Een klein gedrongen flesje met zwaar bier is typisch Belgisch. Het is een donker bier van 9,5%. Op zich nog niet zo bijzonder. Het donkere bier met lichtbruin schuim smaakt mild moutig. De prikkeling van koolzuur is te merken. De geur is licht zoet.
Het etiket is onBelgisch. 'Black Fuel' met een tekening met een ja-knikker oliepomp en 'harley'-motoren met langharige bebaarde 'bikers' doet mij althans niet echt Vlaams of Waals aan.
De brouwerij is de Enigma Brewery.
Enigma Belgian Brewery Brouwerijhuurder (België) https://www.nederlandsebiercultuur.nl/databank/brouwerij/7265-enigmabelgianbrewery
Brouwerij Enigma is een jonge brouwerij gevestigd in het Limburgse Heusden. Het Enigma-project is kenmerkend voor de geest van de nieuwe golf ambachtelijke brouwerijen. Brouwerij Enigma produceert bieren waarbij onder meer gebruik wordt gemaakt van nieuwe gisten en zeer aromatische hopsoorten. Deze jonge gasten zijn onbevreesd, of het nu gaat om de inhoud van hun flessen of om die van hun etiketten. De stijlen zijn assertief en erg Engels of Amerikaans georiënteerd. Brouwerij Enigma biedt een divers en gevarieerd aanbod aan IPA's. Hun labels verwijzen naar mythologische taferelen uit verschillende beschavingen. Variërend van de koningen van 'El Dorado' tot 'Hades' tot een vechtscène met een draak. Een brouwerij om zonder twijfel te volgen. https://beercrush.eu/nl-nl/collections/biere-brasserie-enigma-belgian-brewery
Enigma is sinds 2016 een Belgische brouwerij uit Heusden-Zolder die de focust legt op bieren met unieke ingrediënten. De letterlijke vertaling van Enigma is raadsel, wat in het geval van de brouwerij verwijst naar het raadsel achter het bier. Maar Enigma gaat ook op zoek naar nieuwe giststammen en smaak intensieve hopsoorten om originele, opwindende bieren te ontwikkelen. Gecombineerd met zorgvuldig ontworpen labels, brengt de brouwerij ons unieke creaties. De grondlegger van Enigma is Mark Veugelers, een biochemicus die gestart is als hobbybrouwer in zijn eigen kelder op een kleine brouwinstallatie. Daar bedacht hij meer dan 400 verschillende unieke recepten, waarvan er maar enkele de selectie gehaald hebben, waarvan Tamera in april 2016 het eerste bier was. https://www.bierwebshop.be/brouwerij/enigma-brewery/
Black Fuel is een donker abdij/quadrupel-stijlbier. De gist die voor dit bier wordt gebruikt, geeft het een geur van banaan en donker fruit, terwijl de mout en kandijsuiker in het recept een karamelachtige, lichtzoete smaak geven. De alcohol geeft het bier een verwarmende smaak terwijl de hop een te zoete nasmaak vermijdt. Het is een sterk bier, … Black Fuel regeert tenslotte de wereld! ... Alcohol percentage 9,5% Brouwerij Enigma Brewery Houder Fles IBU 29 Inhoud 33cl Land van herkomst België Type bier Sterk donker Kleur Zwart Retour30 dagen retour Glasbreuk garantieAnti-breuk verpakking https://www.bierwebshop.be/product/black-fuel/
Ah, dat geeft wel de verklaring. Black Fuel verwijst naar olie. Dat is nou niet echt iets mythologisch? Het doet mij wat denken aan Moersleutel. De bieren van Moersleutel zijn wat dikker en doen meer denken aan de olie, dan dit bier. Mout en kandijsuiker komen op, maar banaan of hop merkt ik niet op. Alhoewel de banaan misschien wel de scherpe smaken maskeert?
Ik mis evenwel de verwarmende effecten van de alcohol.
