Brett Porter

Brett Porter (1913 - July 1970) was an Australian producer, writer and director best known for his work in TV. He worked at ATN-7 Sydney producing with David Cahill some of the first drama made for Australian television.[1] He moved to the ABC in 1964, where he directed documentaries and worked on the current affairs prestige program Four Corners. He then became the first executive producer of the popular serial Bellbird and served as the vice president of the Producers and Directors' Guild, of which he was a foundation member. Porter's last credit was for the progressive 1969 serial adapting Pastures of the Blue Crane, with its theme of anti-bigotry. He was developing a new religious series when he died in late July 1970 aged 57.[2] https://en.wikipedia.org/wiki/Brett_Porter 

De beste films van Brett Porter Alle films geregisseerd door Brett Porter, gesorteerd op score Bekijk hier het overzicht van de beste films die geregisseerd zijn door Brett Porter. Via onze uitgebreide zoekpagina kun je zoeken in alle films & series van Brett Porter. Gebruik onze uitgebreide zoekfunctie om deze en andere titels te doorzoeken en filteren! Er zijn geen films van Brett Porter gevonden. https://www.filmvandaag.nl/regisseur/Brett+Porter

Op zich bijzonder dat op Wikipedia een hele lijst aan films staat, maar filmvandaag er geen kent. Maar het kan ook gaan om een andere Brett Porter?

Brett Porter Biography (1956-)... Born December 31, 1956, in Guelph, Ontario, Canada; married Elizabeth Keifer(an actress), May 10, 1986 (divorced, 1988).NationalityCanadianGender MaleOccupation Actor Birth Details December 31, 1956 Guelph, Ontario, Canada http://www.filmreference.com/film/88/Brett-Porter.html

Brett Porter (born 31 December 1956; age 67) is the actor who portrayed General Stex in Star Trek VI: The Undiscovered Country. Porter has appeared in several other movies including Aspen Extreme (1993), Arena (1989, with Armin Shimerman and Hamilton Camp), and Catacombs (1988). He has also made numerous television appearances, with roles in shows such as Matlock, L.A. Law, The Golden Girls (with Tom Villard, Keye Luke, and Stephen Lee), and Gene Roddenberry's Earth Final Conflict. Filmography White Mile (1994, with Robert Picardo, Jacqueline Kim, Dakin Matthews, Ken Jenkins, Dan Kern, Fionnula Flanagan, Dan Gilvezan, Gina Ravarra, Brian Markinson, Ken Thorley, Don McManus and stuntman Tom Lupo) https://memory-alpha.fandom.com/wiki/Brett_Porter

Maar zoals ik al eerder zei deze week, dit is geen filmblog, maar een bierblog. Het dient dus te gaan om een brett porter.

brett bier is een verzamelnaam voor een brett bier op basis van een bestaande stijl, bijvoorbeeld Brett IPA of Brett Tripel). Het bier is "funky", de intensiteit hiervan is afhankelijk van de gebruikte Brett-soort. Kan doen denken aan een stallig aroma, of stro. Hoe ouder het bier, hoe intensiever dit funky aroma. Het bier mag een zuurtje bevatten. https://www.beerinabox.nl/bierstijlen/bier-met-brett/663/

Kenmerken van een Porter... Bovengistend Alcoholpercentage 4,5 tot 6,5% EBC, European Brewery convention 60 tot 90 EBU, European Bitterness Unit 20 tot 35 Kleur donker koper tot zeer donker bruin Helderheid Helder tot Tweeschijn Schuim ongelijkmatig tot mousse Body medium Herkomst Engelse brouwers wilden aan het begin van de Engelse revolutie een bier dat goed op grote schaal gebrouwen kon worden. Daarnaast moest het bier ook erg voedzaam zijn. De naam van de bierstijl porter verwijst naar de havenarbeiders die het bier tijdens de Engelse revolutie dronken. https://www.hellobier.nl/blogs/nieuws/wat-zijn-de-kenmerken-van-de-bierstijl-porter/

Ik heb geen idee wat de Engelse revolutie is? 

