Translate

Zoeken in deze blog

maandag 18 maart 2024

de 4 basis ingrediënten van bier: water, graan, hop en gist

Op https://bier-broeders.nl/de-4-basis-ingredienten-van-bier/ worden de 4 basis ingrediënten van bier: water, graan, hop en gist beschreven. 

Ongeveer 85 à 90 procent van bier bestaat uit water. Zeker in onze regio is de waterkwaliteit zeer goed en kan er gewoon leidingwater voor het brouwen van bier gebruikt worden. Vroeger, toen dit veel minder het geval was, waren er veel meer regionale invloeden van de waterkwaliteit op het bier. Denk hierbij aan het relatief “harde” (rijk aan mineralen en calcium) water in de omgeving van Burton on Trent in Engeland waardoor er bierstijlen ontstonden die kenmerkend voor deze regio waren. Op een zelfde manier is rond 1842 ook de bierstijl pils in Plzen (Tsjechië) ontstaan. Het relatief zachte water aldaar is ideaal om een bierstijl pils te brouwen. (https://bier-broeders.nl/de-4-basis-ingredienten-van-bier/)

Bier bestaat voor het grootste deel uit water. Voor de productie van bier is er echter veel meer water nodig dan er in werkelijkheid in bier aanwezig is.  Het waterverbruik bij het brouwen van bier ligt rond 10-15 hl water per hl geproduceerd bier. Als de brouwerij een goede waterbeheersing heeft door bijvoorbeeld recuperatie, kan het verbruik gereduceerd worden tot 5-8 hl water. Omdat water steeds schaarser en duurder wordt, gaan brouwerijen hier ook meer en meer aandacht aan geven door  : Recuperatie en hergebruik van koelwater. Recuperatie en hergebruik van reinigingsvloeistoffen die verdund zijn met water. De uiteindelijke afvalproducten moeten dus zo weinig mogelijk water bevatten. ... Voor het reinigen van alle installaties en leidingen moet het water niet voldoen aan de strenge vereisten die gelden voor brouwwater. Toch moet dit water ook van drinkwaterkwaliteit zijn, maar behandeling voor bijvoorbeeld pH waarde is niet meer nodig. Het reinigingswater moet van voldoende goede kwaliteit zijn zodat de reiniging goed verloopt. ... Het koelwater moet in de regel niet aan bepaalde vereisten voldoen. Koelwater komt niet in contact met het brouwwater of met het bier. Dit water wordt meestal gebruikt als warmtewisselaar om het warme brouwsel snel te kunnen afkoelen. Vandaar dat het dus niet nodig is hiervoor enige voorzorgen te nemen.... Als de ketels verwarmd worden met stoom, is er uiteraard ook water nodig. Dit stoomketelwater zal gedemineraliseerd worden zodat er geen kalkafzetting ontstaat op de installaties. Kalkafzetting zorgt immers voor slechtwerkende installaties en defecten.... Een brouwer wil dat elk brouwsel gelijkaardig is en dat er dus geen smaakverschil is. Na het brouwen wordt de einddensiteit van het bier gemeten. Soms moet deze gecorrigeerd worden door het toevoegen van water, het zogenaamde 'blending' water. Sommige brouwerijen brouwen bier in een hogere concentratie dan wat uiteindelijk aan de consument afgeleverd wordt. Die concentratie wordt dan verdund met 'verdunningswater', ook een vorm van blending water, om zo tot het uiteindelijke bier te komen. Bij voorkeur heeft dit water een laag mineraalgehalte zodat het het bier niet te veel gaat beïnvloeden. Voordeel van deze techniek is dat de beperkte capaciteit van het volume van de brouwketel zo verhoogd wordt. (https://www.allesoverbier.be/brouwen/ingredienten/water-de-brouwerij)

Het 2e ingrediënt van elk bier is graan. Voorbeelden van granen zijn gerst, tarwe, haver, rogge, mais en rijst. Deze granen kunnen zowel gemout als ongemout gebruikt worden, in elk bier zit sowieso een bepaald deel gemout graan. Met andere woorden het brouwen van bier met enkel ongemoute granen is niet mogelijk. Maar wat is mouten nu eigenlijk? Mouten gebeurt in een mouterij. Uiteindelijk is een brouwerij op zoek naar suikers die tijdens de vergisting naar alcohol en koolzuur omgezet worden. In granen zelf zitten echter geen suikers, wel zetmeel. Door middel van het weken van de granen in water en het regelmatig keren, wordt de vorming van enzymen bevordert. De temperatuur en zuurstoftoevoer worden op peil gehouden, dit proces wordt ook wel kiemen genoemd. Deze enzymen zetten het zetmeel in de kiem om in vergistbare suikers. Het kiemen wordt gestopt als de juiste verhouding tussen enzymen en zetmeel bereikt is, het eindproduct hiervan noemen we groenmout. Met groenmout kan in theorie al bier gebrouwen worden, echter zal deze dan vrij weinig smaak bevatten. Door middel van het drogen van de groenmout (= eesten) wordt het vochtgehalte sterk verlaagd. Tevens kan de mout donkerder gemaakt worden door het op hogere temperatuur te drogen, door de mout te roosteren kan de smaak verder worden beïnvloed.(https://bier-broeders.nl/de-4-basis-ingredienten-van-bier/)

Gerst is een landbouwgewas die op de akker ontkiemt en tot een volwassen plant uitgroeit. Aan de stengel zullen een aantal bladeren groeien en uit het laatste blad zal de aar groeien. De aar bevat bloemen die door zelfbestuiving uiteindelijk uitgroeien tot vruchten, de gerstkorrels. In het geval van tweerijige gerst zullen slechts de middelste bloemen bevrucht worden. Bij zesrijige gerst zullen drie bloemen van elk aarlid bevrucht worden. (https://www.allesoverbier.be/brouwen/ingredienten/gerst)

Op https://www.allesoverbier.be/brouwen/ingredienten/gerst is een gerstkorrel weergegeven met een kaf, wandlaag (Aleuronlaag), en meellichaam (endosperm).

Rijst maakt het bier droger en wordt vooral gebruikt voor pilsbieren....Rijst en maïs kunnen in het brouwproces gebruikt worden op voorwaarde dat deze vooraf verstijfseld worden door deze vooraf te koken. In de handel kunnen maïs en rijstvlokken verkregen worden die reeds deze procedure hebben ondergaan. Ze lossen dan ook makkelijk op in het warme brouwbeslag. Maïs wordt meer en meer gebruikt omdat deze goedkoper is dan rijst. ... Maïs in zijn natuurlijke vorm kan niet gebruikt worden om te brouwen. Maïs bevat te veel olie en een harde pel. Om maïs klaar te maken voor het brouwproces, wordt de maïs ontdaan van de harde schil en de kiem (die veel olie bevat). Wat overblijft wordt vervolgens gebroken tot maïsgries. Het poeder dat hierbij ontstaat, wordt maïszetmeel genoemd en kan ook gebruikt worden bij het brouwen van bier. Maïs draagt bij aan de volmondigheid van bier. ... Tarwe en haver kan in zijn natuurlijke vorm gebruikt worden, of als (tarwe)zetmeel. Deze moeten niet vooraf opgewarmd worden zoals bij rijst en maïs. (https://www.allesoverbier.be/brouwen/ingredienten/ruwe-granen)

De allereerste stap van bier brouwen is schroten. In deze stap gaan we het mout malen of pletten. Je kunt eventueel ook geschrote mout kant en klaar kopen. Als je zelf mout wilt schroten heb je daar speciale apparatuur voor nodig. Dit kan met een moutmolen. Het mout moet zo grof mogelijk geschroot worden, maar mag geen hele korrels meer bevatten aangezien dan de inhoudsstoffen niet vrijgegeven kunnen worden aan het wort. Te fijn schroten is ook niet goed, omdat je dan bij de volgende stap problemen krijgt met het filteren. Het mag duidelijk zijn dat hele mout korrels of te fijn geschrote mout de kwaliteit van je uiteindelijk bier niet ten goede komt. TIP Maak voordat je begint met schroten het mout een klein beetje vochtig, hierdoor voorkom je dat het mout in kleine stukjes breekt. (https://hoebrouwjebier.nl/proces/schroten/)

Maischen In deze stap gaan we beslag van de geschrote mout maken door deze op te lossen in water. Het oplossen van de geschrote mout in beslag noemen we maischen. Door heet water toe te voegen aan de mout breken de bestandsdelen af en zijn er meerdere enzymen actief. Elk enzym heeft een optimale werkingstemperatuur, om die reden worden er tijdens het maischproces verschillende temperaturen aangehouden. (https://hoebrouwjebier.nl/proces/maischen/)

het 3e ingrediënt ....: hop. Hop is een snelgroeiende klimplant die tot wel 30cm per dag kan groeien, in totaal wordt een hopplant tot 6 à 8 meter hoog. Hop komt op veel plekken op het Westelijk Halfrond voor, bekende hopregio’s zijn bijvoorbeeld de Hallertau in Duitsland, Poperinge in België, maar ook in Amerika en Nieuw-Zeeland zijn er veel hopaanbouw gebieden. In bier worden over het algemeen enkel de vrouwelijk hopbellen gebruikt, mannelijke hopbellen bevatten te veel vetten wat met name funest is voor de schuimkraag van een speciaalbier. In de hopbellen bevindt zich een gele, kleverige substantie die we lupuline noemen, deze bevatten de etherische oliën de aroma afgeven en tevens de kenmerkende bitterstoffen. In het brouwproces kunnen de hele hopbellen toegevoegd worden, dit leidt echter sneller tot problemen op het gebied van filtratie en tevens ligt veroudering eerder op de loer. Om die reden wordt steeds vaker hop in een meer geconcentreerde vorm gebruikt, bijvoorbeeld in de vorm van samengeperste “hoppellets” of hopconcentraten. Hop verleent meerdere goede eigenschappen aan een bier. Het zorgt voor de bitterheid die elk bier nodig heeft en tevens voor de nodige aroma’s. Verder verbetert het de schuimstabiliteit en heeft het tevens een conserverende werking. Bier met hop is langer en beter houdbaar, dit in tegenstelling tot de Middeleeuwen waar bier met gruit (= een kruidenmengsel) gebrouwen werd.  ... Er zijn 3 soorten hop te onderscheiden: bitterhoppen, aromahoppen en dual purpose hoppen. Deze laatste verlenen een speciaalbier zowel bitterheid alsook de aroma’s. Er is een trend om speciaalbieren van steeds meer hop te voorzien, denk daarbij aan de IPA (= India Pale Ale) waarbij het bijna een sport lijkt te zijn om zo hoog mogelijk qua IBU te komen. IBU staat voor International Bittering Units en is de maatvoering voor de bitterheid van een bepaald speciaalbier. De formule hiervoor is als volgt: 1 mg ISO-alfazuur per liter bier = 1 IBU. In hop zitten alfazuren en gedurende het kookproces in de brouwerij worden deze alfazuren omgezet naar ISO-alfazuren. Deze verlenen het bier een bepaalde bitterheid. Vaak worden de bitterhoppen aan het begin van het kookproces toegevoegd en de aromahoppen meer richting het einde. Dit heeft als reden dat de aroma’s tijdens het koken vrij snel verdampen, door dit zo laat mogelijk te doen blijven deze aroma’s zoveel mogelijk behouden. Met name bij het speciaalbier type IPA wordt vaak dry hopping toegepast, dit is het toevoegen van hoppen voor de vergisting en als het kookproces van een bepaald speciaalbier al beëindigd is. (https://bier-broeders.nl/de-4-basis-ingredienten-van-bier/)

Hop (Humulus lupulus) De hopplant is een tweehuizige plant, dus je hebt een vrouwelijke en een mannelijke plant. Het is verder een vaste plant en geeft bloemen oftewel hopbellen. De vrouwelijke bloemen worden voornamelijk gebruikt bij de bereiding van bier. Het is bovendien als hopteler belangrijk dat mannelijke bloemen niet in de buurt van de vrouwelijke hopplant komen. Je wilt namelijk bevruchting voorkomen, omdat dit geen positief effect heeft op het bier. In de hopbellen zitten lupulinekorreltjes. Deze korreltjes bevatten onder andere alfazuren en bètazuren. Deze zuren zorgen weer voor de bekende bitterheid van het bier. Door het hop gedurende een bepaalde periode mee te koken gaan de zuren isomeren en daardoor lossen deze makkelijker op in het hete wort. Het koken van het wort is dus een belangrijke stap in de productie van bier. Daarnaast bevat de lupuline esters die zorgen voor aroma en smaak. Deze komt uiteindelijk terug als een bepaald aroma (bijvoorbeeld citrusachtig) en als bitterheid. ... Een belangrijke waarde in het gebruik van hop is het alfazuurpercentage. Dit percentage geeft aan hoeveel bitterheid de hop kan afgeven. Op basis van het percentage kan een brouwer dus berekenen hoe bitter het bier gaat worden. De bitterheid van bier wordt weergegeven door een waarde: IBU. Deze afkorting staat voor International Bitterness Unit. Soms wordt de waarde weergegeven in EBU – European Bitterness Unit. Beide waarden betekenen vrijwel hetzelfde. (https://hopblog.nl/hop-wat-het/)

Er zijn diverse hopsoorten. De twee belangrijkste zijn aromahop en bitterhop. Opvallend aan de aromahop is dat het een lager alphazuur percentage heeft. Bitterhop zorgt voor een bittere smaak. Aromahop Wanneer je aan de slag wilt gaan met aromahop is het goed om te weten dat deze een lager alphazuur percentage heeft. Het is populair in gebruik, simpelweg om het feit dat de aroma’s worden afgegeven. In de meeste gevallen kiest men ervoor om de aromahop toe te voegen op het moment dat het koken van het wort klaar is. Bitterhop Er zijn natuurlijk talloze soorten bitterhoppen, maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze een bittere smaak geven aan het bier dat wordt gebrouwen. In tegenstelling tot aromahop heeft de bitterhop een hoog alfazuur percentage. (https://brouwpunt.nl/blog/tips-and-tricks/hop-dit-moet-je-weten-over-hop/)

