Translate

Zoeken in deze blog

zondag 29 december 2019

Broodje Aap Burp

In een Broodje Aap-kalender lees ik dat na het drinken van een glas bier de lever aan het werk om de alcohol af te breken. Echter kunnen Japanners sneller dronken worden.

Wat blijkt? Door een variatie in hun ADH-gen die bij Westerlingen nauwelijks voorkomt, zetten Japanners de alcohol sneller om in acetaldehyde. Door een mutatie van het ALDH-gen breekt de acetaldehyde niet afbreken. Zo ontstaat een grote hoeveelheid acetaldehyde in hun bloed en zijn ze na een paar biertjes al dronken... (zie de Broodje Aap Scheurkalender 2018).

Opname van alcohol in het lichaam
Als iemand alcoholhoudende drank drinkt gaat de alcohol via de slokdarm naar de maag. In de maag wordt alcohol in beperkte mate opgenomen (zo’n 20%). Als de maag vol is, gaat de absorptie van alcohol trager. Koolhydraatrijke maaltijden vertragen de absorptie van alcohol via de maagwand en vetrijke maaltijden vertragen de peristaltiek (samentrekkende bewegingen) in de maag. Beide soorten maaltijden zorgen dus voor een vertraagde opname van alcohol in het bloed1. Eiwitrijke maaltijden hebben minder effect op de snelheid van absorptie van alcohol in de maag2. In de dunne darm wordt het merendeel (80%) van de alcohol opgenomen in het bloed. (https://www.kennisinstituutbier.nl/gezondheid/gezondheid/metabolisme)

Alcoholopname
De alcohol die je op een gezellige avond drinkt, wordt vanuit het spijsverteringskanaal opgenomen in je bloed. In je maag wordt 10 tot 30 procent van de alcohol in het bloed opgenomen, de overige hoeveelheid in je dunne darm. Als je maag vol zit, duurt dit proces langer. Hoe hoger de alcoholconcentratie in je spijsverteringskanaal is, hoe sneller het wordt opgenomen.
De alcohol verspreidt zich door de gehele vetvrije massa van je lichaam (o.a. lichaamsvocht). Tien minuten na inname bereikt de alcohol je hersenen en je lever. De concentratie alcohol in je bloed, is afhankelijk van je lichaamsbouw. Hoe lichter iemand is, hoe hoger de concentratie zal zijn. Maar ook bij mensen die relatief veel lichaamsvet hebben, stijgt het alcoholgehalte in het bloed meer. Omdat mannen gemiddeld groter en zwaarder zijn en gemiddeld minder lichaamsvet (en dus meer lichaamsvocht) per kilo hebben dan vrouwen, hebben mannen een lager alcoholpercentage in hun bloed wanneer zij dezelfde hoeveelheid drinken als een vrouw. .... Alcohol wordt afgebroken in de lever, met behulp van twee enzymen. Het leverenzym alcohol dehydrogenase (A.D.H.) zet alcohol om in het giftige acetaldehyde, dat verantwoordelijk is voor de meeste schadelijke effecten van overmatig alcoholgebruik. Door een variatie in het ADH-gen, zetten Aziaten de alcohol honderd keer sneller om in acetaldehyde dan mensen met de Westerse variant. Vervolgens zet het enzym aldehyde dehydrogenase de acetaldehyde om in het onschadelijke acetaat (ook wel azijnzuur). Bij 30-50% van de Aziaten werkt dit enzym minder goed. Door deze twee genetische variaties, hebben zij hogere concentraties acetaldehyde in hun bloed, bij het drinken van dezelfde hoeveelheid alcohol. Dit leidt ertoe dat ze sneller dronken worden, met alle vervelende effecten die daarmee samenhangen, zoals hoofdpijn en braken. Je arme vriend kan er dus niets aan doen.
De totale hoeveelheid alcohol die het lichaam kan afbreken, wordt geschat op 7 gram alcohol per uur. Eén standaard glas alcohol bevat 10 gram alcohol, en het duurt dus 1 tot 1.5 uur voor dit is afgebroken. Als je drinktempo hoger ligt dan deze afbraaksnelheid, en daar zit je al snel aan, blijft het teveel aan alcohol in je bloed circuleren tot de lever in staat is om het af te breken.
(http://www.wrmmagazine.nl/aziaten-sneller-dronken/)

Afbraak van alcohol in het lichaam
De opname en afbraak van alcohol in het lichaam krijgt voorrang op andere voedingsstoffen. Het lichaam kan alcohol niet opslaan en ziet het als een potentieel toxische stof. Na opname in de maag en darmen gaat alcohol via het bloed naar de lever, waar het grootste deel van de alcohol wordt afgebroken (90-95%). Ook in de maag wordt al een kleine hoeveelheid alcohol afgebroken, maar deze hoeveelheid is verwaarloosbaar vergeleken met de lever (1-5%)3.

De afbraak van alcohol wordt schematisch weergegeven in figuur 1. De eerste stap van de afbraak van alcohol gebeurt door het enzym alcoholdehydrogenase (ADH). ADH zorgt voor de oxidatie van alcohol naar aceetaldehyde. Dit is een toxische stof die verantwoordelijk is voor sommige negatieve gevolgen van chronisch overmatige alcoholconsumptie, zoals de ontwikkeling van leverfibrose en -cirrose5,6. Aceetaldehyde wordt in de tweede stap omgezet naar het onschuldige acetaat onder invloed van aceetaldehyde dehydrogenase (ALDH). ADH en ALDH breken alcohol af door in twee stappen waterstofmoleculen te verwijderen (NAD tot NADH). NAD is een B-vitamine en heeft de rol van co-enzym in de omzetting van alcohol naar acetaat. NAD neemt de waterstofmoleculen aan die ADH en ALDH verwijderen1.Vervolgens wordt acetaat omgezet tot acetyl CoA of tot koolstofdioxide. Acetyl CoA wordt door het lichaam gebruikt om energie van te produceren via de citroenzuurcyclus. Als er teveel NADH en waterstofmoleculen ophopen in het lichaam, dan wordt de citroenzuurcyclus afgeremd en is het lichaam genoodzaakt om acetyl CoA op te slaan als vet in het lichaam1. (https://www.kennisinstituutbier.nl/gezondheid/gezondheid/metabolisme)

http://sites.dartmouth.edu/dujs/files//2009/11/zbeda_equation_cmyk.jpg


Alcohol dehydrogenase Alcohol dehydrogenases ( ADH ) ( EC 1.1.1.1 ) are a group of dehydrogenase enzymes that occur in many organisms and facilitate the interconversion between alcohols and aldehydes or ketones with the reduction of nicotinamide adenine dinucleotide (NAD + to NADH). In humans and many other animals, they serve to break down alcohols that otherwise are toxic, and they also participate in generation of useful aldehyde, ketone, or alcohol groups during biosynthesis of various metabolites. In yeast, plants, and many bacteria, some alcohol dehydrogenases catalyze the opposite reaction as part of fermentation to ensure a constant supply of NAD +. [Source: Wikipedia] (https://www.genenames.org/data/genegroup/#!/group/397)

Alcohol wordt opgenomen in de maag (20%) en in de darmen (80%) en via het bloed verspreid door het hele lichaam.
Alcohol komt 10 minuten na consumptie aan in de hersenen. Het heeft een verdovend effect op het centrale zenuwstelsel.
5% van de alcohol wordt direct uitgescheiden via adem, transpiratie en urine. 90-95% wordt door de lever afgebroken tot acetaat en uitgescheiden als water en koolzuur (CO2).
Bij de afbraak van alcohol spelen twee enzymen een rol; alcoholdehydrogenase (ADH) en aceetaldehydedehydrogenase (ALDH).
Het duurt ongeveer anderhalf uur voordat een standaard alcoholische consumptie (10 gram alcohol) is afgebroken en uitgescheiden. (https://www.kennisinstituutbier.nl/gezondheid/gezondheid/metabolisme)


Aldehydedehydrogenase (ALDH) is het enzym in het mitochondrium dat de afbraak van ethanal (aceetaldehyde) tot azijnzuur mogelijk maakt. Hierna wordt acetyl-CoA gevormd uit het azijnzuur en Coënzym A. Dit gaat de citroenzuurcyclus in waarna het afgebroken wordt tot koolstofdioxide en water.
Dit enzym is uiterst belangrijk, omdat het de giftige stof ethanal moet afbreken. Zonder dit enzym brengt onafgebroken ethanal schadelijke effecten toe aan het lichaam, waardoor de functionaliteit beperkt wordt.
Variant
Verder is het aangetoond dat een variant van dit enzym bij Oost-Aziatische individuen veel minder efficiënt is dan het normale enzym.[bron?] Dit zorgt ervoor dat grote hoeveelheden ethanal langdurig in het lichaam onafgebroken blijven, waardoor de toxische effecten voor ernstigere gevolgen zorgen. Mensen uit landen als Japan zijn meestal ook geen stevige drinkers, omdat ze de ethanal slecht kunnen verwerken. Dit verschijnsel verschilt echter van persoon tot persoon in verband met factoren als lichaamsgewicht. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Aldehydedehydrogenase)

Wacht even, enzymen zijn toch geen genen???
De Aziatische variant mist op Wikipedia een bron?

Ethanol is metabolized mainly by 2 major enzymes: alcohol dehydrogenase (ADH) and acetaldehyde dehydrogenase (ALDH). Genetic variations of genes encoding the 2 enzymes are very common among East Asians but relatively rare for most other populations. Facial flushing and other physical discomforts after alcohol drinking triggered by accumulation of acetaldehyde through defective genes for ADH and ALDH have been reported. Approximately 40% of East Asians (Chinese, Japanese, and Korean) show facial flushing after drinking alcohol, known as "Asian flush," which is characterized by adverse reactions on alcohol drinking in individuals possessing the fasting metabolizing alleles for ADH, ADH1B*2, and ADH1C*1, and the null allele for ALDH and ALDH2*2. Alcoholism is determined not only by the genetic deficiency but also by behaviors that involve complex interactions between genetic and sociocultural factors.  (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25271825)

Alcohol flush reaction is a condition in which a person develops flushes or blotches associated with erythema on the face, neck, shoulders, and in some cases, the entire body after consuming alcoholic beverages. The reaction is the result of an accumulation of acetaldehyde, a metabolic byproduct of the catabolic metabolism of alcohol, and is caused by an acetaldehyde dehydrogenase deficiency.[3]
This syndrome has been associated with an increased risk of esophageal cancer in those who drink.[1][4] It has also been associated with lower than average rates of alcoholism, possibly due to its association with adverse effects after drinking alcohol.[5]
Approximately 36% of East Asians (Chinese, Japanese, and Koreans) show characteristic physiological responses to drinking alcohol that includes facial flushing, nausea, headaches and a fast heart rate.[2][1][3] ... Around 80% of East Asians (less common in Southeast Asia and the Indian subcontinent) have a variant of the gene coding for the enzyme alcohol dehydrogenase called ADH1B, whereas almost all Chinese, Japanese, and Korean people have a variant of the gene called ADH1C.[11] These varients result in the alcohol dehydrogenase enzyme converting alcohol to toxic acetaldehyde at a higher efficiency than other gene variants (40- to 100-fold in case of ADH1B).[5]
In about 50% of East Asians, the increased acetaldehyde accumulation is worsened by another gene variant, the mitochondrial ALDH2 allele, which results in a less functional acetaldehyde dehydrogenase enzyme, responsible for the breakdown of acetaldehyde.[11] The result is that affected people may be better at metabolizing alcohol, often not feeling the alcohol "buzz" to the same extent as others, but show far more acetaldehyde-based side effects while drinking alcohol.
Genetics... Alcohol flush reaction is best known as a condition that is experienced by people of East Asian descent. According to the analysis by HapMap project, the rs671 allele of the ALDH2 responsible for the flush reaction is rare among Europeans and Sub-Saharan Africans. 30% to 50% of people of Chinese, Japanese, and Korean ancestry have at least one ALDH2 allele.[12] The rs671 form of ALDH2, which accounts for most incidents of alcohol flush reaction worldwide, is native to East Asia and most common in southeastern China. It most likely originated among Han Chinese in central China,[13] ... Since the mutation is a genetic issue, there is currently no cure for the flush reaction. Prevention would include not drinking alcohol. (https://en.wikipedia.org/wiki/Alcohol_flush_reaction)

The liver metabolises alcohol (ethanol) in two steps: in the first step, an enzyme (Alcohol Dehydrogenase; ADH) turns the toxic alcohol into another toxic substance, called acetaldehyde. The second step takes care of the toxic acetaldehyde by turning it into acetate, which is safe for the body. This last step is facilitated by the enzyme Aldehyde Dehydrogenase (ALDH).  In people from Asian descent, it’s this particular enzyme they lack
This is caused by a gene variant of the alleles responsible for the enzyme ALDH. Most people carry the ADH1B*1, ADH1C*2 or ALDH2*1 gene that codes for ALDH, but around half of the Asian people carry at least one of the ADH1B*2, ADH1C*1 or ALDH2*2 genes that code for inactive ALDH. Consequently, the acetaldehyde will not be metabolized in acetate and thereby rapidly accumulates in the body, causing redness of the skin, often referred to as “Asian flush”. Besides this, it can cause nausea, headache and even hangovers.
These consequences of the acetaldehyde build-up are the least concerning. Recent studies by Akira Yokoyama and colleagues in Japan showed that the alcohol-related acetaldehyde build-up can even cause esophageal cancer. Yokoyama compared East-Asian people with and without the inactive ALDH-gene. The study showed that the participants with the inactive ALDH-gene are 6-10 times more likely to develop esophageal cancer in comparison with the ones from the active ALDH-gene group. ... In summary, around 50% of the Asian people have inactive ALDH, which causes problems when drinking alcohol. These problems include the so-called Asian flush, nausea, headache, hangovers and even esophageal cancer. So next time you have Asian people over, go easy on the bottle, don’t laugh at them when they turn red or vomit, give some advice instead.(https://www.libcblog.nl/articles/alcohol-intolerance-asian-friends)

