Translate

Zoeken in deze blog

Posts tonen met het label zelf brouwen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label zelf brouwen. Alle posts tonen

maandag 26 juli 2021

De Bom

De bom van Doe Maar was natuurlijk over een tijd vol doemdenken van nucleaire dreiging van de koude oorlog. Kunnen we ons nu amper nog wat van voorstellen...


BOM kan ook wat anders betekenen. 

BOM BREWERY (BELGIAN ORIGINAL MALTBAKERY AND BREWERY)

BOM Brewery stands for Belgian Original Maltbakery and Brewery. Before, each brewery had its own malt bakery, also called the malting house. Starting from this tradition, they bake, as first malt bakery in the world, all their own malts by themselves. It concerns here new kinds of malt that they develop especially for each beer individually. They are unique and baked according to traditional methods. They create their own beer recipes that they brew according to the principle of the gipsy-brewery. This means that they hire the wort boilers of a brewery to brew their own beer. (https://www.belgianhappiness.com/en/more-info/belgian-breweries/bom-brewery-belgian-original-maltbakery-and-brewery) Op https://www.anhc.com.au/files/Presentation/Bert%20Van%20Hecke_specialty%20malting,%20toasted%20oak.pdf is een mooie presentatie te vinden over de brouwerijopzet.  

https://www.belgianhappiness.com/en/thumbnail/tile/brand-1414440925.jpg

https://cdn.statically.io/img/triporteurbeer.com/wp-content/uploads/elementor/thumbs/bom_triporteurlogo_slider_pic_750-o69kfe3dzeq39fosixfnu06ta0527umlkpmw9xveoq.png?quality=100&f=auto

Why are we making specialty malt? To make the grape of brewing (https://www.anhc.com.au/files/Presentation/Bert%20Van%20Hecke_specialty%20malting,%20toasted%20oak.pdf)

Bert, a certified brewmaster, brews in the kettles that he hires as a gypsy brewer, and follows up the whole brewing process himself, from A to Z. We create our own beer recipes – with homemade malt forming the basis for a secret composition of ingredients, called a “BOM package” – that we brew according to the principles of a gypsy-brewery. ... Only Bert Van Hecke, malt baker and brew master, knows the ingredients and the proportions of the secret blends. Only he masters the whole process. Yet still, he chooses to provide the consumer with abundant information on his product. He delivers all ingredients to the brewery. ... In the old days, each brewery had its own malting house. Stemming from the tradition of the first Maltbakery® in the world, we bake all our own malts ourselves. We have developed new kinds of malt that cater to each beer individually. They are unique, and baked (or roatsed) according to our own creative methods to various degrees. Interesting fact: When a malt is baked we use an angel on the label of the beer. And when a malt is roasted, we use a devil. ... Bert started as home brewer and learned the tricks of the trade in some world-famous breweries! As a graduated brewing engineer, he did an internship at the Orval brewery and at Rodenbach famous for the original Flemish red-brown beers brewery. Bert worked at the Gueuze Boon brewery as a cellar master and at the Sint Bernardus brewery as the brewmaster. He gained experience abroad in breweries in Fort Collins (USA), in Brooklyn (USA), as brewmaster in Suzhou (China) and in Galati (Romania). ... His international experience earned him a place as a jury member during the World Beer Cup. In Austin, Texas, Bert built the new Celis Brewery where the Pierre Celis white beer is brewed again and also in Franschhoek, South Africa, where he built a new brewery according to his own BOM BREW design. In Bert’s search to master his craft he asked, ‘how do I do this myself, but better?’ He was inspired by the traditional way of creating specialty malts and how Rodenbach in earlier times,used a unique brewing method – by using a ‘Kiln’ to prepare their own malt. Bert purchased a coffee roaster and remodeled it to create his own special malt. ... Super fresh malt is used for brewing beer within the 48 hours. Bert creates an individual recipe for every single beer. The homemade malt forms the basis for a secret composition of ingredients, called a “BOM package”. On the basis of that secret recipe Bert himself brews (in the kettles) that he hires as a gypsy brewer. He follows up the whole brewing process himself, from A to Z. (https://triporteurbeer.com/)

Ze hebben een hele range aan bieren, zoals te zien op https://triporteurbeer.com/dutchv/ 

De Triporteur Nipple is een bier gebrouwen door BOMBrewery uit Roeselare. Deze Tripel heeft een alcohol percentage van 8%. De bierstijl Tripel komt van oorsprong uit België. (https://www.beerinabox.nl/speciaalbier/bombrewery-triporteur-nipple)

Triporteur from Heaven is een Belgisch bier van hoge gisting. Het bier wordt gebrouwen door Bert Van Hecke van BOMBrewery. BOMBrewery uit Roeselare werkt als zigeunerbrouwerij samen met verschillende brouwerijen waar het bier gebrouwen wordt op basis van een brouwpakket. Alle ingrediënten worden gemengd en verpakt aangeleverd door BOMBrewery. De brouwerij die het bier brouwt kent dus de samenstelling niet.  Het is een blond bier met een alcoholpercentage van 6,2%. De gebruikte mouten werden door BOMBrewery (Belgische Originele Moutbakkerij en brouwerij) zelf gebrand en geroosterd. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Triporteur_from_Heaven)

En hebben ook tips over het mouten: Malt catch fire at 240°C but will start to create his own heat at appr. 210°C so even without additional heating the temperature will keep rising.(https://www.anhc.com.au/files/Presentation/Bert%20Van%20Hecke_specialty%20malting,%20toasted%20oak.pdf) En ook over het kweken van Brett.

Triporteur is de Franse benaming voor een driewielige bakfiets of motorbakfiets. Bedrijven als Juéry waren gespecialiseerd in de bouw van dergelijke driewielers. Vooral in Vlaanderen is de term triporteur overgenomen in de spreektaal. Hij wordt er ook gebruikt voor een niet-gemotoriseerde driewielige bakfiets. Dat was een populair vervoermiddel voor het afleveren van kleine bestellingen door bakkers, melkboeren e.d. De naam is waarschijnlijk een samenvoeging van tricycle of tricar en transporteur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Triporteur)

De naam Triporteur komt voort uit het Franse woord voor een driewielige bakfiets of motorbakfiets, maar het werd al snel een term die vooral in Vlaanderen werd overgenomen in de spreektaal. Deze transportfiets werd in de vorige eeuw gebruikt door bakkers, melkboeren en andere ambachtslieden om kleine bestellingen rond te brengen in het dorp. (https://detriporteur.be/)





maandag 12 april 2021

3b

Afgelopen weekend weer eens zelfgebrouwen bier geproefd. Het was een paar flesjes van brouwsel 3b.

Het zag er uit als bier! Troebel helder geel met romig wit schuim! Jammer dat het wederom zuur smaakt...

Maar weer eens rondkijken op https://hobbybrouwen.nl/.  Als ik zoek op zuur vind ik zo 50 hits. Lijkt voornamelijk te gaan over 'zuur'stof en kool'zuur'. Ik bekijk de eerste 5 pagina's met zoekresultaten. Zo lees ik https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php/topic,38093.msg577286.html#msg577286 en https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php/topic,36275.msg548370.html#msg548370 en https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php/topic,11173.msg140515.html#msg140515. Bij alle 3 is de oplossing schoonmaken. Nou daar heb ik geen zin in... Maarja er staat nog mout, dus er zal toch iets gedaan moeten worden. Het nadeel van kunststofmateriaal is dat je niet met kokend heet water aan de gang kunt. Dus dat wordt nog lastig...   

  

zaterdag 27 februari 2021

Proof is in the drinking

 Na het brouwen vorig jaar heb ik afgelopen maand de verschillende brouwsels geproefd...

Ik had een Vlaams bruin geboruwen met een versie met extra hop, en een versie met tomaten!! Helaas waren alle batches zuur :( En er waren ook enkele gushers bij.

Toch eens dat https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php nazoeken op tips...

maandag 30 november 2020

Hevelen, bottelen en hop?

 Afgelopen maand heb ik gebotteld. Na het brouwen enige tijd daarvoor, was het tijd om het magische vocht in flesjes te stoppen. Helaas was mijn maatcilinder bij de vorige keer bottelen gesneuveld. Het bepalen van een eind soortelijk gewicht ging dus niet zo goed. Het zou 1.020 geweest kunnen zijn...

De te bottelen brouwsels waren een Vlaams bruin en een tomatenmengsel. De smaak en uiterlijk waren echter gelijk. het zag er bruinig uit. Omdat de hevel vanuit de mandfles niet werkte, goot ik het over in m'n zuurkool-vatje. Dat klaterde flink. 

Ik had een  giststarter gemaakt met WestMalle en voor nu goot ik er ook een flesje WestMalle in, met flink wat suiker. Na het bottelen had ik behoorlijk wat flesjes gevuld. Een aantal met kroonkurk en een aantal met beugel. De beugels sloten heel fijn, maar de kroonkurkopdrukding werkte niet fijn. Er was zelfs een flesje gesneuveld. De kroonkruken blijven niet goed zitten en het flesje schiet schuin weg bij het afsluiten. Dat werkt niet prettig. Voor een volgende keer (ALS er een volgende keer komt) moeten hevelen, en afsluiten beter. 

Nadat ik klaar was opende ik een flesje zelfgebrouwen IPA van een paar weken eerder: futloos, zonder gesis, koolzuur, schuim of karakter. Het was waterig gepruts. De hopsmaak was ook niet lekker. Nu is het hop van de Intratuin en op het label stond ook dat het niet geschikt was voor consumptie. Misschien volgende keer toch andere hop gebruiken?

Eens nazoeken: hevelen, bottelen en hop:


Hevelen

Na de hoofdvergisting wordt er minder koolzuur gevormd en heb je kans op oxidatie als er veel ruimte boven in je vat is....Volgens mij kun je prima hevelen met een schone tuinslang, maar zoiets is echt veel handiger: https://www.Brouwmarkt.nl/automatische-hevel-met-droesemkop-en-slang-voor-10-34-ltr-flessen-maxi.html (zomaar een winkel)... Tuinslangen zijn niet levensmiddelen bestendig en bevatten giftige weekmakers die vrijkomen in je bier. Neem siliconenrubberslang. Dat werkt ook nog veel fijner.... Ik zou je aanraden om na het koken en alle andere bewegingen van het wort/bier te hevelen enkel met een inox buis voorzien van een passende silicone slang en indien nodig een droesemkapje. Zo kan je alle bezinksel laten waar het is en neem je het niet mee. Bovendien kan je silicone slang degelijk ontsmetten met warmte het verdraagt temperaturen tot 200°C. Plastiek begint te smelten bij 100°C. https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=35016.0

Dat laatste kan ik beamen. Ik heb een plastic buis en die had het moeilijk toen ik een keer met warm/heet water aan het schoonmaken was...