Breng het brouwsel weer aan de kook en roer regelmatig, voorkom overkoken(!). Bij bijna koken ontstaat er een schuimlaag, hete breuk genaamd, zet het vuur lager als het schuim omhoog komt of sproei er schoon water (gekookt water) op. Doe dit ongeveer 5 á 10 minuten tot het geheel oplost tot een donker kokend mengsel. Vanaf dit moment gaan we op verschillende tijdmomenten hop toevoegen, eerst twee keer bitterhop en op het laatst de aromahop. Voeg nog een zakje hop toe en zet de kookwekker op 60 minuten, blijf het geheel goed roeren en voorkom overkoken. Voeg na 30 minuten de rest van de bitterhop toe, 5 minuten voor het eind van de kooktijd voeg je de aromahop toe. Je hebt heel veel verschillende bierbrouw recepten die allemaal weer hun eigen hopsoorten en kooktijden aanhouden. (https://hoebrouwjebier.nl/proces/wort-bier/)

Gist is één van de meest essentiële ingrediënten tijdens het brouwen van bier. Zonder gist immers geen alcohol. Toch is niet elke gist hetzelfde. Verschillende stammen hebben verschillende eigenschappen, die de smaak, het aroma en de troebelheid van het bier beïnvloeden. Thuis brouwen vereist daarom veel kennis, geduld en precisie. Wat bierbrouwen en gist betreft, is het belangrijk om kennis te hebben van eigenschappen als gistuitvlokking, de vergistingsgraad en tolerantie (https://brouwpunt.nl/blog/bier-brouwen/wat-je-moet-weten-over-gist-tolerantie-en-uitvlokking/)

Gist is een eencellig micro-organisme die als taak heeft om de suikers om te zetten in alcohol en koolzuur. Veel brouwerijen hebben eigen gistculturen die ze reeds lange tijd zelf kweken, echter is het ook mogelijk om kant en klare gisten in te kopen. Er zijn meerdere manieren om te vergisten, ik zal hier de 2 belangrijkste aan bod laten komen: ondergisting en bovengisting. ... Gist zet dus niet alleen de suikers om in alcohol en koolzuur maar zorgt zeker ook voor de smaken in het speciaalbier. Voorbeelden hiervan zijn de fruitige esters (= neveneffecten) van banaan/kruidnagel die je tegenkomt in de Weizen bieren. (https://bier-broeders.nl/de-4-basis-ingredienten-van-bier/)

Zoals je misschien weet, is gist een levend micro-organisme. Dit noemen we ook wel een schimmel. Het type dat in de meeste brouwerijen en bakkerijen wordt gebruikt heeft de naam Saccharomyces cerevisiae. Wanneer je gist in je brouwsel toevoegt zal het de suikers van de wort opeten. Vervolgens scheid hij verschillende afvalproducten uit. Dit is een proces wat we ook wel anaerobe vergisting noemen. Sommige soorten gist zullen aan de onderkant van het vast gisten terwijl andere soorten juist aan de bovenkant gisten. Vandaar dat je bij speciaal bier vaak de term “hoge vergisting” zal horen. (https://brouwpunt.nl/blog/bier-brouwen/wat-doet-bier-gist-met-de-smaak-van-bier/)

Niet alleen de gist zelf, maar ook de temperatuur waarop je vergist kan bepalend zijn voor de smaak van het bier. Weet in ieder geval dat deze processen bestaan en bepaal welke gist jij gaat gebruiken aan de hand van de smaakprofielen die de gist produceert. Esters – Deze creëren fruitige smaken en zijn vaak te vinden in bieren uit Engeland en België. Fusel Alcoholen – Dit is een zwaardere variatie van de standaard ethanol alcohol die geproduceerd wordt tijdens de gisting. Dit gist zorgt vaak voor een kater, niet bepaald een aanrader dus. Ketonen – Dit gist geeft je bier een zoete boter- of karamelsmaak mee. Het is gebruikelijk in sommige van de zwaardere bieren van Groot-Brittannië. Het is een volle smaak die wordt toegevoegd aan je bier Fenoliën – dit is een chemische gistsoort die kruidige noten aan je bier toe kan voegen (https://brouwpunt.nl/blog/bier-brouwen/wat-doet-bier-gist-met-de-smaak-van-bier/)

Gist is een eencellig micro organisme en is eigenlijk overal wel te vinden. Zo komt gist dus overal in de natuur wel voor. Het zweeft bijvoorbeeld door de lucht of het zit op fruit. Een gistcel vermenigvuldigt zich door zichzelf te delen. Daarnaast hebben gistcellen bovendien de eigenschap om suikers op te eten. Dit gebeurt in een proces dat fermentatie heet. Bij het fermenteren van wort naar het uiteindelijke bier zal de gist zich te goed doen aan de vergistbare suikers die in het wort aanwezig zijn. Tijdens het proces zal de gist o.a. alcohol en koolzuurgas uitscheiden. Verder zullen de cellen nog diverse andere producten uitscheiden waaronder bijvoorbeeld diacetyl. De meeste van deze stoffen worden later in het proces weer afgebroken. Het is belangrijk om te zorgen dat omstandigheden juist zijn. Zo is bijvoorbeeld de temperatuur een van deze factoren. Een andere factor is de hoeveelheid voedingsstoffen. De gistcellen voeden zich namelijk graag met bepaalde suikers, maar hebben ook andere mineralen nodig. (https://hopblog.nl/gist/)

Op https://www.allesoverbier.be/brouwen/ingredienten/gist is een mooie afbeelding van een gistcel weergegeven met een vacuole, celkern, celwand en membraan en dergelijke.   

Elk gist heeft zijn eigen optimale vergistingstemperatuur, voor bovengistend bier ligt dat tussen 17 en 22 graden en voor ondergistend bier tussen de 9 en 14 graden. Als beginnend hobby brouwer begin je daarom ook vaak met een bovengistend bier, omdat je dan je bier op kamertemperatuur kunt laten gisten in het vat. Voor ondergistend bier zal je er niet snel onderuit komen om een koelkast aan te schaffen die je voor de gisting kunt gaan gebruiken. Voor de beginnende hobbybrouwer is het gebruik van gedroogde gist het handigst. Deze gist kun je direct gebruiken. Weeg de benodigde hoeveelheid gist af met een nauwkeurige weegschaal en strooi de gist zo over het afgekoelde wort. Anders dan wat sommige gistleveranciers adviseren, is het vooraf weken van gedroogde gist in lauw/warm water niet nodig. Hanteer als regel 0,5 gram gedroogde gist per liter wort voor een minder zware wort (SG < 1060) en 1 gram voor een zware wort (SG > 1060). Bewaar een opengebroken verpakking gedroogde gist bij voorkeur niet. De kwaliteit van de gist gaat hierdoor namelijk van achteruit. Het gebruik van voldoende gezonde gist zorgt er voor dat je een beter smakend bier krijgt. Om de gisting nog sneller op gang te brengen kun je ook een giststarter maken. (https://hoebrouwjebier.nl/proces/gisting-bier/)

Gistuitvlokking is het samenklonteren en neerslaan van gistcellen. Tijdens de fermentatie verbruikt de gist suikers en produceert het alcohol en koolstofdioxide. Naarmate de fermentatie vordert, bundelen de gistcellen zich en zakken ze naar de bodem van het vat. Dit is gistuitvlokking. De flocculatie van gist is een cruciale eigenschap bij het klaren van het bier. Gisten met een hoge gistuitvlokking resulteren in helder bier met een frisse smaak. Gisten met een lagere flocculatie blijven echter langer zweven, wat resulteert in een troebeler eindproduct met een complexer smaakprofiel. Gisten, die minder flocculeren hebben vaak de neiging langer door te gisten en kunnen alle beschikbare suikers volledig fermenteren. Bij gisten met een hoge flocculatie blijft er daarentegen een dikkere laag gist op de bodem van het gistingsvat achter. Dit resulteert meestal in een helderder bier, maar het betekent ook dat er meer onvergistbare suikers in het bier blijven. ... Gisten kunnen niet oneindig lang doorwerken. Elke giststam heeft een zogenaamde tolerantie. Die tolerantie geeft aan tot welk alcoholpercentage de gist kan werken. Bij een hoger alcoholpercentage dan de tolerantie stopt de gist. Dit is vooral belangrijk om te weten bij het maken van zwaardere bieren met een hoog alcoholpercentage, omdat de meeste stammen een tolerantie tot ongeveer 10-12%. Daarnaast is het belangrijk om je te realiseren dat de kracht van gist afneemt na verloop van tijd. Dit noemen we verzwakking. Gistcellen kunnen hun vermogen om suikers te fermenteren verliezen. Het gevolg daarvan is een onvolledige vergisting en een zoeter bier dan verwacht. Het is belangrijk voor thuisbrouwers om rekening te houden met de levensvatbaarheid van de gist bij het bepalen van de juiste hoeveelheid gist om aan het wort toe te voegen. Het maken van een giststarter en het monitoren van de vitaliteit van de gist zijn praktijken die kunnen helpen bij het voorkomen van verzwakking.(https://brouwpunt.nl/blog/bier-brouwen/wat-je-moet-weten-over-gist-tolerantie-en-uitvlokking/)

Daarnaast zijn er nog onbeperkt andere ingrediënten toe te voegen, zoals fruit (bijvoorbeeld krieken), kruiden (zoals kardemon, peper en kruidnagel), snoep (zoals drop), suikers (zoals lactose) enz.... 

vrijdag 15 maart 2024

King Rufus (15,6%)

William II (Known as William Rufus) (r. 1087-1100)... Strong, outspoken and ruddy (hence his nickname 'Rufus'), William II (reigned 1087-1100) extended his father's policies, taking royal power to the far north of England. Ruthless in his relations with his brother Robert, William extended his grip on the duchy of Normandy under an agreement between the brothers in 1091. (Robert went on crusade in 1096.) (https://www.royal.uk/william-rufus)

Willem II (bijgenaamd Rufus, vanwege zijn rode gezicht) (Normandië, ca. 1060 – New Forest, 2 augustus, 1100) was koning van Engeland van 1087 tot 1100. Hij was de derde zoon van Willem de Veroveraar en Mathilde van Vlaanderen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_II_van_Engeland)

Mathilde van Vlaanderen (ca. 1031 – Caen, 2 november 1083) was een dochter van Boudewijn V van Vlaanderen en Adelheid van Frankrijk. Als echtgenote van Willem de Veroveraar was ze hertogin van Normandië en koningin van Engeland. Dankzij hun goede verstandhouding deelde ze in de politieke macht. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Mathilde_van_Vlaanderen)

Na de dood van Willem de Veroveraar in 1087 werden diens belangrijkste bezittingen onder zijn twee oudste zoons verdeeld. Rufus was op dat moment de op-één-na-oudste omdat zijn broer Richard enige tijd eerder was omgekomen tijdens een jachtpartij in de New Forest. Zijn oudere broer Robert erfde het hertogdom Normandië terwijl Willem Rufus het minder belangrijke gebied Engeland kreeg toebedeeld. (Onder Engeland werd destijds een veel kleiner gebied verstaan dan tegenwoordig.) De verdeling van het land van Willem I in twee delen aan beide zijden van Het Kanaal leidde tot een dilemma voor die edelen die land bezaten in beide gebieden. Aangezien Willem en Robert elkaars rivalen waren, vreesden zij (een deel van) hun bezittingen te verliezen door loyaal te zijn aan de een of aan de ander. Zij zagen als oplossing de twee gebieden te verenigen onder één leider. Onder leiding van Odo, de machtige bisschop van Bayeux, ontstond een opstand tégen Willem en ten gunste van Robert. Met steun van de Engelsen wist Willem echter de opstand te bezweren en zijn leiderschap onbetwistbaar te maken. Willem II maakte zich niet populairder bij de lokale adel door stevige belastingen te heffen. Bovendien keerde hij zich openlijk af van de christelijke kerk door zich kerkelijke bezittingen toe te eigenen en zich anderzijds ook immoreel te gedragen. In zijn tijd ontstond er een langdurige vete over de verhouding tussen kerk en staat. Deze Investituurstrijd bracht hem in ernstig conflict met de aartsbisschop van Canterbury, Anselmus, die hij dwong in ballingschap te gaan. Hij voerde oorlog tegen Wales en Schotland. Toen zijn broer Robert in 1096 op kruistocht ging, verpachtte deze het graafschap Normandië aan Willem die vervolgens de verloren gegane gebieden Maine en Vexin heroverde. Willem was een flamboyant figuur. Hij is nooit getrouwd geweest en had ook geen onwettige kinderen. Men neemt nu algemeen aan dat hij homoseksueel was. Het dagelijks leven aan zijn hof wordt in de kronieken beschreven als losbandig en vol geparfumeerde mannen. In 1100 werd hij tijdens een jachtpartij in de New Forest dodelijk getroffen door een pijl. In de Engelse geschiedenis is 'jachtongeval' vaak een eufemisme voor 'politieke afrekening', vandaar dat er sinds Rufus' dood veel is gespeculeerd over kwade opzet. Zijn jongere broer Hendrik, die hem opvolgde als koning Hendrik I, wordt in zulke verhalen meestal beschouwd als het brein achter het plan. De timing van Willems dood kwam Hendrik inderdaad goed uit. Robert Curthose, de rechtmatige erfgenaam van de troon, kon na jarenlange afwezigheid immers ieder moment terugkeren. Op het ter herinnering aan Good King Rufus opgerichte gedenkteken Rufus Stone staat Sir Walter Tyrell vermeld als degene die het fatale schot loste. Willem II is begraven in de Kathedraal van Winchester. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_II_van_Engeland)

Tot zo ver de Britse adel, want dit is geen blauw bloed blog, maar een bierblog.

The era of a new king is dawning. Long live King Rufus the barley wine which reigns supreme with an impressive 15.6% ABV. An aficionado beer for the rumbustious, the complex malts and light use of hops imbue this English Barleywine with a bellicosity that borders on belligerent. As you take your first sip, you’ll be greeted by a symphony of malty sweetness, dark fruits, and a subtle hint of alcohol. Warming and supple this big beer fuels your soul for the dark days of winter and leaves you in awe of the king’s dominion. Cheers to the king of barleywines! (https://www.debiersalon.nl/product/lervig-king-rufus/, https://lervig.no/product-portfolio/dark/king-rufus/)

INGREDIENTS WATER, BARLEY, HOPS, YEAST. ABV 15.6% PACKAGING 33 CL CAN, 20L KEYKEGS BEST BEFORE 60 MONTHS (https://lervig.no/product-portfolio/dark/king-rufus/)

Productomschrijving Het tijdperk van een nieuwe koning breekt aan. Lang leve koning Rufus, de gerstewijn die oppermachtig is met een indrukwekkende alcoholpercentage van 15,6%. Terwijl u uw eerste slok neemt, wordt u begroet door een symfonie van moutige zoetheid, donker fruit en een subtiel vleugje alcohol. Verwarmend en soepel is dit grote bier een brandstof voor je ziel tijdens de donkere winterdagen en laat je onder de indruk van de heerschappij van de koning. Proost op de koning van barleywines! BARLEYWINE, 15%, NOORWEGEN, BLIK, 330ML (https://www.littlebeershop.nl/lervig-king-rufus.html, https://brother-beer.nl/product/lervig-king-rufus/,  https://www.hetwhiskyhuis.nl/artikel/16319/lervig-king-rufus.html)

Ik weet niet of ik ooit zulk zwaar bier op heb. Dit is misschien wel het zwaarste bier dat ik ooit op heb? 