Written on May 1, 2014 by Hsin-Yu Chang and Alex Mitchell
Do you have friends that cannot handle alcoholic drinks? Just half a pint of beer or a few sips of wine, and their faces turn red, possibly with some hangover symptoms, such as headaches and nausea? You may envy their cheap night out, but wonder why these people cannot tolerate alcohol as you do. The phenomenon is called ‘alcohol flush reaction’, also known as ‘Asian flush syndrome’, due to its association with the Asian population. It is a condition caused by the accumulation of acetaldehyde, a metabolic byproduct of the catabolic metabolism of alcohol.... Normally, during the alcohol metabolic process, ethanol is converted to acetaldehyde by an alcohol dehydrogenase enzyme, called ADH1B, and then broken down to acetic acid by an aldehyde dehydrogenase enzyme (ALDH).
In humans, there are nineteen identified ALDH genes (ALDH1-19). Most Europeans have normal copy of the ALDH2 gene, whilst approximately 30-50% of East Asians carry an allele (ALDH2*2) that results in the synthesis of a less efficient enzyme [1].
ALDH2 forms homotetramers. Each subunit in the tetramer consists of three domains - the catalytic domain, the coenzyme-binding domain and the oligomerisation domain. The low activity of ALDH2*2 is the result of a substitution of lysine for glutamate at position 487 (Glu487) of the 500-amino-acid mature enzyme [2]. The Glu487 links the coenzyme-binding site to the active site, which creates a stable structural scaffold contributing to catalysis (Figure 1). In the ALDH2*2 apoenzyme, the presence of a lysine at residue 487 disturbs the hydrogen bonds and causes disruptions of the αG helix structure [3]. This reduces affinity for the coenzyme and lowers the rate of the metabolic process [3].
As a result of this mutation, acetaldehyde accumulates whenever alcohol is consumed. Unfortunately, acetaldehyde is a DNA damaging agent that can cause cancer [4], and a higher risk of ALDH2-deficient drinkers developing esophageal cancer has been shown by several studies [4,5,6]. A knock out mouse model also links ethanol consumption with higher risk of acetaldehyde toxicity in ALDH2 deficient individuals [7]. But whilst the outlook seems to be dim and gloomy for the ALDH2*2 drinkers, on the bright side, they are less likely to suffer alcohol addiction problems [8]. In fact, there is a drug called disulfiram that causes symptoms similar to Asian flush syndrome that is used to treat alcoholism.... We may not yet understand the reason why the ALDH2 deficiency is widespread in Asian populations. However, research can help us understand more about the relationship between ALDH2, cancers and alcoholism, as well potentially uncovering the safe number of alcohol units that ALDH2*2 individuals can consume.
So before you encourage your friends to have another glass of wine or a pint of beer, you may need to check if they have the Asian flush symptoms, or even review their ALDH2 phenotype! (https://proteinswebteam.github.io/interpro-blog/2014/05/01/Dionysian-mysteries-the-aldehyde-dehydrogenase-(ALDH)-family/)

Okee, dus het zijn dus wel genen en inderdaad hebben Aziaten een mutatie waardoor ze slechter alcohol afbreken en daardoor dus eerder dronken worden.

maandag 23 december 2019

Kerstsnol


(https://www.taalvoutjes.nl/taalvoutje/kerstsnol)

Nee, dit is geen blog over taalfoutjes (zoals https://www.taalvoutjes.nl/taalvoutje/kerstsnol en https://taalentjes.wordpress.com/2014/12/24/kerstsnol-bij-het-kerstontbijt/), maar over bier. En zoals een windje met kerst een kerstwindje is (luister maar naar Bert en Ernie: https://www.youtube.com/watch?v=-8Gh_aNRh0g), is bier met kerst een Kerstbier, en een snol een kerstsnol:


Pimpelmeesch ~ KerstSnol
Brouwerij: Pimpelmeesch
Type: Belgian strong ale
Aroma en smaak: Caramel, kruidig. Zacht en mild.
Kleur: robijnrood
Alcoholpercentage: 8.5%
Drinktemperatuur: 12ºC
Foodpairing: Wildgebraad, romige kaassoorten zoals Chevre.
Beschrijving: Verwarm jezelf met dit diepdonker robijnrood bier van hoge gisting. Het bier is gebrouwen met diverse soorten cara-mouten. Dit bier geurt en smaakt naar karamel met een toets van honing. De toevoeging van honing van de bijenboerderij uit Strijbeek zorgt voor een zachte, milde afdronk. (https://www.hetbiermoment.nl/a-50637065/pimpelmeesch/pimpelmeesch-kerstsnol-33cl/)

Kerst Snol is een donker Belgisch kerstbier. Dit heerlijke bier heeft een kruidig aroma van karamel en een hint van honing. Door de hint van honing heeft het bier een zachte en milde smaak met een lekkere zoete afdronk. Dit bier is behalve een lekker biertje een geweldig biertje om te drinken onder goed gezelschap of onder de kerstboom. Het bier heeft een alcoholpercentage van 8.5% en is lekker bij gerookte ham, droge worst of een kaasplankje met harde kazen. (https://www.drankgigant.nl/kerst-snol.html)

Pimpelmeesch Kerstsnol
Dorpsbrouwerij de Pimpelmeesch (19)
Kerstsnol is een ontdeugende uitvoering van het Chaams Winterbier van Brouwerij de Pimpelmeesch. Dit is een Belgische stijl Strong Ale. Het bier past perfect bij de winterse dagen door het verwarmende gevoel en rijke smaken. Aroma's van zoete mouten, karamel, bruine suiker en rozijntjes. In de smaak vooral zoet, plakkerig en verwarmend. (https://www.bierista.nl/pimpelmeesch-kerstsnol)

Details
Brouwerij Dorpsbrouwerij de Pimpelmeesch
Bierstijl Strong Ale
Alcohol 8.5%
Categorie Donker en Rijk
Spijzen Gekruide gerechten, Vleesgerechten, Pittige en belegen kazen, Zoete desserts
Drinktemp. 8 °C
Volume 33 cl
Drinkmoment Haardvuur, Barbecue, In goed gezelschap, Bij het eten
Gisting Bovengistend
 Zabhu7w6sryg5wnintkb
(https://www.bierista.nl/pimpelmeesch-kerstsnol)

MEER INFORMATIE
Locatie A8 Land Nederland
Inhoud 33 cl
Gewicht in KG 0.5850
Alcoholpercentage 8.5
Brouwerij Pimpelmees
Type bier Kerst
Gisting Bovengisting
Kleur van het bier Bruin
Aantal hop soorten 1 Hop soort
Hop Soorten Northern Brewer
Verkrijgbaarheid Seizoensproduct
Verpakking Geen
Kcal per 100ml 52
Biologisch geproduceerd Onbekend
Allergenen Gluten
Houdbaarheid na openen 1 Dag
Kleur van de drank Bruin
Materiaal fles Glas
Kleur van de fles Bruin
Fles vorm Rond
Bodem fles Licht Hol
Soort etiket Papier
Plaats etiket Rondom
Fles afsluiting Kroonkurk
EAN:8714835122821
Diameter in cm6
Hoogte in cm22.5
(https://www.drankgigant.nl/kerst-snol.html)

Pimpelmeesch Kerst Snol
Huyghe – Winterbier
6.4 / 10
Het etiketbier van het winterbier van dorpsbrouwerij de Pimpelmeesch. Een diepdonker robijnrood bier van hoge gisting met 8,5% alcohol. Het wordt gebrouwen met diverse soorten cara-mouten. Dit bier geurt en smaakt naar karamel met een toets van honing. De toevoeging van honing zorgt voor een zachte, milde afdronk. Aldus volgens Untappd. (https://www.misterhop.com/products/pimpelmeesch-kerst-snol)

Het is een etiketbier, dat betekent dat het hetzelfde bier is, maar dan met een ander etiket. In dit geval een sexy-etiket...

Ja het bier is mildbitter, mildmoutig en matig zoet, met smaken van honing en kandij. Het is volgens mij een bier dat verwarmd ook lekker zou kunnen smaken als 'gluhbier'. De geur is zoetig. Het is ook de koolzuurprikkeling die opvalt. In eerste instantie wat langs de randen fel, maar later weer mild. De afdronk geeft mooi gelaagd een smaakervaring. Jammer dat ik dat niet poëtisch kan verwoorden. De pittigheid van het bier is eigenlijk op dit etiket al weergegeven... Al met al een duidelijk Kerstig winterbier dat ferm op de maag ligt met 8,5%. De smaak is prettig en volgens mij goed te combineren met het kerstdiner. Alleen de naam staat me niet zo aan...





donderdag 28 november 2019

Raddraaier

Ik was laatst in Wageningen en daar bezocht ik de stadsbrouwerij (zie https://www.stadsbrouwerijwageningen.nl/). Het was wel zoeken, want het zit in het centrum en is lastig met de auto te bereiken. We parkeerden bij de LIDL en liepen naar de brouwerij. Er stond een unieke opstelling met o.a. een condensor om de damp af te voeren ter bestrijding van de geur van het koken. Ook zag ik er een filterkamerpers (https://nl.wikipedia.org/wiki/Filterpers). Indrukwekkend!

De brouwerij werkt met zo veel mogelijke lokale ingrediënten en brouwt -volgens mij- traditionele bieren, zoals blond en stout. 

vrijdag 22 november 2019

Windhoek

Namibië, officieel de Republiek Namibië (Afrikaans: Republiek van Namibië; Engels: Republic of Namibia; Duits: Republik Namibia), is een land in zuidelijk Afrika, aan de kust van de Atlantische Oceaan tussen Angola en Zuid-Afrika. Ook de Caprivistrook, een smalle strook land tussen Botswana aan de zuidkant en Angola en Zambia in het noorden behoort tot Namibië. In het noorden vormen de rivieren Kunene, Okavango en Zambezi natuurlijke grenzen met Angola en Zambia, in het zuiden is de Oranjerivier de grens met Zuid-Afrika. In het noordoosten vormt de 21ste lengtegraad en in het zuidoosten de 20e lengtegraad de grens met Botswana. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

Namibië (Engels: Namibia) is een land in Afrika dat grenst aan Angola, Botswana, Zambia en Zuid-Afrika. Namibië is sinds 1990 onafhankelijk van Zuid-Afrika. De hoofdstad van Namibië is Windhoek. Een aantal grote steden in Namibië zijn: Walvisbaai, Rundu, Swakopmund, Rehoboth en Keetmanshoop. (https://www.landenkompas.nl/namibie)

De eerste tekenen van leven in het hedendaagse Namibië-gebied dateren uit 27.000 voor Christus. Zo zijn er de rotstekeningen uit Twyfelfontein waarvan de eersten uit 300 voor Chr. dateren, die door de UNESCO als werelderfgoed beschouwd worden. Deze tekeningen zijn van de hand van de San of Bosjesmannen, die de oudste bekende bewoners van het land zijn en er nog steeds wonen. De Nama en Damara trokken later het gebied binnen en vanaf de 14de eeuw na Christus gingen ook Bantoestammen als de Herero, Kavango, de Tswana en de Owambo, zich in de regio vestigen.[5]
In de 19e eeuw trokken de Nederlandstalige Orlams vanuit de Kaapkolonie naar Namibië. Zij waren nakomelingen van blanke boeren uit de Kaapkolonie (in het huidige Zuid-Afrika) en Nama-vrouwen. Hun kaptyn Jonker Afrikaner stichtte in 1840 de huidige hoofdstad Windhoek en domineerde een aanzienlijk deel van Namibië tot zijn dood in 1861. In de jaren 1870 vestigde er zich een volgende bevolkingsgroep, namelijk de (Rehoboth) Basters, een andere Nederlandstalige kleurlingengemeenschap.
Aan het einde van de 19de eeuw begon de kolonisatie door Europeanen. In 1878 werd Walvisbaai, een natuurlijke zeehaven, deel van de Britse Kaapkolonie en in 1884 werd op de Koloniale Conferentie van Berlijn afgesproken dat de rest van het gebied een kolonie werd van Duitsland. Het gebied werd door de Duitse kolonisatoren Duits-Zuidwest-Afrika gedoopt. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

In 1890 werd met het Zanzibarverdrag de Caprivistrook aan de kolonie toegevoegd. De Herero en Nama, onder leiding van Hendrik Witbooi, kwamen in het begin van de 20ste eeuw in opstand tegen deze Duitse bezetting. De Duitsers vervingen hun gouverneur Theodor Leutwein door Generaal Lothar von Trotha, die het bevel gaf om elke Herero neer te schieten. De Herero en Nama leden zeer zware verliezen: 80% van de Herero's en 50% van de Nama's werden vermoord. Deze massamoord werd later door de Verenigde Naties erkend als de eerste genocide van de 20ste eeuw en kreeg de naam Namibische genocide.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog veroverde Zuid-Afrika Duits-Zuidwest-Afrika op de Duitsers en in 1920 werd het door de Volkenbond aan Zuid-Afrika toegewezen als mandaatgebied. De raciale segregatie, die door de Duitsers was geïntroduceerd, werd verder doorgevoerd en kreeg een wettelijke basis. Dit systeem werd apartheid genoemd. Vanaf 1968 werden met het Plan Odendaal bantoestans of thuislanden gecreëerd, waarmee elke bevolkingsgroep zijn eigen reservaat kreeg. De naam van het land veranderde naar Zuidwest-Afrika. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

Net als in de rest van Afrika ontstonden er eind jaren 1950 onafhankelijkheidsbewegingen in Namibië. Zo werd in 1959 de South West Africa National Union (Swanu) opgericht en in 1960 de South West Africa People's Organisation (Swapo). Deze en andere bewegingen begonnen een lange oppositie tegen het apartheidsbewind en de kolonisatie. In 1966 startte de Zuid-Afrikaanse Grensoorlog en voerde Swapo, met haar gewapende tak het People's Liberation Army of Namibia, ook een gewapende opstand tegen het Zuid-Afrikaanse regime. Ook internationaal was er verzet tegen het politieke systeem en de kolonisatie. De Verenigde Naties verwierp in 1946 het voorstel van Zuid-Afrika om Zuidwest-Afrika als vijfde provincie in te lijven. In 1978 nam de VN Resolutie 435 aan, waarmee Zuid-Afrika's bestuur in Namibië door de VN illegaal werd verklaard en haar aanwezigheid een bezetting werd genoemd. Het land werd opgeroepen zich terug te trekken om Namibië te verzelfstandigen. Vijf westerse landen, de Verenigde Staten, Canada, Frankrijk, de Bondsrepubliek Duitsland en Groot-Brittannië, vormden de Western Contact Group die een vreedzame oplossing van het conflict nastreefde. Zij dwongen Zuid-Afrika ertoe om ook met Swapo en de buurlanden te onderhandelen en hen niet uit te sluiten zoals ze deden bij onder andere de Turnhalle Constitutionele Conferentie in 1977 (waar men pseudo-onafhankelijke etnische regeringen wilde opzetten).
In 1988 werd resolutie 435 door alle partijen ondertekend en werd het onafhankelijkheidsproces in gang gezet. De Verenigde Naties stuurden de UNTAG-missie, met Martti Ahtisaari als hoofd, om de transitie bij te staan. In november 1989 vonden er verkiezingen voor de Grondwettelijke Vergadering plaats. Deze Grondwettelijke Vergadering legde de Grondwet vast. Op 21 maart 1990 werd het land onafhankelijk en kreeg het een nieuwe naam: Namibië. Walvisbaai en enkele eilanden voor de kust van Namibië bleven wel een kolonie van Zuid-Afrika. In 1994, met het einde van het apartheidsregime in Zuid-Afrika, werden deze gebieden uiteindelijk aan Namibië gegeven. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

De eerste president van het land werd Sam Nujoma die zijn eed aflegde op de Onafhankelijkheidsdag. Swapo, de beweging waarvan Nujoma leider was, legde de wapens neer en werd een politieke partij. Haar strijders gingen deels op in het Namibische leger. Een democratisch meerpartijenstelsel werd ontwikkeld met verschillende politieke partijen. Swapo werd echter een zeer dominante partij die elke verkiezing won. In 2005 liet Nujoma na 15 jaar het presidentschap over aan zijn partijgenoot Hifikepunye Pohamba. Zijn opvolger was Hage Geingob.
De Angolese Burgeroorlog had een kleine impact op het leven van de Namibiërs in het noorden van het land tot het einde van de oorlog in 2002. In 1999 vond er in de Caprivi-regio een afscheidingspoging plaats door het Caprivi Liberation Army. Vanaf 2001 werd het gebied weer veilig verklaard. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