Ik heb zo'n automatische hevel, prima ding nooit meer anders en hygiënisch want je hoeft niet meer met je mond aan te zuigen. Bij je volgende bestelling voor ingrediënten gewoon in het boodschappenwagentje en klaar... Gisteren heb ik zo'n automatische hevel geprobeerd (per ongeluk de maxi besteld). Ik vond het een onding, heb uiteindelijk met een vergiet gewerkt en de hevel met een klap in zijn eindstation (afvalbak) gedeponeerd. Iemand een goed alternatief?... https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=35016.0

Nou dat geeft geen duidelijkheid...

Als de hoofdgisting afgelopen is en ook de eventueel later toegevoegde suiker vergist is, wordt het tijd om het bier over te hevelen voor de nagisting. Voor alle duidelijkheid het waterslot hoeft zeker niet helemaal stil te vallen voordat je overhevelt. .. Het overhevelen is overigens niet per se noodzakelijk. Je kunt het bier ook gedurende de nagisting in het gistvat laten zitten. De nagisting (de rustige vergisting na de hoofdgisting) vindt namelijk ook plaats als je het bier niet overhevelt. Tijdens de nagisting worden de laatste suikers vergist en vinden er omzettingen plaats van door de gist gevormde stoffen. Dit komt de smaak van het bier ten goede. Tijdens de nagisting zakken de niet meer actieve gistcellen naar beneden waar ze een depot vormen. Door het uitzakken van de gist wordt het bier helderder. ... Overhevelen doen we om een paar redenen. Allereerst om een grote hoeveelheid gist kwijt te raken. De niet meer actieve gist sterft na verloop van tijd sterft en valt uiteen. Hierdoor komt de inhoud van de cellen vrij. Dat kan smaakafwijkingen geven en zorgen voor een verminderde schuimhoudbaarheid. Als de nagisting/lagering niet langer duurt dan 2 weken hoef je daar niet zo bang voor te zijn. Een andere reden is dat je gistvat ongeveer twee keer zo groot moet zijn als de hoeveelheid wort die je er in vergist. Tijdens de heftige gisting wordt veel schuim gevormd. De ene gist doet dat meer dan de andere. Om te voorkomen dat het schuim door het waterslot heen komt moet het gistvat groot genoeg zijn. Die grote ruimte boven het jongbier is echter een risico als de vergisting is afgelopen en geen koolzuur meer gevormd wordt. Het koolzuurgas dat boven het jongbier zit kan ’s nachts afkoelen. Hierdoor krimpt het volume en wordt er lucht van buiten aangezogen. Deze lucht zorgt voor oxidatie van het jongbier. In de praktijk kan dit verschijnsel reuze meevallen als je het bier niet te lang laat staan na de hoofdgisting... Voorafgaande aan het bottelen doe je er goed aan het over over te hevelen naar een andere emmer. Het voordeel hiervan is dat je tijdens het bottelen niet hoeft op te letten of je te veel gist meeneemt in je flessen. Het overhevelen kun je het beste doen met een hevel met een zogenaamde antidroesemkop. Het idee daarachter is dat je het bier overhevelt zonder dat er gist meegenomen wordt. Overigens kan het meehevelen van een klein beetje gist geen kwaad en is zelfs gewenst. Maar houd het wel beperkt. ... Sommige gistvaten zijn voorzien van een kraantje onderin het gistvat. Je kunt het bier ook overhevelen via dit kraantje. Laat het bier niet kletteren maar maak een slang aan het uiteinde van het kraantje dat zodanig lang is dat deze op de bodem van het de opvangemmer ligt. Omdat die kraantjes een paar centimeter boven de bodem zitten kun je in dat geval blijft er een laag in het vat achter. Door het vat schuin te zetten kun je deze laag bier alsnog uit het vat halen. Kijk daarbij steeds in het vat. Als er gist begint mee te komen zit je het vat recht waardoor de hevelwerking gestopt wordt.

https://www.wiki-hobbybrouwen.nl/dokuwiki/doku.php?id=beginnende_brouwer:blikbrouwen

Het probleem van droesem, zoals ik las op https://vlaamshobbybrouwforum.be/forum/index.php?thread/10880-hevelen/, heb ik niet. Mijn probleem is dat ik het aanzuig en het spul niet doorloopt, dus ik kan blijven aanzuigen...

In het geval we het bier overhevelen direct na de hoofdgisting moeten we het tijdstip daarvan nauwkeurig bepalen. Het overhevelen mag niet te vroeg maar zeker ook niet te laat uitgevoerd worden.
In gistend bier zweven veel levende gistcellen. Tegen het einde van de vergisting zakken deze cellen naar beneden. Als we te vroeg overhevelen zullen er veel gistcellen meegenomen worden naar de lagertank. Aan de ene kant is dat gunstig en aan de ander kant weer niet.... Waarschijnlijk geïnspireerd door de praktijk van de laatste jaren bij de professionele brouwerijen zijn er tegenwoordig wat meer zelfbrouwers die hun bier niet overhevelen na de hoofdgisting. Hoofd- en nagisting worden uitgevoerd in één gesloten gistvat. Men laat het bier kort in het vat lageren en bottelt het bier zo uit het vat of hevelt het nog even over om niet te veel gist mee te nemen. Diverse keren heb ik bieren geproefd die op een dergelijke wijze gebrouwen zijn en ik moet eerlijk bekennen dat deze bieren goed smaakten.
Aan het niet overhevelen zijn voor de zelfbrouwer zeker een paar voordelen verbonden. Te noemen zijn het buiten de deur houden van oxidatie ten gevolge van het overhevelen, een verminderd risico op infecties en je hebt een krachtige rijping waarbij diacetyl in ruim voldoende mate afgebroken wordt.... Anders dan bij de professionele cct's blijft het bier gedurende de gehele lageringtijd in contact met alle afgewerkte gistcellen en dat bij een temperatuur die een stuk hoger ligt. Volgens professor Narziß kan dit de volgende negatieve gevolgen voor het bier hebben:
verhoging van de pH-waarde van het bier;
verhoging van de concentratie aan aminozuren waardoor de schuimhoudbaarheid minder wordt en het bier gevoeliger wordt voor infecties;
vermindering van de smaakhoudbaarheid;
het vrijkomen van kleine vrije vetzuren die zeer schuimnegatief werken.
http://www.hobbybrouwen.be/artikel/lageren.html

Maar hoe zit het dan met bottelen??

Zodra je denkt dat de hoofdgisting is afgelopen, of liefst net iets daarvoor, hevel je het bier over. Het jongbier wordt overgeheveld in een glazen (mand)fles. De "lagertank" moet zo vol mogelijk zijn om oxidatie van het jong bier te voorkomen. In de dop of stop waarmee de "lagertank" is afgesloten moet een waterslot zijn bevestigd. Tijdens en na het overhevelen dient weer zo veel mogelijk worden voorkomen dat zuurstof bij het bier komt. Door het uiteinde van de slang op de bodem van de mandfles te leggen tijdens het overhevelen vul je van onderop en voorkom je het kletteren van het jongbier. Laat het grootste gedeelte van de gist in het gistvat zitten. Het is geen probleem als een klein gedeelte van de gist mee komt bij het hevelen. Hoelang het bier moet staan na het overhevelen is afhankelijk van de temperatuur waarbij het bier bewaard wordt. ... Laat in ieder geval het bier geen weken dan wel maanden staan bij een hogere temperatuur voordat je gaat bottelen. Als je dat doet dan zal de hergisting minder vlot verlopen en heb je kans dat er een infectie in je bier komt. Door temperatuurschommelingen kan er namelijk lucht in de mandfles komen.
https://www.roerstok.nl/t-i/1485357075?item_id=1485357075

 Wat is hevelen eigenlijk? Volgens encyclo.nl: het overbrengen van een
vloeistof vanuit een hoger gelegen vat naar een lager door een geheel
gevulde buis of slang (de hevel). Met name “een geheel gevulde buis” is
essentieel. Hoe vul je in de praktijk die buis (een slang in ons geval)?
Vaak zal dat zijn door de slang aan de mond te zetten en vol te zuigen.
Dat wordt best interessant als het om wort van bv 80 graden gaat. Even
iets te veel aangezogen en dat vergeet je dan je hele leven niet meer. En
als het om een lange slang gaat, is het sowieso lastig want je longinhoud
beperkt het volzuigen van een lange slang. Het blijft een beetje tobben
met dat hevelen, is mijn ervaring.
Kun je zo’n slang ook met een apparaatje volzuigen? In principe kan
dat met een verdringerpomp. Maar welke hobbybrouwer heeft een
verdringerpomp? Een centrifugaalpompje misschien maar daarmee zuig
je geen lucht aan.
Er bestaat een eenvoudig “pompje” genaamd waterstraalpomp. Dit is
een venturi waardoor je kraanwater laat stromen. In de venturi treedt een snelheidsvermeerdering op die een drukverlaging in het
stromingskanaal veroorzaakt. Door het stromingskanaal op deze plaats
met de hevelslang te verbinden, kun je deze gemakkelijk en zonder
risico volzuigen. Vervolgens hang je de slang snel in het lager geplaatste
vat waarin je de vloeistof wilt hebben en voilà de hevelwerking komt op
gang.  https://dekoperentsjettel.nl/wp-content/uploads/bsk-pdf-manager/2019/03/TVDM_waterstraalpomp.pdf

Dat is een handig iets om aan te schaffen als ik weer een keer wil brouwen, of het wordt toch maar weer gieten, via een trechtertje...

Kroonkurken
Ik weet niet hoe ik die er eenvoudig opzet. Op hobbybrouwen zijn ze meer bezig met droes in het flesje. Terwijl dat sediment vind ik nog minder belangrijk, dan het goed kunnen afsluiten van het flesje...

Hop   
Ik heb hop van Intratuin in de tuin. Heel leuk en ik gebruik het bij het brouwen, maar kan dat eigenlijk wel?