Breng een bezoekje aan de nieuwste brouwerij in Diest en proef van het breed aanbod aan craft bier. Met hun kleurrijke en fantasierijke etiketten zijn de flesjes en blikjes leuke cadeaus om mee naar huis te nemen. Deze Belgische brouwerij legt zich toe op bieren op basis van bijzondere gisten en hopvariëteiten. Ze brouwt al enkele jaren prijswinnende bieren met krachtige etiketten en heeft op dit moment een tiental bieren op de markt, waaronder Tamera. De naam is een verwijzing naar de Demer. https://visitdiest.be/nl/aanbod/brouwerij-enigma
Dankzij rivier de Demer die door de vallei stroomde is het logisch dat er in een ver verleden een nederzetting ontstond waar nu Diest is. .... Het is moeilijk te bepalen wanneer de eerste mensen in Diest om omstreken kwamen wonen. De oudste sporen van menselijke bewoning in de streek rond Diest dateren uit het neolithicum (een gezellige periode ongeveer 3000 jaar voor Christus).
Er werd ook een romeinse amfoor uit de Demer gevist en een muntstuk van keizer Vespasianus gevonden, wat zou bewijzen dat de Romeinen zeker een bezoek brachten aan Diest. Het is mogelijk dat de oude Keltische nederzetting gewoon bleef verder bestaan tijdens de Romeinse tijd en zo op termijn verder evolueerde naar het middeleeuwse Diest met haar gekende stratenpatroon. ... Over de vroege middeleeuwen in Diest is er weinig informatie. De oudste vermelding van de stad dateert uit 835. Het was toen een kleine nederzetting op de zuidelijke oever van de Demer.
Tijdens de middeleeuwen regeerden koningen volgens een feodaal systeem: grond werd toegedeeld aan verschillende leenheren in ruil voor verplichte trouw, militaire bijstand en belastingen. Zo werd Diest een “Heerlijkheid” die bestuurd werd door een “Heer” van adel. De oudste vermelding over een “Heer van Diest” stamt uit 1087 en wordt in een kroniek van Sint-Truiden een zekere Otto, heer van Diest, vermeld.
Tussen 1168 en 1190 werd de 'Heer van Diest' leenman van de bisschop van Keulen. Hij hoopte op die manier op bescherming tegen de hertog van Brabant, die er steeds op uit was zijn gebied te vergroten.
Het was echter Hendrik I, hertog van Brabant, die de stad in 1229 een vrijheidscharter schonk. Hierdoor verkreeg Diest voortaan “stadsrechten”, wat betekende dat men onder andere het recht kreeg om markten te houden en dat men de stad mocht voorzien van een stadsomwalling.
In de 14de en 15de eeuw bereikte de stad het hoogtepunt van haar bloei. Dit was voornamelijk te danken aan de uitstekende ligging: de stad lag aan de rivier de Demer én langs de belangrijke handelsweg Brugge - Keulen. Deze welstand kwam er door een drukbezochte landbouwmarkt, de interregionale graan- en veemarkten, maar vooral door de lakennijverheid en -handel. Het Diestse laken trof je aan op bijna alle grote West-Europese markten.... Meer dan 400 jaar heersten de Heren van Diest over de stad, maar in 1499 kwam Diest door een ruil in het bezit van Engelbrecht II, graaf van Nassau en bezitter van een prachtige naam. Hiermee komt een definitief einde aan het nalatenschap van de oude Heren van Diest en komt de stad in handen van Huis Nassau.
Eén van Engelberts opvolgers, René van Chàlon, voerde sinds 1530 ook de titel 'Prins van Oranje'. In 1544 kwam René van Chalon te overlijden, hij was 26 jaar. In zijn testament had hij zijn jongere neef, Willem van Oranje-Nassau aangeduid als opvolger. Willem was toen 11 jaar. ... In 1584 werd Willem vermoord en erfde zijn zoon Filips Willem het vorstendom Oranje en de titel “Heer van Diest”. Filips Willem verbleef op dat moment als gijzelaar in Spanje. Pas in 1602 maakte Prins Filips Willem van Oranje zijn intrede in Diest.
In de daaropvolgende eeuwen bleef Diest in het bezit van de prinsen van Oranje-Nassau, tot aan de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden bij Frankrijk in 1795.... Diest maakt samen met Breda (NL), Dillenburg (D) en Orange (F) vandaag nog steeds deel uit van de Unie van de Oranjesteden.