Het bier is roodbruin. Het lichtbruine schuim verdwijnt snel. Hoe omschrijf ik de smaak? Ik moet snel zijn, want ik voel het na een paar slokken al wel in mijn hoofd. De smaak of mondgevoel zou ik omschrijven als branderigheid van de alcohol.  

"een symfonie van moutige zoetheid, donker fruit en een subtiel vleugje alcohol. Verwarmend en soepel is dit grote bier een brandstof voor je ziel " ??? Zoetigheid herken ik. Donker fruit? Misschien. Kers misschien zelfs wel. Soepel kan ik me niet echt herkennen. Het prikkelt wel, maar de smaak is op zich verder niet spannend?? 

LERVIG is an independently owned and operated craft brewery located in Stavanger, Norway. We produce a wide range of beers from easy drinking pilsners and pale ales to bold and complex barrel-aged stouts, barley wines, and sours. Our goal is to brew the best beers in the world and to do that we stick to our beliefs and brew the beers that we love to drink ourselves. We pride ourselves as a brewery that never sacrifices quality for economics and we’re constantly working outside of our comfort zone. We love to travel the globe and be inspired by tasting new things and collaborating with world-class brewers. We’re a brewery that isn’t afraid to offer easy drinking everyday beers, nor to take time to brew massive barrel-aged stouts and complex mixed-fermented sours. We do all this, and we do it to the best of our abilities. (https://lervig.no/brewery/)

Voted one of the 100 best breweries in the world! Based on feedback given by hundreds of thousands of consumers, LERVIG has been voted one of the 100 best breweries in the world according to Ratebeer.com in 2014 and 2017, as well as having the best beer in Norway and two of the best beers in the world.

LERVIG has gradually evolved into a leading craft brewery in Norway and Europe. The brewery has gone from being established as a reaction to the loss of the local brewery Tou (now owned by Carlsberg co.), to becoming an internationally recognised brewery that extends far beyond Norway's borders. Since it opened in 2003, around 200 different beers have been brewed at LERVIG, focusing on innovation and pushing boundaries for what beer can be. Today, our range is between 25-30 different beers, with everything from traditional Pilsner and fruity IPA to full-bodied barrel-aged stouts. Voted one of the 100 best breweries in the world Based on feedback given by hundreds of thousands of consumers, LERVIG has been voted one of the 100 best breweries in the world according to Ratebeer.com in 2014 and 2017, as well as having the best beer in Norway and two of the best beers in the world. In addition, we hold seven placements on top 10 beers in Norway based on consumers' preferences. We are keen to make beers that stand out and therefore focus on taste and quality. We experiment with new flavours, combining beer with all types of food. We want people to drink less, and drink better. A big part of our production at LERVIG goes to export, and it's available in over 30 different countries throughout Europe, Asia, Australia and New Zealand. Today, LERVIG is Norway's largest independent small-scale brewery with a production of about 2 million liters of beer a year. You can find our products in most of the bars and restaurants in Stavanger, in addition to super markets and "Vinmonopolet".  Additionally, in our bottleshop at the brewery. Visit LERVIG is located in Hillevåg, Stavanger. It's possible to book a private tour at the brewery in the evening, both on weekdays and weekends - for groups of at least 10 people. We also organise a short production tour during office hours for small groups. (https://www.visitnorway.nl/listings/lervig/258647/)

maandag 11 maart 2024

Nancy Napalm

Kompaan – Nancy Napalm – Foreign Legion 2023... Whiskey Barrel Aged with Carolina Reapers. Nancy is a fiery and passionate freedom fighter who embodies the spirit of resistance. With a charismatic presence and a talent for inspiring others, Nancy serves as a symbol of hope for the oppressed masses. Her unwavering determination fuels the team’s fight against censorship, igniting a spark of rebellion that spreads throughout the populace. (https://www.debiersalon.nl/product/kompaan-nancy-napalm-foreign-legion-2023/)

Nancy is a fiery and passionate freedom fighter who embodies the spirit of resistance. With a charismatic presence and a talent for inspiring others, Nancy serves as a symbol of hope for the oppressed masses. Her unwavering determination fuels the team’s fight against censorship, igniting a spark of rebellion that spreads throughout the populace. (https://kompaanbier.nl/product/nancy-napalm/)

Imperial Red Ale Whiskey Barrel Aged w/ Carolina Reapers (https://kompaanbier.nl/product/nancy-napalm/)

Whiskey Barrel Aged Imperial Red Ale met Carolina Reaper pepers. Nancy is een gedreven en gepassioneerde strijder voor vrijheid die de geest van verzet belichaamt. Met haar charismatische uitstraling en het vermogen om anderen te inspireren, staat Nancy symbool voor hoop voor de onderdrukten. Haar vastberadenheid voedt de strijd van het team tegen censuur en ontsteekt een vlam van opstand die zich verspreidt onder de bevolking. (https://melgers.nl/product/kompaan-foreign-legion-2023-nancy-napalm-whiskey-barrel-aged-red-ale-33cl-blik/)

Pittige tante die Nancy. Dat merk je ook terug in het bier. Carolina Reaper en rijping op whisky vaten maken van deze imperial red ale een knaller van een bier. Toetsen van rijp fruit, karamel, een dikke body en een spicy afdronk. (https://www.misterhop.com/products/kompaan-nancy-napalm-foreign-legion-2023)

Brouwerij: Kompaan, Den Haag Type: Red Ale Whiskey Barrel Aged Aroma en smaak: Caramel, vanille, wat mokka, peper, whiskey. Vrij droog, pittig, wat bitter.  9.0% alcohol ... Beschrijving: Deze red ale is gerijpt op een whiskeyvat met Carolina Reapers. Nancy is een vurige en gepassioneerde vrijheidsstrijder die de geest van verzet belichaamt. Met een charismatische aanwezigheid en een talent om anderen te inspireren, fungeert Nancy als een symbool van hoop voor de onderdrukte massa. Haar onwankelbare vastberadenheid voedt de strijd van het team tegen censuur, waardoor een vonk van rebellie ontstaat die zich onder de bevolking verspreidt. (https://www.hetbiermoment.nl/a-84583502/kompaan/kompaan-foreign-legion-23-nancy-napalm-ba-33cl-can/#description)

IBU: 37.6 EBC: 30.4 9% ABV (https://kompaanbier.nl/product/nancy-napalm/)    

Het is een donkerrood bier. Donkerder dan Palm. De geur is alcoholerig. De smaak heeft een branderigheid die in de afdronk en nasmaak nog lang blijft branden. Dat zijn vast de pepers. Peper en whiskey zijn ook branderige smaken. Rijp fruit? Karamel? Spicy? Wel spicey, maar karamel, mokka, vanille of fruit herken ik niet. Alhoewel in de smaak zou je wellicht in het begin vanille kunnen herkennen. Karamel is een zoete smaak, maar door de branderigheid wordt het -als het er al zou zijn- weggedrukt. Het bier voelt niet zwaar aan, maar het bier heeft als smaak eigenlijk 'branderigheid'. Wat dat betreft is het een uniek bier. Ik had al vaker een bier met pepers op (zoals in 2021: https://biervat.blogspot.com/2021/06/weer-een-peper.html), maar nog nooit eerder had ik een bier dat smaakte naar 'branderigheid'. 

vrijdag 8 maart 2024

Brut-Owl IPA Portal to Hop Hell

Brut-Owl IPA Portal to Hop Hell The box. You opened it. We came. ... Bier Specificaties ABV 9.0 IBU 25 MALT Pilsener HOPS Magnum, Cascade, Elixir, Chinook, Nelson Sauvin, Peacharine, Ekuanot CC 4 x 440ml GIST Lalbrew Nottingham BIERSTIJL IPA Bier Specificaties Elk jaar in november trakteert Uiltje Brewing Co. zijn fans op een limited edition Brut IPA voor de feestdagen. Traditiegetrouw verpakt in een collector’s box of magnumfles, draait Uiltje de branding naar een minimum rondom de jaarwisseling en zijn de blikken alleen nog maar een groot canvas. “Het is een cadeautje voor de trouwste fans,” zegt Joyce Kooijman, marketingmanager bij Uiltje. “Iets dat je echt kan verzamelen, over praten en van kan genieten tijdens de feestmaand december.” Dit jaar liet de Haarlemse brouwerij zich inspireren door een horror-klassieker uit de jaren tachtig. Het resultaat is de Portal to Hop Hell, een nauwgezette craft collector’s boxset met vier zwartkleurige 440cl blikken, waar op elk een gruwelijk handgetekend karakter figureert. Aangekondigd op Halloween, zal de Portal to Hop Hell 20 november worden gereleaset. Uiltje heeft voor zichzelf de reputatie van een onorthodoxe craftbierbrouwer en creatieve studio. Alle zestig bieren die zij jaarlijks brouwen hebben een uniek recept, label en verhaal, die worden gecreëerd door een intern creatief team. Elk jaar bewaren ze het best voor het laatst, en dit jaar is dat bij het eindejaarsbier niet anders. “Dit is de enige batch in het jaar waarin we de wetten van het brouwen en branding compleet negeren en echt iets baldadigs op de markt zetten”, zegt oprichter Robbert Uyleman. “De tijd en energie die we in deze feestboxen stoppen, heeft commercieel absoluut geen zin, maar het is iets dat we erg graag willen doen. Je kunt geen prijs op passie zetten.” Portal to Hop Hell In voorgaande jaren heeft de Haarlemse brouwerij Brut IPA’s gebrouwen met een gangsterthema in magnumflessen. Dit jaar is de Portal to Hop Hell exclusief verkrijgbaar als een boxset van vier. De box is een extravagant geïllustreerde Hop Box bedekt met owls from hell. Er is zelfs een waarschuwing voor kopers: ‘Open this box and Uiltje owns your soul.’ Op elk van de duistere sinistere blikken staat een ander horrorpersonage afgebeeld, getekend door huiscartoonist Gerben Valkema. Elk blik is voorzien van een kort verhaal van schrijver John Weich. “We hebben onze branding afgezwakt tot het punt dat deze bijna niet meer bestaat, waarbij we bijna alle beschikbare ruimte voor het artwork gebruiken”, zegt Kooijman. “Natuurlijk willen we dat onze fans het bier vers drinken, maar stiekem hopen we dat ze onze Portal to Hop Hell boxset in hun boekenkast tentoonstellen. Een soort trofee voor hopheads.” Uiltjes Portal to Hop Hell wordt op 20 november 2023 uitgebracht bij geselecteerde retailers en op uiltjebrewing.co. (https://www.uiltjebrewing.com/product/portal-to-hop-hell/)

Ik kocht er één blikje van. Het zwarte blik opent eenvoudig en schenkt even eenvoudig in. Het bleeklichtblonde bier geurt fleurig. Ook de smaak is fleurig en doet niet denken aan een duivels bier. Ook niet echt een bittere IPA. Op het blik is enkel 'hop' vermeld, maar in voorgaande tekst lees ik 'Magnum, Cascade, Elixir, Chinook, Nelson Sauvin, Peacharine, Ekuanot ', jammer dat ik die bittere Cascade, Chinook en Nelson Sauvin niet terugproef.

Neem de portal naar de Hop Hell. Vier dikke Brut IPA’s met een bruut etiket. Overleef jij deze hop hell? Proost dan! (https://brother-beer.nl/product/uiltje-portal-to-hop-hell-giftpack-4-brut-ipa/)

Wellicht zijn het alle 4 andere IPA's en heb ik net de wat fleurige variant van de vier?   

Het blik dat ik heb toont een uil in een houding die verwijst naar Hellraiser:

Hellraiser is een Britse horrorfilm uit 1987 van Clive Barker. Hij baseerde de film op zijn eigen boek The Hellbound Heart (1986). Het was de introductie op het witte doek van de Cenobieten, waarvan leider Pinhead (Doug Bradley) uitgroeide tot een horroricoon (hoewel hij in dit eerste deel nog enkel als Lead Cenobite op de aftiteling stond). ... Frank Cotton, een man met een criminele inborst, die in zijn leven altijd de grenzen heeft opgezocht, koopt op een Arabische bazaar bij een geheimzinnige Oosterse marktkoopman een magische kubusvormige puzzel. Deze puzzel belooft, voor degene die hem op de juiste manier oplost, ongekend hemels genot. Als Frank zich aan de puzzel zet, wordt hierdoor een portaal naar een andere, buitenwereldse dimensie gecreëerd, en hij verdwijnt volledig van de aardbodem. Enige tijd later betrekt Franks broer Larry met zijn vrouw Julia het huis waarin Frank verdween. Tijdens het binnendragen van huisraad haalt Larry zijn hand open aan een uitstekende spijker, en morst hierdoor veel bloed op de vloer van de kamer waarin Frank de puzzel probeerde op te lossen en de wereld van de Cenobieten werd ingetrokken. Larry's bloed wordt geabsorbeerd door de houten vloer van de kamer en hierdoor wordt Frank opnieuw tot leven gewekt, en hij keert terug naar de wereldse dimensie. ...  vier Cenobieten zijn de heersers van de buitenwereldse dimensie, waar ze hun slachtoffers vooral helse pijnigingen laten ondergaan, maar soms ook hemelse genoegens laten beleven, of zoals ze zelf zeggen: "Duivels voor sommigen, engelen voor anderen!". De Cenobieten delen Kirsty mee dat ze niet zonder haar kunnen terugkeren naar hun wereld, maar Kirsty smeekt hen haar te laten gaan, en in ruil daarvoor Frank naar hen terug te zullen leiden. De Cenobieten stemmen in met haar smeekbede en verdwijnen zonder Kirsty terug naar hun eigen dimensie, haar nog wel waarschuwend dat als ze hen bedriegt, zij haar ziel aan stukken zullen rijten.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser_(film))