ALLES OVER DE HOP (HUMULUS LUPULUS) D 16 H 75 CM
Herkomst
De Hop is is lid van de hennepfamilie en komt van nature voor in een gematigd klimaat. In Europa kom je hem op veel plaatsen ook gewoon in de natuur tegen.
De zogeheten 'hopbellen' zijn een belangrijk ingrediënt voor bier. Uit de hopbellen wordt ook etherische olie gewonnen die weer voor andere doeleinden geschikt is.
Hop is een zeer enthousiast groeiende plant. De vrouwelijke planten krijgen de bloeiwijze die kenmerkend is voor de Hop. Zet de Hop op een zonnige plek en zorg voor een voldoende vochtige en voedselrijke grond. Zorg ook voor een plek waar hij de ruimte heeft, hij kan zich redelijk makkelijk via ondergrondse wortelstokken vermeerderen namelijk. ... Consumptie niet eetbaar 
https://www.intratuin.nl/hop-humulus-lupulus-d-16-cm.html

Tja, dat zal ik nog eens nazoeken als ik tijd heb... 



zaterdag 29 augustus 2020

Brandnetelbier

Brandnetel, Urtica, is een plantengeslacht waarvan in Nederland en België de grote brandnetel, Urtica dioica, en de kleine brandnetel, Urtica urens, voorkomen. Het geslacht kent tussen de 30 en 45 soorten, waarvan er 4 in Midden-Europa voorkomen. https://www.sensuelebieren.be/brandnetel

De geslachtsnaam 'Urtica' is afgeleid van het Latijnse 'uro', wat 'ik brand', betekent hetgeen verwijst naar het prikkende karakter van de plant. De soortnaam 'dioica' is samengesteld uit de Griekse woorden 'di', wat staat voor 'twee', en 'oecos', dat staat voor 'verblijf' of 'huis', dus 'tweehuizig, wat verwijst naar de scheiding van de mannelijke en vrouwelijke planten.
De Nederlandse naam Netel, zou zijn afgeleid van het woord 'Noedl', wat 'naald' betekent, een verwijzing naar de stekende brandharen. Maar de vezels van het kruid werden ook gebruikt om textiel mee te vervaardigen, voordat Vlas algemeen in gebruik kwam. 'Net' is dan de passieve vorm van 'ne', een term bekend in de meeste Indo-Europese talen, die verwijst naar spinnen of naaien. https://www.twortwat.nl/t-i/1249727106

Een vaste plant die tot 200 cm hoog kan worden, afkomstig uit de brandnetelfamilie. De Grote brandnetel is tweehuizig, er zijn dus aparte mannelijke en vrouwelijke planten. Brandnetel is een echte kosmopoliet, dat wil zeggen een cultuurvolger. Ze komen over de hele aarde voor. Het liefst groeien ze op stikstofrijke, wat vochtige plaatsen en hebben een voorkeur voor een goed bemeste bodem zoals bij composthopen of aan de rand van een akker. Ze horen tot de familie van de Urticaceae. In de oude indeling van plantengeslachten werden moerbei, hennep en hop er ook onder gerangschikt. Ze komen vroeg in het voorjaar op, nadat ze overwinterd hebben met hun onuitroeibare ondergrondse wortelgestel. De plant heeft uitsluitend stamper- of meeldraadbloemen De brandnetel bloeit van juni tot oktober met in trossen hangende bloemen. Na de bevruchting gaan ze bij de vrouwelijke bloemen hangen, deze trossen zijn 2 tot 5 cm lang, de individuele bloemen zijn groen en onopvallend. De bloeiwijzen van de mannelijke bloemen staan opwaarts of opzij gericht na de stuifmeelafgifte, de bloeitijd is van juni tot september.
Aanraking met brandnetels wordt gemeden door de mens, omdat de brandharen van de plant bij aanraking pijn doen. De bloemtrossen van de grote brandnetel hangen in okselstandige aren, van de kleine brandnetel staan ze rechtop. Beide brandnetels hebben brandharen aan de stengel en aan de bovenzijde en rand van het blad. https://www.sensuelebieren.be/brandnetel

Volgens een dame bij het Archeon zijn de bloemtrossen van de brandnetel lekker gebakken bij een omelet. 

De brandnetel heeft een sublieme, milde, kruidige smaak. Je kunt hem o.a. gebruiken zoals spinazie. Net als bij spinazie is het trouwens af te raden een netelgerecht nog eens op te warmen vanwege van het nitraatgehalte. Gebruik voornamelijk de jonge brandnetelstengels van de grote brandnetel. In het voorjaar smaken de ongeveer 20 cm lange stengels het beste.
De zeer jonge stengels kunnen als sla gegeten worden. Hiervoor moeten ze eerst even ondergedompeld worden in heet water en daarna fijngesneden. Je kunt ze tien minuten zachtjes gaar laten stoven in een beetje boter. Brandnetelkaas is een specialiteit uit Friesland.
Van brandnetels kan soep gemaakt worden. Ook de bladeren van de brandnetel kunnen voor consumptie gebruikt worden. Hiervoor moeten de bladeren, na het plukken, worden gedroogd op een droge en luchtige plaats. Hierna kan er van de gedroogde bladeren thee worden getrokken. Vroeger werden boter, vis en vlees in brandnetelbladeren verpakt om ze langer fris te houden. Het blijkt dat stoffen in brandnetel bacteriegroei tegengaan
En dan werd de brandnetel ook nog gebruikt voor brandnetelbier:
Waarschuwing: Eet rijpe planten niet rauw, dit is slecht voor de lever.

De bovengrondse delen van brandnetel zijn rijk aan betacarotenen, vitamine C, B1, B2, B5, B9, D, vitamine E en K1. De plant is zeer rijk aan mineralen o.a. boron, calcium, kalium (voor de vochthuishouding), magnesium, koper, silicium, ijzer, foliumzuur, siliciumdioxide, mangaan en in kleinere hoeveelheden, zink, zwavel en chroom. Tot 20 % aan kiezelzuur, kalium en nitraat kan in de plant voorkomen. De planten bevatten ca. 1-2% flavonoïden, speciaal glucoside en rutinoside van quercetine, isorhamnetine en kamferolie, maar ook isorhamnetine-3-O-neohesperidoside. In kleinere concentraties verschillende alifatische organische zuren (chlorogenzuur), maar ook hydroxycumarine scopoletine. Alleen in de grote brandnetel komt 0,03-1,6 % koffie-oylappelzuur voor.De stoffen die verantwoordelijk zijn voor het branden zijn met name acetylcholine en histamine.
De plant bevat veel chlorofyl, die gewonnen wordt en als E 140 kleurstof van voedsel en medicijnen wordt toegepast. De werkzame flavonoïden in de plant zijn vooral quercetine, kaempherol en isorhamnetine. De plant, maar vooral de wortel, bevat lignanen, chemische verbindingen die een voorstadium vormen van fyto-oestrogenen. https://www.twortwat.nl/t-i/1249727106

De brandnetel heeft groene, sterk zaagvormig bladeren met een donzige onderkant met haartjes. Het zijn deze haartjes die bij aanraking mierenzuur en histamine afscheiden. De gevolgen daarvan kennen de meeste mensen inmiddels wel. De brand van de kleine brandnetel is pijnlijker en steekt meer dan die van de grote brandnetel. Aan de top van de knop van iedere brandhaar zit een weerhaakje dat bij aanraking in de huid vast komt te zitten. Daarbij breekt de knop van de brandhaar af en komt een mengsel van stoffen in de huid die de brandende en langdurig aanhoudende pijn veroorzaken. Ook ontstaan op de huid lichtere, jeukende bultjes, die netelblaren worden genoemd. Dit prikkende effect kan vermeden worden door de brandnetel van onderen te benaderen (maar laat dat je niet ervan weerhouden om handschoenen aan te trekken). De haartjes staan namelijk schuin naar boven en steken dus niet als u de brandnetel onderaan plukt. https://www.twortwat.nl/t-i/1249727106

Wat te doen als je gebrand hebt aan een brandnetel
Kneus het blad van de weegbree en wrijf het over de jeukende plek. Werkt zeer goed als direct na het begin van de jeuk de plek ingesmeerd wordt.
In plaats van weegbree werkt ook hondsdraf tegen jeuk door brandnetels. Bijkomend voordeel; brandnetel en hondsdraf houden van dezelfde bodem- en schaduwomstandigheden dus waar er brandnetels staan groeit altijd hondsdraf. Kneus het plantje en wrijf de blaasjes ermee in. Dit kan ook gedaan worden met de bladeren van de klimop. Of anders modder gebruiken en laten drogen.
Heb je je geprikt aan een brandnetel, zoek naar de dovenetel (die met blauw gekleurde bloemetjes lijkt op de brandnetel), Het plantje staat altijd bij brandnetels in de buurt. Wrijf het prikkende deel in en je bent met luttele seconden van de jeuk af. https://www.twortwat.nl/t-i/1249727106

Er was er eens een tijd, heel lang geleden, toen er nog nauwelijks auto's waren, toen de bermen nog schoon waren en men nog nooit van zure regen gehoord had. In die tijd kon je sommige wilde planten gewoon eten. https://dier-en-natuur.infonu.nl/bloemen-en-planten/12646-wilde-kruiden-brandnetel.html

Dat is helaas niet meer, dus voor het plukken moet je nu wel op zoek gaan naar goede plekken, zonder uitlaatgassen en zonder honden...


Romeinse soldaten zouden brandnetels rond 400 na Christus mee naar het noorden hebben genomen. Zij haalden soms brandnetels over hun benen om het warm te krijgen. Hiervoor stampten ze de plant fijn in olie en wreven zich ermee in. De plant bevat histamine dat de bloedvaten openzet. De plant komt nog altijd voor bij Romeinse ruïnes in Noord-Europa. De Engelse benaming voor deze soort is ook is Roman nettle.  https://www.sensuelebieren.be/brandnetel

De bierbrouwers legden, wanneer er onweer uitbrak, een bosje brandnetels op de rand van de kuip, anders zou de bliksem het bier doen ‘omslaan’ of zuur maken. Voor het jaar 1000 werd er door de arme man nog al eens bier gebrouwen met brandnetels en brandnetelzaad. En van dat netelbier werden de man een sexueel opgewonden. De heilige Hildegard von Bingen schrijft stellig hierover: ′Het brandnetelzaad zou vurig in de liefde maken’. Andere kruidenboeken bevestigen dat later herhaaldelijk. Recent heeft de wetenschap de chemische verbindingen die hiervoor verantwoordelijk zijn kunnen identificeren. https://www.sensuelebieren.be/brandnetel

Met brandnetels kun je soep maken  of beignets, zoals hier te lezen: https://www.twortwat.nl/t-i/1249727106. Ernstig maakt er ook soep mee:

Ernstig... Re: Brandnetelbier
« Reactie #6 Gepost op: 29-01-2012 10:55 u »
Ik maak soms een heerlijk soepje van brandnetels:  kippetje laten trekken met een ui, zwarte peperkorrles ,wat foelie en laurier. PLuk op een plek waar geen sporen zijn van bv honden ( je wilt geen hondepies verwerken) een plastic zak vol frisse jonge brandneteltoppen. Was de toppen in een vergiet om aanwezig vuil te verwijderen. Blancheer de toppen heel kort, een seconde of 10 om de steekdingetjes onschadelijk te maken. Verwijder de steeltjes. Pureer de blaadjes met wat van de bouillon in de keukenmachine. Meng de gepureerde brandnetels met de bouilon. Bouillon afmaken met een scheutje room, peper en zout, wat kleine stukjes gebakken ui en spek. https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=19422.0

En ook al zijn er heerlijke receptenvoor brandneteltaart en pesto, zelf hebben we liever een prikkelend biertje... ... Ingrediënten
900 g brandnetelblaadjes
schil en sap van 2 citroenen, zonder waslaagje
450 g rietsuiker
bovengistende biergist of all purpose-gist
... Dit recept komt uit: Brouw het zelf van Richard Hood en Nick Moyle (Forte Culinair, 19,95 euro)

Zoals vorige keer al aangegeven kun je er ook bier me brouwen.

Van brandnetels kun je verbazingwekkend lekker bier maken. Op brandnetelsoep en -thee
hebben we het niet zo, ondanks de gezonde eigenschappen, maar brandnetelbier is van een
andere orde. Het is gemakkelijk te maken en erg lekker. Gebruik de frisse, groene topjes,
want dan krijg je het beste bier. Zorg dat al je apparatuur schoon is.
Benodigdheden 1 kilo jonge brandnetels, schil en sap van 2 citroenen, 500 gram rietsuiker,
25 gram wijnsteen, 1 theelepel biergist, grote pan, plastic trechter, flessen.
Bereidingswijze: Snijd de toppen van de brandnetels en gooi de wortels weg. Spoel ze kort
om insecten te verwijderen. Kook de brandnetels in circa 4,5 liter water. Zeef de vloeistof in
een grote pan, voeg citroenschil en -sap, de suiker en de wijnsteen toe. Vul het geheel aan
tot 4,5 liter en roer krachtig. Doe de vloeistof in een mandfles. Voeg de gist toe zodra de
vloeistof is afgekoeld. Laat hem drie tot vier dagen fermenteren en giet de gezeefde
vloeistof in gesteriliseerde flessen.
Uit Dick en James Strawbridge - Overleven op je eigen km2
Bron: De Stentor/ Deventer Dagblad, 18 januari 2012 https://www.roerstok.nl/per.auteur?article_id=1519224350

Recept uit een Engels boekje, 'Booze for free' : https://www.moestuinforum.nl/topic/12946-brandnetel-bier/ Daarbij was de vraag wat  'cream of tartar' zou doen. 

Gepost op: 28-01-2012 20:21 u »
Vandaag een stukje gelezen in de krant ( Limburger ) over het bereiden van brandnetelbier.
Benodigdheden voor 4.5 ltr : 1000 gr jonge brandnetels, 2 citroenen, 500 gr rietsuiker, 25 gr wijnsteen en biergist.
In dit recept is dus geen sprake van mout, het enige vergistbare wat gebruikt word is de rietsuiker.
Nu is de vraag of er al eens iemand brandnetels heeft toegevoegd aan zijn bier en hoe smaakt zoiets ?


Brandnetelbier
Brandnetels, suiker, water, gist, een appelsien, een citroen en wijnsteenzuur. Brandnetelbier is relatief gemakkelijk te brouwen en kan naar eigen smaak worden aangevuld met gember of een paardenbloemwortel. Je vindt genoeg recepten op het internet om aan de
Bij deze wetenschap zal je nooit meer op dezelfde manier kijken naar brandnetel (on) kruid en misschien overwegen om het toch zijn plaatsje te gunnen in de siertuin…
Bron: http://www.tuinadvies.be/artikels/10_tips_voor_het_gebruik_van_brandnetels.htm

Op 13 april 2020 postte Paul Hoftijzer een bericht over brandnetels op http://www.nederlands-dis.nl/uncategorized/dranken/traditie-brandneteldrank-licht-alkoholisch-schuimend/

...sommigen noemen het bier, ... Maak dit wel voordat de brandnetels gaan bloeien. Dus van nu is de tijd hiervoor. http://www.nederlands-dis.nl/uncategorized/dranken/traditie-brandneteldrank-licht-alkoholisch-schuimend/

En dan werd de brandnetel ook nog gebruikt voor brandnetelbier:
Benodigdheden
1 kilo jonge brandneteltoppen
500 gram bruine suiker
1 citroen
4,5 liter water
1 eetlepel gemberwortel
4 eetlepels gezuiverde wijnsteen
1 theelepel gedroogde gist met een bergje erop of 20 gram verse gist

BRANDNETELDRANK 
Nodig:
1 of 2 grote pannen en/of container ( bijvoorbeeld 2de hands zuurkoolvat van minimaal 15 liter)
30 beugelflesjes van ½ liter
( schaar, handschoenen, schuimspaan, 2 grote neteldoeken of keukendoeken of oud ( wel gewassen vitrage), zeef, trechter en veel zin)
En
12 liter water
5 mandjes vol brandnetel stengels met blad ( zo’n ruim honderd stuks of meer). Er mag gerust wat zevenblad of dovenetel door gemengd zitten.
1 ½ kilo tot 2 kilo rietsuiker
50 gram citroenzuur of wijnsteenzuur ( of het helft aan appelzuur)
2 zakjes droge gist of zakje wijn- of biergist
(eventueel wijngistzout)
( eventueel 1 onbehandelde citroen in schijfjes)
( eventueel 1 kopje koude zwarte thee – voor looizuur en zo)

pluk ... brandnetel uitlopers ( mogen best 30 cm. zijn). Spoel de brandnetel even onder stromend water. Kook dan de bladeren in twee grote pannen met samen ruim 12 liter water gedurende zeker een kwartier. Voeg dan aan het kookwater 1 1/2 tot 2 kilo suiker toe en roer dit tot het opgelost is. ... 50 gram wijnsteenzuur ... of .... 50 gram citroenzuur ... en in alle gevallen gist. Je moet het zure poeder en de gist pas toevoegen als het vocht lauw aanvoelt. ....  Dek de pannen af of giet het in een gistingsvat en laat zeker een hele dag ( dus 24 uur) op een niet te koele plek, maar zeker niet in de zon afgedekt met een doek staan. Laat het vervolgens zeker 4 dagen op een wat koelere plek verdere fermenteren. Schep met een schuim-spaan wel het schuim er regelmatig af en roer natuurlijk soms de pannen goed door. Wel steeds weer afdekken. Dan de vloeistof zeven ( zeef met neteldoek of iets vergelijkbaars) en bottelen in flessen, met een kurk en dan vastgebonden koel in je kelder of zo in het donker wegzetten.( ik gebruik meestal oude (beugel-)bierflessen en/of kroonkurken)
Niet te lang bewaren .... Het is in feite een drankje dat in een week klaar kan zijn.

Ook op https://zwerfspoor.files.wordpress.com/2018/09/brandnetelbier.pdf is een recept te vinden voor brandnetelbier met: 90 stengels van de Urtica dioica 9 L water - 11,5 gr biergist 1 kg suiker - 45 gr wijnsteenzuur (https://zwerfspoor.files.wordpress.com/2018/09/brandnetelbier.pdf)

Reken niet op een biersmaak, want dit smaakt echt niet naar gewoon bier. Als je het toch met iets bierachtigs wilt vergelijken, dan komt een ijskoud, verfrissend lagerbier het meest in de buurt, maar dan met aardeachtige noten en een duidelijke citrusbite. De beste beschrijving die we ooit hoorden: als gemberbier maar zonder de warmte van gember. Het is een grappig gratis extraatje voor een zomerbarbecue en je kunt het mixen met limonade of bronwater. https://weekend.knack.be/lifestyle/culinair/recepten/brandnetelbier/recipe-starter-728803.html?cookie_check=1596231196

Dat zal ik ook eens gaan maken...

zaterdag 22 augustus 2020

Paardenbloemengusher

De paardenbloem (Taraxacum officinale) is een soort uit de composietenfamilie (Asteraceae). In deze familie zijn bloemen sterk gereduceerd en klein en staan ze dicht bij elkaar in een bloemhoofdje. Paardenbloemen zijn heel algemeen. In april kunnen ze hele weilanden geel kleuren. Dat neemt niet weg dat bepaalde micro-soorten en secties zeldzaam kunnen zijn. Een andere naam is Dadelion
De paardenbloem komt van oorsprong voor in Afrika, Azië en Europa en is door toedoen van de mens over veel andere plaatsen verspreid. Het bloemhoofdje van de paardenbloem lijkt op een bloem, maar is feitelijk samengesteld uit een groot aantal kleine bloemetjes. Het bestaat uit alleen gele lintbloemen. De pappus bestaat uit haren en kan beschouwd worden als een gereduceerde kelk. Zie voor verdere uitleg composietenfamilie. De stengel is altijd hol en heeft nooit bladeren. De bladeren staan in een bladrozet bij elkaar. Ze zijn diep ingesneden tot bochtig getand. Bij kneuzing vloeit uit de plant een witte, melkachtige vloeistof, die paardenbloemenmelk wordt genoemd. Deze laat bruine vlekken achter.
De wortel is een penwortel die decimeters diep de grond in kan dringen. Wanneer hij afbreekt op behoorlijke diepte kan deze zich herstellen en meerdere rozetten geven. https://www.sensuelebieren.be/paardenbloem

Paardenbloemen komen overal ter wereld voor. Bij voorkeur op graslanden maar ook gewoon langs de kant van de weg in bermen en langs sloten. Vooral in het voorjaar staan de bermen er vol mee maar ook in augustus is er nog een tweede bloeiperiode. Veel mensen zien de paardenbloem als een onkruid maar dat is zeker niet waar. Je kunt dat al zien aan de officiële naam die ‘Taraxacum officinalis’ luidt waarbij ‘officinalis’ staat voor ‘geneeskrachtig’. Er is dus meer aan de hand met de paardenbloem. https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/157489-kruidenwijsheid-de-paardenbloem-taraxacum-officinalis.html