De Glorious Revolution (in het Nederlands ook bekend als de Roemrijke omwenteling[1] en de Glorieuze overtocht) was de machtsovername door de Nederlandse stadhouder Willem III van Oranje-Nassau en zijn echtgenote Maria Stuart als koning en koningin van Engeland, Schotland en Ierland in 1688-1689.... De Restauratie in 1660 van het Schotse Huis Stuart na het republikeinse Protectoraat van Oliver Cromwell leidde wel tot een culturele opbloei, maar niet tot een nationale verzoening tussen protestanten en katholieken. In 1670 sloot de katholiekgezinde Karel II van Engeland het geheime Verdrag van Dover met de katholieke koning Lodewijk XIV van Frankrijk tegen de Republiek der Verenigde Nederlanden, tegen de zin van de protestantse bevolking van Engeland. Men vreesde voor de toekomst, want Karel had geen wettige nakomelingen, en zijn broer Jacobus had een katholiek huwelijk gesloten en was zelf ook tot de Kerk van Rome overgegaan. Toen de koning in 1672 kwam met een Declaration of Indulgence (Tolerantieverklaring), volgens welke katholieken en protestantse dissenters bijna volledige burgerrechten zouden krijgen, reageerde het Lagerhuis met de Test Act van 1673. Overheidsdienaren moesten voortaan belijdend lidmaat zijn van de Anglicaanse Kerk en dit bewijzen door de leer van de transsubstantiatie af te zweren. Er volgde een periode van spanningen, kamerontbindingen en verkiezingen, waarna alles zich herhaalde. Tussen 1679 en 1681 was er de Exclusion Crisis door een wetsvoorstel om Jacobus van de opvolging uit te sluiten. Angsten over een vermeend complot van katholieken om de macht over te nemen wist Karel tot bedaren te brengen en hij stelde de erfopvolging van zijn broer zeker.... Gedurende koning Jacobus II zijn drie jaar durende regeerperiode, raakte hij in Engeland direct verwikkeld in de politieke gevechten tussen het katholicisme en het protestantisme, en tussen het goddelijk recht van de koning en de politieke rechten van het Parlement van Engeland. Jacobus' grootste politieke probleem was zijn katholicisme, dat hem vervreemdde van de beide belangrijkste partijen in Engeland. ...De gebeurtenissen kwamen tot een climax in juni 1688, toen de koning vader werd van een zoon en opvolger, Jacobus; tot dan toe was zijn protestantse dochter, Maria, zijn aangewezen opvolgster. Het vooruitzicht van een katholieke dynastie in de koninkrijken van Engeland, Schotland en Ierland was nu waarschijnlijk.... De oudste dochter van Jacobus, Maria Stuart was getrouwd met haar neef, de stadhouder Willem III van Oranje. Beiden waren protestant en beide waren kleinkinderen van de Engelse koning Karel I van Engeland. Voor de geboorte van Jacobus' zoon op 10 juni was Willem, na Maria's zuster Anne, derde in de lijn van erfopvolging.[3] Er bestond echter een sterke factie aan het Engelse hof, onder leiding van Robert Spencer, de 2e graaf van Sunderland, die wilde bewerkstelligen dat Maria en Willem vanwege hun antikatholieke standpunten als troonopvolgers vervangen zouden worden door een katholieke Franse erfgenaam. Willem was ook stadhouder van de belangrijkste provincies van de Republiek der Zeven Provinciën, die op dat moment op het punt stond om te beslissen al of niet deel te gaan nemen aan de oorlog van de Grote Alliantie tegen Frankrijk, dit in een context van internationale spanningen die werd veroorzaakt door de intrekking door Lodewijk XIV van het edict van Nantes en de betwiste opvolgingen in het keurvorstendom Keulen en het keurvorstendom van de Palts. Willem had zich al de reputatie verworven als de belangrijkste voorvechter van de protestantse zaak in Europa tegen het katholicisme en tegen het Franse absolutisme; in de zich ontwikkelende Engelse crisis zag hij een goede kans om een Brits-Franse alliantie te voorkomen en om Engeland door het uitvoeren van een gerichte militaire interventie tegen Jacobus aan de anti-Franse kant te krijgen. Dit paste precies bij de wensen van de verschillende Engelse politici die van plan waren om Jacobus af te zetten. Het is nog steeds geen uitgemaakte zaak of het initiatief voor de samenzwering nu werd genomen door de Engelsen of door de Hollandse stadhouder en zijn vrouw. Willem probeerde al meer dan een jaar de Engelse politiek te beïnvloeden. Hij liet de raadpensionaris Gaspar Fagel in november 1687 een open brief aan het Engelse volk publiceren, waarin hij de religieuze politiek van Jacobus betreurde. Deze