Hellbound: Hellraiser II is het eerste vervolg op Hellraiser uit 1987 en gaat verhaaltechnisch verder waar het eerste deel ophield. De acteurs bleven grotendeels dezelfde, hoewel hoofdpersonage Larry Cotton (Andrew Robinson) niet terugkeert. De film werd zelf in 1992 opgevolgd door Hellraiser III: Hell on Earth.... Wanneer Elliot Spencer (Doug Bradley) in het bezit komt van de Lament Configuration puzzeldoos, opent hij door de delen te verschuiven een poort naar de Hel. Hij wordt naar binnen gezogen, door haken, kettingen en naalden gruwelijk verminkt en transformeert zo tot Pinhead (ook Bradley), leider van de Cenobites. Hij komt met zijn aanhang naar de Aarde, maar wordt uiteindelijk door Kirsty Cotton (Ashley Laurence) terug door de Lament Configuration gestuurd naar zijn deel van de Hel. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellbound:_Hellraiser_II)

Hellraiser III: Hell on Earth is een Amerikaanse horrorfilm uit 1992 onder regie van Anthony Hickox. Het is het tweede vervolg op Clive Barkers origineel Hellraiser en het eerste deel in de reeks gemaakt buiten Groot-Brittannië. Hickox won hiermee de juryprijs op het Brussels International Festival of Fantasy Film en de film werd genomineerd voor onder meer de Saturn Awards voor beste horrorfilm en beste grime. Hellraiser III: Hell on Earth volgt op Hellbound: Hellraiser II uit 1988 en werd op haar beurt in 1996 opgevolgd door Hellraiser: Bloodline. ... Joanne Summerskill werkt als verslaggeefster voor een lokaal televisiestation... Summerskill wordt in de tussentijd geplaagd door dromen over oorlogsscenario's. Haar vader overleed nog voor haar geboorte in de oorlog en zij denkt dat ze over hem droomt. De man in haar dromen benadert haar niettemin op zeker moment en legt uit dat hij Kapitein Elliot Spencer is, de man die na de Eerste Wereldoorlog in bezit kwam van een Lemarchand's box en zo Pinhead werd. Spencer vertelt Summerskill dat hij de menselijke kant van Pinhead vormde toen hij nog deel van hem uitmaakte, maar nu van hem gescheiden is. De Pinhead die op het moment van losbreken staat uit Monroe's standbeeld, is enkel nog de demonische kant, vrijwel onkwetsbaar en puur sadisme. Om hem te stoppen, moet Summerskill hem naar Spencers dimensie leiden, waar deze sterk genoeg is om Pinhead terug naar de Hel te sturen. Daarbij moet ze voorkomen dat de losgebroken Pinhead in het bezit komt van een Lemarchand's box. Alleen hierdoor kan hij terug naar de Hel. Als hij hem vernietigt, kan hij voor altijd vrij de mensenwereld bereizen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser_III:_Hell_on_Earth)

Hellraiser: Bloodline is een Amerikaanse horrorfilm uit 1996 onder regie van Kevin Yagher en Joe Chapelle. Het is het derde vervolg op Clive Barkers origineel Hellraiser en het laatste deel waar Barker bij betrokken was.... De bloeddorst van Pinhead en zijn macabere schepsels uit de Hel laat zich niet tegenhouden door tijd en ruimte. Het verleden, het heden en de toekomst komen op gruwelijke wijze tezamen als de magische kubus wederom de poorten van de Hel opent. De krachten die daarbij vrijkomen, blijken dodelijker dan ooit tevoren. De familie van Paul Merchant blijkt nog altijd slachtoffer van de vloek die hen veroordeelt tot een eeuwige strijd met de meest ontzagwekkende tegenstander die de Hel ooit voortbracht... (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Bloodline)

Hellraiser: Inferno is een Amerikaanse horrorfilm uit 2000 onder regie van Scott Derrickson. Het is het eerste deel in de Hellraiser-filmserie waar de oorspronkelijke bedenker Clive Barker niet bij betrokken was. Het was tevens het eerste deel dat direct-naar-video werd uitgebracht... Pinhead is terug en hij is stekeliger dan ooit. Sterker nog: hij is laaiend! Een smeris uit L.A. zit in de hel. Zijn enige ontsnappingsmogelijkheid is de almachtige puzzelkubus. Als hij de puzzel oplost is hij vrij, maar er is één probleem. En dat probleem is de gruwelijke demon Pinhead. Hij heeft de kubus en is beslist niet van plan hem uit handen te geven. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Inferno)

Hellraiser: Hellseeker is een Amerikaanse horrorfilm uit 2002 onder regie van Rick Bota. ... De puzzel, de Lament Configuratie, wordt opgelost en de demonische Pinhead komt samen met zijn legioen Cenobites terug op aarde. Ze zaaien direct hel en verdoemenis over iedereen die hen tegen durft te werken. Zware mishandeling, marteling en een pijnlijke dood zijn de gruwelijke littekens die ze achterlaten. Kirsty, de enige die Pinhead ooit verslagen heeft, moet ingrijpen en gaat de gruwelijke krachtmeting aan. Ook zij merkt nu zijn enorm toegenomen krachten, zijn duivelse streken en zijn ultieme kwaad. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Hellseeker)

Hellraiser: Deader is een Amerikaanse horrorfilm uit 2005 onder regie van Rick Bota. ... Is er een groter gevaar dan Pinhead? Journaliste Amy duikt undercover, nadat zij een tip heeft gekregen over een mysterieuze sekte: de 'Deaders'. Naar verluidt kunnen deze 'Deaders' de doden weer tot leven wekken en gebruiken voor hun eigen gewin. Als Amy schijnbaar een nieuw sekteslachtoffer ontdekt, komt ze bij toeval in het bezit van een puzzeldoos. De puzzeldoos die de poort is naar de wereld van Pinhead en zijn moordlustige Cenobites.  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Deader)

Hellraiser: Hellworld is een Amerikaanse horrorfilm uit 2005 onder regie van Rick Bota. Het is het achtste deel in de Hellraiser-filmserie en het vierde deel waar de oorspronkelijke bedenker Clive Barker niet bij betrokken was. De film werd direct-naar-video uitgebracht.... Vijf hardcore internetgamers worden uitgenodigd om het exclusieve en gevaarlijke Hellworld te spelen. Hun computers en hun kennis moeten 100% zijn om een kans op de overwinning te maken. Ze gaan een nacht tegemoet die zo ongelooflijk angstig zal zijn, dat ze denken dat het hen allemaal echt overkomt... Hebben ze dan echt geen rekening gehouden met de onmetelijke krachten van Pinhead? Ze moeten vechten voor hun leven, terwijl ze 'vastgenageld' achter hun beeldscherm zitten... (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Hellworld)

Hellraiser: Revelations is een Amerikaanse horrorfilm uit 2011 onder regie van Víctor García. Het is het negende deel in de Hellraiser-filmserie en het eerste deel waar Doug Bradley niet te zien was als Pinhead. De film werd direct-naar-video uitgebracht.... Pinhead is terug in zijn kamer van zielloze lekkernijen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Revelations)

Hellraiser: Judgment is een Amerikaanse horrorfilm uit 2018 onder regie van Gary J. Tunnicliffe. Het is het tiende deel in de Hellraiser-filmserie en het tweede deel waarin Doug Bradley niet te zien is als Pinhead. De film werd direct-naar-video uitgebracht. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellraiser:_Judgment)

Hellraiser 2022... A young woman struggling with addiction comes into possession of an ancient puzzle box, unaware that its purpose is to summon the Cenobites. (https://www.imdb.com/title/tt0887261/)

Hellraiser is a 2022 supernatural horror film directed by David Bruckner, with a screenplay by Ben Collins and Luke Piotrowski, from a screen story they co-wrote with David S. Goyer. It is a reboot[1] of the Hellraiser franchise, the eleventh installment overall, and a second adaptation of the 1986 novella The Hellbound Heart by Clive Barker, which was adapted into the 1987 film Hellraiser.  (https://en.wikipedia.org/wiki/Hellraiser_(2022_film))

'Save your breath for screaming.' (https://www.imdb.com/title/tt0887261/quotes/?ref_=tt_trv_qu)

The puzzle box originally appeared in the 1987 Hellraiser, where solving the box undoes the barriers between dimensions and summons the Cenobites from Hell, where they can be bargained with. Other books and films in the Hellraiser universe further detail the origin of the puzzle box, revealing that the first boxes were created by 18th-century French occultist Philip LeMarchand. The boxes in both the 2022 Hellraiser reboot and the original 1987 movie are based on LeMarchand's original "Lament Configuration" or "Box of Sorrows" design. In the 2022 movie, the box changes configurations each time its blade sacrifices someone to the Cenobites. The holder of the box can gain their wish by delivering the Cenobites enough victims to reach the sixth configuration, Leviathan. However, such wishes can be very dangerous. (https://screenrant.com/hellraiser-2022-puzzle-box-lament-configurations/)

The Priest: "Enough" is a myth. (https://www.imdb.com/title/tt0887261/quotes/?ref_=tt_trv_qu)

Pinhead is het pseudoniem van een bovennatuurlijk personage uit een reeks horrorfilms die voor het eerst te zien was in Hellraiser uit 1987. Hij staat aan het hoofd van de cenobites, een groepering die uit naam van Leviathan de dienst uitmaakt in een gedeelte van de hel. Het uiterlijk van ieder van deze cenobites wordt grotendeels bepaald door zeer aanwezige piercings in het lichaam, in het geval van Pinhead eruitziend als rechtopstaande spijkers in zijn hele hoofd.... De geestelijk vader van Pinhead is schrijver Clive Barker, die het personage voor het eerst liet voorkomen in zijn boek The Hellbound Heart (1986), waarop Hellraiser (door hemzelf) werd gebaseerd. Acteur Doug Bradley gaf hem in de eerste Hellraiser-film voor het eerst gestalte, hoewel hij toen nog niet als Pinhead, maar als Lead Cenobite op de aftiteling stond. Zijn pseudoniem ontstond op de grime-afdeling, waar medewerkers de bijnaam verzonnen om makkelijker aan elkaar aan te kunnen geven over welke cenobite ze het hadden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Pinhead)

Lead Cenobite: Oh, no tears, please. It's a waste of good suffering! (https://www.imdb.com/title/tt0093177/quotes/?ref_=tt_trv_qu)

Pinhead (also known as Lead Cenobite or the Hell Priest, among other names and titles)[a] is a fictional character and the main antagonist of the Hellraiser franchise. The character first appeared as an unnamed figure in the 1986 Clive Barker novella The Hellbound Heart.[3] When Clive Barker adapted the novella into the 1987 film Hellraiser, he referred to the character in early drafts as "the Priest" but the final film gave no name. The production and make-up crew nicknamed the character "Pinhead"—derived from his bald head studded with nails[8]—and fans accepted the sobriquet. The name was then used in press materials, tie-in media, and on-screen in some of the film's sequels, although Barker himself despises the moniker.[9] Pinhead is one of the leaders of the Cenobites, said to be humans who were later transformed into demonic creatures blindly devoted to the practice of experimental sadomasochism. They exist in an extra-dimensional realm that is Hell or one of many versions of Hell that co-exist. Cenobites are usually only summoned to Earth through puzzle boxes, such as one called the Lemarchand Configuration (known as the Lament Configuration in the film series). In The Hellbound Heart, Pinhead is described as an androgynous being with a feminine voice.[10][11] In 1987's Hellraiser, the character is portrayed by English actor Doug Bradley, who went on to reprise the role in seven subsequent Hellraiser films. In Hellraiser: Revelations (2011), Pinhead is played by Stephan Smith Collins, with Fred Tatasciore providing the character's voice. In Hellraiser: Judgment (2018), he is played by Paul T. Taylor. In the 2022 film, the character is portrayed by Jamie Clayton. In the Hellraiser film series, Pinhead was once British soldier Captain Elliott Spencer, who became disillusioned with life and humanity during his experiences during World War I, leading him to summon the Cenobites and join their ranks. In Barker's Hellraiser comics published by BOOM! Studios, it is implied that Spencer was not the first Hell Priest or Pontifex and indicate that others will be recruited to fill the role if he ever leaves or is destroyed.[6] Additionally, Barker's novel The Scarlet Gospels indicates that there is debate on whether there has always been one Hell Priest existing for many millennia, or if the title and nature of the Hell Priest has been adopted by many different humans-turned-Cenobite across the centuries. The Hell Priest's nature, and the motivations of the Cenobites, vary depending on the story. The character's appearance in 1987's Hellraiser marked a significant departure from the standard 1980s depiction of horror film villains, who tended to either be completely mute, or provide glib commentary while killing their victims. Instead, Pinhead was depicted as articulate and intelligent, speaking only when he deemed it necessary, capable of great evil but also bound by a personal code of honor (such as sparing the life of a young girl who summons him to Earth in Hellbound: Hellraiser II because he realizes she acted as the pawn of another person). (https://en.wikipedia.org/wiki/Pinhead_(Hellraiser))

According to Clive Barker and Doug Bradley, the earliest incarnation of Pinhead appeared in Hunters in the Snow, an original 1973 play with Doug Bradley in the role of the Dutchman, an undead inquisitor, and torturer. A later film titled The Forbidden, which was shot in 16 millimeter and in black and white, included a prop in the form of a wooden block with six nails in it, which gave distorted shadow formations under different lighting angles. Years later, during the scripting of Hellraiser, the same design was applied to Pinhead's face to give the same effect.[12] After being disappointed with the way his material had been treated by the producers of the 1985 film Underworld, which Barker wrote (and which included a scene in which needles burst out of a character's skull), Barker penned the novella The Hellbound Heart (1986) as his first step in directing a film by himself, introducing the Cenobites whom he also referred to as "sadomasochists from Hell".[12] The following year, Barker adapted the novella into the first Hellraiser film, introducing the Cenobites to a wider audience. A Cenobite from the novella, described as having his head decorated by a gridwork pattern and jeweled pins, was depicted in the movie as having a similar appearance involving iron nails and operating as the apparent leader of his order of demons. The film credits him as "Lead Cenobite", but the make-up crew and production team referred to him as Pinhead, a name that was learned of and adopted by fans. The character is glibly referred to by the name "Pinhead" on-screen for the first time in Hellraiser III. The Pinhead name was used in press materials for the films and the various films to follow, as well as tie-in comic books published by Marvel Comics, including a crossover comic with Marshal Law, and a mini-series entitled Pinhead. Clive Barker did not care for the nickname, believing it did not suit the dignity of the villain.[9] During filming of the first Hellraiser film, actor Doug Bradley discussed the character with Clive Barker. Both agreed, as the novella indicated, that Pinhead was once human, though when he had lived and died was undecided. Bradley later concluded that while the Cenobites have been active for centuries, Pinhead was originally a person belonging to the 20th century, telling Fangoria: "To me, Pinhead is the chief Cenobite of the 20th century".[12] This idea was expanded on in the second Hellraiser film, when the movie incarnation of Pinhead was said to have originally lived as a World War I officer named Elliott Spencer.[13] (https://en.wikipedia.org/wiki/Pinhead_(Hellraiser)

Ik heb ze volgens mij weleens op TV gezien, maar dat is ook alweer een decennium geleden. Bizar hoe snel de tijd gaat. Gelukkig had ik deze brute IPA tijdig soldaat gemaakt, maar de hopbitterheid - vrij cruciaal bij een IPA wat mij betreft- valt reuze mee. De hopbommen die ik ooit in Nieuw Zeeland op heb, hebben mijn referentiekader behoorlijk verbitterd. Daar maakt een horrorthema niet iets anders van.

“We hebben onze branding afgezwakt tot het punt dat deze bijna niet meer bestaat, waarbij we bijna alle beschikbare ruimte voor het artwork gebruiken”, zegt Kooijman. “Natuurlijk willen we dat onze fans het bier vers drinken, maar stiekem hopen we dat ze onze Portal to Hop Hell boxset in hun boekenkast tentoonstellen. Een soort trofee voor hopheads.” (https://www.speciaalbierpakket.nl/nl/uiltje-portal-to-hop-hell.html) 

Ik reken mezelf als hophead, maar dit bier vind ik te fleurig om als IPA met hopbitterheid te worden gezien. 

Uiltje Portal To Hop Hell is een brut IPA. Knallend het jaar uit met vier verschillende dik vormgegeven blikken. Een fruitige IPA met champagne-like bubbels uit de gist. *Disclaimer: Uiltje heeft vier verschillende etiketten ontworpen. Als je een blik bestelt, dan krijg je random een van die etiketten op een blik. Bestel je ze alle vier, dan probeert Beer Dudes je de verschillende etiketten te sturen (zolang de voorraad dat toelaat)* ... Bierstijl:Brut IPA ABV (alcoholpercentage):9% IBU (bitterheid):25 (https://www.beerdudes.club/bier/uiltje-portal-to-hop-hell/)

Echt bitter vind ik dit bier niet.

De term IBU staat voor International Bitterness Units. Dit is een internationale norm die uit de VS is komen overwaaien om de bitterheid in een bier weer te geven. Erg handig wanneer je een bier gaat uitzoeken in de winkel. Hou jij juist van bieren met veel bitter? Kies er dan een met een hoge IBU. Je hebt trouwens ook nog een Europese variant van IBU, namelijk EBU. Deze geeft overigens precies hetzelfde getal aan. (https://biermetboot.nl/wat-is-ibu/)

De bitterheid in bier wordt bepaald door het aantal milligram alfazuren per liter bier. Die alfazuren zijn afkomstig uit de hop. Er zijn tal van verschillende soorten hop. De ene soort heeft meer alfazuren dan de andere hop. De bitterwaarde kan variëren van 0 tot wel 1000! Echter boven een waarde van circa 75 wordt een toename in bitterheid lastiger vast te stellen. De alfazuren geven het bier niet alleen een bittere smaak, maar zorgen er ook voor dat het bier langer houdbaar is. Daarnaast hebben de meeste alfazuren ook nog eens een positief effect op de schuimstabiliteit van een bier.... IPA’s hebben bijvoorbeeld al vaker een IBU hoger dan 60. Bij Bockbier ligt het vaak weer tussen de 20 – 30 EBU/IBU en bij een tarwebier tussen de 10 – 20 EBU/IBU. Over het algemeen kan je de volgende opsomming aanhouden in de bepaling van bitterheid in bieren:    5 – 20 Zwak bitter - bv. La Trappe Witte Trappist    20 – 30 Licht bitter - bv. Grolsch Premium Pilsner 30 – 45 Bitter -  bv. Sierra Nevada Pale Ale    45 – 60 Sterk bitter - bv. Uiltje Brewing Company - Dikke lul 3 bier > 60 Zeer bitter-  bv. Bronckhorster Hoptimist IPA (https://www.bierista.nl/actueel/wat-betekent-ibu)

Dus de 'brute' IPA heeft een IBU die nog lager is dan de pils van Grolsch? Dat valt tegen zeg. Wat vinden anderen ervan? 

Zicht Goudgeel troebel bier, met een flinke, witte kraag, gemengde bellen, die maar langzaam inzakt. Mooie set van 4 blikjes met elk een eigen ontwerp, die wel corresponderen. ... Neus Heerlijke, best volle geur, fruitig, bloemig, met een zeer aangename, hop toon. ... Smaak De smaak is wat 'agressiever' dan de geur, met hars achtige, droge tonen in de smaak. Gevolgd door een bittere en wat droge nasmaak, waar het droge, fruitige tintje lang in aanwezig blijft. Zal voor liefhebbers een topper zijn, ik het het liever wat 'romiger'." (https://www.bierista.nl/uiltje-portal-to-hop-hell)

Maar daar staat geen jaar bij. Misschien was dat de versie van 2022? 

Al met al niet heel duidelijk dus. 

maandag 4 maart 2024

Metalbier

Rock is een muziekgenre dat traditioneel gekenmerkt wordt door een bezetting van gitaar, basgitaar en drums, aangevuld met zang en/of andere instrumenten. Rock werd populair in de Verenigde Staten tijdens de jaren 50, waar het evolueerde uit bestaande genres zoals rhythm-and-blues en country. Waar het toen alleen uit rock-'n-roll en rockabilly bestond, groeide rock uiteindelijk uit tot een muziekstroming met veel verschillende subgenres. Rock waaide in de jaren zestig, mede dankzij de British Invasion, over naar de rest van de wereld. Eind jaren 60 ontstond de psychedelische rock, gevolgd door hardrock en punk in de jaren 70. In de jaren erna waren new wave, heavy metal en grunge populair. Rock blijft wereldwijd een van de meest beluisterde genres.[1] Omdat het genre erg breed is, is 'rock' verworden tot een vrij algemene term. Het beslaat hitparademuziek zoals Kane en K's Choice alswel sommige vormen van metal. Soms worden ook blues en country tot de rock gerekend. Rock werd een internationaal cultureel fenomeen met een aanzienlijk sociaal effect, sterk variërende stijlen en een wijdverbreide populariteit. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Rock)

Hardrock is een muziekstroming die is voortgevloeid uit de rock en vaak gekenmerkt wordt door een hard klinkende (distorted) elektrische gitaar. Het tempo in de muziek is vaak hoog, de zang-, gitaar-, en orgelpartijen wisselen elkaar af en vullen elkaar aan. Net als in de jazz is een pakkende riff belangrijk om als kapstok voor de song te fungeren. Het fundament in hardrocksongs wordt door de gitaar gelegd met zogenaamde powerakkoorden. Een ander kenmerk is het stevige zangwerk, waarin forse uithalen niet spaarzaam zijn. Enkele bekende bands in het genre zijn Aerosmith, AC/DC, Deep Purple, Guns N' Roses, Kiss, Led Zeppelin, Scorpions, UFO, Uriah Heep, Van Halen en Whitesnake. Groepen die zelf geen hardrock spelen, zoals The Who, hebben op verschillende manieren invloed gehad op het genre.... Een belangrijke pionier is de band Steppenwolf. De band heeft een ruige blues-rocksound door het overstuurde orgel- en gitaargeluid plus de gruizige - doch vrij duidelijk - klinkende stem van John Kay. De composities zijn duidelijk rockgeoriënteerd. Dit is bijvoorbeeld te horen aan hun ode aan Chuck Berry in het liedje Berry Rides Again. Zij klinken duidelijk anders, heavier, dan de destijds ook populaire Beach Boys en The Byrds. Een onderscheid met wat men later heavy metal zou gaan noemen is er dan nog niet. Sterker nog, het is juist in het nummer Born to Be Wild van Steppenwolf uit 1968 waarin voor het eerst de term heavy metal te horen is. Iets later breekt de band Deep Purple in Europa door met het album Deep Purple in Rock, waarop toetsenist Jon Lord en gitarist Ritchie Blackmore een vergelijkbaar overstuurd orgel- en gitaargeluid laten horen. In Ritchie Blackmore herkennen we een voor hardrock typerende gitaarvirtuoos. Vele zullen er nog volgen. Blackmore is overigens niet de eerste. Jimi Hendrix, een andere grondlegger van de hardrock, is hem dan al voorgegaan. De groepen Led Zeppelin en Black Sabbath debuteren eveneens eind jaren '60/begin jaren '70. Het geluid van deze twee bands is meer gitaar- en minder toetsen-georiënteerd. Daar waar Deep Purple zonder toetsenist ondenkbaar is, zullen veel latere hardrockbands - net als Led Zeppelin en Black Sabbath - zonder toetsenist albums opnemen en optredens geven. De basis van hardrock is met de genoemde artiesten gelegd en later in de jaren zeventig zal het genre erg populair worden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hardrock)

Heavy metal of metal (in het Nederlands ook metalmuziek genoemd) is een muziekstroming die begin jaren zeventig van de 20e eeuw is ontstaan en voortkwam uit de hardrockmuziek. De populariteit van heavy metal taande aan het eind van de jaren zeventig tijdens de discojaren, maar in de jaren tachtig werd de stijl succesvoller dan tevoren.[1] Het wordt gekenmerkt door agressieve ritmes, zwaar versterkte elektrische gitaren en duistere tonen. Black Sabbath wordt vaak als eerste heavymetalband aangewezen, hoewel Deep Purple feitelijk een jaar eerder al actief was. Die laatste was echter in de beginjaren eerder te classificeren onder de noemer hardrock. Andere bekende heavymetalbands zijn Venom, Iron Maiden, Saxon, Accept, Motörhead, Metallica en Judas Priest. Uit heavy metal kwamen uiteindelijk andere subgenres voort, zoals thrashmetal, deathmetal, powermetal, gothic metal, doommetal, sludgemetal, black metal en vele andere. Een fan van het metalgenre wordt soms een metalhead genoemd, soms ook headbanger. In metal wordt soms gezongen over eigen of maatschappelijke problemen, soms over religie, en soms over fictionele of macabere onderwerpen. ... De term heavy metal werd al eeuwenlang gebruikt in de Engelse staalindustrie, maar in een muzikale context duikt het pas op in 1968, in de tekst van Born to Be Wild van Steppenwolf. Daarin wordt met "Heavy metal thunder" een motorfiets beschreven. Ronnie James Dio, die al vroeg begon met het zingen en spelen van hardere muziek, verwijst naar het nummer.[2] Dio was tevens de tweede zanger van Black Sabbath, dat oorspronkelijk uit Birmingham komt, wat een groot aantal fabrieken had waar zware metalen werden verwerkt en waar ook de heavymetalband Judas Priest vandaan komt. Om onder het zware werk uit te komen ontstonden diverse bands die vooral harde muziek speelden en hoopten daarmee succes te bereiken (wat sommige ook lukten) zodat zij dit zware werk niet meer hoefden te doen. Deze bands speelden 'heavy metal'. Als muzikaal stijlbegrip werd heavy metal voor het eerst gebruikt in 1968 door Sandy Pearlman in een plaatbespreking voor het blad Crawdaddy. Deze Pearlman zou in 1979 manager worden van Black Sabbath.[3] Een populaire uitleg is dat de term voor het eerst werd gebruikt om de muziek van Jimi Hendrix te karakteriseren: deze zou beschreven zijn als heavy metal falling from the sky (zwaar metaal dat uit de lucht komt vallen).... Het begin van heavy metal als een genre verschillend van rockmuziek is moeilijk te preciseren. Er was een geleidelijke overgang van rock in het midden van de jaren 1960 tot zogenaamde "acid rock" in de late jaren 1960, naar het begin van heavy metal in de late jaren 1960 en begin 1970. Acid rock, gespeeld door artiesten als Jimi Hendrix, werd zo genoemd omdat het werd beschouwd als een muzikale weergave van de ervaring van een lsd-trip. Acid rocksongs bevatten de gebruikelijke rockcomponenten – de elektrische gitaar, de basgitaar, drums en zang –, maar op een hardere, meer duistere manier. Heavy metal voerde toen deze muzikale elementen een stap verder, zonder de associatie met lsd-ervaringen. De meeste waarnemers zijn het erover eens dat metal is ontstaan rond 1969-1972, met groepen als Led Zeppelin, Deep Purple en Black Sabbath. De heavymetalstijl breekt voor een groot publiek echt goed door als Iron Maiden in 1982 haar derde en succesvolste album uitbrengt: The Number of the Beast. NWOBHM bracht de doorbraakperiode voor veel Engelse heavymetalbands, waarvan Iron Maiden de meest succesvolle zou blijken. Ook het in de underground immens populaire en invloedrijke Venom maakt deel uit van deze stroming. Later was het de beurt aan Metallica, die een van de populairste heavymetalbands ooit werd. In navolging van Metallica groeiden Megadeth en Manowar uit tot de vaandeldragers van de metal in de jaren tachtig en negentig. Hoewel heavy metal in de Verenigde Staten en vooral in Groot-Brittannië is ontstaan, is het centrum grotendeels verschoven naar Noord-Europa. Vooral Noorwegen, Zweden en Finland, maar ook Duitsland en Nederland zijn belangrijk. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Heavy_metal)

Heavy metal kenmerkt zich door snelheid, meer nog dan bij hardrock dat naast snelle nummers ook trage nummers kent. Een groot verschil tussen hardrock (zoals AC/DC) en heavy metal is de harmonie. In de hardrock wordt het powerakkoord veel gebruikt, maar dan vaak in een harmonische reeks. Ook zijn in hardrock-songs vaak elementen van blues terug te vinden, terwijl dat bij heavy metal veel minder het geval is. Heavy metal maakt naast de mineurtoonladder veel gebruik van de frygische toonladder en de chromatische toonladder en daarnaast dissonanten zoals de tritonus. Daarnaast zijn er vaker toonwisselingen. De intro van "Master of Puppets" van Metallica is een goed voorbeeld van een chromatische heavymetalriff. Bij heavy metal ligt de nadruk op krachtige en snelle ritmes, die door alle muziekinstrumenten worden ondersteund. Vooral door toepassing van een dubbele bassdrum in het drumstel kan de drummer een hoog ritme halen in samenspel met de bassist. Dave Lombardo van Slayer is daar vooral om bekend. Vaak hebben bands twee sologitaristen die door snelle meerstemmige gitaarpartijen een klanktapijt creëren. In heavy metal hebben veel zangers een soort operastijl, zoals Bruce Dickinson van Iron Maiden, of een zangstijl die grunten heet, vrij vertaald 'grommen'. In dat laatste geval spreekt men wel van black metal, deathmetal en metalcore/deathcore. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Heavy_metal)

Powermetal is een metalgenre dat vooral in Europa een grote aanhang kent. Bands die als pioniers van het genre worden gezien zijn Helloween, Accept en Blind Guardian (Duitsland), Stratovarius en HammerFall (Scandinavië) en Rhapsody of Fire (Italië). In Nederland worden namen als Elegy en After Forever gezien als eerste vertegenwoordigers van het powermetalgenre. Al heeft After Forever grote progressieve invloeden waardoor het vaker wordt ingedeeld bij symphonische metal. ... Stargazer (1976) van de band Rainbow wordt soms als het eerste powermetalnummer aangewezen.[1] Powermetal ontwikkelde zich midden jaren tachtig onder aanvoering van Helloween, Ronnie James Dio en Manowar [2] Powermetal ontleent veel aan de heavy metal en de new wave of British heavy metal[2], maar onderscheidt zich door snelheid en melodie. Daardoor wordt het soms ook wel melodieuze speedmetal genoemd. In 1996 en 1997 ontstaan het Italiaanse Rhapsody (nu Rhapsody of Fire), het Duitse Edguy en het Zweedse HammerFall die meteen zeer gewild zijn. Ook wonnen Blind Guardian en Stratovarius rond die tijd meer en meer aan publiek. Maar ook een van de weinige Amerikaanse powermetalbands Iced Earth boekte alsmaar meer succes waardoor er meer en meer groepen ontstonden en de scene zichtbaar groeide in de tweede helft van de jaren negentig. ... In tegenstelling tot vele andere metalgenres richt powermetal zich minder op persoonlijke ervaringen en maatschappelijke kritiek en meer op onderwerpen als kosmologie, metafysica, sciencefiction, mythologie en fantasy. Tolkien en de bijbehorende sfeer zijn dan ook geen onbekenden voor de powermetal.[3] Tegenwoordig staan heroïek en fantasy centraal en worden er veel conceptalbums geproduceerd. Hoewel de meeste metalsoorten vrij donker, duister of agressief klinken, is powermetal een relatief vrolijke metalvariant (hierdoor wordt het ook weleens schertsend happy metal genoemd). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Powermetal)

Thrashmetal (Engels: thrash metal) is een muziekstroming die een combinatie is van heavy metal, met name de New wave of British heavy metal (NWOBHM), en hardcore punk en vaak sneller en agressiever wordt gespeeld. Deze stroming is begin jaren 80 ontstaan. De centra van de thrashmetal lagen in de San Francisco Bay Area en in Duitsland. De grondleggers van Amerikaanse bodem zijn Metallica, Megadeth, Anthrax en Slayer. Een verzamelnaam voor deze 4 bands is de "Big 4". De Duitse grondleggers in dezelfde tijdsperiode zijn Kreator, Sodom, Destruction en Tankard. Ze worden de Big Teutonic Four genoemd. Deze 8 bands kunnen gezien worden als de pioniers van het genre, al heeft de Duitse variant veelal extremer geluid. De opkomst van thrashmetal is grotendeels te danken aan Metallica: de eerste thrashband met een album. Het album Kill 'Em All vond veel navolging bij thrashbands. ... Het genre ontstond begin jaren 80, in een tijd waarin poppy glam metal zijn opmars maakte. Als reactie hierop ontstond een genre met een extremere muzikale benadering. Geïnspireerd door bands uit de new wave of British heavy metal en hardcore punk begonnen Amerikaanse bands als Metallica en Slayer de snelheid en agressiviteit van de muziek op te voeren. In die tijd maakte heavy metal in Europa een soortgelijke ontwikkeling door. Bands als Sodom, Kreator en Destruction speelden net als de bands uit de Verenigde Staten strakke, op riffs gebaseerde muziek op hoog tempo. Sindsdien is thrashmetal wereldwijd verspreid.[1] Thrashmetalbands waren met hun zoektocht naar snelle en agressieve heavy metal een voedingsbodem voor allerlei extreme metalbands. Bands als Slayer, Venom en vooral Duitse thrashmetalbands kozen horror, sadisme en satanisme als thematiek. Dit inspireerde vroege deathmetal- en blackmetalbands. De invloeden van thrashmetal zijn ook te horen in groovemetal/nu metal. De naam thrash metal is bedacht door Malcolm Dome, een Engelse journalist, toen hij aan Anthrax' nummer "Metal Thrashing Mad" refereerde in het Britse nieuwstijdschrift Kerrang!. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Thrashmetal)

Blackmetal is een subgenre van de heavy metal, dat zich afsplitste van de vroege thrashmetal- en deathmetalscene. Rond de jaren 90 verspreidde blackmetal zich vanuit Scandinavië, met name Noorwegen, eerst over Europa, later ook over de hele wereld, van Amerika tot het Midden-Oosten en Azië. Blackmetal onderscheidt zich niet alleen door zijn muziek van andere metalgenres, maar ook door zijn achterliggende thematiek, die over het algemeen satanisch, heidens en misantropisch is. Al komen de bovengenoemde thema's in meer of mindere mate ook in de andere genres aan bod (zie kenmerken). Centraal staat het antihumanisme: een attitude van verachting ten aanzien van mens, religie en maatschappij. Daarnaast zijn er vaak terugkerende thema's zoals depressie, zelfmoord, oorlog, genocide en aanverwante onderwerpen die de negatieve kant van de mens benadrukken. Hoewel veel groepen hun ideologie serieus nemen, gaat blackmetal ook vaak gepaard met spektakel en theater. Satanisme en dergelijke worden dan eerder gebruikt om te choqueren. De Britse metalband Venom is hier een goed voorbeeld van. Het satanisme is bij deze band nooit gekozen als levensovertuiging, maar enkel als een manier om zich te onderscheiden en een nog extremere vorm van heavy metal te maken dan Black Sabbath, Motörhead en Kiss. Kiss is de band die middels gezichtsbeschildering corpse-paint wereldfaam vergaarde, deze podiumperformance is door veel blackmetalbands overgenomen. ... Hoewel hedendaagse blackmetal verwijst naar de Noorse stijl met de schrille vocalen en rauwe productie, wordt de term traditioneel toegepast op bands met wijd uiteenlopende sounds, zoals Death SS, Mercyful Fate, Mayhem, Blasphemy, en de Griekse en Finse bands die rond dezelfde tijd opkwamen als de Noorse scene. Muzikaal kent blackmetal een grote diversiteit: van snel tot langzaam, extreem minimalistisch tot veel tempoveranderingen. Weinig genres in de metal zijn zo ongedefinieerd en toch gebonden aan diverse concrete grenzen. De bezetting van een black-metalband is veelal gelijk aan die van andere genres: een drummer, één of twee gitaristen, een basgitarist en een vocalist. Daarnaast hebben diverse bands ook nog een toetsenist en eventuele andere instrumenten. De drumcomputer komt ook vaak voor, vooral bij eenmansbands. Standaard in de blackmetal zijn de schelle vocalen die niet zozeer gezongen worden, maar meer gelijkenis tonen met gekrijs. Veel minder tot nauwelijks gebruikelijk zijn de lage, gutturale vocals zoals de grunt uit de deathmetal. Het gitaarwerk is meestal monotoon en bestaat vaak uit het herhalen van enkele riffs of akkoorden. Tegelijkertijd zijn er ook bands die een groot assortiment aan riffs bieden, bijvoorbeeld Emperor. Het drumwerk is meestal minder belangrijk, dubbele basdrum en blastbeats vormen veelal de ruggengraat van de muziek. De basgitaar volgt vaak de gitaarriffs of het drumpatroon en is niet altijd te horen, zeker niet bij blackmetalgroepen die zweren bij een ondermaatse, opzettelijke slechte productie. Daarnaast gebruiken sommige bands voor de sfeer nog keyboards terwijl andere bands dit niet vinden passen bij de algehele sfeer van blackmetal.... De eerste golf liep gelijk met de opkomst van de eerste deathmetalbands rond de jaren 80. Het waren thrashmetalbands die nieuwe extremen opzochten (bands zoals Sodom, Destruction en Kreator) en de eerste deathmetalbands (zoals Death, Massacre, Morbid Angel en Slaughter) die vooral de grens van snelheid en hardheid opzochten. Het nieuwe blackmetalgeluid was vooral gericht op een veel ruwere klank, schelle vocals, een 'smerige' productie en vaak een onderliggend satanisch of heidens thema. De blackmetal klonk nog vooral als thrashmetal. ... Begin jaren 90 ontstond de tweede golf waarin blackmetal uitkristalliseerde tot een zelfstandig genre. Vooral in Noorwegen werd het genre verder gevormd. In die tijd was deathmetal populair, terwijl velen het verschil tussen black en deathmetal niet duidelijk is. Veel blackmetalbands uit deze golf speelden eerst deathmetal, zoals Darkthrone (op het album Soulside Journey), Immortal (die ontstond uit de deathmetalbands Amputation en Old Funeral) en Emperor (destijds Thou Shalt Suffer geheten). Zij werden allen door Mayhem-gitarist Euronymous overtuigd om blackmetal te spelen. Het grootste verschil tussen de twee stijlen is dat blackmetal zich niet houdt aan conventionele songstructuren, terwijl de deathmetal van begin jaren 90 nog veelal was opgebouwd volgens een vers-refrein-vers-solo-vers-refrein-structuur. Er werd weinig aandacht aan het drumwerk geschonken, sing-along refreinen waren uit den boze, laat staan solo's. Kortom, veel eenvoudige riffs die eindeloos herhaald werden, originaliteit, creativiteit en minimalisme waren belangrijk voor de vorming van blackmetal. Corpse-paint werd een vast bestanddeel van de stroming: de grime onderstreepte het donkere imago van blackmetal en was een belangrijk element tijdens de live shows. Abbath, frontman van Immortal, spreekt over het naar buiten brengen van zijn innerlijke demonen. De blackmetalbands schoten als paddenstoelen uit de grond, met als belangrijkste groepen: Mayhem, Burzum  ... De derde golf is meer een mix van andere stijlen met blackmetal, en het kopiëren van de oudere bands. Veel bands kopieerden de sound van Burzum en Darkthrone; de minimalistische mid-paced blackmetal.... Anderen concentreerden zich meer op het satanische imago van Mayhem en de snelle muziek van Immortal. Zo snel spelen als je kunt werd het kenmerk van bands als Dark Funeral, Marduk en Gorgoroth, soms ook ironisch norsecore genoemd. Een nieuwe belangrijke stroming werd de symfonische blackmetal. Vooral geïnspireerd door de sound van Emperor maken zij blac metal met sfeervolle keyboards, zoals Dimmu Borgir.Voor sommige bands werd satanisme te cliché gevonden; thema's als nationalisme, folklore, racisme en fascisme werden nu met blackmetal gecombineerd. Deze stroming kent vooral aanhang in Oost-Europa en luistert naar de naam NSBM (national socialist blackmetal). De teksten zijn niet altijd openlijk racistisch, vaak schuilt het pro-Arische en nationalistische gedachtegoed in dubbelzinnige teksten. Bekende bands zijn Graveland en Veles uit Polen; Forest en Branikald uit Rusland; Absurd en Bilskirnir uit Duitsland en Kristallnacht uit Frankrijk. Muzikaal is er nauwelijks verschil met blackmetal (hoewel sommige NSBM-bands meer richting RAC en nazi-punk neigen). Nog een andere substijl is de pagan blackmetal. Ook deze bands concentreren zich op de eigen cultuur en in de teksten vinden we dan ook veel oude sagen, legendes en andere folklore terug. De muziek wordt begeleid door synthesizers of traditionele instrumenten zoals fluiten en hoorns. Voorbeelden zijn Cyhiriaeth, Eald en Dhaubgurz uit Spanje; Pagan Reign en Temnozor uit Rusland; Nokturnal Mortum en Kroda uit Oekraïne en Surturs Lohe uit Duitsland. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Melodieuze blackmetal is een heavymetalversie van blackmetal waarbij de nadruk ligt op melodieuzere riffs, keyboards zijn vaak slechts ondersteunend. De muziek is doorgaans sneller dan traditionele blackmetal en ligt dicht bij de norsecore, al kent melodieuze blackmetal een grotere variëteit aan riffs. De kwaliteit van de producties ligt hoger dan bij de meer traditionele blackmetal, een professionele studiomix is niet ongewoon. Mede hierdoor kent melodieuze blackmetal ten opzichte van andere blackmetalvarianten een grotere populariteit bij het grote publiek.  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Orthodox blackmetal is een vorm van blackmetal waarbij de thematiek zeer letterlijk wordt opgevat. De teksten zijn sowieso theïstisch satanisch, maar de muziek kan juist zeer divers zijn. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Symphonische blackmetal is een vorm van melodieuze blackmetal waarbij al dan niet hoofdzakelijk gebruikgemaakt wordt van (artificiële) symfonische arrangementen. De muziek zelf is vaak nog overduidelijk metal alleen wordt er vaak ter ondersteuning gebruikgemaakt van klassiek aandoende keyboard partijen. Pionier van deze stijl is Emperor die al in 1994 op hun studioalbum 'In the Nightside Eclipse' muziek liet horen bestaande uit overwegend snelle blackmetal met keyboards. In 1997 begon Emperor met het album 'Anthems to the Welkin at Dusk' te experimenteren met onconventionele structuren en werd de ondersteuning van de keyboards belangrijker. Een andere bekende symfonische blackmetalband is Dimmu Borgir. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Trolmetal is tekstinhoudelijke variant binnen het blackmetalgenre waarbij de teksten over trollen en goblins gaan. Hiervoor wordt geput uit Noordse mythen, sagen, legenden en folklore (vanwege deze verwantschap ook wel onder folkmetal geschaard). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Norsecore (refererend aan de Oud-Noorse Vikingtijd) is een geuzennaam voor een karikaturale blackmetalstijl die gespeend is van enige mentaliteit of ideologie. Kenmerkend zijn eenvoudige songstructuren, opeenvolgend gebruik van de eenvoudige powerchords, continue blastbeats en overdreven satanische teksten. Dark Funeral, Gorgoroth en Marduk worden wel hieronder geschaard. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Norsecore (vertaling: Oud-Noorse hardcore, refererend aan de Vikingtijd) is een geuzennaam voor een karikaturale blackmetalstijl die gespeend is van enige mentaliteit of ideologie. Kenmerkend zijn eenvoudige songstructuren, opeenvolgend gebruik van eenvoudige powerchords, continue blastbeats en overdreven satanische teksten. De norsecoreband Dark Funeral maakt veel gebruik van duivelse symboliek en zijn nummers gaan over Satan. Ook Gorgoroth en Marduk worden wel onder norsecore geschaard. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Norsecore)