Vooropgesteld dat er wel zo’n 250 soorten paardenbloemen (Taraxacum officinale) zijn, komen ze allemaal uit de zogenaamde composietenfamilie (Asteraceae). Ze komen op in mei en het lijken polletjes met kleine bloemen die dichtbij elkaar staan. De wortel is een penwortel en kan heel diep staan. Dit maakt de paardenbloem verwijderen dan ook erg lastig.
De voortplanting vindt op een ingenieuze wijze plaats. Men noemt het apomixie en dat wil zoveel zeggen dat het vruchtbeginsel uit kan groeien tot zaad zonder de eicel te bevruchten. De paardenbloem kloont zichzelf als het ware. Overigens kan de paardenbloem zich ook voortplanten door middel van bevruchting.
De basis van de paardenbloem is te vinden op verschillende continenten, zowel Europa, als Azië en zelfs Afrika. Inmiddels vinden we de paardenbloem op nog veel meer plaatsen. Dit heeft de mens in de loop der eeuwen bewerkstelligd. https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/natuurgeneeswijze/170965-de-paardenbloem-eetbaar-en-genezend.html

In Friesland heet paardenbloem  Hijnsterbloem, op Texel heeft men het over konijneblad. Vaak ook brievenbesteller genoemd vanwege de door de lucht vliegende vruchtpluizen. In heel Europa door jonge meisjes weggeblazen om te weten of hij (of zij) de ware wel is.
De paardenbloem (Taraxacum officinale) is een soort uit de familie der composieten. In deze familie zijn bloemen sterk gereduceerd en klein en staan ze dicht bij elkaar in een bloemhoofdje. Paardenbloemen zijn heel algemeen. In april kunnen ze hele weilanden geel kleuren. De paardenbloem komt van oorsprong voor in Afrika, Azië en Europa en is door toedoen van de mens over veel andere plaatsen verspreid. http://www.nederlands-dis.nl/basis/eten-uit-de-natuur/uit-de-natuur-of-je-tuin-paardenbloem/

Vanaf ongeveer april zie je ze overal verschijnen. Vooral op weilanden of braakliggende terreinen zie je overal hun gele bloemenhoofdjes de kop opsteken. Nét zo gemakkelijk worden ze ook weer afgemaaid want ja…Het is tenslotte maar onkruid! Maar, de kruidenkennis leert ons dat de paardenbloem heel veel nuttige eigenschappen heeft en verder is het blad gewoon eetbaar net als sla. Je moet daarvoor dan wel zoveel mogelijk de jonge blaadjes gebruiken want ouder blad wordt wat bitter van smaak. Zo kun je bijvoorbeeld je konijn of cavia ook echt blij maken met een handje paardenbloemblad. Ze zullen er van smullen. De bladeren zijn rijk aan vitaminen A, B, C en D en aan kalium, zink, ijzer en calcium.

Weinig mensen weten dat de gele bloemhoofdjes van de paardebloem eetbaar zijn. Meer nog, ze zijn nog lekker ook en heel erg gezond.  Paardenbloemen bevatten lecithine, een stof die ons lichaam broodnodig heeft voor een goede hersenfunctie en een normaal cholesterolgehalte. Paardenbloemen kan je gemakkelijk introduceren in je voedingspatroon door er heerlijke gelei van te maken, die ze vroeger 'arme mensenhoning' noemden.  De gelei smaakt inderdaad lichtjes naar honing.  https://www.sensuelebieren.be/paardenbloem

De paardenbloem is feitelijk heel gezond en het is zeker aan te raden deze met enige regelmaat te eten. De paardenbloem bevat linolzuur, linoleenzuur, palmitinezuur, tanninen, oleïnezuur, fenolzuren, slijmstoffen, flavonoïden en vitaminen B1, B2, B3 en C. Verder de mineralen seleen, calcium, chroom, zink, magnesium, mangaan en zwavel.
Het blad is iets anders opgebouwd en bevat veel fytonutriënten, carotenoïden en vitaminen A, B1, B2, C en E. Verder bevat het de mineralen zijn calcium, ijzer, mangaan, magnesium, seleen, natrium, silicium, fosfor en koper. https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/natuurgeneeswijze/170965-de-paardenbloem-eetbaar-en-genezend.html

We zijn de laatste paar decennia alleen verwend met zachte, zoete groenten waar je niet veel moeite voor hoeft te doen met kauwen en proeven. Maar met het gegeven dat reguliere groenten en fruit steeds minder voedingswaarden hebben, kan het best interessant zijn om buiten de plantenbox te denken en te genieten van wat er vrijlijk in de natuur groeit en bloeit. https://www.eetgoedvoeljegoed.nl/gratis-eten-paardebloem/

Het vroege voorjaar is de beste tijd om paardenbloemblad te eten. Bij voorkeur voordat de bloem zich ontwikkeld heeft. Het heeft dan de beste smaak en de meeste voedingswaarde. In de late lente en in de zomer zijn ze ook te plukken alleen smaken ze dan wat bitterder. Pluk dan vooral de net ontkiemde blaadjes.
Ook de bloemen zelf zijn te eten. Neem dan het middelste van de bloem (het hooi) en gebruik het bijvoorbeeld ter garnering van de salade. http://www.biobudget.nl/tip/paardenbloem-heel-biobudget/

Je kunt inderdaad de bladeren van een paardenbloem opeten, meer nog, je kunt de hele paardenbloem eten van wortel tot bloem. https://www.startpagina.nl/v/eten-drinken/voedingsmiddelen/vraag/167228/paardebloemen-eten/

Welke delen zijn bruikbaar?
Dat is ook weer zo mooi. Álle delen zijn bruikbaar. De bloemen, bladeren, wortels en zélfs het sap in de stengel.
...
De bloem is gewoon eetbaar en smaakt wat zoetig. Je kunt ze gebruiken om de salade mee te versieren maar er wordt ook wel bier en wijn van gemaakt. Bijvoorbeeld in België geniet men graag van een glas ‘Fantome Pissenlit’ bier, wat gebrouwd wordt in Wallonië.
...
Ook het blad kan in een salade gebruikt worden maar, je kunt er ook heel goed thee van trekken of een tinctuur van maken. Het blad is het sterkste deel van de plant voor een vochtafdrijvende werking en dus heel goed toe te passen als je aan het afvallen bent. Het is gemakkelijk te verkrijgen in de natuurwinkel als je geen zin hebt om het weiland op te trekken. De thee zet je door 1 á 2 theelepels verse bladeren of, een half tot 1 theelepel gedroogd blad in een kopje gekookt water 5 tot 10 minuten te laten trekken, zeven en dan drinken.  https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/157489-kruidenwijsheid-de-paardenbloem-taraxacum-officinalis.html

De blaadjes van een paardenbloem zitten boordevol mineralen als magnesium, koper, calcium en ijzer en bevatten het halve alfabet aan vitaminen. De smaak is een beetje bitter, maar dat los je makkelijk op: een paar blaadjes door je salade en je proeft ze amper nog. Of stoom, wok of verwerk in een soep het bittere randje er gewoon af. https://www.elleeten.nl/eten-drinken/weetjes/a25005155/paardenbloem-eten-gezond-of-giftig/

De jonge blaadjes kunnen als Molsla in het voorjaar gegeten worden in een salade, ook de bloemen kan men eten. Het witte melksap is licht giftig, het zit in alle bovengrondse delen. Paardebloemen zijn een belangrijke honingleverancier, een plant waar bijen zelf sterk de voorkeur voor hebben. https://plantaardigheden.nl/plant/beschr/gonnve/paardebloem.htm#:~:text=De%20jonge%20blaadjes%20kunnen%20als,sterk%20de%20voorkeur%20voor%20hebben.

De paardenbloem is een beetje een duffe boerenkinkelbloem. Je zet hem niet in een vaas, wil hem liever niet in je gazon zien staan en gebruikt de bloem al helemaal niet in je te eten. Wat dat laatste betreft … toch doen! Paardenbloemen zijn bijzonder voedzaam namelijk. En ook nog eens lekker, feestelijk en zonnig om te zien.
Het voorjaar is de beste tijd om paardenbloemblad te eten. Bij voorkeur voordat de bloem zich heeft ontwikkeld kan die in je pan gehakt worden. Het blad heeft dan de beste smaak en de meeste voedingswaarde. In de late lente is het blad ook te plukken, alleen smaakt dat dan wat bitterder. Pluk in die echte zomermaanden vooral de bloemen. Gaat de paardenbloem eenmaal stuiven, tja … dan is het gedaan met het eten. https://lekkergezond.nl/dossiers/groente/zo-gebruik-je-paardenbloemen-in-de-keuken/

Het paardenbloemblad en of de paardenbloem past goed bij knoflook, bieslook en iets zoets zoals honing.
De paardenbloemen kun je stomen, wokken, in je thee stoppen of de gele blaadjes over een salade strooien. Rauw paardenbloemblad kun je, goed fijngesneden, ook prima door een zomerse stamppot stampen. https://lekkergezond.nl/dossiers/groente/zo-gebruik-je-paardenbloemen-in-de-keuken/


Paardenbloemthee kun je gemakkelijk zelf maken. Je plukt paardenbloemen op een plaats waar je zeker bent dat er geen giftige stoffen of onkruidverdelgers worden gebruikt. Je laat deze een paar uur in een oven op 50 graden drogen.
Daarna kun je de gedroogde paardenbloemen langere tijd bewaren in een donkere gesloten papieren zak en gebruiken voor een heerlijke paardenbloementhee.

Paardenbloemstroop:

Maria Treben maakt een siroop van paardebloemen. ‘Vier handen vol paardebloemen doet men in een liter koud water. Deze brengt men langzaam aan de kook. Hierna neemt men de pot van het vuur en laat men het een nacht staan. De volgende dag giet men alles door een zeef., laat deze uitlekken en perst met beide handen de bloemen goed uit. In dit sap doet men een kilo ruwe suiker en een halve citroen in schijfjes gesneden (zonder schil, tenzij onbespoten). Men roert alles goed door elkaar… Men zet de pot zonder deksel op het vuur. Om alle vitaminen te behouden, schakelt men op de laagste vlam. Zo verdampt het water zonder te koken. Men laat de massa één of twee keer afkoelen om na te gaan of de siroop stijf genoeg is. Het mag niet te dik worden, omdat het anders na lange tijd zou versuikeren; maar ook niet te dun, want dan zou het zuur kunnen worden. Het moet een echte dikke siroop zijn, die op een broodje of op de boterham heerlijk smaakt.’ https://www.eetgoedvoeljegoed.nl/gratis-eten-paardebloem/

En aangezien dit geen kruidenblog is maar een bierblog:

De Hysteriaaah, een bier van zytholoog Andy Jacobs is gebrouwen met paardenbloemen. Het bier wordt elders verder toegelicht.
Beschrijving: Belgisch blond speciaalbier, van hoge gisting, met nagisting in de fles, ongefilterd.
Ingrediënten: 5 granen (gerst, tarwe, haver, rogge & maïs), Belgische hop, eigenbereide paardenbloemhoning, gedroogde paardenbloemwortels, kruiden, gist, water.
Alcohol: 7 %

Matsjeu Hysteriaaah!
COMMERCIAL DESCRIPTION
5 granen, Belgische hop, paardenbloem. http://www.matsjeu.be/

Het bier wordt gebrouwen door Brouwerij Anders voor biersommelier Andy Jans. Hij stelde "Hysteriaaah!" samen ter ere van zijn grootvader "Matsjeu". Het is een  degustatiebier uit Munsterbilzen gebaseerd op het traditionele boerenleven van de grootvader: granen en bloemen. De symboliek van krankzinnigheid verwijst naar de rijke geschiedenis die Munsterbilzen heeft omtrent de opvang van geesteszieken. 
Volgens de website (www.matsjeu.be) heeft het een zoete aanzet van paardenbloemhoning en moutsuikers gevolgd door heerlijke kruidige aroma's. De 5 granen maken het mondgevoel zacht, volmondig en romig. De Belgische hop en paardenbloemwortels zorgen voor een lekkere kruidige en bittere afdronk https://www.sensuelebieren.be/hysteriaanh-matsjeu

Wazig oranjekleurig bier met een witte snelzakkende schuimkraag. Fruitig in de neus: perzik, meloen. Smaak: bitterig Mondgevoel: gemiddeld met matig koolzuur en fruitige afdronk.

