihr Name mutmaßlich auf die Stadt Goslar zurück geht, wo auch tatsächlich vereinzelt noch Gose gebraut wird), nur dort wurde sie vor ihrer Wiederentdeckung durch die amerikanischen Brauer, durchgehend gebraut. Die beste Gosen sind wohl die Ritterguts Gose und die des Bayerische Bahnhofs. Beide sind kaum außerhalb Leipzigs zu bekommen – zumindest nicht innerhalb Europas. Matthias Richter vom Bayerischen Bahnhof exportiert einen großen Teil seiner Gose allerdings schon lange in Staaten. Die erfrischende Säure der Original Gose, die vor der Gärung zugeführten Milchsäure-Kulturen zu verdanken ist, wird durch eine Prise Salz und Koriandersamen (direkt mit verbraut) abgerundet. Auch Deutschlands Craft Brauer haben sich dieses alten Stiles angenommen, Fritz Wülfings „Gose in der Dose“ zum Beispiel. (https://www.hopfenhelden.de/sauerbier-bierwissen/)
Lambic Main article: Lambic Lambic is a spontaneously-fermented beer made in the Pajottenland region around Brussels, Belgium. Wort is left to cool overnight in the koelschip where it is exposed to the open air during the winter and spring, and placed into barrels to ferment and mature. Most lambics are blends of several seasons’ batches, such as gueuze, or are secondarily fermented with fruits, such as kriek and framboise. As such, pure unblended lambic is quite rare, and few bottled examples exist. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Oud bruin Main article: Oud bruin Originating from the Flemish region of Belgium, oud bruins are differentiated from the Flanders red ale in that they are darker in color and not aged on wood. As such this style tends to use cultured yeasts to impart its sour notes. (https://en.wikipedia.org/wiki/Sour_beer)
Lambic, Kriek, Faro In Belgien haben saure Biere Tradition. Mit die besten, edelsten Biere des bierkulturell ausnehmend beeindruckenden Nachbarlandes schmecken sauer. Das Lambic etwa gilt als der vielleicht anspruchsvollste und komplexeste Bierstil der Welt. Im Grunde sprechen wir hier von einem spontan vergorenen Weizenbier, wobei aber eine Besonderheit in Abgrenzung zum deutschen Weizenbier darin liegt, dass der belgische Brauer hier „Rohfrucht“, also unvermälzten Weizen, verwendet. Nach dem Brauen werden Lambics traditionell in ein Kühlschiff (koelschip) gegossen, eine große, flache Wanne meist im Dachgeschoss der Brauerei, in der der eben noch kochende Sud möglichst schnell abkühlen sollte, ehe er in den Gärtank gefüllt wird. Früher hatten auch deutsche Brauereien Kühlschiffe, allerdings wurden die durch Plattenkühler ersetzt, weil die Gefahr, dass die Würze sich, wenn sie da so offen herum steht, Infektionen durch Bakterien oder wilde Hefen einfängt, hoch ist. Genau das aber will der Lambic-Brauer. Er setzt auf Spontangärung, darauf also, dass seine Würze ohne das menschliche Zutun von Hefe durch ihn anfängt zu gären. Oft stehen dafür in den Kühlschiffen belgischer Traditionsbrauereien die Fenster offen, werden Moos und Spinnweben an der Decke niemals entfernt – denn überall darin verstecken sich genau jene, „wilden Hefen“, die den Geschmack der Biere dieses Hauses prägen. Danach gärt Lambic über Wochen in offen Gärbottichen, ehe eine teils Jahre dauernde Lagerzeit beginnt. Manchmal kommen Früchte wie Himbeeren, Pfirsich oder Kirschen in den Gärbottich. Generell spricht man dann von Fruchtlambics, die Kirschvariante als die vielleicht populärste, hat einen eigenen Namen bekommen: das Kriek. Eine weitere Unterart des Lambic ist das Faro, ein junges Lambic, das mit Kandiszucker versetzt wird. Zu den bekanntesten Lambic-Brauereien gehören die Brassereie Cantillon in Anderlecht sowie die Brouwerij Drie Fonteinen. Gueuze Oft sind Lambics extreme Biere, sehr sauer, sehr harsch, manche sprechen gar von „animalischen“, „stallartigen“ Aromen. Das ist auch der Grund, warum Lambics nicht selten verschnitten werden. Jüngere Biere (bis etwa zwei Jahre) mit älteren (drei, vier oder gar fünf Jahre) gemischt, ergeben zugänglichere, trinkbare Biere – die Gueuze. Die noch nicht vergorenen Restzucker in den jungen Lambics verleihen der Gueuze eine angenehme Fruchtigkeit. Der vielleicht berühmteste gueuzier ist Frank Boon. Seine Boon Oude Geuze Mariage Parfait hat unter Sauerbierfans Weltruhm. (https://www.hopfenhelden.de/sauerbier-bierwissen/)
Van brouwerij De Molen heb ik een sinaasappel zuur bier: De Molen Sinaas & Sauer
Het is zuur, maar niet te zuur. Het doet wat denken aan bitter lemon, maar dan met een zuurtje. Geen zoet snoepzuurtje, maar een grapefruitachtige zurigheid.