Deathmetal is een subgenre van heavy metal, dat in de jaren tachtig uit de thrashmetal (in Amerika) en uit de hardcore punk (in Zweden) is ontstaan. Het genre kent inmiddels weer vele afgeleiden, zoals melodieuze en technische varianten of vormen met invloeden vanuit andere muziekgenres. ... Deathmetal is qua muziek te herkennen aan de afwisselende, maar voornamelijk hoge snelheid, het 'extreme' geluid van de gitaren en de diepe gegromde of geschreeuwde vocalen (ook wel grunts, growlings en screams genoemd). Veel deathmetalbands vallen ook op door hun virtuositeit, wat zich soms uit in ingewikkelde ritmewisselingen. Hoewel de muziek voor sommigen als een geluidsbrij kan overkomen, is deathmetal in veel gevallen een ingewikkelde muzieksoort om uit te voeren. De doorsnee bandbezetting is gelijk aan die van de traditionele popband: drum, basgitaar, één of twee elektrische gitaren en zang. Het verschil zit in het gebruik van de instrumenten: het drumstel heeft vaak een dubbele bastrom of dubbele baspedaal waarmee de drummer blastbeats en andere ritmes op hoog tempo speelt. Een deathmetalgitarist speelt snelle overstuurde riffs met veel tremolo picking en veel vervorming van de versterker. Meestal worden de teksten zeer laag en bijna onverstaanbaar gebruld. Hoewel grunts en screams ook in andere metalgenres worden toegepast zijn deze ook typerend voor deathmetal. De teksten zijn in veel gevallen provocerend. Horror, dood, pijn, en satanisme zijn vanaf de begindagen veelgebruikte onderwerpen. Bands halen ook andere thema's aan zoals maatschappijkritiek. Choquerend zijn vaak de albumhoezen met afbeeldingen vol bloed, lijken, zombies, horror en geweld. Veel albumhoezen van het Amerikaanse Cannibal Corpse zijn verboden geweest in westerse landen als Duitsland en Australië, evenals sommige van hun liedteksten. Zo kreeg het Zweedse Dismember een aanklacht met een proces in het Engelse gerechtshof voor de song "Skin Her Alive".  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Blackened deathmetal (ook aangeduid als 'death/blackmetal') is een crossover die ontleend is aan deathmetal en blackmetal. Deze vorm van deathmetal wordt veel gespeeld door Europese bands. Veel van zulke bands zijn begonnen als blackmetalbands en hebben na verloop van tijd deathmetalinvloeden in hun muziek verweven. Blackened deathmetal wordt gekenmerkt door nummers met een hoog tempo en meerdere ritmewisselingen, vocale partijen met zowel grunts als screams en gitaarpartijen met zware vervorming (overdrive). Soms zijn er twee vocalisten waarbij de een de screams voor zijn rekening neemt en de ander de grunts. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Blackened deathmetal (ook aangeduid als 'death/blackmetal') is een crossover van extreme metal die ontleend is aan deathmetal en black metal. Deze vorm van deathmetal wordt veel gespeeld door Europese bands. Veel van zulke bands zijn begonnen als blackmetalbands en hebben na verloop van tijd deathmetalinvloeden in hun muziek verweven. Blackened deathmetal wordt gekenmerkt door nummers met een hoog tempo en meerdere ritmewisselingen, vocale partijen met zowel grunts als screams en gitaarpartijen met zware vervorming (overdrive). Soms zijn er twee vocalisten waarbij de een de screams voor zijn rekening neemt en de ander de grunts. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Doommetal is een metalgenre met een langzaam en duister geluid, bedoeld om een sfeer op te wekken van duisternis, wanhoop, leegte en verdoemenis. Deze doemmuziek wordt vaak geassocieerd met het werk van Black Sabbath, die als de voorlopers van het genre worden gezien. Doommetal is halverwege de jaren 80 ontstaan.... Aanvankelijk werd doommetal neergezet als een terugkeer naar de tijd van de band Black Sabbath; het grotere publiek was namelijk meer geïnteresseerd in energiekere genres als thrashmetal en hairmetal. Doommetal werd bekend door de Zweedse band Candlemass. Hun debuutalbum 'Epicus Doomicus Metallicus' (1986) vormt een belangrijk album binnen het genre. Ruim twee jaar daarvoor, in 1984, bracht de Amerikaanse band Saint Vitus al hun debuutalbum uit dat veel gelijkenis vertoonde met Black Sabbath. De muziek van Saint Vitus is van invloed geweest op die van andere doommetalbands. In datzelfde jaar bracht de christelijke doomband Trouble haar debuut Psalm 9 uit. Begin jaren 90 werd doommetal populairder en ontstonden er twee stijlen: stonermetal gebaseerd op de old school uit de jaren 70 en sludgemetal (ontstaan in New Orleans) als mix van hardcore punk en doommetal. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Doomdeath (soms ook deathdoom of gespeld met een schuine streep) is een crossover van doommetal en deathmetal. Bands in het doomdeathgenre combineren het lage tempo en de atmosferische sfeer van doommetal met de zware vocalen en distortion van deathmetal. Teksten zijn over het algemeen pessimistisch van aard. Toen deathmetal ontstond waren er al snel bands die dit mengden met doommetal. De Nederlandse bands Sempiternal Deathreign, Delirium en Asphyx speelden hierin een rol. In de jaren negentig werd het genre bekend door onder andere 'de grote drie' van de Britse death/doom-scene: Anathema, My Dying Bride en Paradise Lost. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Doomdeath (soms ook deathdoom of death/doom) is een cross-over van doommetal en deathmetal. Bands in het doomdeath-genre combineren het lage tempo en de atmosferische sfeer van doommetal met de zware vocalen en distortion van deathmetal. Teksten zijn over het algemeen pessimistisch van aard. In de jaren 80 werd uit de thrashmetal de deathmetal ontwikkeld. Al snel waren er bands die dit mengden met traditionele doommetal. De Nederlandse bands Sempiternal Deathreign, Delirium en Asphyx speelden hierin een rol. In de jaren 90 werd het genre bekend door onder andere 'de grote drie' van de Britse death/doom-scene: Anathema, My Dying Bride en Paradise Lost. Bij de Finse bands Thergothon, Unholy en Skepticism werden de riffs en drumpatronen steeds trager en de muziek steeds onconventioneler. Deze nog loggere afgeleide wordt wel funeraldoom (begrafenis-doemmuziek) genoemd. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Dronedoom is een traag en zwaar klinkende afgeleide van doommetal. Deze minimalistische muziek kent invloeden vanuit de noise en ambient en roept vaak een melancholische sfeer op van wanhoop of leegte. Dronedoom wordt vaak alleen met gitaar en basgitaar gespeeld, zang en drum ontbreken veelal. In de nummers worden meestal één of twee riffs herhaald, vergezeld door ambientgeluiden op de achtergrond en zonder beats of ritmes. Als er zang in voorkomt, is het meestal grunt. Meestal duurt een nummer tussen de tien en dertig minuten. Ook zijn er albums die uit één lang nummer bestaan. De muziek kan worden gedraaid om op te mediteren, ontspannen of slapen. Het genre dronedoom is ontstaan in de jaren 90. Pionier is de band Earth. Een gezichtsbepalende band voor het genre is Sunn O))) (waarvan de bandleden weer door de muziek van Earth werden geïnspireerd). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Sludgemetal is een muziekgenre gerelateerd aan doommetal en hardcore punk. Sommige bands mengen ook andere elementen, zoals Southern rock, in hun muziek. De meeste bands in dit genre klinken log; traag en zwaar. Sludge is dan ook Engels voor slib. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sludgemetal)

Progressieve deathmetal Deze stijl is ontstaan in Zweden, met name de band Edge of Sanity. Deze band combineerde Zweedse deathmetal met elementen uit progressieve metal en rock, maar ook uit jazzfusion. Later ontwikkelde Opeth deze stijl verder door er meer jazz invloeden in te steken, maar ook elementen uit folk, klassieke muziek. Typisch zijn lange nummers, het gebruik van akoestische gitaar, zang en keyboards. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Melodieuze deathmetal (melodic death metal, melodeath) is een genre dat ontstaan is in Göteborg, Zweden, daarom wordt het ook wel 'Göteborgmetal' of 'Gothenburg metal' genoemd. Deze stijl combineert de Zweedse stijl van deathmetal met de melodie van de New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM). Typisch voor deze stijl is uiteraard de meer melodieuze muziek, maar ook het gebruik van zowel zang als 'growls'. Pioniers van deze stijl zijn de bands At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Technische deathmetal is een subgenre van deathmetal waarbij men de nadruk legt op de muzikale en vooral technische complexiteit van de muziek. De muziek is vaak heel snel en er zitten heel veel 'shred' solo's in. Ook halen veel bands elementen uit jazzfusion of klassieke muziek, maar op een andere manier dan progressieve deathmetal. Aborted en Emeth zijn technische-deathmetalbands uit België die een belangrijke rol speelt in de hedendaagse technische deathmetal. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Zweedse deathmetal Anders dan de Amerikaanse deathmetal is de Zweedse variant ontstaan uit de hardcore punk. Zweedse deathmetal verschilt voornamelijk in het geluid van de gitaren doordat men gebruikmaakt van droptuning en distortion of Fuzz-pedalen. Een ander kenmerk is het gebruik van D-beats. Dit drumpatroon, oorspronkelijk uit de hardcore punk, wordt vaak gebruikt in Zweedse deathmetal. Ook wordt er minder nadruk gelegd op snelheid en blast beats, maar meer op de 'groove' van de muziek. Pioniers van het genre zijn Dismember, Entombed en Grave. Andere hedendaagse bands die nog in deze stijl spelen zijn onder andere Bloodbath, Entrails en Paganizer. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Gothic metal is in de jaren 90 ontsproten uit de doommetal toen er meer bands gebruik gingen maken van strijkinstrumenten, keyboards en vrouwelijke zang. Aan de trage riffs werden dan vrouwelijke en Gregoriaanse zang en melodieuze keyboardklanken toegevoegd. Sfeer lijkt belangrijker dan techniek en tekst, de muziek klinkt vrouwelijker dan doommetal. Gothic metal uit Scandinavië is wat minder stil en langzaam en daar worden meer speciale geluidseffecten toegepast. Bands als Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride, Tristania, Theatre of Tragedy en The Gathering waren de pioniers. Overige bekende bands zijn Ashes You Leave en Sirenia. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Gothic metal is een muziekgenre binnen de metal dat getypeerd wordt door klassieke invloeden, een donker, emotioneel, soms ook agressief geluid, en hoge vrouwelijke vocals, eventueel afgewisseld met agressieve zang of 'grunt' van mannelijke bandleden (net als bij doommetal). Bij gothic metal speelt romantiek en liefdesverdriet meestal een grote rol. De Britse heavymetalband Paradise Lost lag aan de basis van het ontstaan van het genre, met hun album "Gothic" uit 1991 waarin sopraanzang vermengd werd met death growls. Tegen het midden tot eind jaren 90 waren bands als The Gathering en The 3rd And The Mortal uitgebreid aan het experimenteren met de stijl. Veel gothicmetalbands gebruiken een groot aantal symfonische elementen in hun muziek. De muziekstijl wordt dan symfonische gothic metal genoemd. Overigens heeft gothic metal muzikaal nauwelijks verwantschap met gothicmuziek. Het genre kreeg zijn naam vanwege de gothic uitstraling qua kleding en vormgeving. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gothic_metal)