Lambikstoemper heeft het ook geproefd en dit was zijn beschrijving:

Beschrijving: Belgisch blond speciaalbier, van hoge gisting, met nagisting in de fles, ongefilterd.
Ingrediënten: 5 granen (gerst, tarwe, haver, rogge & maïs), Belgische hop, eigenbereide paardenbloemhoning, gedroogde paardenbloemwortels, kruiden, gist, water.
Geproefd: Fris en groenig aroma, licht kruidig én granig, met iets van tarwe in de neus. Een beetje “donker” van smaak, kruidig doch niet overdreven, gemout, met een mooie bitterheid (28 IBU) die blijft hangen in de vrij droge nasmaak. Heeft een “speciaal” smaakje, doch zeer toegankelijk en smakelijk. Zeer zacht zoet, iets feller (maar nog steeds erg zacht) bitter en zacht gekruid van smaak.

Wat is de smaak van de paardebloemen als je die in deze hoeveelheid voor 20 minuten kookt? Hoe sterk is de smaak en past dit bij dit bier? Ik weet dat brouwerij Fantome een paardebloemenbier maakt (Pissenlit), dus het zal vast passen. https://www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=15253.0

Brouwerij - Brewery - Brasserie:
Fantome - Soy
Bierstijl - Beer style - Style de bière : Saison
Alcohol: 8 %

Opgericht in 1988 en gevestigd in Soy, Wallonië, is dit een echte ambachtelijke familiebrouwerij. Ze maken eigenlijk alleen Saisons (of Farmhouse Ales) en hun bieren zijn altijd veel populairder en bekender geweest in de UK en VS dan in België ... De Pissenlit is een Saison van 8% gebrouwen met paardenbloemen https://www.facebook.com/DeBierbrigadierTilburg/photos/a.1326718234018776/1741264729230789/?type=1&theater

HoppyBastard from Nebraska
...
APPEARANCE: pours a hazy, dark, copper color with two fingers tan head that slowly dissipated until an unbroken cap remained, highly carbonated, heavy lacing on the glass.
SMELL: bread, farmhouse funk, apple cider and cloves.
TASTE: initially sweet and citrusy with some farm house funk and a somewhat sour note on the finish, the 8% ABV is present.
PALATE: highly carbonated and medium body.
OVERALL: this is a good Saison if you enjoy the sour note, it's beautiful to look at and the 8% ABV is definitely perceptible but I would recommend to anyone who enjoys the style.

Snowcrash000 from Germany
...
Pours a slightly cloudy, deep amber coloration with a medium, frothy head. Smells of biscuity, slightly caramelly malt, some distinct honey sweetness and fruity esters and well as lighter herbal accents. Taste is dominated by sweet malts and honey accents, nicely balanced against some fruity and slighty spicy yeast esters of tart green apple, gooseberry and clove, as well as hints of darker fruit such as plum and raisin, with some herbal accents coming through in the aftertaste. Finishes bittersweet, with a light tartness and some malty and fruity notes lingering in the aftertaste. Full mouthfeel with a medium body and carbonation.
Quite a rich, dark and malty Saison that is sweeter than I'm used to from the style, with a certain honey note and some darker fruits rounding out the typical fruity yeast esters, as well as ligher herbal and spicy accents and a good, hoppy bitterness in the finish. While it's perhaps just a tad too sweet for my personal taste, it's still works out very nicely, with the light tartness and distinct bitterness balancing things out nicely, as well as a great general harmony of sweet, fruity, tart, bitter and herbal/spicy elements.

eric5bellies from Australia
...
A - Pours a clear copper colour with an off White head that dies quickly to a film
S - Marmalade aromas with some mild spice
T - Some nice dark citrus fruits with a spicy dry finish
M - Full bodied and medium carbonation
O - Worth seeking out but not much sign of the dandelion

Het is ook eenvoudig zelf te maken:

Paardenbloemen (Taraxacum officinale) zijn vrijwel overal ter wereld te vinden. Net als brandnetel bier is paardenbloemen bier diep geworteld in de traditie van het brouwen van medicinale kruiden bieren. Het wordt vooral gebruikt als tonicum (de plant is een rijke bron van bètacaroteen en vitamine C) maar biedt ook gezondheidsvoordelen bij leveraandoeningen, urinewegproblemen en diabetes. De bloemen worden gebruikt om wijn te maken en zijn een goede bron van wilde gist. Ik hou meer van het bier vanwege de gezondheidsvoordelen dan van de smaak.
...
Breng het water aan de kook en voeg het verse groen en de gedroogde wortels toe. Kook 20 tot 30 minuten, voeg dan de bruine suiker, de gember, de optionele citroenen (pers ze eerst, dan doe ze ook in het brouwsel), en de creame of tartar toe. Kook nog eens 5 minuten.
Haal de pan van de haard en plaats hem (met het deksel erop) in koud water. Ververs het koude water twee of drie keer tot uw bier lauw is (ongeveer 21°C).
Alles door een Zeef en dan in een fermentor (fles, pot of wat u ook gebruikt), voeg de gist (wild of commercieel) toe en plaats er een luchtsluis (of schone handdoek) op.
Fermenteer 7 dagen. Begin te tellen wanneer de gisting actief is (dit kan 2 tot 3 dagen duren met een wilde giststarter), dan in een fles afvullen. Ik gebruik geen suiker. De gisting is actief, dus ik gebruik graag een gerecycleerde sodafles met schroefdop om eventuele overtollige carbonatatie te controleren en indien nodig vrij te geven door de bovenkant langzaam te openen. Het bier is bedoeld om jong te drinken, meestal na 7 tot 10 dagen.
Baudar, Pascal. The Wildcrafting Brewer: Creating Unique Drinks and Boozy Concoctions from Nature's Ingredients. 

Uit het boekje: “Drink je gezond”; auteur onbekend.
Een heerlijk fris bier waarbij de paardenbloem de bittere smaak geeft en de gember en de citroen voor de frisheid zorgen. Let op: mijn biertje bleek wel 8 procent alcohol te bevatten en dat zou je niet denken als je het proeft.
Mogelijk is het bier ook geneeskrachtig vanwege de vochtafdrijvende, activerende en ontstekingsremmende eigenschappen van de ingrediënten. In het oorspronkelijke recept gaat er 25 gram wijnsteenzuur (drogist) in, maar ik vond het erg zuur.
Let op. Je kunt dit recept niet maken met wijnsteenbakpoeder uit de natuurvoedingswinkel, dat is iets anders en het smaakt niet zuur maar verschrikkelijk bitter.
Ingrediënten:
- 225 gram bloeiende jonge paardebloemplanten; onbeschadigd met wortel en al
- 4,5 liter water
- 15 gram gemberwortel, gesneden en gekneusd
- gele schil en sap van 1 biologische citroen
- 450 gram bruine basterdsuiker (rietsuiker kan ook)
- 12 gram wijnsteenzuur
- 7 gram gedroogde gist


SCHUIMIGE PAARDENBLOEMDRANK
Nodig:
Minstens 30 jonge, hele liefst al bloeiende paardenbloemplantjes met wortel er al.
5 liter kokend water
1 onbehandelde citroen
Stukje verse gemberwortel
2 zakjes droge gist, of gist voor bier of wijn (all purpose type)
½ kilo rietsuiker
25 gram wijnsteenzuur, of citroenzuur (en wat minder als je er een kopje koude zwarte thee bijvoegt) of een mengsel van deze drie
Zet de paardenbloemen een uurtje in koud water, was ze daarna nogmaals en verwijder de haartjes van de wortels met een groenteborsteltje, een dunschiller of wat je maar gemakkelijk lijkt. Daarna nogmaals spoelen.
Neem een pan met 5 liter kokend water en voeg daar de complete paardenbloemen, de schil van de citroen ( dus dun afschillen en dan liefst zonder het wit) en de gember in dunne plakjes (hier de schil eraf snijden). Kook alles zeker 10 minuten goed door. http://www.nederlands-dis.nl/uncategorized/dranken/traditie-snelle-paardenbloemdrank-of-bier/

paardenbloembier is een traditioneel Wales recept. En lekker!
Een beetje bitter (paardenbloem) en verwarmend (gember).
De bittere smaak stimuleert de leverfunctie, de gember geeft het lichaam nieuwe kracht.
Je zou dus kunnen zeggen dat het gezond is om hier een glas van te drinken.
Je kunt het zo maken:
Je steekt wat paardenbloemen uit, met wortel en al. Voor 5 liter bier gebruik je 225 gram.
Goed wassen en schoon schrobben is logisch.
Doe dan in een grote pan:
*de 225 gram paardenbloemen (heel laten)
*4.5 liter water
*15 gram gemberwortel in kleine stukjes
*dunne schil van 1 biologische citroen
Breng dit alles aan de kook en laat het ruim 10 minuten zachtjes doorkoken.
Dan zeef je alles eruit en vangt het sap op, giet dit sap op 450 gram bruine suiker en 15 gram wijnsteenzuur.
Goed roeren tot de suiker is opgelost. (andere suiker kan ook)
Laat het helemaal afkoelen.
Het heeft een onheilspellend kleurtje, maar vrees niet!
Het gaat helemaal goed komen.