In de binnenstad vind je nog heel wat getuigen van deze "Nederlandse" periode, zoals het Hof van Nassau. Filips-Willem vertoefde graag in het Hof van Nassau. Hij ontving er zijn vrienden en gasten, onder meer de aartshertogen Albrecht en Isabella. Volgens sommige bronnen zou zelfs Keizer Karel er ooit gelogeerd hebben...
Ook stadspark De Warande (het vroegere jachtdomein van de prinsen), de 16de -eeuwse watermolen én het graf van Filips Willem in de Sint-Sulpitiuskerk kan je ontdekken via de gratis stadswandeling.
In de historische keldergewelven van Stadsmuseum 'De Hofstadt' is een afdeling gewijd aan Oranje-Nassau.
En koning Willem-Alexander der Nederlanden, die draagt tot op vandaag nog altijd de adellijke titel van ‘Baron van Diest’. https://visitdiest.be/nl/geschiedenis-van-diest
Het heeft dus toch wel iets van die Hollandse arrogantie.
Misschien wel het meest bekende verschil: Nederlanders zijn luidruchtig en direct en Belgen juist bescheiden. Uiteraard zal dit van persoon tot persoon verschillen, maar waarschijnlijk zit hier wel een kern van waarheid in. Als er luidruchtig op een terras gepraat wordt, dan zijn dit in 9 van 10 gevallen Nederlanders. Belgen zijn over het algemeen bedeesder. Dit wordt als positief ervaren, maar zakelijk gezien kan het negatief zijn. Nederlanders zijn wat dat betreft veel directer dan Belgen. Bij een zakendeal met Nederlanders kan eerder tot zaken gekomen worden dan met Belgen. https://www.zita.be/nieuws/lifestyle/belgie-en-nederland-de-verschillen
Volgens de Belgische bevolking is een van de stereotypen van de Nederlanders dat ze direct en onbeleefd zijn. Dit verschil vind je terug in het gebruik van ‘jij’/’je’ en ‘u’.
Als je Nederlands leert, weet je misschien dat er twee manieren zijn om ‘jij’ te zeggen:
je/jij of u.
U wordt in Nederland als vrij formeel beschouwd. En het woord wordt steeds vaker alleen gebruikt in een zeer formele omgeving of als het erg respectvol is. Je gebruikt dit alleen als je echt beleefd wilt zijn in Nederland. In Vlaanderen is het gebruik van “u” echter breder en kan het ook informeel zijn. En ook, terwijl in Nederland “je” en “jij” worden gebruikt, zeggen ze in Vlaanderen meestal “ge” en “gij”. Het woord “gij” wordt in Nederland alleen gebruikt in de context van oude teksten, analoog aan het Engelse woord “thou”. Maar in België is het een volledige vervanging voor “je” en “jij”. Ook zijn “ge” en “gij” in Vlaanderen volledig informeel en dus nooit een beleefde vorm. Het laatste grote verschil tussen de talen in de twee landen is de woordenschat. ... In het algemeen begrijpen Vlamingen Nederlanders zonder problemen. Maar soms is er enige verwarring over bepaalde woorden.https://www.belg.be/66006/nieuws/nederland-vs-belgie-verschillen-tussen-nederlands-in-nederland-en-in-belgie/
De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden bestond van 1588 tot 1795, en het gewest Holland maakte hier deel van uit. Toen Napoleon Nederland veroverde in 1795, werd Holland een ‘departement’ van de Bataafse Republiek en in 1806 van Koninkrijk Holland. Na het vertrek van de Fransen werd het departement Holland een provincie, later opgedeeld in Zuid- en Noord-Holland. België hoorde in die tijd ook bij het Koninkrijk der Nederlanden, maar scheidde zich af in 1830, onder andere omdat ze Holland te dominant vonden.