De officiële landstaal sinds 1990 is het Engels. Voor de onafhankelijkheid waren ook het Afrikaans en het Duits officiële talen. Swapo besloot om te kiezen voor slechts één officiële taal, in tegenstelling tot Namibiës buurlanden. De bedoeling was om minder fragmentatie in het land te krijgen. In het onderwijs zien we echter dat er ook in andere talen les wordt gegeven (o.a. ook in het Afrikaans).
Afrikaans speelt in het land een belangrijke rol als lingua franca die mensen van verschillende bevolkingsgroepen met elkaar kunnen gebruiken. De grootste krant van het land 'Die Republikein' is dan ook grotendeels in het Afrikaans.
De lokale variant van het Engels wordt Namlish genoemd en de lokale variant van het Afrikaans Namibisch-Afrikaans.
Ondanks dat het Engels de officiële taal is, kent Namibië slechts 1,9 procent inwoners van wie Engels de moedertaal is. Bijna de helft van de bevolking, 48,5%, spreekt Oshiwambo als moedertaal. De Kavangotalen, Kwangali, Diriku en Mbukushu, wordt door 9,7% van de bevolking als moedertaal gebruikt. Bij het Afrikaans is dit 11,4%, bij Herero 7,9% en bij Tswana 0,3%. De Khoisantalen bestaan uit Khoekhoegowab met 11,5% van de bevolking en onder andere het Ju/'hoan met 1,2%. Een resterende vijf procent van de bevolking spreekt Lozi, Portugees of nog een andere taal.[7] (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

Namibië is met een oppervlakte van 824.268 km² het 34ste grootste land ter wereld. Het heeft 3824 km aan grenzen, waarvan met Angola 1376 km, Botswana 1360 km, Zuid-Afrika 855 km en Zambia 233 km. Daarnaast heeft ook een kustlijn aan de Atlantische Oceaan van 1572 km. Namibië is het land met de minste regenval in sub-Sahara Afrika.
...
Namibië kent verschillende biomen, waaronder woestijn, halfwoestijn, savanne en wetlands. De vijf grote geografische gebieden van het land zijn: het Centraal Plateau, de Namibwoestijn, de Grote Plateaurand, het Bosveld en de Kalahari.
De Namib-woestijn is de bekendste woestijn van Namibië en loopt langs een groot deel van de Namibische kust. Een befaamd natuurgebied in de Namib-woestijn is dat van de Sossusvlei, waarnaast ook de Dodevlei zich bevindt. De kustdelen bestaan uit zandwoestijn met een zandzee. Deze wordt sinds 2013 als een werelderfgoed gezien.[10] (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

Namibië staat vooral bekend om zijn prachtige natuur. Namibië bestaat grotendeels uit woestijnvlakte. Je vindt er ook de Namib-woestijn. Dit is de oudste woestijn ter wereld. Verder kent het land rotsformaties, de indrukwekkende Fish River Canyon en vele Nationale parken waar je veel diersoorten in het wild kan ontdekken, zoals: olifanten, bergzebra’s, de zwarte neushoorn, leeuwen en antilopen. Namibië heeft een lange kustrook met zandstrand, maar het land staat niet bekend als strandbestemming. Je kunt er veel dolfijnen en zeehonden spotten. De economie van het land draait grotendeels op de winning en export van diamanten. De bevolking daarentegen leeft grotendeels van de landbouw. Ongeveer 50% van de bevolking leeft onder de armoedegrens. (https://www.landenkompas.nl/namibie)

De lokale munt is de Namibische dollar (N$), die gekoppeld is aan de Zuid-Afrikaanse rand en dezelfde waarde heeft. De rand wordt hierdoor ook als betaalmiddel geaccepteerd.
Omwille van klimatologische factoren is akker- en tuinbouw zeer moeilijk. Wel wordt er veel aan veeteelt (runderen, schapen en geiten) gedaan. Maïsvelden komt men vooral in het noorden tegen. De landbouw levert in totaal negen procent van het bbp. De bevolking die afhankelijk is van deze sector is echter veel groter, met 16% in de formele sector en twee derde van de informele sector. In de sector van de mijnbouw zien we het omgekeerde. Deze sector zorgt voor acht procent van het bbp maar stelt slechts drie procent van de werkenden te werk.[14] Er wordt vooral diamant en uranium ontgonnen.  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

Het water uit de kraan is in de toeristische plaatsen veilig te drinken. Op de plekken waar dit niet het geval is wordt u vaak door de lokale bewoners hierop gewezen. (https://www.landenkompas.nl/namibie)

In Namibië dient men links te rijden, dit werd ingevoerd in 1918. Er zijn 45.387 km wegen in Namibië, waarvan 6.387 km verhard. Alleen in de hoofdstad Windhoek ligt er een autosnelweg.
Er zijn twee internationale luchthavens, de Hosea Kutako International Airport nabij Windhoek en de luchthaven van Walvisbaai. Daarnaast zijn er ook regionale luchthavens. De nationale luchtvaartmaatschappij is Air Namibia die zowel binnenlandse als internationale vluchten aanbiedt.
De grootste haven van het land is die van Walvisbaai, de tweede grootste is die van Lüderitz. De regering en industrie proberen van het land, en meer specifiek van de haven van Walvisbaai, een internationale transport hub te maken. Hiermee zou het zuiden van Angola, het dichtbevolkte noorden van Zuid-Afrika en de binnenstaten Botswana, Zambia en Zimbabwe bereikt kunnen worden.[19][20]
De eerste spoorlijn werd in 1895 nabij Kaap Kruis gelegd. Momenteel zijn er 2382 kilometer aan spoorwegen, verdeeld over negen lijnen. De nationale spoorwegmaatschappij Transnamib biedt naast goederentransport en enkele passagierslijnen ook de Desert express aan, dit is een luxueuze trein voor toeristen. Het aantal gewone passagierstreinen is echter beperkt en onder andere daarom zijn er minibussen, die door private personen gerund worden, populairder als publiek transportmiddel om naar een andere stad te gaan. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibi%C3%AB)

De hoofdstad van Namibië is Windhoek. Met 130.000 inwoners is het geen grote stad en veel kleiner dan vele provinciesteden in België of Nederland. Duitse missionarissen stichtten hier een post in 1871. De naam werd later verzonnen door de Afrikaanse bevolking. De stad is gemakkelijk te voet te verkennen. Het centrum is een vreemde mengeling van Duitse koloniale gebouwen en in frisse pasteltinten geschilderde moderne gebouwen.
Opvallend is de Evangelisch-Lutherse Christuskirche in Art Nouveau stijl. Vlakbij staat het huidige parlementsgebouw, het Tintenpalast. Het museum, de Alte Feste, is gevestigd in een oud fort dat de Duitse kolonisatoren achterlieten, heeft de koloniale geschiedenis als thema en staat hier ook niet ver vandaan.
Een bezoekje aan het station is wel aardig, want dit werd in opdracht van de Zuid-Afrikanen ontworpen door een Nederlandse architect. Het gebouw heeft dan ook wel iets weg van de oude NS stations, die in Nederland soms nog wel te vinden zijn. In 1837 werd het zuiden van het land getroffen door een meteorietenregen en ruim 21.000 kilo ruimtegesteente kwam neer in de woestijn. 33 van deze meteorieten zijn tentoongesteld in een winkelcentrum in de Poststraat. Als u tijd heeft, moet u zeker even naar de kleine Windhoek Valley gaan, vanwaar u een mooi overzicht heeft over de hoofdstad. (https://www.fox.nl/namibie/windhoek)

Windhoek (soms in het Duits: Windhuk) is de hoofdstad en de grootste stad van de Republiek Namibië. De stad ligt in het midden van het land, op een hoogte van circa 1650 meter en heeft meer dan 320.000 inwoners.[1]
Sinds 1891 is Windhoek de hoofdstad van het land. Tijdens het bestuur van Zuid-Afrika (gedurende de periode van 1915 tot de onafhankelijkheid in 1990), ten tijde van de apartheid (1948-1990), moesten blanken, kleurlingen en zwarten strikt gescheiden wonen. Blanken woonden in de stad, kleurlingen en zwarten woonden in de townships. Het township voor kleurlingen in Windhoek heet Khomasdal, voor de zwarten is het Katutura.
...
De omgeving van Windhoek stond bekend om zijn warme bronnen en dit is terug te vinden in de traditionele namen. De stad Windhoek was namelijk oorspronkelijk bekend onder twee namen; Ai-Gams (KhoiKhoi voor Warme Bronnen) en Otjomuise (Herero voor Plek van Stoom).
Over de huidige naam zijn verschillende theorieën in omloop. Waarschijnlijk werd de stad vernoemd naar het Windhoekgebergte nabij Tulbagh in de toenmalige Nederlandse Kaapkolonie door kapitein Jan Jonker Afrikaner, die zich vanwege de voortdurende aanwezigheid van water vestigde in het gebied. Hij en zijn volk vestigden zich in het gebied waar nu de buitenwijk Klein Windhoek is.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Windhoek)

Windhoek is het economische centrum van Namibië. Er is een grote vleesverwerkende industrie en een grote brouwerij. Namibia Breweries brouwt er verschillende bieren, waaronder Windhoek. Dit bier wordt gebrouwen volgens het Duitse Reinheitsgebot. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Windhoek)

At the end of the 19th century valuable commodities such as beer were imported from Europe. The beer brewed for the colder European climate was found to be unsuitable for the hot climate in Namibia. This led to the establishment of four local breweries in 1904 namely; Kronen Brauerei (Swakopmund), Omaruru Brewery, Klein Windhoek Brewery and Felsenkeller Brewery (Windhoek).
On 29 October 1920 the four breweries were acquired by Messrs Carl List and Hermann Ohlthaver who consolidated them to form The South West Breweries Limited . (https://www.nambrew.com/content/our-heritage)

Brewing was introduced to Namibia by German colonists. Their strict purity rules remain in place today, meaning the country produces some of Africa's best, and most refreshing, beers. (https://edition.cnn.com/travel/article/namibia-beer/index.html)


After clocking off, office workers meander through Windhoek, Namibia's well-kept streets toward an old warehouse.
Admittedly, at first it seems a bit ramshackle compared to the rest of this modern city, a place somehow both charmingly small town and utterly cosmopolitan.
But behind the walls is a living monument to one of Namibia's most iconic commodities: beer.
Top-quality brewing is a legacy of German colonialism.
Although South Africa took over in 1920 and imposed its own laws, the reinheitsgebot stayed -- the famed German purity law of 1516 mandated that beer must only include water, barley and hops.
That tradition remains today, not by law but by choice.
Windhoek may have only 322,000 people, but it produces a dozen beers that hold their own against the neighboring giant, SAB Miller, next door in South Africa.
Most of the beers made in Namibia are for export, fueled by a legendary commitment to the reinheitsgebot.
During World War II, Namibia Brewery founders, Carl List and Hermann Olthaver, couldn't source good enough ingredients.
So they stopped production rather than make inferior beer.
(https://edition.cnn.com/travel/article/namibia-beer/index.html)

Established on 29 October 1920, Namibia Breweries Limited (NBL) is one of the leading beverage manufacturing companies in Namibia and, indeed, in Southern Africa. In 1920, the Kronen Brauerei (Swakopmund), the Omaruru Brewery (Omaruru), the Klein Windhoek Brewery (Windhoek), and the Felsenkeller Brewery (Windhoek) were acquired by Carl List and Hermann Ohlthaver, who consolidated them to form South West Breweries Limited. When, in 1967, South West Breweries Ltd acquired the Hansa Brauerei in Swakopmund, the company became the only remaining independent commercial brewery in Southern Africa. With Namibia’s independence in 1990, South West Breweries Limited changed to its current name of Namibia Breweries Limited (NBL).
Today, with the stated vision To Be the Most Progressive and Inspiring Company, NBL leads the domestic beer market and has a significant share of the premium beer category in South Africa.
NBL’s total exports account for more than half of total production output.
In May 1996, NBL listed on the Namibian Stock Exchange (NSX) and became a publicly owned company. The Ohlthaver & List Group of Companies (O & L Group), a major Namibian group, is the controlling shareholder in NBL. In 2015 NBL restructured its operations in Namibia and South Africa in agreement with leading drinks company Diageo and brewer Heineken, NBL’s strategic partners. In Namibia this resulted in Heineken acquiring Diageo’s indirect stake in NBL. With regard to operations in South Africa, Diageo sold its stake in DHN Drinks which resulted in Heineken and NBL increasing their respective stakes. This new joint venture between NBL and Heineken is exclusively focused on a beer portfolio which will be beneficial to growing key brands in South Africa, including the Windhoek Trade Mark, as well as the Heineken and Amstel portfolio.
Brewed by choice according to the German Reinheitsgebot (“Purity Law”) of 1516, Windhoek Lager, Windhoek Light, Windhoek Draught and Tafel Lager enjoy a reputation of quality and purity for which the brands have earned international recognition – including winning gold medals from the prestigious Deutsche Landwirtschafts-Gesellschaft (DLG), among its awards in 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 and 2015. (https://www.nambrew.com/content/about-nbl)

Here at NBL our passion is brewing the finest quality beer using only the purest ingredients. As part of the Ohlthaver & List (O&L) Group, we let our purpose “Creating a future, enhancing life” and our corporate value system inspire our unrelenting pursuit of perfection.
We are proud to uphold the tradition established in 1516 and brew our beer according to the Reinheitsgebot Purity Law. Brewed by choice according to the Reinheitsgebot; our products share our local pride wherever they are enjoyed and through our commitment to excellence our beers have become known for their incomparable quality and purity.
The exceptional brands in our portfolio continue to garner international recognition, winning a series of gold medals during the prestigious Deutsche Landwirtschafts Gesellschaft (DLG) Awards.
NBL is not only committed to providing Namibians with amazing experiences by delivering world-class products, we are also dedicated to operating our business in a socially and environmentally responsible manner and giving back to the community. We have made significant investments to ensure that our operations are efficient, environmentally friendly and reduce our carbon footprint. We also continuously seek to uplift the communities in which we operate.
(https://www.nambrew.com/content/about-nbl)

From the Felsenkellar (Cellar of Rock) - which has since become a beautiful heritage site - to our newer and larger capacity facility, our brewery has always been a point of pride.
When we first started brewing Windhoek Beer it was all done at the Felsenkellar (Cellar of Rock), on the corner of Sam Nujoma and Tal Street in the heart of Windhoek's business district. For almost ninety years it served us proudly, but all good things come to an end an in 1986 work was completed on a new-state-of-the-art brewery. However, that was not the end for the beloved structure.
The Felsenkeller still stands on the same corner, its’ distinctive, classical colonial German architecture in stark contrast to its more mundane, modern, business counterparts. No longer a functional brewery, it is now home to a variety of arts and crafts shops, restaurants and bars.
The new brewery was built just outside of Windhoek and houses three bottling lines, a canning line and a keg line. Collectively, it has an impressive capacity of over 2.2 million hectolitres per year. It is here that Namibia's renowned range of 100% Pure Beers are brewed and packaged.
Our commitment to sustainable production and green initiatives has seen several significant developments at the brewery. Chief among those is our 1.1 megawatt hybrid electricity system, which blends solar and diesel power, allowing us to operate almost completely independently of the grid. We have also invested in various water-saving initiatives which include our own boreholes, a water reclamation plant and a pre-treatment facility. Through these we are aiming for 70%-80% self-sufficiency. Furthermore, following years of intensive research, we have begun growing our own barley, greatly reducing our dependence on imported produce.
As a leader in the domestic beer market, with a considerable share of the premium beer category in South Africa, we are dedicated to constant innovation and scrupulous investment in technology.
The future is yet to come, and it will undoubtedly usher in many changes, but there is one constant that never will. As the Chairman of Namibia Breweries Limited, Sven Thieme, put it, “It is always hard to make the changes, but the single most important element remains constant – we will always brew our beer according to the Reinheitsgebot and it will always be crafted with the greatest care and dedication.”
“WE WILL ALWAYS BREW OUR BEER ACCORDING TO THE REINHEITSGEBOT AND IT WILL ALWAYS BE CRAFTED WITH THE GREATEST CARE AND DEDICATION.”
Sven Thieme
Chairman, Namibia Breweries
(http://windhoekbeer.com/za/our-brewery)

It started with two friends buying a few breweries in Namibia in 1920,
and over the years grew into one of the largest,
most successful beer producers, not only on the continent, but in the world.
...
On 20 October 1920, two German businessmen, Hermann Ohlthaver and Carl List, consolidated four breweries (Kronen Brauerei, Omaruru Brewery, Klein Windhoek Brewery and Felsenkeller Brewery) in what was then South-West Africa and formed South West Breweries Limited (SWB).
...
During the 1930s the impact of World War II made it difficult to procure the best ingredients, this meant brewing was halted rather than offer an inferior product.
...
“FOR US THERE WAS ALWAYS ONLY ONE WAY OF BREWING BEER, AND THAT WAS THE TRADITIONAL GERMAN WAY. BY USING ONLY THE MOST NATURAL OF INGREDIENTS”
CARL LIST
...
In 1965 Karl Werner, the son of original founder Carl List, takes full ownership of SWB.
...
In 1968 the breweries acquired the Hansa Braurei in Swakopmund, making SWB the only national brewery in South-West Africa.
...
In 1981 the SWB's success forced it to expand its production capacity and construction started on a new state-of-the-art brewery.
...
In 1984 Windhoek Light is officially launched.
...
In 1985 Windhoek Beer is offered in cans for the first time.
...
In 1986 the new brewery is completed and Windhoek beer is allowed to be transported into South Africa for the first time.
...
In 1990, when Namibia gained independence, South West Breweries Ltd changed its name to Namibia Breweries Ltd (NBL), which is still its name today. The country's independence also played a large role in opening further international markets for the brand.
...
NBL became a public owned company in May 1996 when it listed on the Namibian Stock Exchange (NSX). The controlling shareholder in NBL is the Ohlthaver & List Group, a major Namibian group.
...
In 1999 Windhoek Draught is introduced.
...
In 2003 NBL formed a strategic partnership with Diageo and Dutch brewer Heineken, which is locally facilitated by Brandhouse Beverages (Pty) Ltd. The joint endeavour's commitment was reinforced with the formation of DHN Drinks (Pty) Ltd in 2008.
(http://windhoekbeer.com/za/our-story)



Namibia Breweries Limited (NBL) is een bierbrouwerij in Namibië. Het bedrijf is gevestigd in Windhoek de hoofdstad van het land.
De brouwerij brouwt bier volgens het Duitse Reinheitsgebot van 1516.
De brouwer produceert een aantal populaire bieren:
Windhoek Lager (alcoholpercentage 4%)
Tafel (4%)
Windhoek Export
Hansa Draught (4%)
Windhoek Draught (4%)
Hansa Pilsener (4,5%)
Windhoek Light (2,5%) (aanbevolen door de Zuid-Afrikaanse hartstichting)
Windhoek Special (5%)
Urbock (7%)
Namibia Breweries werd in (1920) opgericht toen vier bierbrouwerijen (een uit Swakopmund, een uit Omaruru en twee uit Windhoek gingen samenwerken onder naam The South West Breweries. Na de onafhankelijkheid van Namibië in 1990 werd de naam gewijzigd.
Sinds 2003 heeft de Nederlandse bierbrouwer Heineken een groot belang in de Namibische brouwerij. Er wordt behalve de genoemde biermerken ook Heineken en Beck's gebrouwen. Er werken zo'n 500 mensen voor de brouwerij in Windhoek.
Windhoek Lager is een zeer populair bier in Namibië en overige landen in zuidelijk Afrika. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Namibia_Breweries)

Today, Namibians insist that the quality of their beer prevents hangovers.
Or, at least that's what they tell tourists to encourage them to drink more.
The Old Brewery complex in Windhoek was one of the first to put the purity law into practice in Namibia.
Production has long since moved to an industrial area -- the buildings have been repurposed into shops and a theater.
The original Boiler Room now houses a restaurant and bar, where the happy hour crowd fills the open-air courtyard.
Later, velvet ropes will be strung along the sidewalk to handle music fans coming to see who's on stage, which could be spoken-word poets, local musicians or international successes like the Parlotones.
Inside a glass cabinet, old steins sit alongside early bottles and cans of Windhoek's eponymous beer.
At the bar, Windhoek flows freely in its three most common variants: draught, lager and light.
All three are golden-amber, easy-drinking beers that are go-to choices for cooling off on Namibia's hot and dry days.
For armchair travelers, these are the easiest to find overseas as well.
Warehouse Theatre, 48 Tal Street Old Breweries Building, Windhoek Namibia;
Namibia Breweries does make a limited run of Windhoek Special, which is usually less interesting than its occasional batches of maibocks or other specialty beers.
In Windhoek's bars, it's more likely the other local options will be the slightly darker Tafel Lager or Hansa Pilsner, which both originated in the coastal town of Swakopmund.
In winter, NamBrew produces Urbock and Urbock Draught.
With a dark, Munich barley malt, they're made only in May and last just through the chilly months.
These "true bock" beers are steeped in German tradition, with a more distinctive and flavorful taste than the country's lighter lagers.
They also have a higher alcohol content.
Beer that tastes like tea
On the craftier side is Camelthorn Weizen, on tap when it's available.
Also an amber, it's made with ingredients imported from South Africa, Europe and the United States for a slightly different taste.
Camelthorn started out as a promising independent brewer, but has been absorbed into the NamBrew empire.
It's experimented with different flavors, including rooiboos, the red bush popular for tea in southern Africa.
Really comparing the quality of all of Namibia's beers to the imports requires a trip to Joe's Beer House. (https://edition.cnn.com/travel/article/namibia-beer/index.html)


Windhoek Lager
ABV: 4.0%
TYPE:  Pale Lager
TASTE: Malty grains with light bitterness.
COLOUR: Clear pale golden colour with a frothy white head.
AROMA: Malty, bread and hay.
CARBINATION: Medium
BREWERY: Namibia Breweries
COUNTRY: Namibia
Namibia’s top selling beer.
(http://www.worldbeersguide.com/windhoek-lager/)

Flagship variant:
premium offering
that underpins
NBL heritage &
100 % Pure Beer
credentials. (https://hannamibia.com/uploads/files/131202113559626.pdf)


WINDHOEK DRAUGHT
A premium quality, natural beer brewed using only the finest imported ingredients. It delivers a refreshing taste profile for the social drinking occasion and is available in various pack sizes. Windhoek Draught is the most sessionable beer in the Windhoek range, with a rich, lively, glowing amber-gold colour and smooth, mildly bitter, slightly fruity taste.
CHARACTERISTICS
4% Alcohol By Volume
AVAILABLE IN:
440 ml (NRB) Non-Returnable Bottle
440 ml Can
750 ml (RB) Returnable Bottle
(https://www.nambrew.com/portfolio/windhoek-beer)

Attitude variant
:Premium smooth
accessible pure
beer.  (https://hannamibia.com/uploads/files/131202113559626.pdf)

WINDHOEK LAGER
A premium, natural beer brewed according to the German Purity Law of 1516, using only the finest imported ingredients certified to contain no genetically modified organisms. This beer is mild in bitterness with a distinctive hops flavor, delivering an exquisite taste profile.
CHARACTERISTICS
4% Alcohol By Volume
Available in:
330 ml (NRB) Non-Returnable Bottle
330 ml Can
440 ml Can
500 ml (RB) Returnable Bottle
750 ml (RB) Returnable Bottle
(https://www.nambrew.com/portfolio/windhoek-beer)

WINDHOEK LIGHT
Windhoek Light is a refreshing crisp natural light lager carefully brewed the Reinheitsgebot way using natural ingredients only: malted barley, hops and water. Low in alcohol and kilojoules without compromising on taste, it contains no preservatives or artificial ingredients and is the ideal beer for the health conscious beer lover. Light golden in colour and offering sessionable control, Windhoek Light is a healthier choice in beer.
CHARACTERISTICS
2.4% Alcohol By Volume
Available in:
330 ml (NRB) Non-Returnable Bottle
440 ml Can (https://www.nambrew.com/portfolio/windhoek-beer)

Lifestyle variant:
real beer taste, low
alcohol. Controlled
enjoyment (https://hannamibia.com/uploads/files/131202113559626.pdf)



Do you really know what’s in your beer? Maybe it’s time to find out
Hidden ingredients are making their way into the beers you drink.
05 Aug 2015
With the advent of mass commercial beer brewing around the world, a host of hidden ingredients have made their way into the popular beers we drink today. But do you even know what’s in your beer? And what the difference is between beers and those with artificial ingredients?
As a beer lover, you might think all your favourite beers are  brewed only with grains such as malted barley as a base, yeast for fermentation, hops for bitterness and aroma, and of course water. Not so, says master brewer, Helmut Grasreiner, Section Leader of Filtration at Namibia Breweries in Windhoek. “Nowadays, it is fairly common practice for breweries to add other ingredients to make the brewing process cheaper and faster. We don’t add any additives when we brew Windhoek Beer, because we still follow the Reinheitsgebot method of brewing, a German beer purity law which was decreed in 1516. This law prohibits us from brewing beer using anything but malted barley, hops, yeast and water. It also means we don’t take any mechanical or chemical shortcuts. It’s all for the sake of the purity of the beer,” says Grasreiner.  
Common additives in commercially brewed beer
It is said that the use of strange additives in beer dates back centuries and that brewers in the 1800s even used pig bladder to speed up sedimentation and bile (gale) instead of hops to make beer bitter. Glucose has also been a common additive since the early 1900s. Today, hundreds of different additives, from herbs to chemicals, are added to beers around the world. Here are some common, but little-known ingredients that have started to make their way into commercially brewed beer:
•    Isinglass: This extract from the swim bladders of fish is commonly used as a beer clarifier because it speeds up natural sedimentation (splitting of the clear liquid and impurities) of the beer. Unless a beer is labeled as vegetarian-friendly, drinkers may unknowingly be consuming animal by-products.
•    Sugars: Corn starch, a glucose, is commonly used as an accelerant in the brewing process, as are other ingredients such as cane sugar. These sugars are used as alternatives to malted barley, they ferment at much higher temperatures, making the brewing process much cheaper and faster.
•    Propylene glycol: This organic compound is used as an anti-freezing agent. The same chemical is used in smoke machines at rock concerts. It is generally regarded as safe to ingest in small quantities, and adds a sweetish taste, but can increase the body’s acidity if taken in large quantities.
•    Sulphites: These naturally-occurring Sulphur compounds are often added to beer and wine as a preservative. Sulphites are generally safe to consume, but can cause allergy-like symptoms such as asthma and anaphylaxis in people with sulphite sensitivity.
•    Rice: Rice, like other starches, is sometimes added to beer as an alternative to the more expensive malted barley. Rice in beer is more common in Asia than the rest of the world.
•    Ascorbic acid: This synthetic form of Vitamin C is used to reduce O² (oxygen) in beer. Oxygen can make beer oxidise or ‘go off’. While safe to consume in small quantities, it can cause diarrhea if taken in large quantities.
•    Flavourants: While some breweries use natural flavourants to add specific flavours to their beer, natural flavours can easily make the beer go milky, therefore many breweries prefer to use artificial flavourants.   
What is so different about Reinheitsgebot Beer?
Two of the motivating factors behind the use of additives in beer are commercial pressures and concerns about oxygen in the beer. Windhoek Beer is however brewed according to the philosophy that prevention is better than cure, and that slow-brewing quality ingredients produces a better beer.
Many commercial breweries try to control the brewing process by letting machines do all the work. “Reinheitsgebot breweries are different. Luckily the strength of this tradition, coupled with the craft beer and home-brewing movement, is preserving the art of beer brewing,” says Grasreiner. At the Windhoek Beer brewery, for instance, oxygen is prevented from getting into the beer in the first place by filling the tanks with CO2 or water to push oxygen out. The brewery also employs highly-skilled brewers who train for a minimum of three years, of which seven months are spent at a 200 year-old brewing school in Ulm, Germany. As a result they have a hands-on approach to brewing the old-fashioned way, he says.
“This means the brewing process is more expensive,” says Grasreiner, “because only the finest malted barley from Europe, hops and filtered water are used. It also takes longer.” Windhoek Beer takes no less than 21 days to brew, whereas some commercial beers take only three to four days.
How do I distinguish between pure beer and beer with other additives?
Unfortunately, breweries are not obligated to label all of the permissible additives they put into their beers. This makes it hard for ordinary consumers to check all the ingredients in their beer.
However, if you look out for beers with the Reinheitsgebot emblem, you are guaranteed that these beers are slow-brewed with care, and contain only malted barley, hops and filtered water. The only other ingredient used in the brewing process, yeast, which is 100% natural, is removed from the beer before bottling.  
 “If beer is made well with quality ingredients and a passionate brewmaster, no shortcuts can be justified,” says independent beer expert, Lynnae Endersby, founder of Beer Lab in Cape Town.
Is it true that commercially brewed beer causes the worst hangovers?
Not necessarily. Many commercially-brewed beers are made from high-quality ingredients that won’t give you a hangover if consumed in moderation. It is however true that beers that are brewed very fast, at very high temperatures, with cheap ingredients, are more likely to contain higher alcohols (VDK’s) – impure types of alcohol – that cause hangovers.
One of the higher alcohols is diacetyl (VDK) which is formed during fermentation but gets broken down again (deacetyl rest) by the yeast after fermentation and that takes time and time is money and that is why some breweries don’t do it. So the diacetyl is still in the beer and if consumed can lead to headaches.
Note: Helmut Grasreiner started as an intern at Namibian Breweries in 1987 after completing the brewery’s rigorous three year training program.
- ADVERTORIAL - (https://www.food24.com/Drinks/Beer/Do-you-really-know-whats-in-your-beer-Maybe-its-time-to-find-out-20150805)

Zweitgrößte Stadt Swakopmund
Mittendrin liegt wie eine Oase Swakopmund. Es taucht Verkehr auf, man sieht Stromleitungen, Industrie und einen sehr klar abgegrenzten Stadtrand. Innerhalb ist es typisch städtisch bebaut: Wohngebiete, Industriegebiete, öffentliche Gebäude, Einkaufsstraßen und begrünte Flächen und Gärten. Der deutsche Hauch, naja sagen wir Atem ist nicht zu übersehen.
Swakopmund liegt am Meer und unmittelbar nördlich des Swakop Fluss. Und das hat auch einen Grund: Da Wind und Meeresströmung in Namibia hauptsächlich von Südwesten kommen, tragen Meer und Wind den Sand aus dieser Richtung heran. Die Flüsse stellen eine natürliche Barriere dar und so finden sich die Dünen in Flussrichtung immer linkerhand und damit südlich der Flüsse. Oberhalb ergibt sich die Möglichkeit zur Besiedlung.
Wir ändern aufgrund der Tourenverfügbarkeit unseren Plan noch einmal und streichen den Erindi Nation Park aus dem Programm (der war ohnehin optional). Eine der beiden Nacht hängen wir in Swakopmund dran und die anderen schieben wir im Etosha ein um im Park übernachten zu können – das soll sich lohnen.
Beim Bummel durch die Stadt halten wir uns lang im Museum auf. Es ist einfach aber schön gemacht und vollgestopft mit Überbleibseln ohne Ende. Man bekommt einen tollen Eindruck was das Land geprägt hat. Ein wirklich toller Überblick über Namibia, sehr zu empfehlen! (https://festlandsurfer.de/swakopmund/)


 

 







 

 


Windhoek and Tafel lagers are the pride and joy of the Namibian nation, amongst Sossusvlei, The Skeletons Coast and Etosha National Park of cause. Brewed using the old German “Reinheitsgebot” method of only using bailey, hops and water, they are regarded as 2 of the purest brews in the world and have own several international awards for this. Tafel lager is the 1 with the more intense flavour while Windhoek is more subtle thus popular amongst the ladies as well as people born in the capital city of Windhoek. Both have a 4% alcohol concentration however Windhoek lager does come in Windhoek Draught which is slight more intense version and the Windhoek light which is a toned down version of the lager. My pick? Windhoek lager! Why? If you have a girlfriend whose not big on beer and want to avoid getting kicked out of bed for smelling like a brewery after you have had a few then Windhoek lager is your beer of choice! ... Carling Black Label or as the locals call it “Quick Charge” is a South African brew which is popular because it has the highest concentration of alcohol of all the beers found here which is 5,5% hence the “Quick Charge” nickname. It is great for getting hammered on a budget. Recently they had launched a Draught version of this brew as well.(https://chameleonsafaris.wordpress.com/2013/04/18/beer-drinkers-guide-to-namibia-2/)

German Brewing Secrets Turn Namibia Into Unlikely Beer-Making Mecca
... 2013-05-07
English edition • WORLDCRUNCH
Reinheitsgebot is the name of the German Beer Purity Law, which states that only barley, water and hops may go into beer.
Reinheitsgebot is also the best-known German word in Namibia. April 23, marked the 497th anniversary of the proclamation of that law in Bavaria, and in Namibia the anniversary is always cause for celebration. That’s because one of the world’s top beers is brewed in this former German colony in southwest Africa – Windhoek Lager, named after Namibia’s capital city.
Is the beer made in accordance with the German law? “Absolutely!” says master brewer Christian Müller. An African of German heritage, Müller says that German beer has become part of Namibian culture. His pride in Windhoek Lager is matched by the appreciation it gets elsewhere – such as the prestigious international DLG quality test organized by the Deutsche Landwirtschafts-Gesellschaft (German Agricultural Society), which has earned Windhoek eight gold medals since 2005.
In Germany, Windhoek Lager is mostly known among beer enthusiasts, but there’s a fan base across Europe – and not only because African-German lager beer has curiosity value. "The success of a beer is always determined by its taste," Müller says.
German quality
The law establishing Namibia’s "German Beer Day" was proclaimed in 1516 by Wilhelm IV, Duke of Bavaria. "Every Namibian knows what it is," says Müller.
And the Africans take it very seriously. Each step of the brewing process is carefully watched by workers sitting in front of flat-screen monitors. Müller patrols the halls where the beer, or what will later become beer, makes its way through an impressive system of pipes and huge steel vats. A general rule of thumb in this desert country is – what comes from Germany is quality.
Every year, Namibia Breweries Limited (NBL) in Windhoek produces 214 million liters of beer – including the extremely popular Tafel Lager. It also has licenses to brew or distribute well-known brands like Heineken and Guinness, and for the annual German-Namibian Carnival it makes a special beer much enjoyed by merrymakers wearing traditional German dress.
Some 60% of NBL’s production is presently exported to South Africa and over 20 other countries around the world. But the company is in full expansion, producing 20,000 bottles of Windhoek Lager an hour requiring brewery workers to rotate on four shifts.
After the day’s work, everybody gathers at the Felsenkeller tavern in the brewery complex for some freshly tapped beer. "Prost!" (cheers) Müller calls out. That’s another German word everybody knows in Namibia. (https://www.worldcrunch.com/food-travel/german-brewing-secrets-turn-namibia-into-unlikely-beer-making-mecca)

dinsdag 4 juni 2019

Gilze (dorp in de gemeente Gilze en Rijen)

Gilze, Gilze, koeien in de wei!


Gilze is een dorp in de gemeente Gilze en Rijen ten zuidwesten van Tilburg, in de provincie Noord-Brabant. Op 4 augustus 2017 had het dorp 7.880 inwoners (CBS)[2]. Gilze is een van de oudste plaatsen in het land van Breda. Ten westen, zuiden en oosten van Gilze liggen uitgestrekte landbouwgebieden, vooral aan de zuidzijde begrensd door boscomplexen; Prinsenbos, Annabos en de Ulvenhoutse Bossen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilze)

Toponymie
De precieze oorsprong van de naam Gilze is onzeker. Een mogelijke verklaring is de combinatie van gil (scheur; vergelijk geul) en isa (stromend water); een andere verklaring is gislo, een samentrekking van gisil (twijg) en lo (bos). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilze)


Gilze is ontstaan uit het domeinakkerdorp, dat ‘Villa Gillesa cum appendiciis’ werd genoemd. Hilsondis, gravin van Strijen, zou het domein in 992 aan de abdij van Thorn hebben geschonken, waarvan ze zelf de stichteres was. In de schenkingsakte duikt de naam Gilze voor het eerst op. Huidige historici beschouwen de akte echter als vals. Toch moet de schenking in ieder geval voor het begin van de 12e eeuw gedaan zijn. Daarmee is Gilze één van de oudste plaatsen in het land van Breda.
De abdis van Thorn regelde het bestuur en de rechtspraak in deze streken, nog voordat de Baronie van Breda zich had gevormd. De door haar opgerichte rechtbank ‘Den Ouden hof van Gilze’ bleef bestaan tot aan de secularisatie van de abdij in 1795. Later kwam Gilze in het bezit van de Heer of Baron van Breda. Maar de abdis behield tot aan de Franse Revolutie belangrijke rechten en bezittingen.
...
Op 23 mei 1584 vielen regeringssoldaten uit Herentals, Vilvoorde en Wouw midden in de nacht het dorp Gilze binnen. Zij roofden het vee en andere goederen en staken de kerk, de hoeven en huizen in brand. Dat wat de dorpelingen nog konden redden, werd kort daarna door ruiters uit Antwerpen en Bergen op Zoom geroofd. Ook vermoordden ze verschillende inwoners. Het dorp verkeerde in een rampzalige toestand. De verzwaarde oorlogslasten maakten de situatie nog erger. Inwoners moesten verplicht hooi en haver aan de troepen leveren en wagendiensten verlenen voor het vervoer van levensmiddelen en munitie naar het Spaanse legerkamp bij Antwerpen. Veel inwoners verlieten hun dorp. Doopboeken in Breda laten zien, dat kinderen uit Gilze in 1585 in Breda werden gedoopt. Herhaaldelijk kreeg het dorp inkwartiering van troepen. En ook dat was steeds een zware last voor de bevolking. Toen Spinola in 1624 Breda belegerde, streken soldaten neer in een kamp in Gilze. In 2000 werden er in de buurtschap Verhoven uit die periode enkele skeletten van soldaten van het Spaanse leger opgegraven.
Ook toen er een eind kwam aan de Tachtigjarige Oorlog betekende dat nog geen verlichting voor Gilze en Rijen. Plaatsen in de Generaliteitslanden kregen zware belastingen opgelegd en de oude stedelijke voorrechten bleven gehandhaafd. In 1762 trof Gilze nog een ramp. Een brandstichter stak de nieuw gebouwde schuurkerk in brand. Overslaande vlammen legden in het dorp veel huizen in de as. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilze)

De aanleiding om in 1910 in de gemeente Gilze-Rijen een vliegveld te realiseren, was een gevolg van een evenement een jaar daarvoor. Op 27 juni 1909 vloog in Etten-Leur het eerste vliegtuig in Nederland. Door de stuwende kracht van de Hr. Heerma van Voss en veel geld, vloog de Franse graaf De Lambert met zijn Wright Koolhoven Fk.51 (Dhr. W. v.d. Hout)daar een rondje van drie minuten. De Hr. Heerma van Voss en andere zakenlieden uit Brabant richtten in 1910 de “Eerste Nederlandse Vlieg Vereniging” op. Ze kochten een stuk heidegrond tussen de dorpen Gilze en Rijen en bouwden een vliegveld met een hangaar voor reparatie. In augustus 1910 werd de eerste vliegdemonstratie gehouden op de Molenheide. In 1911 werd de Molenheide een etappe plaats van een grote Europese rondvlucht. Er waren 68 vliegtuigen aangemeld maar slechts 12 vliegtuigen kwamen op de Molenheide aan. Veel piloten haalden op de Molenheide hun brevet. Militaire vliegers van Soesterberg namen de Molenheide in gebruik als hulpvliegveld. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Molenheide intensief gebruikt voor grensbewaking met België. Ieder jaar werden er ook rondvluchten georganiseerd, maar verder was het rustig op de Molenheide. In de dertiger jaren werd ten oosten van de Molenheide een begin gemaakt met de aanleg van nog een vliegveld, Nerhoven. Nerhoven is als vliegveld nooit als zodanig in gebruik geweest. (https://www.gras-spotters.nl/vliegbasis-gilze-rijen/historie)


De Tweede Wereldoorlog had een grote invloed op de gemeente Gilze-Rijen, zowel letterlijk als figuurlijk. De Duitsers bouwden de Molenheide en Nerhoven uit tot één vliegveld met alles erop en eraan. Honderden hectaren grond en huizen werden gevorderd voor de bouw van “Fliegerhorst Gilze-Rijen”. Startbanen, opstelplaatsen en vele gebouwen werden uit de grond gestampt. In september 1940 stegen de eerste Duitse vliegtuigen op vanaf Gilze-Rijen met als bestemming Engeland. Dat ging zo door tot oktober 1944, ook met rustige periodes, maar altijd hebben er tientallen Duitse vliegtuigen vanaf het vliegveld gevlogen. Maar een vliegveld in oorlogstijd had ook een keerzijde. Verschillende keren werd het vliegveld door de geallieerden gebombardeerd. Vaak werd alleen het doel geraakt en werd er veel schade op het vliegveld aangericht. Maar een paar keer vielen de bommen buiten het vliegveld, met als gevolg veel schade bij de burgerbevolking en menselijk leed. Tientallen onschuldige burgers werden gewond en velen vonden de dood in dit inferno als gevolg van de bommen. Voor veel inwoners van de dorpen een reden om te vluchten naar een rustiger oord. Maar in oktober 1944 kwamen de geallieerden vanuit Alphen aan en bevrijdden de gemeente Gilze-Rijen van de Duitsers. (https://www.gras-spotters.nl/vliegbasis-gilze-rijen/historie)

(http://www.casaspider.com/live/data/pics2010/
Vliegveld_Gilze_Rijen_100_Jaar_20100331_800_01.jpg)

De gemeente kreeg het heel zwaar te verduren tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers voegden de reeds bestaande vliegvelden Molenheide en Nerhoven samen tot Fliegerhorst Gilze-Rijen, de latere Vliegbasis Gilze-Rijen. Ze breidden dit vliegveld uit tot één der grootste vliegvelden van het continent, met als gevolg heel veel beschietingen en bombardementen. Vooral Gilze en Hulten hadden vaak zwaar te lijden onder luchtaanvallen, omdat de Duitsers militaire opslagplaatsen en hangars dicht bij hun bebouwde kommen hadden neergezet.
Na Dolle Dinsdag (5 september 1944) ging de bezetter zich nog eens te buiten aan zinloze vernielingen. Ze bliezen het raadhuis, molens en de watertoren in Gilze op. Op Bevrijdingsdag volgde ook nog de kerk, kort voordat de Poolse troepen onder leiding van General Stanisław Maczek het dorp binnentrokken. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilze)



Vliegbasis Gilze-Rijen is een militair vliegveld dat gebruikt wordt door de Koninklijke Luchtmacht. Het vliegveld is gelegen tussen de dorpen Gilze en Rijen in de gemeente Gilze en Rijen, ten noorden van de snelweg A58 tussen Breda en Tilburg. Het vliegveld is een belangrijke werkgever in de regio, er zijn circa 1500 mensen (militair en burger) werkzaam. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegbasis_Gilze-Rijen)

De vliegbasis is gelegen op de voormalige Molenschotse Heide. Hier stond vanouds een standerdmolen die echter in 1888 afbrandde. Er liep een oude weg van noord naar zuid over deze heide. Het militaire gebruik ervan begon in 1831 toen Koning Willem I de heide gebruikte als verzamelplaats voor zijn troepen ter voorbereiding op de Tiendaagse Veldtocht. Van toen af aan heette het gebied: Kamp te Rijen en het werd incidenteel voor militaire oefeningen gebruikt.
Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van suikerfabriek Van Breda, Dolk en Van Voss te Etten-Leur wilde de directeur ervan, Heerma van Voss, iets speciaals organiseren en wel ene vliegmachine-opstijging, in die tijd iets heel bijzonders en een primeur voor Nederland. Men liet de Fransman Graaf De Lambert overkomen met zijn Wright Flyer, om op zondag 27 juni 1909 op te stijgen van de Klappenbergse Heide, en tegen de avond lukte dat op deze winderige dag. Dit evenement inspireerde tot de oprichting der Eerste Nederlandsche Vliegvereeniging en in 1910 kon vliegveld Molenheide met de bijbehorende vliegschool beginnen.[1] Gilze-Rijen was hiermee het eerste vliegveld van Nederland. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegbasis_Gilze-Rijen)

Honderd jaar is best een lange tijd, niet veel mensen worden honderd. Op 11 maart 2010 heeft vliegveld Gilze-Rijen deze gedenkwaardige leeftijd bereikt, als eerste vliegveld van heel Nederland. Gilze-Rijen is niet zomaar een gemeente, dat is nu wel duidelijk.
Hoe is het allemaal begonnen? In 1909 vloog het eerste vliegtuig in Nederland, de vlucht ging over het plaatsje Leur met een Wright Flyer. Zakenlieden uit Breda en de Langstraat namen hierna het initiatief tot oprichting van de Eerste Nederlandsche Vliegvereeniging, afgekort ENV. Op 11 maart 1910 werd de oprichting bij Koninklijk Besluit goedgekeurd en was vliegveld Molenheide een feit.
In 1914 namen militairen van de Luchtvaartafdeling, voorloper van de Koninklijke Luchtmacht, het vliegterrein over en in 1933 legt men vliegveld Nerhoven aan, iets verder naar het oosten. In de jaren '70 en '80 vliegen er voornamelijk NF5's en in de jaren '90 ook de F16.
Sinds de tweede helft van de negentiger jaren is Gilze-Rijen de hoofdzetel van het Defensie Helikopter Commando, afgekort DMC. Hier staan de Apache AH64D's, de Chinook CH47D's en de Cougar AS532U2's. Als ze staan hoor je ze nauwelijks, in de lucht is dat een ander verhaal. Er komen heel wat klachten binnen over geluidsoverlast, ik heb daar eerlijk gezegd nooit last van. (http://www.casaspider.com/live/2010/03/gilze_rijen_luchtmachtbasis_vliegveld_honderd_jaar_1910_2010_molenheide_nerhoven.html)

Het vliegveld was aanvankelijk vooral bedoeld voor civiel gebruik maar ook de militaire luchtvaart, vanaf 1913 in Nederland aanwezig, maakte er gebruik van, hoewel Vliegbasis Soesterberg het belangrijkste militaire vliegveld was. Sinds de Eerste Wereldoorlog kwam er meer militair gebruik, en de burgerluchtvaart richtte eind jaren 30 van de 20e eeuw het Vliegveld Nerhoven in, dat iets verder naar het oosten lag. Tijdens de mobilisatie in 1939 moest ook dit aan de militairen worden afgestaan, en deze maakten het onklaar om te verhinderen dat de Duitsers er zouden landen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de vliegbasis door de Duitsers omgebouwd tot een van de grootste van Europa. De regio rond de vliegbasis heeft ook veel te verduren gehad van bombardementen van de geallieerden. In de nabijheid van Gilze-Rijen zijn als gevolg hiervan begin 21e eeuw nog veel kraters zichtbaar. De plaatselijke bevolking werd gedwongen om deze kraters te dichten, wat levensgevaarlijk was gezien mogelijke blindgangers en nieuwe bombardementen.
De bezetter richtte ook nog een schijnvliegveld in, wat De Kiek heette maar wat de Duitsers met Kamerun aanduidden. Het lag tussen Alphen en Riel. Hiervan is nog een bunker aanwezig. Het terrein staat beter bekend als het Riels Hoefke, dat onder beheer staat van het Brabants Landschap.
...
Eén van de merkwaardigste overblijfselen uit de Tweede Wereldoorlog is de Flugzeug Kompass Kompensier Scheibe, een grote draaischijf die in een bassin is gelegen en waarop vliegtuigen werden geplaatst om het kompas te ijken. De kompas-compenseerschijf is door het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap aangewezen als beschermd monument[2]. De installatie, die in vrij slechte staat verkeert, is niet uniek in zijn soort. Ook de Vliegbasis Deelen bezit nog een intact Duits exemplaar. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegbasis_Gilze-Rijen)

In 1946 werd de basis een opleidingsbasis van het toenmalige Commando Luchtvaart Opleidingen (CLO) en werden er vliegers en verkeersleiders opgeleid. In 1962 verdween de vliegopleiding en bleef de basis als reserveveld voor het Commando Tactische Luchtstrijdkrachten (CTL) in gebruik. Ook werd er een logistiek onderdeel gevestigd; het Depot Vliegtuig Materieel (DVM).
Een jaar later werden ook de Elementaire Vlieger Opleiding (EVO) en de opleiding voor lichte vliegtuigen (LVO) op de basis ondergebracht.
In 1972 verdwenen alle vliegopleidingen weer en werd een van de twee squadrons die met de Northrop NF-5 vanaf Eindhoven opereerden (316 Sqn) op Gilze Rijen geplaatst. De basis kreeg in die periode een nieuwe baan, verkeerstoren en betonnen vliegtuigshelters. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegbasis_Gilze-Rijen)

In de zestiger en zeventiger jaren draait de koude oorlog nog op volle toeren en het Russische overwicht op het gebied van conventionele strijdkrachten - troepen, tanks, pantserwagens en vliegtuigen - is enorm. Dit baart de NAVO en vooral de VS ernstige zorgen en er worden dan ook plannen gemaakt om de inadequaat geachte Europese defensie ten tijde van een crisis snel te kunnen versterken. Het idee is dat eenheden van de Amerikaanse Luchtmacht snel de Atlantische Oceaan over moeten steken om binnen korte tijd vanaf vooruitgeschoven bases in West-Europa operationeel te kunnen zijn. In 1968 begon de USAF al met de Coronet oefeningen en in 1969 kwamen daar de Crested Cap deployments bij die in het kader van REFORGER (REdloyment FORces to GERmany) op USAF bases in West-Duitsland plaats vonden. Men wil dit echter sterk uit gaan breiden en daaraan zijn twee voorwaarden verbonden: Er moeten geschikte bases zijn met voldoende faciliteiten en er moet uiteraard geoefend kunnen worden. Gilze-Rijen wordt aangewezen als zo'n Collocated Operating Base (COB) en er worden, in een willekeurig patroon, 17 grote versterkte betonnen shelters gebouwd aan de zuidzijde van de hoofdbaan. In augustus 1977 is de bouw van deze onderkomens voltooid en het oefenen kan beginnen. ... Op 6 september 1977 begon het eerste USAF deployment op de vliegbasis Gilze-Rijen met de aankomst van achttien A-7D Corsairs van de Air National Guard. De toestellen waren afkomstig van 140 TFW uit Colorado en 150 TFG uit New Mexico. De commandant van de Amerikanen brigadegeneraal John L. France, in het dagelijkse leven advocaat, werd na een non-stop vlucht van bijna acht uur verwelkomd door de CoCTL generaal D. Boks en basiscommandant kolonel B. van der Spek. ... Het volgende deployment stond aanvankelijk gepland voor 1980 maar werd twee jaar uitgesteld. Wellicht waren de perikelen rondom de invoering van de F-15, in het bijzonder de "engine-stall" problematiek, hier debet aan. Op 17 mei 1982 kwamen dan toch twaalf F-15A's van de 1st Tactical Fighter Wing te Langley aan op de Brabantse basis. De eerste spotters en andere belangstellenden waren 's morgens al rond acht uur aanwezig maar het geduld werd danig op de proef gesteld want pas om half acht 's avonds kwam de eerste wave van zes binnen, na een half uurtje gevolgd door de rest. Alle toestellen waren van 27 TFS en het squadron stond onder commando van Vietnamveteraan kolonel Jim Hardenbrook.
De taak van het 27ste was dit keer anders dan die van hun voorgangers, de Corsairs. De bedoeling was dat de Eagles fungeerden als cover voor de NF-5's van 316 wanneer deze op weg waren naar het operationele gebied, de Noordduitse laagvlakte, om het eerste legerkorps te ondersteunen aan het front. (https://www.gras-spotters.nl/vliegbasis-gilze-rijen/historie-deployments)

In 1983 werden de Vliegbasis Eindhoven en Vliegbasis Gilze-Rijen op papier samengevoegd i.v.m. bezuinigingen. In 1988 werd 314 Sqn gestationeerd op Gilze-Rijen en kwam 316 Sqn van Gilze-Rijen naar Eindhoven. Beide squadrons gingen van de NF-5 over op de F-16.
Wegens verdere bezuinigingen in het begin van de jaren 90 werd de basis opnieuw gereorganiseerd. LOKS (inmiddels LUOS) en DVM verhuisden naar de Vliegbasis Woensdrecht waar alle opleidingen en de logistiek werden geconcentreerd.
In 1995 werd de samenvoeging van Gilze Rijen en Eindhoven ongedaan gemaakt en werd 314 Sqn opgeheven. Daarna werd de Tactische Helikopter Groep Koninklijke Luchtmacht (THGKLu) op de basis geplaatst. ... Vliegbasis Gilze-Rijen is de thuisbasis van het Defensie Helikopter Commando (DHC). Op 4 juli 2008 werd het DHC met een ceremonie op Vliegbasis Gilze-Rijen opgericht en werd Commodore ten Haaf als Commandant DHC door de Commandant Luchtstrijdkrachten, Luitenant-generaal Jansen, geïnstalleerd. Hierbij kreeg Commodore ten Haaf de nieuwe vlag van het DHC uitgereikt. ... Het DHC omvat alle toestellen van de voormalige Tactische Helikopter Groep van de luchtmacht en de voormalige Groep Maritieme Helikopters van de marine en is onder verantwoordelijkheid van de Commandant der Strijdkrachten ondergebracht in het Commando Luchtstrijdkrachten.
Het DHC bestaat uit alle eenheden van de voormalige vliegbasis Soesterberg, Maritiem Vliegkamp De Kooy, Militair Luchtvaartterrein Deelen, 303 SAR Squadron vliegbasis Leeuwarden en Vliegbasis Gilze-Rijen. ... Begin 2009 vond vanwege de lopende bezuiniging en reorganisatie wederom een verhuizing plaats. Alle vliegende eenheden van de Vliegbasis Soesterberg werden overgeplaatst en geïntegreerd in de Vliegbasis Gilze-Rijen; de overige eenheden werden opgeheven.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegbasis_Gilze-Rijen)

Op 27 mei 1986 was het dan eindelijk weer zover; twaalf F-15A's streken tussen half acht en half negen 's avonds neer op het Gilzer beton voor Coronet Mescalero. Opnieuw Eagles dus - we zouden ze nog vaker zien in de daarop volgende jaren - dit keer afkomstig van de 49th TFW gebaseerd te Holloman in New Mexico. Alle toestellen waren van het 7th TFS en stonden onder commando van luitenant-kolonel Mike Guth.... Eén jaar na Mescalero, stond de volgende Amerikaanse verplaatsing naar Gilze-Rijen alweer op het programma in de vorm van Coronet Scout. Bij de aankomst van de F-15's voor dit deployment werd van de spotters wederom wat geduld gevraagd. Die aankomst stond namelijk gepland op 27 mei maar omdat er op het laatste moment onvoldoende tankers beschikbaar waren om het squadron te begeleiden werd de oversteek twee dagen uitgesteld. Het gevolg hiervan was dat op woensdag 27 mei honderden spotters en andere belangstellenden een vruchteloze dag doorbrachten in de bermen van de Langenbergseweg. Toen het twee dagen later eindelijk zover was trad er nog eens een vertraging van enkele uren op vanwege slecht weer in de Verenigde Staten maar uiteindelijk op vrijdagmiddag om half vijf zette de squadroncommandant luitenant-kolonel Jerry Coy dan toch als eerste zijn toestel neer op baan 28. Leuk detail: Op de binnenkant van de fors bemeten remklep van Coy's arend stond de tekst "Big Daddy Sheep"! Dit had ongetwijfeld te maken met het feit dat het 8ste in de tweede wereldoorlog al bij de 49th Fighter Group vloog en als bijnaam "Black Sheep" had....  Het programma bestond niet meer alleen uit het escorteren van de jagerbommenwerpers naar en van het front maar uit een meer omvattende air defense taak. Luitenant-kolonel Coy formuleerde het op een typisch Amerikaanse maar wel zeer treffende wijze: "Our objective is to sterilize the sky!"... In 1990 werd opnieuw een deel van de 49th TFW tijdelijk overgeplaatst naar Gilze-Rijen en dit keer ging het maar liefst om een dubbel deployment. Het 7th TFS kwam op 12 juni aan voor Coronet Bullet en twee dagen later bracht het 8th TFS haar Eagles over voor Coronet Shooter. De aankomst op 12 juni verliep overigens niet helemaal vlekkeloos. Eén van de F-15's had tijdens de overtocht hydraulische problemen gekregen wat bij de landing op Gilze resulteerde in een klapband waardoor het toestel gedeeltelijk naast de baan tot stilstand kwam. Als gevolg hiervan moesten de vier Eagles die op dat moment nog op approach zaten uitwijken naar Soesterberg en konden zich pas een dag later bij de rest van het squadron voegen. Gelukkig was de baan van Gilze-Rijen dit keer volledig operationeel en waren er in de periode van deze deployments maar liefst veertien verschillende Starlifters te zien....  Op 8 juni 1993 heerste er een totale chaos op de Langenbergseweg. Naar schatting 10.000 mensen hadden bezit genomen van dit eenvoudige provinciale verbindingsweggetje tussen twee dorpjes. Aanvankelijk trachtte de politie het verkeer nog in enigszins acceptabele banen te leiden maar deze even dappere als vruchteloze pogingen werden al snel opgegeven en de weg werd afgesloten voor alle verkeer om pas laat in de avond weer vrijgegeven te kunnen worden. De reden voor deze overweldigende belangstelling was elke luchtvaartliefhebber duidelijk: De 49th TFW kwam weer naar Gilze-Rijen, alleen was de wing inmiddels omgedoopt tot 49 FW en de F-15's hadden plaats moeten maken voor de sinistere en dreigende F-117's die tot voor kort nog ultra geheim waren en die slechts één keer eerder buiten de VS - in Korea - op oefening waren geweest. Het wachten en rondhangen van de nog nooit eerder vertoonde menigte werd tegen acht uur 's avonds beloond toen de eerste groep van vier vleermuizen zichtbaar werd aan de hemel ten westen van het veld. In totaal landden er die gedenkwaardige avond acht toestellen van het 415th FS onder commando van overste J. Philips om voor een maand vanaf Gilze te opereren in het kader van de oefening Coronet Havoc.
De doelstelling van Coronet Havoc was niet alleen om de Wing te laten oefenen in het verplaatsen naar en opereren vanuit een onbekend gebied maar ook om de NAVO planners van luchtoperaties te leren hoe ze de F-117 op konden nemen in het totaal van Combined Air Operations. Uiteraard opereren de Black Jets vrijwel uitsluitend bij nacht en dat hield in dat de start van de missies meestal pas 's avonds na zes uur viel en de laatste toestellen pas rond middernacht weer aan de grond gezet werden.
Ook de KLu Open Dag van dit jaar op Eindhoven profiteerde van dit deployment want zowel op de static als in het vliegprogramma  was een exemplaar van de F-117 te bewonderen. Op 7 juli vertrokken de "Stealths" in alle vroegte weer vanaf Gilze-Rijen. Niet naar huis maar voor een verplaatsing naar Saoedie Arabië, die ongetwijfeld te maken had met de situatie in Irak maar waar de Amerikanen zelf verder niets over kwijt wilden. (https://www.gras-spotters.nl/vliegbasis-gilze-rijen/historie-deployments)

Op de vliegbasis Gilze-Rijen zijn een aantal wrecks & relics verzameld. Onder wrecks & relics verstaan we vliegtuigen en helikopters die niet meer operationeel in dienst zijn. Er zijn enkele categorieen te bedenken waarin deze toestellen zijn in te delen. De meest bekende zijn wel monumenten en/of poortwachters, oefenobjecten (voor instructie van vliegers, monteurs, technisch specialisten, brandweer e.d.), decoys ("lokvogels") en opgeslagen toestellen in afwachting van (her)indienststelling, verkoop, sloop, tentoonstellen, etc. (https://www.gras-spotters.nl/vliegbasis-gilze-rijen/wrecks-relics)

Tijdens carnaval wordt Gilze omgedoopt tot Dringersgat . Het Dringersgatse carnaval staat vol van de tradities. Zo vindt drie weken voor carnaval het Bont Sauwelspektakel plaats. Het Gils sauwelen is een afgeleide vorm van tonpraten dat in veel Brabantse kernen wordt gedaan voorafgaand carnaval. Tijdens dit 4-daagse evenement dat georganiseerd wordt door de Leuttappers, probeert men (meestal lokale mannen) de titel Oppersauwelaar te verdienen.
In het carnavalsweekend zelf staat het Dringersgat bol van amusement en vertier. Zo was er jaren een boerenbruiloft op de zaterdag middag. Nu is er 's avonds een Carnavalsmis in de Kerk. Op zondag vindt de Grote Optocht (op zijn Gils de Groote Opstoet) plaats. Op maandag is er een Toeterkesoptocht (optocht voor de kleintjes) en dinsdag vindt het wijvesjouwen plaats. Tijdens het wijvesjouwen worden vrouwen (of meestal mannen verkleed als vrouw) in een kruiwagen of andersoortig eenassig voertuig door de straten van Gilze vervoerd, waarbij ze bij elk café een opdracht moeten uitvoeren. Ieder jaar wordt een koppel benoemd tot oppersjouwer. Ook heeft het Dringersgat een eigen carnavalskapel, de Leutefleuters.
Dinsdagavond wordt het carnaval traditioneel afgesloten met de symboolverbranding op het Bisschop De Vetplein.  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gilze)

Bierbrouwerijen lijst
Op basis van je huidige kaartweergave en filters zijn er geen brouwerijen zichtbaar.
Het aantal gesloten brouwerijen in Gilze is 5. (https://www.biernet.nl/bier/brouwerijen/nederland/noord-brabant/gilze?center=51.5442814,4.941387200000008&zoom=12&filters=brouwerij,brouwerij_huurder)

Brouwerij De Sleutel (Gilze)
Brouwerij
Opgericht: 1660
Gesloten: 1954
Provincie: Noord-Brabant
Etiketten:  Bieretiketten.nl
Vestiging Brouwerij De Sleutel (Gilze)
Bezoekadres:
Raadhuisstraat 435
Gilze (gemeente Gilze en Rijen)
Geschiedenis
Waarschijnlijk was Damis Janszoon Meermans de grondlegger van de brpouwerij aan de Raadhuisstraat in Gilze. Hij komt op de "Lijst van Brouwerijen in Ghilse en de Rijen" uit 1672 voor als enige coopbrouwer in Gilze. In 1698 werd hij opgevolgd door Peeter Princen en in 1736 door Nicolaas van de Corput. De familie van de Corput bleef eigenaar tot Arnoldus Nicolaas in 1766 overleed. Zijn weduwe Elisabeth hertrouwde met Jan Baptist Brouwers. De brouwerij is sindsdien altijd in het bezit van de familie Brouwers gebleven.
De brouwerij was geen op zichzelf staand bedrijf maar was onderdeel van een boerderij/herberg. Rond 1800, toen de graanprijzen hoog waren en de vraag naar bier laag, kon de brouwerij daarom voor enige tijd worden stilgelegd. In 1849 werd voor het eerst melding gemaakt van de Herberge van Adriaan Brouwers in den gekroonde Sleutel. Het is niet bekend hoelang die naam toen al aan de herberg met brouwerij was verbonden. Waarschijnlijk verwijst de naam naar Sint Petrus die met sleutel in het gemeentewapen van Gilze is afgebeeld.
Vanaf 1922 werd de brouwerij, onder leiding van Jos Brouwers, uitgebreid met een bottelarij en een ijsmachine waardoor het mogelijk werd om ondergistend bier te brouwen. In 1932 kreeg de brouwerij vergunning om ook limonade te produceren. Na de Tweede Wereldoorlog was de vraag naar bier gering en de concurrentie groot. In 1954 werd gestopt met brouwen. Als drankenhandel betrok de Sleutel bier van De Drie Hoefijzers. Limonade bleef men nog zelf maken onder het merk Capitano.
(https://www.nederlandsebiercultuur.nl/databank/brouwerij?brouwerij_id=376)

Brouwerij De Sleu[t]el
Gegevens brouwerij
Land Nederland
Provincie Noord Brabant
Actieve brouwerij Nee (65 jaar geleden gestopt)
Opgericht in 1660
Gestopt in1954 (294 jaar actief geweest)
...
Achtergrond informatie
Hoewel er in 1660 nog geen sprake was van Brouwerij De Sleutel was Damis Janszoon Meermans waarschijnlijk de eerste brouwer. In de "Lijst van Brouwerijen in Ghilse en de Rijen" uit 1672 staat Meermans als enige coopbrouwer te boek in kom van Gilze. Destijds werd er onderscheid gemaakt en brouwde een huijsbrouwer voor eigen gebruik en een coopbrouwer leverde ook bier aan andere herbergiers.
Soldaten
Tussen 1671 en 1677 komt de naam van Meermans nog meerdere keren in oude dorpsrekeningen voor van soldaten die het dorp aandeden en moesten worden voorzien van brood en bier en haver voor de paarden. Schepenen (vergelijkbaar met de huidige wethouders) gaven daar opdracht voor en de brouwer of waard mochten de rekening dan bij het gemeentebestuur indienen. Je kon maar beter vriend en vijand tevreden houden moet men gedacht hebben. Zo moest Damis Meermans volgens één van die oude bewaarde rekeningen in 1674 "een halff vatbier, vijff loopen (is een oude maat, met een inhoud van 24,54 liter) ende quartier (51/4) haver, elff pont broot ende vijff kanne bier" leveren. Kosten hiervoor niet bekent.
Brouwer en tavernier
In de lijst van brouwers uit 1698 komt de naam van Meermans niet meer voor. Bij de toen genoemde brouwer, Peeter Princen, werd een ketelinhoud van 5,5 tonnen gemeten, bepalend voor de afdracht aan belasting. Hij had een behoorlijke omzet want in 1714 betaalde hij aan impost (accijns) een bedrag van 39 gulden en 9 stuivers. Peeter Princen was niet alleen coopbrouwer, maar ook tavernier (herbergier) en zo sneed het mes aan twee kanten want het bier uit de eigen brouwerij werd hier uiteraard ook verkocht. Omdat het brouwen niet het ganse jaar mogelijk was bezat Peeter, maar ook Damis, een boerderij. In december 1736 overleed Princen. Zijn vrouw was hem al tien jaar eerder voorgegaan.
Gruit
De volgende eigenaar was Nicolaas van de Corput die de brouwerij vermoedelijk kocht voor zijn kinderen omdat alleen hun op de lijst van bierbrouwers voorkomen. Zelf was hij tavernier. De brouwerij van de kinderen van den Corput komt ook voor in het Resolutieboek uit 1756. Daarin zijn ze één van de acht brouwers die moeten betalen voor het gebruik van gruit, dat bij het brouwen van bier wordt gebruikt om de houdbaarheid van bier te bevorderen. Ook toen de gruit al was vervangen door hop bleef de heffing bestaan.
Jan Baptist Brouwers
In 1765 werd Arnoldus Nicolaas van den Corput, een zoon van, eigenaar van de brouwer. Hij trouwde met Elisabeth Peeter Anssems uit Hulten. Toen Arnoldus al in 1766 overleed bleef zijn weduwe achter met haar zoontje Nicolaas die later priester is geworden en in 1821 als pastoor in Zundert is overleden. Na het overlijden van haar man kwam zwager Ferdinant bij haar inwonen om het werk in de brouwerij voort te zetten terwijl Elisabeth zelf de herberg bleef runnen. In 1769 hertrouwde Elisabeth met weduwnaar Jan Baptist Brouwers en verhuisde naar Goirle waar hij boer is. Ferdinant van den Corput had inmiddels een compagnon gekregen van Willem Hoefmans die samen de brouwerij nog steeds huurde van Elisabeth. In 1774 kwam Jan Baptist Brouwers met vrouw en kinderen naar Gilze. Hier ging hij brouwen in het bedrijf van zijn echtgenote. De eerste jaren werd hij bijgestaan door Fredinant van den Corput die volgens de omslaglijst bieren van 1775 beide voor de helft eigenaar zijn.
De Sleutel
Toen in 1806 het patentrecht (belasting) werd ingevoerd had Jan Baptist Brouwers een patent voor bierbrouwer en herbergier. De toestand van de brouwerijen was in die tijd niet erg rooskleurig. Van bierbrouwerijen allen kon men geen bestaan meer opbouwen, daarom hadden velen daarnaast nog een landbouwbedrijf. J.P. Brouwers overleed in 1819 op 95 jarige leeftijd. Voor die tijd een zeer respectabele leeftijd. Zijn derde zoon Adriaan was hem al eerder opgevolgd als brouwer en was ook niet alleen brouwer, maar ook herbergier en landbouwer. De herberg werd niet alleen gebruikt voor de zondags borrel maar ook voor vergaderingen en bierverkopen. In 1848 duikt voor het eerst als naam De Sleutel op.
Automatisering
Adriaan Brouwers had drie dochters en vier zonen. Johannes (bierbrouwer in Rijen), Petrus Josephus (bierbrouwersknecht), Alouisius Jacobus (herbergier in Raamsdonk) en Adrianus Gomaris (akkerbouwer). Adriaan overleedt in 1866 op 88-jarige leeftijd en Petrus en Adrianus werden eigenaar van de brouwerij. Omdat ze beide vrijgezel waren werd er tijdig naar een opvolger gezocht die gevonden werd in neef Adrianus Henricus uit Raamsdonk. Hij kwam in 1869 naar Gilze om bij zijn ooms te gaan werken. Na zijn huwelijk met Martina Lucia Malles uit Tilburg in 1879 kocht hij het bedrijf van zijn ooms. Hij kreeg in 1910 van de gemeente toestemming om een bierkelder aan te leggen en voor het plaatsen van een benzinemotor. In 1922 werden zijn zoons Adrianus Henricus en Josephus Adrinus beiden eigenaar van huis, schuur, brouwerij en tuin. Om bij de tijd te blijven moest men investeren in het plaatsen van twee elektromotoren. en uitbreiding van de brouwerij en bottelarij. Ook kwam er een zogenaamde zuiggasmotor voor het aandrijven van een ijs- en koelmachine.
Limonade
In 1932 is men ook, zoals veel brouwerijen om te overleven, limonade gaan produceren. In 1948 werd Josephus (Sjefke Brouwers of den brouwer uit 't durp) alleen eigenaar van de brouwerij. Zijn twee zonen Thom en Jantje Brouwers behoorden tot de laatste generatie die in de brouwerij gewerkt heeft. In 1954 is gestopt met brouwen en werd bier afgenomen van De Drie Hoefijzers in Breda. Limonade bleef men nog zelf maken onder de naam Capitano. Het bedrijf werd omgezet in een drankhandel met slijterij tot deze in 1992 ook sloot. (https://www.biernet.nl/bier/brouwerijen/nederland/noord-brabant/gilze/sleutel-de)

Brouwerij de Prins
Gegevens brouwerij
Land Nederland
Provincie Noord Brabant
Oude locatie brouwerijnerhoven 10
Plaats Gilze
Actieve brouwerij Nee (79 jaar geleden gestopt)
Opgericht in 1664
Gestopt in1940 (276 jaar actief geweest)
Biermerken van Brouwerij de Prins
Geen biermerk bekend van Brouwerij de Prins.
Achtergrond informatie
De brouwerij aan in Nerhoven, een buurtschap van Gilze, komt in 1664 in de archieven voor. Bastiaen Wijnants was brouwer "op de Nerven onder Gils" met een voorraad bier van "twee kannekens met een half vat vol, nog een half vat vol en twee vaten steerten". Een halfvat en een kanneke zijn oude maten en steerten zijn restanten. Een vat is ongeveer 160 liter.
Oprichtingsdatum
Vanaf 1668 is de familie Beckers eigenaar van de brouwerij. Sebastiaen als eerste, hij werd opgevolgd door Cornelis Bastiaen Beckers. Hij had in 1698 een brouwketel met een inhoud van twaalf tonnen. Toen Cornelis overleedt, erfden Antony, Leendert, Bastiaen en de andere kinderen een "brouwhuijsken met eene Coolhoff" (moestuin). De brouwerij-herberg bleef gezamenlijk bezit. Dochter Johanna Cornelis Beckers woonde vanaf 1724 met haar man Pieter (Peeter) Princen in de ouderlijke woning in Nerhoven. Pieter was een zoon van een brouwer in het dorp. Hij overleedt in 1735. Zoon Cornelis Pieter trouwde in 1749 met Maria Hoevenaars, een brouwersdochter uit Gilze. Volgens een archiefstuk, waarin de oprichtingsjaren van zeven brouwerijen staan, werd de brouwerij in Nerhoven rond 1750 opgericht. Dat zou kunnen betekenen dat er niet meer of weinig gebrouwen werd en Cornelis in 1749 de brouwerij weer (volledig) in bedrijf nam. Het kan ook zijn dat vanaf 1749 de naam Brouwerij de Prins werd gebruikt. Princen betaalde in de jaren 1757 en 1791 aan impost jaarlijks tussen de 35 en 40 gulden, wat erop wijst dat er sprake was van een behoorlijke omzet.
Dysenterie
Cornelis en Barbara hadden één dochter: Barbara, die getrouwd was met Gerard Nicolaas van den Corput. Die stierf in september 1780 zeer plotseling en nog geen jaar later stierven in enkele dagen tijd haar vier kinderen aan de "roode loop", een besmettelijke dysenterie. Barbara hertrouwde met Jan van Alphen. Na het overlijden van haar vader in 1801 erfden Barbara de zaak. Barbara overleed in 1806. Jan van Alphen bleef brouwer in Nerhoven en overleed in 1821.
Familie van Poppel
Vanaf 1822 kwam de familie van Poppel aan het roer. Gerard van Poppel was brouwer en ook herbergier en liet, op eigen kosten, een weg aanleggen om het zijn klanten zo gemakkelijk mogelijk te maken om zijn herberg annex brouwerij te kunnen bereiken. In een proces-verbaal komt men voor het eerst de naam van de brouwerij tegen: De Prins van G. van Poppel. Toen in 1833 de vijf brouwers in de gemeente hun aantal biervaten moesten opgeven bleek hij na Houtepen in Rijen de grootste brouwerij in de gemeente. Van Poppel was tevens mouter voor zijn brouwerij. Na het overlijden van haar man, in 1849, werd zijn echtgenote Cornelia Schenkers brouweresse en werd haar zoon Cornelis van Poppel in 1880 brouwer op De Prins.
Naar Etten
In 1897 kwam de brouwerij in handen van Gerardus Jacobus van Poppel. Hij kreeg in 1916 toestemming om de brouwerij te vergroten. Naast bier werden er ook limonadegazeusen en champagnepils gemaakt. Gerardus had twee zonen, Cornelis en Piet, die ook in de zaak kwamen. Toen Cornelis in 1940 directeur werd van de Cambrinus Brouwerij in Etten werd gestopt met brouwen in Gilze en werd er alleen nog maar bier uit Etten verkocht. De limonade-fabriek bleef nog tot ongeveer 1947 onder de naam De Prins in bedrijf.
Heb je aanvullende informatie over deze brouwerij of een interessante foto, contact ons. (https://www.biernet.nl/bier/brouwerijen/nederland/noord-brabant/gilze/prins-de)