De Molen Sinaas & Sauer ... Alcoholpercentage: 7.5% Smaakpalet: Juicy, tropische vruchten en zuur ... Wat als sinaasappel, passievrucht en guave samenkomen in een sour? Dit op een kettle sour geïnspereerde bier heeft alle kenmerken hiervan. Verwacht een stevig zuurtje met juicy tropische smaken welke ook weer een klein zoetje hieraan geven. Dit alles resulteerd in een zacht mondgevoel. Smaakpalet: Juicy, tropische vruchten en zuur (https://shop.brouwerijdemolen.nl/alle-bieren/de-molen-sinaas-sauer/)
Alcoholpercentage: 7.5% Bierstijl: Sour Ale Smaakpalet: Juicy, tropische vruchten en zuur Heerlijk bij: Gerijpte en sterke kazen Het lekkerste op temperatuur: 7 graden Celsius Ingrediënten: water, GERSTEMOUT, TARWEMOUT, HAVERMOUT, sinaasappel, passievrucht, guave, hop, gist Allergenen: Bevat: gerst, tarwe, haver (https://shop.brouwerijdemolen.nl/alle-bieren/de-molen-sinaas-sauer/)
Sinaas & Sauer is een verrukkelijk brouwsel dat de sappige, tropische smaken van sinaasappel, passievrucht en guava omarmt. Bij het inschenken onthult het bier een heldere, lichtgekleurde tint die de zonovergoten vruchten weerspiegelt (https://bier-online.nl/product/de-molen-sinaas-sauer-sour-ale/)
Zuur is een van de vijf basissmaken, naast zoet, zout, bitter en umami. De tong bezit chemoreceptoren voor elk van deze smaken; alle andere smaaksensaties zijn in feite reuksensaties. Van sommige receptoren bestaan echter diverse subtypes en werkingsmechanismen, zodat de smaakzin toch genuanceerder is dan men soms veronderstelt. Veel mensen houden van een zure smaak en zullen daarom graag een salade met wat azijn aanmaken. Ook augurken op zuur zijn vaak geliefd, al wordt vaak wat suiker toegevoegd om zoetzuur te verkrijgen. Een groente als verzuurde wittekool (zuurkool) wordt in Nederland en Duitsland veel gegeten. Het zuur maken van levensmiddelen is bovendien een goede conserveringstechniek. ... De zure smaak ontstaat wanneer waterstof zich in de vorm van positief geladen ionen losmaakt uit een zuur; De zuurgraad is een maat voor de hoeveelheid werkzame ionen, en wordt uitgedrukt in de pH. Hoe lager de pH, des te sterker het zuur. pH=7 is neutraal, bijvoorbeeld drinkwater en eieren. Maagzuur heeft een pH van 1 a 2. Een appel heeft de pH-waarde 3,3. Bij de appel wordt de zure smaak gemaskeerd, vooral door de vruchtensuikers in de appel. Behalve sterk alcoholische dranken als jenever, wodka en rum zijn alle voedingsmiddelen neutraal tot zuur, en hebben dus een pH van hoogstens 7.[1] Basen zijn in chemische zin het tegengestelde van zuren. Licht basisch is jenever (pH=8), maar in het algemeen zijn dergelijke stoffen vies tot oneetbaar. Oplopend in pH-waarde zijn groene zeep (pH=10), wasmiddel, ammonia, soda tot gootsteenontstopper, met pH =14. ... Wanneer de geladen waterstofionen de zuurreceptoren in de tong bereiken, krijgen deze een lading, en sturen een signaal naar het smaakcentrum van de hersenen via twee zenuwbanen: de nervus vagus en de nervus glossopharyngicus. Smaakstoornissen komen voor bij zo'n 7 procent van de bevolking. Over de oorzaken is weinig bekend, maar omdat veel receptoren het speeksel nodig hebben voor een goede werking, leidt een tekort daaraan tot problemen, zoals bij het syndroom van Sjögren. Bij speekseltekort kunnen zure vloeistoffen de smaakpapillen te sterk prikkelen, omdat het basische, dikvloeibare beschermlaagje ontbreekt.[2][3] Het proeven van een zure smaak leidt tot een sterke afgifte van speeksel. De meeste mensen zijn zo geconditioneerd dat het zien van een plakje citroen, of zelfs het denken eraan, al een speekselvloed op gang brengt. Daarmee bereidt het lichaam zich voor op het neutraliseren en verdunnen van de zuren, en legt het een beschermlaagje over het slijmvlies. Sommige wrang smakende stoffen, zoals tannines, drogen de mond uit en verharden de slijmvliezen enigszins. Ter preventie trekt het slijmvlies zich samen. Het "zuur kijken" heeft een vergelijkbare functie: het wangslijmvlies wordt tegen de kiezen gedrukt en schermt zichzelf en het gebit af van de zuuraanval.Stoffen die in de natuur voorkomen, zuur smaken, of ook als (onderdeel van) voedsel bekend zijn: zuur beschrijving: (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
[ascorbinezuur] vitamine C In haast alle groente en fruit. De mens is vrijwel de enige soort die het niet zelf kan maken. De chemische aanduiding is ascorbinezuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
appelzuur Zit in appels, maar ook sommige bacteriën en schimmels. Het is een vaste stof die wordt gebruikt als zuurteregelaar. Ook aan wijn wordt soms appelzuur toegevoegd. De chemische aanduiding van appelzuur is butaandizuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