Folkmetal is een muziekstijl waarbij volksmuziek wordt samengevoegd met heavy metal. Traditionele instrumenten die vaak worden gebruikt zijn de viool, hoorn, fluit, accordeon en draailier. De thematiek in tekst en podiumpresentatie is mythologie, heidendom en oude tijden. Folkmetal kent verschillende varianten zoals Keltische en Oriëntaalse metal, paganmetal en vikingmetal. ... Als genre bestaat folkmetal sinds circa 1997, hoewel daarvoor al powermetalbands zongen over heidendom uit vroegere tijden, gevolgd door blackmetalbands. De Britse heavymetalband Skyclad speelde folkmetal avant la lettre. Door het gebruik van viool kreeg de muziek een folky en middeleeuwse sfeer. Momenteel is Finntroll een van de populairste folkmetalbands. In dat project wordt black metal gemengd met Finse volksmuziek en de songteksten gaan veelal over trollen. Na jarenlange groei van de populariteit van folkmetal is deze na een een lichte afname gestabiliseerd. Festivals als Paganfest zijn er al niet meer, hoewel er met name in Duitsland nog steeds festivals zijn die zich hoofdzakelijk op dit genre richten. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Keltische metal is een op de Keltische mythologie gerichte variant van folkmetal, evenals bijvoorbeeld Oriëntaalse metal. Deze variant kent invloeden uit de black metal. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Oriëntaalse metal is een variant binnen de folkmetal die invloeden heeft uit de Arabische of Hebreeuwse volksmuziek en de metal zoals veelal doommetal, soms black metal of deathmetal. Thema's zijn volkstragedies, Midden-Oosterse folklore en verhalen uit religieuze geschriften. Vooral in Israël en Turkije is deze vorm van folkmetal tot bloei gekomen. Inhoudelijk komen de songteksten overeen met die van de deathmetal en andere folkmetal. Muzikaal refereert het aan de agressieve drum van de deathmetal, de trage ritmes van de doommetal en aan de volksmuziek zoals ook toegepast in andere folkmetal. De zangpartijen variëren van deathmetalgrunt, vervormde stemmen tot ook zuivere zang. De Israëlische band Salem geldt als pionier binnen het genre en in hun muziek zijn black- en deathmetalinvloeden aanwezig, terwijl dit bij andere bands zoals Orphaned Land en Mezarkabul nauwelijks het geval is waardoor deze toegankelijker klinken. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Paganmetal Bij Paganmetal ligt nadruk op de heidense thematiek (pagan is Engels voor 'heiden' of 'heidens'). Vaak wordt er gebruikgemaakt van folkarrangementen, maar niet altijd. De songteksten zijn in tegenstelling tot die in de black metal niet satanisch, maar behandelen vooral oude, heidense levenswijzen en religies. Folkmetal maakt gebruik van folk-melodieën. Hierdoor vallen sommige bands onder Pagan Folkmetal en vallen andere niet onder de folkmetalmantel. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Trolmetal is een schertsende naam voor de folkmetalvorm waarbij de songteksten over trollen en goblins gaan. Hiervoor wordt geput uit Noordse mythen, sagen, legenden en folklore. De muziek wordt vooral gespeeld door Scandinavische bands. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Humppametal is folkmetal waarin humppa doorklinkt. Humppa is een Finse volksmuziek die verwant is aan jazz, snelle foxtrot en polka. Finntroll is bijvoorbeeld een band die humppametal speelt, maar aangezien de muziek van deze band ook wel trolmetal wordt genoemd, wordt humppametal daar wel aan gelijk geschaard. Het begrip 'humppa' heeft betrekking op de muziek en 'trol' op de tekst. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Vikingmetal is lang niet altijd folkmetal. De muziek verwijst naar de Vikingtijd waarbij soms melodieën en klanken worden gebruikt die Oudnoords overkomen, bij veel vikingbands blijft de relatie tot de Vikingen beperkt tot de teksten. De songteksten gaan meestal over de mythologie, het heidendom, de geschiedenis en oorlogen van de Vikingen. Aangezien de Vikingen een heidens volk was, kent het genre verwantschap met de black metal. Zoals de leden van blackmetalbands zich wel uitdossen met corpsepaint en pinnen, zo kleden leden van vikingmetalbands zich als Vikingen door zich in pelsen te steken en bijvoorbeeld een drinkhoorn aan hun riem te dragen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Ik merk nu ik ouder wordt, dat ik minder van dit soort lawaai luister. Maar goed, dit is geen muziekblog, maar een bierblog. Dus waarom ben ik zo afgeleid met metal? 

Ik luister niet naar bands zoals genoemd op https://www.kerrang.com/the-50-greatest-death-metal-bands-right-now. maar ik drink bier. Ik heb een flesje Mysticum van brouwerij Bryggia brewery staan. Dit bier is een mix van Belgisch artisanaal bier met Noorse blackmetal. Het zwarte etiket heeft met gouden tekens de naam  met een vogel, een drietand, bokken(?)hoorns, en een satanisch pentagram. De naam is door het lettertype onleesbaar en doet denken aan die metalbandnaamlogo's en albumhoezen, zoals te zien op https://www.loudersound.com/features/the-50-best-death-metal-albums-ever/5. Hoe zou dat smaken? Het bier heeft ook een zwarte kroonkurk.  

Het bier is blond en fruitig van geur. Die fruitigheid komt onverwacht vrolijk over. Iets wat ik niet had verwacht met zo'n donker etiket. Het smaakt als een kruidige Belgische tripel. Het wordt gebrouwen door Bryggja Brewery:

HET BEGIN Het verhaal van Bryggja Brewery begint in 2012. Vier brouwvrienden besluiten om met hun lekkere tripel deel te nemen aan de Brouwland Biercompetitie. Uit een selectie van meer dan 90 bieren wordt de Bryggja Tripel door een professionele jury verkozen tot het beste hobbybier van België.  Deze overwinning overtuigt ons, als hobbybrouwers, om verder te gaan met Bryggja. Kort na de finale kiezen wij dus een naam, flesje en passend etiketontwerp voor ons bier. Bryggja wordt gelanceerd tijdens het Brugs Bierfestival van 2013. Een jaar later komt het tweede bier, ‘Amuse’, op de markt. Aanvankelijk worden beide bieren nog extern gebrouwen maar eind 2014 nemen we uiteindelijk de beslissing om te starten met onze eigen brouwerij. Een geschikt pand in Moerkerke maakt deze beslissing definitief en in het voorjaar van 2015 wordt de brouwinstallatie er geplaatst. (https://www.bryggjabrewery.be/over-ons)

Brouwerij uit Moerbeke, Oost-Vlaanderen (België). Sinds 2013 commercieel. Aanvankelijk worden de bieren nog extern gebrouwen maar in het voorjaar van 2015 wordt een eigen brouwerij in gebruik genomen. Er wordt ook voor derden gebrouwen. (https://www.nederlandsebiercultuur.nl/databank/brouwerij?brouwerij_id=3589)

Het begon als een hobby. In 2012 besloten vier brouwvrienden om met hun lekkere tripel mee te doen met de Brouwland Biercompetitie. Uit een selectie van meer dan 90 bieren werd hun Bryggja door een professionele jury verkozen tot beste hobbybier van België. Ze grepen deze kans met beide handen en kozen een naam, flesje, een passend ontwerp voor hun etiket,... Met het Brugs Bierfestival 2013 werd hun bier gelanceerd. Het jaar nadien was hun 2de bier "Amuse" op de markt. (https://www.belgischehop.be/nl/bierliefhebber/brouwerijen/bryggja-brewery)

In het voorjaar van 2015 ging Bryggja een samenwerking aan met Mysticum, een Noorse Black Metal-groep, opgericht in 1991. Met hun unieke mix van drums, synthesizers en samples zijn ze de uitvinders van het subgenre “industriële black metal”. Mysticum is sindsdien een inspiratiebron geweest voor veel metalbands. In 2015 werden we benaderd door de manager van de band, Mathias Løken. Dankzij zijn echte passie voor Belgische bieren had hij het briljante idee om Mysticum en Bryggja te combineren en iets bijzonders te creëren. We gingen de uitdaging aan en vandaag kunnen we genieten van het beste van twee werelden: ambachtelijk bier uit België, gebrouwen met passie en met respect voor ons erfgoed, maar ook vermengd met de "gekte" van Mysticum. Pure waanzin in een fles dus! Bovendien betekent "Bryggja" in het middeleeuwse Noors "pier of werf", vandaar de naam "Brugge". Een samenwerking die teruggaat tot de oorsprong. (https://www.bryggjabrewery.be/mysticum-bieren)

Ze hebben 2 varianten:

MYSTICUM COSMIC ALE BLOND - 4,7% Een licht wazig goudblond bier met stevige witte schuimkraag.  Aangenaam frisse en goed uitgebalanceerde smaak met een toets van abrikoos. Een zeer toegankelijke doordrinker, perfect als zomerse dorstlesser.  (https://www.bryggjabrewery.be/mysticum-bieren)

MYSTICUM COSMIC TRIPEL AMBER - 9,99% Deze tripel heeft een alcoholpercentage van maar liefst 9.99 %. De selectie mouten en hoppen geven het bier een moutige karamelgeur en licht zoetige honingsmaak. Dit amberkleurig, licht zoetig degustatiebier met crèmekleurige schuimkraag is de grote favoriet bij menig bierliefhebber. (https://www.bryggjabrewery.be/mysticum-bieren)

Ik heb duidelijk de tripel. Het is inderdaad niet zo goudgeel als dat ik dacht bij het inschenken. Het is lichte amberkleurig. De smaak is 'vrolijk' kruidig/fruitig. Het mondgevoel is goed, maar de afdronk heeft iets gistigs. Ik herken er geen deathmetal in, maar wellicht zou je folkmetal, paganmetal of vikingmetal of zoiets dergelijks in kunnen zien. Het bier heeft smaak. Het is echter niet zo een bitterheid zoals bij een IPA, het bier is zoeter en minder bitter. Het is een fruitige tripel. Fruitiger dan een Westmalle (https://www.bierista.nl/westmalle-tripel). Het doet misschien wat denken aan een Paix Dieu (https://www.bierista.nl/paix-dieu).  Maar net wat minder fris wellicht. Ik kan het niet echt omschrijven. Hopelijk hebben anderen op internet al wat wijze woorden gedeeld over dit bier.

Wie is Mysticum en waarom werken ze samen met een kleine, artisanale brouwerij? Mysticum is een Noorse Black Metal band opgericht in 1991. Met hun unieke mix van drums, synthesisers en samples waren ze de uitvinders van het subgenre ‘industrial black metal’. In die tijd had nog niemand iets gelijkaardigs gehoord. Het was nieuw en innoverend. Sindsdien is Mysticum een inspiratiebron voor vele metal bands. Wat heeft dit nu te maken met Belgisch bier ? Net zoals de Noren bekend zijn om via hun Black Metal dicht bij de duivel te staan, doen de Belgen dit op gelijkaardige manier via hun bier. Denk maar aan bieren zoals Satan, Duvel, Lucifer en Judas om er maar een paar te noemen. In de lente van 2015 werden we gecontacteerd door de manager van de band, Mathias Løken. Naast zijn oprechte passie voor Belgische bieren, had hij het briljant idee deze 2 fenomenen samen te brengen en zo iets buitengewoons te creëren. We hebben de uitdaging aangegaan en vandaag kunnen we jullie het beste van de 2 werelden laten zien: 100 % Belgisch, artisanaal bier, gebrouwen met de grootste passie, met respect voor ons erfgoed maar tevens vermengd met de “madness” van Mysticum. Waanzin in een flesje. Bovendien is “Bryggja” een Oud-Noorse naam. Het betekent “aanlegsteiger” en hiervan zou “Brugge” afgeleid zijn. Dus misschien was onze samenwerking wel voorbestemd? (https://info65942.wixsite.com/bryggja/mysticum-nl)

MYSTICUM COSMIC TRIPEL is een aantrekkelijk amberkleurig bier van hoge gisting. Het bier heeft een licht beige schuimkraag.  De zorgvuldig uitgekozen mouten en hoppen geven het bier een moutige caramel geur en licht zoete honingsmaak die snel overgaat in een mooie bitterheid (https://info65942.wixsite.com/bryggja/mysticum-nl)

Abrikoos, honing, karamel, bitterheid?? Ik herken het niet...

BRYGGJA MYSTICUM COSMIC TRIPEL Brouwerij Bryggja Land: Belgisch bier Type: Tripel Alcohol: 9,99% Inhoud: 33cl Kenmerken:Alcohol Banaan Bitter Dik Fris Fruit Honing Hoppig Kruiden Mout Peper Pittig Sinaasappel Sterk Stevig Zacht Zoet (https://www.burgbieren.nl/brouwerij-bryggja/bryggja-mysticum-cosmic-tripel/)

Banaan, Peper, Sinaasappel? Ik herken het niet...

Op https://untappd.com/b/bryggja-brewery-mysticum-cosmic-tripel/1760897 staan diverse vermeldingen, maar ik mis smaakbeschrijvingen. 

Norwegian industrial black metal pioneers Mysticum, redefining genres by industrializing brutal metal. Since their debuting demo in 1993, 3 decades gone past with the band embracing diversity and maturation, while enhancing their brutal tones with the clinical marching beat droning like shockwaves sent across the spheres. Mysticum are among the harshest of this genre and illuminate Dr. Best’s dynamic ponder with the saturated vocal caprioles from vocalist Prime Evil who simultaneously injects the highest squealing pitches from his guitars together with counterpart Cerastes. This swirling potion orbits on their full-length debut `In the Streams of Inferno’, the journey that continued on `Planet Satan’. The convulsion injected vocal contractions eluding in mosh pits around the globe, being fired up by onstage depletion of the mystic becoming cosmic. In collaboration with Belgian Bryggja craftbeer Brewery situated in Bruges, the Norwegian band cooked up an interplanetary potion full of deeply rooted historic mystique for which both, brewery and band, are infamously known. ... MYSTICUM – Cosmic Tripel Belgian Tripel 9.99 % ABV Where we went all cosmic on the tasting of Mystericum’s Pal Ale, we descend to low ground for the wonder of Belgian Tripel beers. The craft the Netherworld Europeans have crystalized to the max, in its widest range of variety. Belgian Tripel beers are beyond the best thing in artisanal beer tasting and range in its ABV as in taste. This variety is exquisite with herbal and spiced variants that are enticing and rooted in the depths of mother Earth, as where the sweeter styles are like sunlight waltzing in your glass on a sunbathing terrace in springtime. Mysticum’s Cosmic Tripel we find at the intersection of both dominant styles, hence why I refer to descend to the low grounds of Belgian beer styles. The beer’s presentation is on par with its Cosmic Ale counterpart with only minimal changes in color of presentation. The bottom bar is brown-ish as is the beer’s name below the Phoenix and pentagram. Nicely incorporated in the art and uniformly presentation. Upon pour the beer displays its difference with a hazier shade of golden, towards orange/copper. Little faint lacing against the sun. Medium head, nice, not to firm. Inviting is its nose of mid-sweet aromas and nutty-scent yeasty body. Not too sweet, but revealing apricot and orange zest. Not too dominant. Very subtle. THE TASTE Much like its aroma the beer blends fruity notes with a yeasty warming body consisting of (remote) syrup and almond atop hoppy toning. It’s the top notes however that make Cosmic Tripel a standout tasting experience. There’s a welling wave of citrus zest and apricot with banana and ripe fruit such as raisin that start to swirl. It blends well with the hop aroma present in the body balancing the bready yeast and boozy alcohol from its 9.99 ABV percentage, a neat numeral play to the upside down 666 which aligns well with the band’s dark appearance.  So yes, alcohol is very present, but subdued by the beer’s rich aroma and taste. It makes for disaster in the sun…. This is not a beer that you can slam down… well, you can, but you will most certainly pay the price! The beer is very tasty masking its heavy alcoholic body well. Be careful… (https://www.headbangerslifestyle.com/lifestyle/food-beverages/heavy-hangover-mysticum-the-cosmic-variant/)

Abrikoos, banaan, citrus?? Ik herken het niet...

Ach ik herken ook al die verschillende soorten metal ook niet.... De wereld is vele malen complexer dan je op het eerste gezicht denkt. Metal is metal, maar er zijn vele stromingen. Net zoals bier. Bier is bier, maar er zijn vele stromingen. Een pils, een kölsch, een alt, een weizen, een dubbel, een tripel, enzovoort. Hoe meer je je ergens in verdiept, hoe meer details je ziet.