De geschiedenis van
BROUWERIJ D'N DWARSLIGGER
ANNO 2017
Brouwerij D'n Dwarsligger te Gilze is een hobbybrouwerij op een non profit basis. Alle kosten die gemaakt zijn, zitten in de bierprijs en met de verdiensten worden nieuwe bieren ontwikkelt of apparatuur vervangen dat versleten raakt. De brouwerij is opgestart in 2017 na het uiteenvallen van de Drie Musketiers waarmee ik 5 jaar met plezier heb gebrouwen. (https://www.dundwarsligger.nl/brouwerij/)

Gretig
Dit is een mooie blonde en vooral niet te zwaar. Door het gebruik van verschillende gisten is het een bijzonder bier geworden dat makkelijk doordrinkbaar is. Kijk dus uit dat je dus niet te Gretig wordt, ook al heb je veel dorst. Met 6,5% is dit een allemansvriend.
Type Bier: Blond
Alcohol: 6,5%
Advies Temp.: 6°C
Fles: 30cl
Kenmerk: DD001A
Prijs: € 1,80
Beschikbaar: Nee (https://www.dundwarsligger.nl/de-bieren/)

Ginneen
Dit een Stoute jongen met een knipoog naar een bekend Iers biermerk. Deze Stout heeft de mooie tonen van koffie en een verfijnde schuimkraag. Het bittertje blijft lang hangen. Echt iets voor de liefhebber van Ierse tradities. Met 4% blijft het gewoon binnen de perken om lekker te genieten.
Type Bier: Stout
Alcohol: 4%
Advies Temp.: 5°C
Fles: 30cl
Kenmerk: DD005A
Prijs: € 1,80
Beschikbaar: Nee  (https://www.dundwarsligger.nl/de-bieren/)

Ulleke-Dulleke
Een aparte Radler met een ode naar mijn vader. Hij hield erg van rode rozen, vandaar dat de Radler is gemengd met de Gretig, Roosvicee en mineraal water. Vlak wegleggen in de koelkast en compleet uitschenken voor het juiste mengsel. Als je hem open maakt dan meteen inschenken. Let op ! Hij bevat 3,5% alcohol.
Type Bier: Radler
Alcohol: 3,5%
Advies Temp.: 5°C
Fles: 30cl
Kenmerk: DD012A
Prijs: € 1,80
Beschikbaar: Nee (https://www.dundwarsligger.nl/de-bieren/)

Sinds 2013 bouwen de brouwers van Brouwerij De Kat aan een assortiment authentiek Helmonds bier. Ons bier wordt gemaakt door onze eigen brouwers met liefde voor het product. Onze brouwers houden van het ambacht dat gepaard gaat met ons brouwproces. Onze stad hebben onze brouwers na aan het hart liggen, en profileren zich dus trots als brouwers van authentiek Helmonds bier. Naast een vast assortiment is bij Brouwerij De Kat regelmatig iets bijzonders te verkrijgen.
...
Een stukje Helmondse biergeschiedenis; Uit het heerlijk Hemelrijk Door stadshistoricus Giel van Hooff
Stadsbrouwerij De Kat heeft sinds 2016 een tripel onder de naam Hemelrijk. Zoals alle bieren van De Kat, een naam met een verhaal. Het verwijst naar een voormalige brouwerij ter plaatse die ook deze naam voerde. Veel is er niet bekend, laat staan bewaard van deze brouwerij. Maar een korte schets is hier op zijn plaats. De brouwerij dankt zijn naam aan de gelijknamige woonwijk waar zij gevestigd was. Blijkbaar spreekt de naam Hemelrijk tot de verbeelding; op vele plaatsen vindt men buurtschappen met deze of een soortgelijke naam. Zo ook dus te Helmond. Sinds wanneer er een wijk met deze naam is, is niet precies bekend.
Op- en neergang
Helmond groeide in de 19e eeuw fors en daarbij stroomde aardig wat bier door het toenemend aantal Helmondse kelen. Lange tijd was dat grotendeels eigen, lokaal brouwsel. Er bestond rond 1850 zelfs een soort “export”. Zo heet het in 1859: ’’Het Helmondsch bier blijft als vanouds vermaard en wordt thans een groot gedeelte daarvan naar Holland verzonden, alwaar het toenemend den aftrek vindt”. Aan deze bloeiperiode van de Helmondse brouwnering kwam een paar jaar later een einde; Vanaf midden jaren 1860 is de lokale markt de hoofdzaak.
Helmond groeide rond 1900 verder tot een flinke industriestad. Het debiet nam dus toe, tenminste het aantal potentiële klanten. Het bierverbruik steeg zelfs explosief, van circa 5 liter per hoofd van de bevolking in 1881 tot zo’n 14 liter in 1904. Maar toch beduidend minder dan landelijk, ruim 43 liter rond 1900. In Helmond werden veel meer borrels gedronken. Wethouder Willem Berings, broer van de brouwer Berings (over wie verderop meer) én tevens voorzitter van het Algemeen Armbestuur meldde in 1892 dat er ‘tegenwoordig veel meer borrels gedronken worden dan bier’. In de kleine kroegen (een pest in de ogen van Berings) kost een grote borrel dan vijf cent. Berings wist dit uit ervaring, mede opgedaan in de herbergen van zijn broer en zus.
De concurrentie op biergebied werd ondertussen groter. De Helmondse brouwerijen konden of wilden niet mee. Enkele sloten de poorten, sommige werden vertegenwoordiger van het nieuwe pilsener. Een enkele brouwerij als Berings moderniseerde en ging over tot het brouwen van pils.
De start, bij Swinkels
Midden 19e eeuw telde Helmond een heuse Swinkels als brouwer (jawel, familie van..). De brouwerij van Embertus Swinkels kwam in 1857, na zijn overlijden, in handen van (Johanna) Maria van Mierlo, weduwe van Jan Hendrik Berings, die dit deed namens zoon Johannes Petrus Hubertus Berings (1829-1913). Deze had via familie van zijn moederskant al de nodige ervaring in de brouwerijbranche. Hij was onder meer in de leer geweest te Hal bij Brussel, te Heijthuizen en Breyell (Duitsland). In december 1857 keerde hij terug In Helmond en vestigde zich met zijn echtgenote Maria Veulens uit Heythuysen (daar was hij kennelijk niet alleen maar in de leer geweest) in het brouwershuis tevens brouwerij aan het Binderseind. In een bijbouw van zijn brouwerij was – zoals gebruikelijk – een tapperij gevestigd. Brouwerij en vermoedelijk ook de tapperij werden gedreven onder de naam Het Hemelrijk.
Een laatste stuiptrekking
Begin 20ste eeuw nam een aantal Helmondse brouwerijen de uitdaging aan om te concurreren met het heerlijk, helder gerstenat. Bij de brouwerij van Berings was er echter niemand om de zaak naar de ‘eischen des tijds’ aan te passen. Vader Berings was de 65 ruim gepasseerd toen zijn vrouw, in 1901, overleed. Hij en zijn kinderen lieten de huizen en de brouwerij vervolgens openbaar verkopen. Maar blijkbaar leverde dit geen of een onvoldoend bod op. Een boedelscheiding en verdeling volgde in 1902 waarbij zoon Hubertus Berings (1866-19..) de nieuwe eigenaar werd. Maar de exploitatie van brouwerij en herberg liet hij aan derden over. Vermoedelijk waren dezen verantwoordelijk voor de mechanisering en modernisering van het bedrijf. In 1905 werd A. van der Zee exploitant, Hubertus wordt van bierbrouwer kantoorbediende, wellicht gezien de latere ontwikkelingen een verstandige, in ieder geval veiligere keus. Ook de exploitatie van de bijbehorende herberg werd overgedragen aan een derde, een zetkastelein. Als eerste kwam in 1906 de koetsier en herbergier A. Verbaandert in de herberg het oude brouwhuis, in 1909 L. Noten en vanaf 1911 Karel Geeris. Al deze huurders hadden dus ook nog een andere baan of beroep/kostwinning, gezinsgenoten en familie waren in de regel belast met het dagelijks beheer.
Wat de brouwerij betreft: Van der Zee hield het zo’n tien jaren voor gezien. Als opvolger én laatste laatste exploitant nam Corn. Franc. Brouwers (jawel) vanuit Gilze begin 1914 de zaken over. Het huurcontract van Brouwers geeft een globale omschrijving van de inventaris, waaronder vier geilkuipen, drie koperen handketels en vier persfusten. Het vaatwerk omvat 20 hele tonnen, 55 halve tonnen, 30 kwarttonnen en 6 achtste tonnen, naast drie strekken van 600 liter. Eind 1916 werd het laatste vat getapt, vervolgens vertrokBrouwers naar Geldrop. Daar werd hij exploitant van de stoombierbrouwerij Cambrinus en verder onder meer gemeenteraadslid. Ook deze lokale brouwerij werd trouwens slachtoffer van de schaalvergroting en fusie. De NV Werthabrouwerij te Weert nam het bedrijf in 1924 over, Brouwers werd vennoot.
Hoe was het in het Hemelrijk?
Hoe kwam een Helmondse brouwerij als het Hemelrijk nu aan zijn ingrediënten als hop, gerst en water? Hierover is vrijwel geen informatie voorhanden. Of het oppervlaktewater dat begin 19e eeuw gebruikt werd, een eeuw later nog toepassing vond, lijkt twijfelachtig. In een boedelbeschrijving van Berings uit 1914 is sprake van een koperen waterpomp, maar onduidelijk is of deze diende om water op te pompen of te verpompen. Wellicht was het bedrijf toen al op de waterleiding, die Helmond eind 19e eeuw kreeg, aangesloten.
De inventaris van het Hemelrijk
Midden oktober 1912 kwam de brouwerij en de inventaris van de brouwerij van Berings aan het Binderseind in publieke veiling. De omschrijving in de notariële akte geeft een goed beeld van de aard en inrichting van de brouwerij op dat moment.
De vaste inventaris omvatte allereerst uiteraard een bier- en een waterketel, beide van koper met 41 respectievelijk 30 hl inhoud. Ook waren vanzelfsprekend een roerkuip (van ijzer, 17½ hl, met een Schots kruis) en een (koperen) lekbak (van 10½ hl) aanwezig, naast een reservoir. De brouwinstallatie omvatte verder een wortpomp, de nodige koperen leidingen, twee grote waterpompen en ook een koelapparaat met toebehoren. De mouterij bevatte naast de eest een moutmolen en een poetsmolen (koelbak?). Daarnaast was er nog het klein gereedschap als roerrieken. Het grootste deel van de verkoop betrof het vaatwerk: 48 hele, 95 halve, 25 kwart en 13 achtste tonnen en 7 okshoofden, naast 3 grotere vaten en 2 kuipen. Voor het transport waren er een vierwielige en een tweewielige bierwagen, naast een kruiwagen en een steekwagen. Een zevenjarig vospaard, een dubbele pony, leverden de nodige pk’s. (http://www.brouwerijdekat.nl/)

Brouwerijen in 1816
bron: Brugmans - Statistieken van de Nederlandse nijverheid uit de eerste helft der 19e eeuw
Gilze en Rijen: 7 brouwerijen met 7 werklieden.
Voormalige staat: Redelijk.
Huidige staat: Redelijk.
Consumptie: In de gemeente en omliggende plaatsen. (http://www.brabantsbier.eu/gilzerij.html)

Brouwerijen vanaf 1900 (Gilze)
bron: Friedrich - Brauereiverzeichnis Niederlande (1997)
1a. A.H. Brouwers, bierbrouwerij De Sleutel 1915
1b. J.A. Brouwers, bierbrouwerij en limonadefabriek De Sleutel 1954
2a. S.J.J. Brouwers 1905
2b. J. Brouwers 1915
3. G. van Poppel, bierbrouwerij De Prins 1920 (http://www.brabantsbier.eu/gilzerij.html)

Brouwerijen in Gilze (1): Gratis bier anders wordt er geplunderd
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2004 - nummer 5
Brouwerijen in Gilze (2): Van brouwerij tot metaalwarenfabriek
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2004 - nummer 6
Brouwerijen in Gilze (3): "Hij ziet rood, maar ik heb hem nog roder gemaakt"
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2005 - nummer 3
Brouwerijen in Gilze (4): "Ferdinant van den Corput was half brouwer, half borger"
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2005 - nummer 2
Brouwerijen in Gilze (5): Brouwerij De Vijf Eijken in Rijen
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2005 - nummer 3
Brouwerijen in Gilze (6): Twee brouwerijen voor zestig inwoners
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2005 - nummer 4
Brouwerijen in Gilze (7): Brouwerij 't Molentje heeft ruim zestig jaar bestaan
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2005 - nummer 5
Brouwerijen in Gilze (slot): Weduwe Hoevenaars werd brouweresse en herbergierster
Kees van Kuilenburg
Verschenen in: BAV Journaal, tijdschrift van Bier en Verzamelaarsvereniging BAV, Leiderdorp
2005 - nummer 6 (http://www.brabantsbier.eu/gilzerij.html)

Geschiedenis Oude Hof
Veel oudere mensen in Gilze herinneren zich het pand Raadhuisstraat 11 het best als Smolders' Koekfabriek. Dat kwam natuurlijk omdat er altijd die typisch zoete peperkoekgeur hing en omdat de fabriek vlakbij de scholen stond. Je werd er dus met je neus bovenop gedrukt.
Belangrijke gebeurtenissen
Omdat snoepgoed en ander lekkers in die tijd nog schaars waren, bedelden de kinderen bij de arbeiders vaak om restjes koek die anders toch maar werden weggegooid. .... De familie Smolders behoorde in die tijd tot de aanzienlijken van Gilze. Rond 1970 na bijna honderd jaar, ging de onderneming failliet. Alle leden van de familie hebben toen het dorp verlaten. Ze werden bij hun overlijden wel weer bijgezet in een familiegraf in Gilze. Mensen van wat jongere leeftijd kennen de plek als de Bregil. Hennie Vermeij uit Breda kocht het pand en begon er stalen meubels te vervaardigen. Hij bouwde een nieuwe productiehal achter in de tuin. Vermeij had al een bedrijf in Breda en door samentrekking van de twee lokatienamen kreeg het bedrijf de naam Bregil. Voor de schooljeugd was daar niet veel meer te beleven, laat staan te halen. Bovendien waren de lui die het daar voor het zeggen hadden geen Gilse mensen en woonden ze hier ook niet. Daardoor bleef het bedrijf min of meer 'alien' in de Gilse samenleving.
...
Voor 1800: Familie van Pelt heeft hier boerderij, brouwerij en herberg. De oude hove van Gilze houdt hier tweemaal 's jaars zitting.
1800: Verkoop aan Cornelis Hoefmans-Hoevenaars. Voortzetting van de activiteiten.
1804: Verkoop aan dr. Christiaan Janssens. Sluiting brouwerij en herberg.
1834: Weduwe Antonia Janssen de Swart hertrouwt met Johan Houben. Voortzetting boerenbedrijf.
1840-1845: Aardappeljeneverstokerij in voormalige brouwerij. (http://gilzerijen-plus.nl/oude_hof_01/page%201.html)

Dus nu zit er geen brouwerij in deze Brabantse plaats...