Doe het wijnsteenpoeder ( of de variatie erop) en de suiker in een gistingsbak.
Giet de gekookte paardenbloemvloeistof bijna nog kokend door een zeef hier bij. Nu blijven roeren tot de suiker is opgelost.
citroenPers intussen de rest van de citroen uit en voeg dat samen met de gist bij de vloeistof als deze minder dan 30 °C is geworden. Weer goed doorroeren en met een kaasdoek of een oud stuk ( wel gewassen) vitrage afdekken. 5 dagen op een warme, tochtvrije plek wegzetten. Wel een paar keer per dag de vloeistof omroeren.
Na vijf dagen de bier door een zeef met kaasdoek filteren en in beugelbierflesjes afvullen ( ik gebruik gewoonlijk hiervoor groschflesjes van een ½ liter). Als je na een week koel wegzetten een flesje voorzichtig openmaakt en als men zoals normaal een stevig sissen hoort is de paardenbloembier klaar om van te genieten.  Wel lekker koud drinken. Net als brandnetelbier met wat ijsblikjes. http://www.nederlands-dis.nl/uncategorized/dranken/traditie-snelle-paardenbloemdrank-of-bier/

Daar zie ik een nieuw projectje : brandnetelbier!?

Maar eerst even dit projectje beschrijven: Op een lentedag tijdens een picknick zagen we om ons heen een hoop paardenbloemen. Spontaan hadden we het over bierbrouwen en kwam naar voren dat we met paardenbloemen dat ook konden doen. Dus gingen we plekken en binnen een uurtje hadden we meer dan genoeg. Thuis het geplukte spul gewassen en gekookt.Ik volgde het recept op http://de-gulle-aarde.blogspot.com/2012/05/paardenbloem-bier.html.  In plaats van citroenschil gebruikte ik citroensap uit zo'n flesje. Ik had geen gember en geen rietsuiker. Na het koken de boel gezeefd en na het afkoelen het gist erin gedaan. Daarna in Grolschflessen gedaan. Bij een paar deed ik citroenlimonade-siroop 

Na weekje gekeken en het zag er goed uit. Uiteindelijk is één van de flessen wel geklapt en de anderen bleken bij openen gushers. Bij de eerste vloog zelfs de beugel eraf bij het openen!? 

Hoe smaakte het?
Zuur. Qua uiterlijk deed het denken aan Rivella. De geur was muf. Er was wel ontzettend veel bruis. De friszure smaak had geen bitterheid. Bij een flesje zat er nog wat paardenbloemblaadjes in, maar dat heeft de smaak niet negatief beïnvloed volgens mij. In de afdronk zit wel wat plakkerige alcohol, maar over het algemeen proeft het niet zwaar. 

Omdat het zo spontaan en snel gemaakt is heb ik geen metingen gedaan van het soortelijk gewicht, zodat ik geen uitspraken kan doen over het alcoholgehalte, helaas. 

zaterdag 17 september 2016

Brouwen van een (B)IPA


Ik kreeg voor mijn verjaardag een zelfbrouwsetje voor het brouwen van een ´Brown Ale´ van 5,5%. Het was een refill-set en dat was geen probleem want ik heb zelf een brouwset.


Bij het uitpakken en nader bestuderen van de verpakking bleek dat de set was bedoeld voor 2 liter. Terwijl mijn set wel 20 liter aankan. Ach ja we zien wel hoe ver we komen. Ik ben zo iemand die niet tussen de lijntjes kan kleuren, dus ...



Bij het uitpakken kijk ik goed naar de hoeveelheden. 581 gram moutextract...


Op het zakje van de moutextract staat echter 567 gram. Dat is al iets van een verschil. Nawegen geeft als uitkomst |595 gram!? Geen idee hoeveel gram dat dan weer zou moeten zijn...



Wel staat er dat het 2.0 Lovibond is. Lovibond is een eenheid voor de kleur van het bier.
"Degrees Lovibond" or "°L" scale is a measure of the colour of a substance, usually beer, whiskey, or sugar solutions. The determination of the degrees lovibond takes place by comparing the colour of the substance to a series of amber to brown glass slides, usually by a colorimeter. The scale was devised by Joseph Williams Lovibond.[1] The Standard Reference Method (SRM) and European Brewery Convention (EBC) methods have largely replaced it, with the SRM giving results approximately equal to the °L (https://en.wikipedia.org/wiki/Beer_measurement).

2 SRM/°L komt overeen met een pale ale. Met hop wordt dat dan een IPA. Ik zit op de goede weg... Maar er is nog 7 gram speciale granen:


Op het zakje met granen staat verder niets.  Nawegen geeft 9,6 gram!? Ook al een beetje meer.


Er is ook nog een zakje hop (Fuggle). Bij het voelen ervan merk ik dat het pellets betreft en geen hobbellen.


Nawegen geeft aan dat het om 7 gram gaat.


Er is ook nog een zakje sanitizer. Die laat ik dicht want ik heb een emmer Oxi open staan.

De set van Craft a Brew Brown Ale:



Omdat ik het toch een beetje weinig vind, schroot ik een kilootje Pils/lagermout erbij:


het extract los ik op in warm water en ik moet goed roeren om klontjes te voorkomen of ongedaan te maken. Het is makkelijker om gewoon te voorkomen dat er klontjes ontstaan. Vervolgens doe ik er de geschrote pilsmout bij.


Na het maïschen ga ik toch maar direct door naar het koken:


Ik gooi er de zelf geplukte hop bij:


Het is bekant meer hop dan wort:


Dat is wat ze noemen wet hopping. Terwijl ik eerst nog enkel de bellen had, heb ik er later de blaadjes en zelfs hele takken in gelaten. Dat zullen ze vroeger vast ook gedaan.

5 minuten voor het stoppen met koken gooide ik er nog de Hallertau in. Daarna zet ik het vat in de gootsteen om te koelen.

Omdat je wort vol zit met suikers is het erg vatbaar voor infecties. En nu het ook nog eens lekker warm is, is het een perfecte bron voor bacteriën. Dat willen we natuurlijk voorkomen. Daarom moeten we zo snel mogelijk de temperatuur voorbij die aangenaam is voor de bacteriën. Daarom koelen we zo snel mogelijk af. Naast deze maatregel is het natuurlijk ook nog verstandig om schoon te werken. Doe dit door alles wat nu nog in aanraking komt met het bier goed schoon te maken. Hierbij kun je weer prima gebruik maken van ons reinigingsmiddel of ontsmettingsalcohol.
Er zijn een aantal manieren om te koelen. De gemakkelijkste optie is door je pan in een met koud water gevulde gootsteen te zetten, eventueel met wat zakken ijsblokjes. Door het water te verversen gaat het koelen sneller. Houd de temperatuur geregeld in de gaten, het wort moet afkoelen tot 20-25 graden. Een douchebak of bad is ook een optie (www.brouwbroeders.nl/zelf-bier-brouwen/wort-koelen/). Ik heb gekoeld in de gootsteen. Na een uur of wat was het nog steeds warm, maar ik goot het toch maar in het gistvat.

Vervolgens laat ik het afkoelen in de gootsteen en giet het vervolgens in het gistvat.

De volgende dag kijk ik nog even naar de bostel...

Dat was me een brouwavondje wel...

Ik heb dit na een avondje afkoelen nog afgegoten en in een apart gistvat gedaan. Kijken of dat wat ze bij brouwbroeders infectiegevaar noemen, mij ook overkomt...

Zoals gezegd wil ik er een (B)IPA van maken. De B van Brown is wellicht niet nodig, maar omdat het brouwpakket voor een Brown Ale bedoeld was ga ik er een beetje van uit dat die kleur wel blijft.

Ik heb nog Saaz en Fuggle pellets over voor een evt dryhopping.

While hops can be added to the boiling wort for as little as fifteen, ten, or five minutes to impart aroma and flavor, true hop-heads know the best approach to really punch up the hop profile of a beer is dry-hopping (www.brewersfriend.com/2009/07/25/dry-hopping-beer/).

Dry hopping is a great way to enhance the hoppy aroma of your home brewed beer. Real hopheads will tell you that in addition to boil and late hop additions, adding dry hops is a preferred technique for preserving a burst of delicate hop aroma for IPAs and other hoppy beers.
Hops are normally added during the boil to extract alpha acids that provide the bitter flavor needed to offset sweet barley malt in beer. Brewers also use late hop additions in the last 5-10 minutes of the boil to enhance aroma, but even this technique loses some aromatic oils that evaporate rapidly in the boil... Dry hopping involves adding hops to the fermenter or keg after fermentation. Dry hops add no bitterness to the beer, but the technique does add fragile aromatic oils that are normally lost in the boiling process. Dry hops are allowed to soak in the finished beer for anywhere from several days to several weeks. The result is a burst of hoppy aroma. (http://beersmith.com/blog/2008/05/21/dry-hopping-enhanced-hops-aroma/).

In principe is dry hopping (verder maar ’drooghoppen’ genoemd) het toevoegen van hop aan afgekoelde wort. Het laat toevoegen van hop aan kokende of nog hete wort is dus geen drooghoppen. Ook het gebruik van de zogenaamde ’hop back’ valt niet onder drooghoppen. Een hop back is een vat met hop waardoor men na het koken de hete wort pompt. Deze technieken bevorderen wel het hoparoma van hier, maar geven een duidelijk ander aroma dan drooghoppen omdat uit de hete wort veel aromastoffen verdampen en niet in het bier terechtkomen.... e dient voor het echte drooghoppen laat in de vergisting of (meer gebruikelijk) tijdens de lagering de hop toe te voegen. Tijdens de hoofdvergisting heeft toevoegen van hop weinig zin. De hopbellen komen vol met gist en eiwitten te zitten waardoor de olie in de bel blijft zitten. Daarnaast zullen een groot deel van de vluchtige bestanddelen (en dus de hopolie) door de koolzuur het vat uit 'gespoeld’ worden. (www.twortwat.nl/nieuws.detail?item_id=1142100693&type=4&back=1&page=/artikelen).