actie werd in het algemeen geïnterpreteerd als een verkapte kandidaatstelling voor het Engelse koningschap. Sinds hij koning was geworden was de relatie tussen Jacobus en zijn neef en tevens schoonzoon geleidelijk verslechterd. ... nadat de prins van Wales in juni was geboren ... besloot de onsterfelijke zeven (een groep die uit een bisschop en zes edelen bestond) aan Willems eisen te voldoen, met de Letter to William, gedateerd op 18 juni (Juliaanse kalender), die Willem op 30 juni in Den Haag bereikte. De brief werd in Den Haag bezorgd door admiraal Herbert, die vermomd was als een gewone matroos. ... Voor Willem was het Engelse probleem onlosmakelijk verweven met de situatie in Duitsland. Alleen als de aandacht van Lodewijk XIV op het oosten was gericht, kon Willem hopen om in Engeland zonder Franse inmenging in te kunnen grijpen. Hiervoor was het essentieel dat Oostenrijk zich tegen de Franse eisen ten aanzien van Keulen en de Palts bleef verzetten. In mei stuurde Willem een gezant, Johann von Görtz, geheimraad van Hessen-Kassel naar Wenen om zich in het geheim van de steun van de Leopold I, de keizer van het Heilige Roomse Rijk te verzekeren. Toen hem verzekerd was dat Willem de katholieken in Engeland niet zou vervolgen, kreeg de expeditie de goedkeuring van de keizer. Deze beloofde op zijn beurt om te proberen vrede te sluiten met het Ottomaanse Rijk om zo zijn leger vrij te maken voor een campagne in het Westen; Op 4 september 1688 sloot hij een bondgenootschap met de Republiek tegen Frankrijk. De hertog van Hannover, Ernest Augustus en de keurvorst van Saksen, Johan Georg III, waarvan men bang was geweest dat zij de Franse kant zouden kiezen, verzekerden Willem dat zij neutraal zouden blijven.[21]... Londen werd daarna maandenlang door Nederlandse troepen bezet gehouden. Tot de Slag aan de Boyne in Ierland in 1690 bleef Willems positie echter wankel en kon hij zich alleen door zijn buitenlandse troepen handhaven. Er was nog sterke steun voor Jacobus, vooral in Ierland en Schotland, maar ook in Engeland zelf. In 1691 gaven de Ieren zich eindelijk over en in oktober werd het Verdrag van Limerick getekend. Willems bevelhebber, Godard van Reede (die in Engelse literatuur doorgaans als Ginkel wordt aangeduid), had de katholieken ruime voorwaarden toegestaan, maar later zouden deze niet nagekomen worden. Hiermee oefenden Ierse protestanten wraak uit voor de gebeurtenissen van 1641, toen zij door de katholieken belaagd waren.... De Glorious Revolution, zoals de parlementariër John Hampden de machtsgreep voor het eerst noemde in 1689,[32] luidde een nieuwe fase in voor de parlementaire democratie in Engeland; de rechten van de koning werden wat beperkt (Bill of Rights van 1689) en doordat Willems band met het land vrij zwak was, wist het parlement een machtspositie te verwerven die het nooit meer zou afstaan. ... Voor de Republiek had de nieuwe dubbelmonarchie in eerste instantie het gewenste resultaat. Tijdens twee oorlogen tegen Frankrijk, de Negenjarige Oorlog (1688-1697) en de Spaanse Successieoorlog (1701-1713), waren de Republiek en Engeland, en vanaf 1707 het Koninkrijk Groot-Brittannië elkaars onmisbare bondgenoten. Aan het eind van die laatste oorlog was de Republiek echter wel uitgeput en verloor zij haar positie als grote mogendheid voorgoed. Bovendien verplaatsten na 1688 de grote handels- en bankiershuizen hun activiteiten ook steeds meer van Amsterdam naar Londen. Aan de economische rivaliteit tussen de Nederlanders en de Britten veranderde echter niets; in deze periode zou de Republiek haar voorsprong op Engeland geleidelijk kwijtraken. Na 1713 werd het Koninkrijk Groot-Brittannië, waarin ook Schotland was opgenomen, de voornaamste rivaal van Frankrijk. Terwijl de absolutistische monarchieën overal in Europa ten onder gingen, heeft de monarchie in het Koninkrijk Groot-Brittannië zich na de Glorious Revolution als monarchie gekoppeld aan een sterke parlementaire democratie duurzaam verder kunnen ontwikkelen tot een constitutionele monarchie[33]. King Billy is nog altijd de held van de protestantse Unionisten. In The Troubles die Noord-Ierland vanaf 1969 plaagden, speelt de herinnering aan de Glorious Revolution een grote rol. De Slag aan de Boyne wordt nog elk jaar in juli herdacht met orangistische marsen, die door de katholieken als provocerend worden ervaren. https://nl.wikipedia.org/wiki/Glorious_Revolution