azijnzuur Ontstaat o.a. bij oxidatie van alcohol, maar heeft ook belangrijke functies in het menselijk lichaam. De chemische aanduiding van azijnzuur is ethaanzuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
benzoëzuur In cranberry's en andere bessen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
boterzuur Een zeer vies ruikende stof die in ranzige boter voorkomt. Wordt in minuscule hoeveelheden afgescheiden door de huid van mens en dier. Speurhonden ruiken dit gemakkelijk. Een vieze okselgeur komt vooral door boterzuur, dat wordt geproduceerd door bacteriën. Sterk ruikende kazen bevatten er iets van, maar verder wordt het alleen in de chemische industrie en voor stinkbommen gebruikt. De chemische aanduiding is butaanzuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
citroenzuur Komt voor in alle citrusvruchten en veel ander fruit, maar het is ook een van de belangrijkste stoffen in de energiehuishouding van alle diersoorten. Zie citroenzuurcyclus. De chemische aanduiding is propaantricarboxylzuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
galluszuur In wijn en thee, vooral groene thee. Wordt gebruikt als antioxidant. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
koolzuur Is een zwak zuur dat alleen in opgeloste vorm enigszins stabiel is. Het ontstaat als CO2 (kooldioxide) opgelost wordt in water, bijvoorbeeld om priklimonade te maken. In bier en champagne is het door gisten gemaakt. De bubbels ontstaan als het koolzuur zich weer splitst in CO2 en water, waarbij de zure smaak verloren gaat. In ons bloed vormt koolzuur samen met carbonaationen een zuurteregelaar ('buffer'). De chemische aanduiding van koolzuur is diwaterstofcarbonaat. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
looizuur Behoort tot de tannines en is een gebonden vorm van galluszuur. Tannines zitten in wijn en thee, maar looizuur zit alleen in groene thee. Met "looizuurvrij" bedoelt men dat de meeste tannines verwijderd zijn uit de thee. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
maagzuur Zie zoutzuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
melkzuur Zuurkool, zuurdesembrood[4], en zure melkproducten (karnemelk, yoghurt, crème fraiche, maar ook bedorven melk) krijgen hun zure smaak door het melkzuur dat afgescheiden wordt door de melkzuurbacterie Lactobacillus. De chemische aanduiding van melkzuur is 2-hydroxy-1-propaanzuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
mierenzuur Uit de klieren van bijtende mieren, en uit brandharen van brandnetels. Wordt gebruikt als zuurteregelaar en antioxidant. Brandnetels zijn goed eetbaar als het meeste mierenzuur verwijderd is door kort koken of langdurig drogen. De chemische aanduiding van mierenzuur is methaanzuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
oxaalzuur In flinke hoeveelheden in rabarber, maar ook andere voeding bevat er veel van: rode biet, spinazie, peterselie en chocolade. Kinderen kunnen oxaalzuur nog niet goed verteren, en het kan tandglazuur aantasten. Daarom wordt bij rabarber vaak wat kalkpoeder meegekookt om het zuur te neutraliseren. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
propaanzuur Ook wel propionzuur. Aanwezig in veel harde kazen, vooral in gatenkaas. De gaten ontstaan doordat bacteriën gasbelletjes van propaanzuur en kooldioxide produceren. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
salicylzuur In kleine hoeveelheden in fruit. Wordt verder medicinaal gebruikt, bijvoorbeeld in kruidenthee. Een teveel geeft maagproblemen, en het heeft een vieze smaak. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
wijnsteenzuur Zit in sommige vruchten, zoals pompelmoezen en druiven. Goede wijnen zijn rijk aan dit zuur. De chemische aanduiding van wijnsteenzuur is 2,3-dihydroxybutaandizuur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
zoutzuur Bekend als maagzuur, dat geconcentreerd aanwezig is in de maag van alle dieren, pH-waarde 1. Maagzuur verteert het eten en helpt om bacillen in het voedsel te doden. Het is een sterk zuur: bij mensen die veel braken, kan het tandglazuur aangetast worden. De chemische aanduiding van zoutzuur is waterstofchloride. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
Zuurstof is geen zuur en smaakt ook niet zuur. De naam komt van de eigenschap dat vele oxiden zoals zwaveldioxide en kooldioxide in water zuren vormen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuur_(smaak))
Zuur bier is een stijl die ik komende tijd eens wat vaker ga uitproberen...