Want more hop aroma in your beer? Then try dry hopping and transport yourself to hop heaven.
Hops play a number of roles in the brewing process. Depending on when they are added, they contribute bitterness, flavor, aroma or something of all three. The bitterness comes from alpha acids contained in hops, while flavor and aroma come mostly from volatile oils. The term volatile refers to the fact that the oils boil out of the wort relatively quickly — most within 15-20 minutes. This is why brewers normally add flavor and aroma hops closer to the end of the boil. For maximum flavor and aroma, and to preserve as much of the volatile oils as possible, some brewers practice dry hopping.
What Is dry hopping?
The term dry hopping originated centuries ago with British brewers and was used to refer to adding hops to the cask shortly before it was shipped off to the customer. In fact, 1/2-ounce hop plugs were specifically developed by British hop producers to be a convenient way to add whole hops to a keg or cask. Nowadays, dry hopping refers to any hop addition after the wort has been cooled. These additions can be done in the primary fermenter, in the secondary or by adding hops directly to a keg. I have even heard of one homebrewer attempting to add one or two hop petals to each bottle of a bottle-conditioned batch! (It didn’t work though.)
...
What dry hopping does not add to the beer is bitterness. Boiling is necessary to convert the alpha acids in the hops to iso-alpha acids to create bitterness. To maintain your desired bitterness, you still need to add the bittering hops to the boil.
The lack of boiling, however, is also a potential drawback of dry hopping. That is, since they are not boiled, the hops are not sanitized. This seems to worry a lot of brewers, especially those who haven’t tried dry hopping before. The truth is that hops do not provide a supportive environment for most types of bacteria. On top of that, if the hops are added to the primary fermenter after the start of fermentation, any bacteria on them will have a difficult time competing with the vigorously active yeast in the wort. If the hops are added to the secondary fermenter then the alcohol content and the low pH of the beer will suppress bacterial growth. Keeping this in mind, it’s safe to say that bacterial contaminations caused by dry hopping are extremely rare and not worth worrying over.
The only other drawback to dry hopping is that some beer drinkers just don’t like the effect. They think it makes the beer taste “grassy” or “oily.” This method definitely gives a different kind of flavor and aroma than the traditional method of adding hops to the boil, .... The first step in dry hopping is to select the hop variety to use. You normally want to use a hop variety that is considered a “flavor” or “aroma” hop. It is common for these hops to have relatively low alpha acid ratings, often around 6% or less. Some hop varieties commonly used for dry hopping include Cascade, Crystal, Willamette, East Kent Golding, Fuggle, Saaz, Hallertau and Tettnanger (https://byo.com/mead/item/569-dry-hopping-techniques).

The most common error in dry-hopping is adding the hops immediately to the cooled wort. DON’T! The initial fermentation period is an active one, and the hops (which will float on the surface of the beer for about a week or so) will be highly agitated as a result, with some of the pollen and other aromatics (and thus flavor & aroma) being quite literally ‘blown out’ of the beer. Waiting until the initial blow-off is complete (about 3-5 days) removes this risk. Additionally, the alcohol in the fermenting beer will strip off some of the acids and flavor from the hops, so adding the hops later (and letting them soak longer) gives a better, richer flavor (www.brewersfriend.com/2009/07/25/dry-hopping-beer/).

The secondary fermenter is generally considered the best place for dry hopping for a couple of reasons. First, the beer has already mostly fermented so, as mentioned above, the alcohol and low pH helps to ward off any bacteria on the un-sanitized hops. Second, the vigorous CO2 activity of the primary is finished, so the aroma of the hops won’t be scrubbed out of the beer.... This brings us to the question of quantity. A “normal” measurement for dry hopping is between 1–2 oz. (28–56 g) of hops for a five gallon (19 L) batch. But the real answer to the question of how much is simply, “as much as you want.” If you want just a hint of hop aroma you might go as low as a 1/2 oz. (14 g). If you want a beer that will knock you over with a pungent hop flavor and aroma, you might decide to go nuts and throw in 4 oz. (112 grams). I’ve heard of brewers using even more than this, but even a serious hophead like myself will tell you that more than four ounces of dry hops may be pushing it.
You should also take into account the variety of hop. If you’re using a hop with a high essential oil content, you probably don’t want to use as much as you might if you were using something less oily.
My advice for your first experiments with dry hopping would be to pick a traditional aroma hop and use no more than 1 ounce (28 g). This will give you a good idea of what dry hopping does for a beer. From there you are only limited by your own sense of adventure in deciding what hops to try and how much to use (https://byo.com/mead/item/569-dry-hopping-techniques).

De duur van het drooghoppen hangt van de temperatuur af, bij bovengistend bier is een periode van 7 tot 14 dagen wel genoeg, bij ondergistend bier (of koud lageren) is iets van twee tot drie weken nodig.
De hoeveelheden hangen sterk af van het biertype en van je persoonlijke smaak. Per tien liter kan je tussen de 7 en 30 gr hop toevoegen. Ik heb zelf een aantal malen drooggehopt en een hoeveelheid van 7 gr per tien liter geeft inderdaad al wat hoparoma, maar ik zou eerder iets van 15 – 20 gr gebruiken. Vergeet niet dat de alfa–zuren alleen maar oplossen na isomerisatie in heet water, je bier wordt van drooghoppen dus absoluut niet bitterder.
De meest geschikte hopsoorten zijn de betere aromatypen: East Kent of Styrian Goldings, Fuggles, Saaz en Hallertauer (www.twortwat.nl/nieuws.detail?item_id=1142100693&type=4&back=1&page=/artikelen).

Dus Saaz en Fuggles kunnen beide?
Maar welke is dan het beste?

I don't know, the best dry hopped beer I have done was a pale ale with cascade bittering and flavor, dryhopped with EKG [East Kent Golding Hops]. The EKG leaves a nice "floral" aroma that I thought balanced out the citrusy cascades. May be you are looking for a different aroma that you will not get out of these english varieties (www.homebrewtalk.com/showthread.php?t=110060).

The amount of hops to use is largely a matter of preference. Between 1 and 2 oz (28-55g) per 5 gallons (19 L) is considered a moderate amount. Less can certainly be used if you are shooting for a mild floral aromatic, and true hopheads use as much as 4 oz of hops for 5 gallons for a burst of aroma.... The duration of dry hopping also varies widely. An exposure of several days is the minimum needed to extract aromatic oils. Most brewers dry hop for around 3 days. Those that add hops to a keg may leave the hops in contact with the beer for months. Some fear overexposure will add a “grassy” flavor, but I’ve never had a significant problem with this. However, current thinking is that you should avoid extended dry hop periods (http://beersmith.com/blog/2008/05/21/dry-hopping-enhanced-hops-aroma/).

Now, the hops I use for dry hopping are noble hops (i.e., Czech Saaz, Hallertauer Mittelfruh) and noble hops have subtle aroma characteristics when compared to American aroma hops such as Centennial, Citra, Simcoe, Amarillo, etc. (www.beeradvocate.com/community/threads/effects-of-dry-hopping-at-lager-temperatures.54073/)

Saaz is a noble, all-purpose hop that can be used for bittering, flavor, and aroma/finishing additions to your brew kettle. They are especially valuable for dry-hopping additions if desired (http://brewerslair.com/index.php?p=brewhouse&d=hops&id=&v=&term=55).

I think the Saaz will be completely lost. It is a very "mild and pleasant" hop and using it in an IPA is (IMHO) a waste. Since you don't need to dry hop of 2-3 weeks, why not order some Cascade or just use some more Perle? (www.homebrewtalk.com/showthread.php?t=67901)

It’s generally agreed that infection from the hops themselves is a negligible risk.
They are naturally antiseptic and the beer by now contains alcohol which makes it harder for bacteria to take hold.
Then you siphon the beer back in, mixing with the hops as the bucket fills. Be careful not to bubble or splash as exposure to oxygen could damage the beer..... In “Brewing Better Beer” Gordon Strong recommends anywhere from 15 to 60 grams per 19 litre batch, or more.
In the recipe I mentioned in the post I used 17g in about 10 litres and that is certainly noticeable.  (http://homebrewmanual.com/dry-hopping-pellets/).

Fuggles Hop Pellets a hop long associated with typical English Ale brewing. Fuggle has typical English flavour, frequently blended with Goldings to improve “drinkability” of the beer, and adding roundness and fullness to the palate. This robust hop contributes all the essential characteristics of flavour, aroma and balanced bitterness to ales, particularly as its relatively low alpha acid content requires a high hopping rate to achieve desired bitterness levels. Sometimes used as a distinctive dry hop.Typical usage: All English style Ales, ESB, Bitter, Lager, and Lambic..... UK origin. This variety was noticed growing “wild” in the hop garden of George Stace’s house at Horsmonden in Kent. England in 1861. In 1875 it was introduced by Richard Fuggle who lived in the village of Brenchley (not far from Horsmonden) and hence it was called Fuggle. The aroma is Earthier and less sweet than Kent Goldings (www.homebrewblog.com.au/fuggles-hop-pellets-uk-100g-fuggle-hops/).

Fuggles has a very earthy character. Some like it more than do others. I like it mixed with EKGs or American hops; I find it not nearly as aromatic as the typical American C hop.
Only one way to find out! (www.homebrewtalk.com/showthread.php?t=133941) Fuggles definately does have what I would describe as an earthy taste to it (http://aussiehomebrewer.com/topic/26728-fuggles-is-a-grassy-bastard-dry-hopping/).

There are basically two times that you add hops to beer The first time to add hops is near the beginning of the boil. This allows the alpha acids in the hops to be converted into iso-alpha acids, which give beer its balancing bitterness. Alpha acids are not soluble in beer, so they cannot contribute any bitterness. Boiling converts these alpha acids into iso-alpa acids, which are soluble in beer and therefore lend bitterness to your batch. In the case of can kits these are already in the kit.
The other time you should add hops is in the middle or near the end of the boil (or sometimes after the boil). This allows the oils in the hops to impart flavour and aroma to the beer. ... Dry Hopping with finishing hops
This is the most simple and the best method for adding aroma to your beer, it will also add a pleasant fresh hop flavour. Suitable for hop cones or pellets.
Dry hopping is the practice of adding fresh hops, cones or pellets, directly into your fermenter. The hops are best put into a muslin or nylon bag, they are then added to the brew at some stage during fermentation (www.homebrewblog.com.au/fuggles-hop-pellets-uk-100g-fuggle-hops/).

Saaz geeft dus een grassige smaak en Fuggles geeft een wat aardsere smaak. Saaz is echter wat subtiel en zou dus best ondergesneeuwd kunnen raken door de hopdosis eigen hop. Aangezien de Fuggles nog dicht zit, kies ik voor Saaz. Ik zal een deel drooghoppen en een deel niet. En dan eens kijken naar het verschil.

Ik heb dan drie soorten:
1. hele nacht afgekoeld (2 ltr)
2. snel gekoeld en drooghop Saaz (ca. 4 ltr)
3. snel gekoeld zonder droghop Saaz (ca 4 ltr).

Overigens heb ik het rubbertje van waterslot, dat lekt, met ducktape afgeplakt. Het is wat ze zeiden over die vergistingsemmers van Brouwland: ze lekken...