The birth of porter in the early 18th century is among the most significant brewing events of the past 300 years. At a time when England was leading the Industrial Revolution, this deep brown ale drove a revolution in brewing. Porter became the first beer style to gain wide popularity—it was enjoyed all across Britain, and was even George Washington’s favorite beer. Before porter, beer brewing was a small-scale activity limited to homes and small pub breweries. The alehouses in London stocked different types of beer: freshly brewed beer, aged beer and strong beer. Pub customers often ordered blends of these beers, to suit their taste and their budget: one such blend was known as “three threads.” One common account of the origin of porter is charming, but probably incorrect. It claims that pub owners, tired of mixing the different beers to order, found a way to brew a single beer with the characteristics of three threads, and that became porter. It is more likely that London brewers of brown beer, facing competition for customers, improved the quality of their beers. The new, “improved” brown beers—well brewed, with more hops and aged longer—came to be known as porter. The name “porter” was adopted for these beers because of the new brew’s immense popularity with the porters who carried goods around the city. https://allaboutbeer.com/beer_style/porter/

Het was dus niet de glorious revolution, maar de industrial revolution waar de porterstijl opkwam!

Industrial Porter The popularity of porter during the 18th century coincided nicely with the groundswell of the Industrial Revolution. Businessmen built massive breweries: one new vat at a porter brewery was so large that 200 people dined in it before its first use. Steam-powered engines provided power and cooling systems allowed year-round brewing and storing. This was the end of the local pub brewery, and the beginning of true commercial brewing. Brewers took advantage of the improving trade routes to send their brew throughout England, Scotland and Ireland. To the dismay of the brewers outside of London, porter was driving many to the verge of bankruptcy. The solution was to make porters themselves. In Ireland, Arthur Guinness was brewing only porter early in the 19th century, but became well known for its “stout porter,” simply a strong version of porter. Within a century, Guinness became the largest brewery in the world. Porter’s rule lasted into the 19th century, when pale ales and pilsners became the darlings of Europe. Stout was catching the eye of those who wanted a dark beer, but something stronger. Brown ales and milds emerged as regional favorites. Then restrictions on industry use during the First World War drove the production of porter down further. By the 1940s, porter had largely vanished in England. Across the Atlantic, a handful of East Coast breweries made porters, including Narragansett, Yuengling, and Stegmaier. But the style blossomed again at the hands of new microbreweries. Today’s porters are generally ruby-black to deep brown in color, with chocolaty, caramel or licorice notes. For sheer versatility, porters are hard to beat, offering sturdiness on the one hand, drinkablility on the other. They can be the epitome of balance, or a dark, bitter beer for hop lovers. The range of flavors in porter is almost unparalleled for a beer of modest means. Soothing enough for cold weather, modest enough for warm, porters may still take a back seat to stout, but they occupy the driver’s seat for many. https://allaboutbeer.com/beer_style/porter/

Na deze geschiedenisles met Ierse relevantie (zowel Guinness als King Billy, of wat te denken van de black&tan?)

A black and tan is a beer cocktail made by layering a pale beer (usually pale ale) and a dark beer (usually stout). In Ireland, the drink is called a half and half.... The term likely originated in England, where consumers have blended different beers since at least the 17th century.[1][2] The tradition of blending beers can be traced to London during the 1700s where beer blends or "three-threads" and "five-threads" were consumed. Each thread was a beer type that was blended into a drink.[3] Three threads was a form of mixed beer alehouses sold to avoid paying a higher tax on beer. By taking a strong beer taxed at a higher rate and mixing it with a small beer taxed at a lower-rate, brewers were able to turn a higher profit. This practice continued from the late 1690s to 1700s.[4] The earliest recorded usage of the term black and tan in the drink context is from 1881, according to the Oxford English Dictionary, in the American magazine Puck.[5] The first recorded British use of the term to describe a drink is from 1889.[5] However, the name "black and tan" is not used in Ireland as a term for a mixture of two beers. The drink is instead referred to as a half and half.[1] In Ireland, the term "black and tan" is associated with the Royal Irish Constabulary Reserve Force, nicknamed the "Black and Tans", which was sent into Ireland in the early 1920s during the Irish War of Independence and resulted in violent outbreaks between the forces and the Irish people.[1][6] https://en.wikipedia.org/wiki/Black_and_tan 

Brasserie De La Senne Brett Porter  (5.7%) ... De Brasserie De La Senne Brett Porter is een Porter zoals je die rond 1800 in London zou krijgen. Deze porters werden bewaard op grote houten foeders, waar brettanomyces gisten in zaten. Deze porter is gebrouwen met klassieke Engelse mouten, en met de eigen brettanomyces huisgist. Gebrouwen door Brasserie De La Senne uit Brussel, Belgie. https://www.hop-in.nl/products/brasserie-de-la-senne-brett-porter

Dit bier is een lekker bier. Het is een porterstijl, met duidelijke brettgeur en -smaak. Lekker droog en beetje zuurtje.