Juist omdat Holland altijd zo dominant is geweest op economisch en cultureel gebied, zeggen mensen vooral in het buitenland vaak Holland als ze het hele land bedoelen. Maar de andere tien provincies zijn ook Nederland: Zeeland, Noord-Brabant, Limburg, Utrecht, Gelderland, Flevoland, Overijssel, Drenthe, Friesland en Groningen. In dit artikel kijken we naar wat de verschillende delen van Nederland zoal te bieden hebben. https://www.holland.com/be_nl/toerisme/vind-je-weg/informatie/nederland-vs-holland
Toen ik in Vlaanderen ooit op zoek was naar een kamer in mijn studententijd, kwam ik in een café een briefje tegen tussen de opgeprikte notities met kleine advertenties: ‘Kots te huur’… hilariteit alom!! (gàts)
Wat ik mij afvraag: zal het voor Vlaamse lezers van dat briefje duidelijk geweest zijn wat er bedoeld werd? Het officiële meervoud van ‘kot’ is namelijk ‘koten’. En ook in Vlaanderen heeft het woord ‘kots’ gewoon de betekenis van braaksel. (Dat toonde mijn Vlaamse vriendin onlangs nog toen we tijdens een tweekoppig coronathuisfeestje iets te veel Belgische biertjes hadden weggewerkt.) ... Ook een verschil: bij de opening van onze winkel in België hadden we een receptie (vanaf 14:00). Wij wilden de koffie klaar zetten, maar onze partner zei: nee, we doen wijn (cava); alle Belgische klanten vonden dat prima, maar de Nederlanders die kwamen wilden eerst koffie. Dus toch maar eerst koffie gezet. Heerlijk, dat verschil tussen de sobere, calvinistische Nederlanders en de bourgondische Belgen! ‘Direct aan de drank? Wat een wilde extravagantie!’ zullen de Nederlandse klanten van Petra gedacht hebben. Het zou mij niets verbazen als ze er een suf koekje bij verwachtten. Eén koekje, niet meer. Het serveren van meerdere koekjes zou immers als een teken van ontembare vraatzucht opgevat kunnen worden.
Het enige waarmee de Nederlander los gaat, is het serveren van koffie. Vraag op een Nederlands verjaardagsfeestje desnoods een olievat vol koffie en het wordt zonder vragen de kamer binnengerold. Nederlanders drinken graag koffie, laten we het daar op houden. ... Als ik het in België heb over een gebouw van 3 ton staan Belgen mij meewarig aan te kijken. Zij denken dat ik een gebouw van 3.000 kilo bedoel. Het begrip ton als synoniem voor 100.000 euro kennen de Belgen niet.
Het bovenstaande schreef lezer Marco in de commentaren.
Zijn opmerking klinkt herkenbaar en verdient een plek in deze lijst met verschillen tussen Belgen en Nederlanders. Ik herinner mij een van de eerste keren dat mijn Vlaamse vriendin bij mijn Nederlandse ouders was. Op een bepaald moment spraken we over huizenprijzen. Mijn vriendin vroeg ons na een paar minuten: ‘Waarom is het gewicht van een huis zo belangrijk in Nederland?’
Grappig natuurlijk. Uiteraard hebben we mijn vriendin minutenlang in de maling genomen. ‘Omdat de grond zo nat is in Nederland,’ vertelde ik haar met een stalen gezicht. Waaraan mijn moeder toevoegde: ‘Daarom mogen huizen in Nederland maar een bepaald gewicht hebben. Anders zakken ze de grond in.’
https://motionmill.com/2021/04/verschillen-belgen-nederlanders/
Iedereen kent wel het bekende ‘koekje bij de koffie’ dat vooral op Nederlanders slaat. Hiermee wordt de Hollandse zuinigheid gekenmerkt. Hier zit deels wel een waarheid in. Deels, omdat dit vandaag de dag niet echt meer aan de orde is. Ook Nederlanders worden bij deze uitspraak herinnerd aan de spruitjeslucht van de jaren 50. Toch zit dit er nog wel een klein beetje bij de Nederlanders in. De Belgen daarentegen zijn veel meer bourgondisch. Wanneer je bij Belgen op bezoek gaat krijg je niet één enkel koekje bij de koffie, maar wordt er het liefst een fles wijn opengetrokken, een lekker biertje en veel hapjes of desnoods een compleet diner. https://www.zita.be/nieuws/lifestyle/belgie-en-nederland-de-verschillen
Met 9,5% is het een zwaar bier, maar al met al is het smaakpallet bescheiden en niet over de top zoals je bij veel Nederlandse bieren gewend bent. Black Damnation van Struise Brouwers is misschien ook wel zo 'struis'? Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_Damnation voor meer info over dat bier, maar dat is weer een heel ander bier dan deze Black Fuel. Dat zal dus in een apart berichtje worden uiteengezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten