Enigma

Een enigma...

Met de toename van de draadloze communicatie sinds circa 1900 werd men meer bewust van de noodzaak van geheimhouding van communicatie. Toen de elektrotechniek op peil kwam begonnen mensen zich bezig te houden met automatisering van cryptografie. Op 23 februari 1918[3] vroeg in Duitsland Arthur Scherbius patent aan voor een machine die bekend zou worden als Enigma. Hij probeerde de machine aanvankelijk te slijten aan de Duitse Marine en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij had hiertoe een vennootschap opgericht (Scherbius & Ritter). De organisaties toonden geen interesse. Op 7 oktober 1919[4] vroeg in Nederland Hugo Alexander Koch uit naam van zijn bedrijf (Ingenieursbureau Securitas) patent aan voor een soortgelijke machine. Het bedrijf van Scherbius ging op in Gewerkschaft Securitas en onderhield zonder twijfel nauwe contacten met het bedrijf van Koch. Dit wordt gestaafd door de gelijkenis in de naam van de bedrijven van beide heren en de Duitse invloed op het bedrijf van Koch maar vooral door de gelijkenis in de patenten die beide bedrijven voor latere innovaties aanvroegen. Het Duitse patent 425,147 is een vrijwel letterlijke vertaling van het Nederlandse patent 10.700.[5].... In 1926 kocht de Duitse Marine commerciële Enigma’s aan, paste deze toestellen aan voor militair gebruik en noemde ze Funkschlüssel C. Het toestel had een stappenmechanisme met pallen die in tanden op de rotors grepen. In 1928 ontwikkelde Chiffriermaschinen AG een aangepaste versie van de Enigma met rotors die werden voortbewogen door een tandwielmechanisme in plaats van pallen en een draaiende reflector. ...De Wehrmacht nam in 1928 de Enigma D in gebruik maar bracht enkele wijzigingen aan, waaronder de introductie van het stekkerbord. Het is dit toestel, de Enigma I, dat bekend werd als de Wehrmacht Enigma. Dit toestel werd op grote schaal verspreid in het Duitse leger en overheidsdiensten. De Luftwaffe volgde in 1935 het voorbeeld van de Wehrmacht. Het toestel was in het begin uitgerust met drie verschillende rotors, die in de gewenste volgorde geplaatst konden worden. Om het aantal combinaties uit te breiden kon de Wehrmacht vanaf 1939 voor de drie benodigde rotors kiezen uit een set van vijf rotors. De Marine nam in 1934 de Wehrmacht Enigma over, die voorzien was van het veiliger stekkerbord, en breidde de set van drie standaardrotors eerst tot vijf en in 1939 tot acht rotors uit. Het Marine Enigma-toestel kreeg de naam Funkschlüssel M of M3. Toen de beruchte doeltreffendheid van de U-boten in de loop van 1941 drastisch achteruitging, drong admiraal Karl Dönitz aan op verbetering van de Kriegsmarine-Enigma’s. Hoewel de Duitse inlichtingendienst, de Abwehr, hem ervan verzekerde dat Enigma onbreekbaar was, voerde Dönitz begin 1942 het beruchte M4-model met vier rotors in. ... De Schlüsselmaschine E, ook wel bekend als de Cypher Machine E, is vooral bekend als de Enigma. De Enigma is een soortnaam van elektromechanische codeermachines van het type rotormachine. Hiermee kunnen berichten gecodeerd worden in andere lettercombinaties dan het origineel, die vervolgens weer terugvertaald kunnen worden door een identieke machine. Enigma is Grieks voor raadsel. Het Enigma-toestel werd in de jaren twintig op de markt gebracht door Chiffriermaschinen AG en gebruikt door verscheidene Europese bedrijven, diplomatieke diensten en legers, maar werd vooral bekend als codeermachine van de Wehrmacht vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland. Mede dankzij de Poolse inlichtingendienst, slaagde de Pool Marian Adam Rejewski er tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Enigmacodes te breken, in tegenstelling tot de bewering dat de Britse inlichtingendienst hiervoor verantwoordelijk zou zijn. Het breken van de Enigmacodes bleek een goudmijn aan informatie te zijn. Deze informatie, verkregen door ontcijfering van de geheime Duitse berichten, kreeg de codenaam Ultra en speelde een uiterst belangrijke rol in het verloop van de Tweede Wereldoorlog, vooral in de U-bootoorlog in de Atlantische Oceaan, de veldslagen in Afrika en de Landing in Normandië. De Enigma-machine had een zeer degelijk ontwerp waarvan de code onbreekbaar leek vanwege een ongeëvenaard cryptografisch veiligheidsniveau. Het waren buitgemaakte codeboeken, fouten door operators en onveilige procedures bij de versleuteling van berichten die het breken van de Enigmacode mogelijk maakten.... De tekenset van zowel de klare tekst als de gecodeerde tekst bestond uit de 26 letters van het alfabet. Bijzondere tekens ontbraken, zoals letters met diakritische tekens, cijfers en leestekens. Die werden in de klare tekst door zeldzame combinaties van letters vervangen of weggelaten. De versleutelde versie van een bericht, de cijfertekst, had evenveel letters als de klare tekst. ... De Enigma-machine is een elektromechanisch systeem. Het toestel bestaat uit een QWERTZ-toetsenbord (met alleen letters, P links van de Y en L rechts van de M), drie draaiende (de vierde op de M4 draaide niet) contactschijven, rotors genaamd, die worden voortbewogen door een stappenmechanisme, en een paneel met lampjes. De combinatie van het elektrische circuit en de mechanische beweging wordt de vercijfering genoemd. Het indrukken van een toets wordt via het elektromechanisch systeem vertaald in een oplichtend lampje, dat de vercijferde letter voorstelt. ... Vanaf 1939 gebruikten de Wehrmacht en Luftwaffe vijf verschillende rotors, genaamd I, II, III, IV en V. Deze rotors hadden één uitsparing. Volgens de daginstelling werden er drie rotoren gekozen en in de juiste instellingspositie gebracht. De Kriegsmarine werd aanvankelijk voorzien van vijf, later zeven, en ten slotte acht rotors, genummerd I t/m VIII. Deze drie extra rotors hadden twee uitsparingen, waardoor de snelheid van rotorbewegingen verdubbelde bij de rotors die volgden op zo'n rotor. Vanaf begin 1942 werd een vierde rotor, ook Griekse rotor genoemd, geïntroduceerd op het beruchte M4 Kriegsmarine-model. Er waren twee verschillende, genaamd Beta en Gamma. Deze versmalde rotors waren echter niet verwisselbaar met de andere rotors. Om een vierde rotor te kunnen plaatsen werd ook een nieuwe versmalde reflector gebruikt waartegen de vierde rotor werd geplaatst. Deze vierde rotor draaide niet tijdens de vercijfering van een bericht (dat zou in de praktijk toch nooit gebeuren) en daarom hoefde er ook geen vierde pal gemonteerd te worden. Deze rotor kon echter wel handmatig in 26 verschillende posities worden gezet. In een van de 26 posities simuleerde een van de Griekse rotors, tezamen met de reflector van de M4, de bedrading van de reflector van de M3, waardoor de M4 als een M3 werkte. De weerberichten die elke duikboot 's morgens vroeg uitzond, werden via deze M3-simulatie gedaan en hiervan maakten de Britse cryptoanalisten dankbaar gebruik. Dat de vierde rotor niet kon draaien, maakte nauwelijks iets uit. Immers, de vierde rotor zou pas, afhankelijk van de begininstellingen, na enkele duizenden letters een stap kunnen maken; volgens voorschrift mochten de berichten niet langer zijn dan 250 letters, waarna zo nodig met een nieuwe instelling moest worden verdergegaan. Immers, hoe langer een bericht is, hoe makkelijker het is om de code te kraken. Dit werd namelijk onder andere gedaan door frequentieanalyse (in de 9e eeuw bedacht door de Arabieren) via tabellen met de frequenties van het voorkomen van de verschillende letters en bepaalde korte groepjes van letters. Dit geldt echter alleen voor een redelijk lange tekst. Hoe langer het bericht, hoe beter de tekst met de verschillende frequentietabellen zal overeenkomen. ...  De van de Enigma afgeleide machine die de Russen tijdens de Koude Oorlog in gebruik hadden, maakte gebruik van tien rotors, die alle bij elke toetsaanslag draaiden door middel van een elektromotor; de oneven rotors de ene kant op, de even rotors de andere kant op. Het toestel had geen stekkerbord en kabeltjes maar een omschakelmechanisme dat via een geponste kartonnen kaart ingesteld werd. Dit voorkwam het nogal eens voorkomende verkeerd insteken van de kabeltjes.... De Enigma was een vercijfermachine die gebruikmaakte van polyalfabetische substitutie. Dat wil zeggen dat er gebruikgemaakt werd van zeer veel verschillende cijferalfabetten. Een cijferalfabet is een alfabet in een volstrekt andere volgorde (permutatie) dan enig ander cijferalfabet. Dit werd bij de Enigma bereikt door met pseudowillekeurige sleutels te werken (door het stappen van de schijf of schijven): voor elke te vercijferen letter een andere sleutel, hetgeen op hetzelfde neerkomt. Met 26 letters kunnen 26! (het uitroepteken staat voor faculteit) volstrekt verschillende volgordes (permutaties) worden gemaakt. Dat is het enorme aantal van 403 291 461 126 605 635 584 000 000 (meer dan 403 quadriljoen); dat is enkele duizenden malen groter dan het vermeende aantal mogelijkheden van de Enigma. ... De Britten waren dankzij de Poolse cryptografen van Biuro Szyfrów al vlak voor de oorlog in het bezit van de werking en de bedrading van de machine, waardoor het gigantische aantal permutaties drastisch verminderde, maar er bleef toch nog een enorm aantal mogelijkheden over, te veel om te kraken. De Britse wiskundige Alan Turing, die een sleutelfiguur zou worden in de theoretische informatica en tijdens de oorlog werkzaam was bij het project ULTRA (het kraken van onder andere de Enigma) bewees dat het grote aantal instellingen meer schijn dan werkelijkheid was. Het begon al met de tweede keer dat het elektrische signaal via de reflector de rotors doorliep om uiteindelijk bij een lampje uit te komen. De ontwerper beweerde dat dit het aantal permutaties behoorlijk vergrootte, maar dat was niet het geval, het werd juist drastisch kleiner! Ook het stekkerbord met zijn ruim 150 biljoen mogelijkheden (met tien snoertjes, die allemaal gebruikt moesten worden) waar men zo hoog over opgaf, bleek van weinig waarde wegens het feit dat het een vaste instelling betrof, die niet door de stappende rotors werd veranderd. Ook het feit dat de omwisseling van de letters altijd paarsgewijs werkte, beperkte het aantal permutaties aanzienlijk en schiep ook extra mogelijkheden voor het kraken. De Britten vreesden dan ook dat dit paarsgewijs werken ooit zou worden vervangen door het gebruik van enkelvoudige snoertjes. Het resultaat van het stekkerbord kon geëlimineerd worden door intelligente instellingen van de rotors in de ontcijfermachines (de Bombes, een oorspronkelijke uitvinding van de Polen). Vooral de ontdekking van het diagonale schakelbord hierin was een uitkomst. Door een juiste instelling hiervan kon men van een letter ontdekken of deze via het stekkerbord verliep en welke letters dan verwisseld werden, in dat geval gaf de machine namelijk behalve het verwachte resultaat nog een tweede resultaat. De codebrekers lieten stekkerbord en ringinstelling (die laatste was alleen nodig voor het uitwisselen van de berichtsleutel, zie hierna) voorlopig buiten beschouwing. Het aantal keren dat de rotors per bericht stapten, was ook veel te klein: de vierde rotor stapte nooit, de derde stapte hoogstens één keer, en de tweede hoogstens een paar keer. Verder bracht ook het feit dat een letter nooit tot zichzelf vercijferd kon worden, het aantal mogelijke permutaties flink omlaag ... Verschillende andere landen gebruikten eerdere modellen van de Enigmamachine. In Zwitserland werd de Enigma K gebruikt. De Italiaanse marine gebruikte de commerciële Enigma D, net als Spanje tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Het berichtenverkeer van al deze modellen werd door verscheidene inlichtingendiensten gebroken, vooral door de beperkte veiligheid vanwege het ontbrekende stekkerbord. Japan gebruikte de Enigma T, ook wel Tirpitz Enigma genoemd, een aangepaste versie van de Enigma K. Japan ontwikkelde ook een eigen versie van de Enigma, met horizontaal geplaatste rotors. Ook dit toestel was niet bestand tegen de codebrekers. Er zijn naar schatting 100 000 Enigma-machines geproduceerd. Na de Tweede Wereldoorlog werden Enigma-toestellen door de geallieerden verkocht aan verscheidene derdewereldlanden. De geallieerden vertelden echter niet dat zij de met de Enigma vercijferde berichten konden breken. Het breken van de Enigma-codes is tot in de jaren zeventig topgeheim gehouden. Na de Tweede Wereldoorlog was de Enigma de basis voor vele geavanceerde mechanische en elektromechanische codeertoestellen zoals het Zwitserse NEMA-toestel met tien rotors. Minder bekend is de geavanceerde programmeerbare Russische variant, het M-125 Fialka-toestel, dat tot voor kort topgeheim werd gehouden. ... De Britse Government Code and Cipher School in Bletchley Park brak de Enigmacodes aanvankelijk met pen en papier. In augustus 1940 startten zij met het gebruik van hun eigen 'Bombe', ontwikkeld door Alan Turing en Gordon Welchman. Dit was eveneens een elektromechanische machine, maar gebaseerd op een totaal ander principe. Alle informatie die werd verkregen via het breken van Enigma had de codenaam "Ultra", en speelde een beslissende rol tijdens de gehele oorlog, maar vooral in de Atlantische Oceaan. Een belangrijke fout in het ontwerp van de Enigma was dat een letter nooit in zichzelf vercijferd werd, wat het speurwerk van de codebrekers beperkte. Een andere belangrijke techniek was het zoeken naar cribs. Dit was het zoeken naar de juiste positie van vercijferde tekst binnen een bericht, waarvan men de klare tekst vermoedde. Door de strikte uniformiteit in de Duitse berichten kon men dikwijls voorspellen waar welk stukje tekst voor zou komen. Was zo'n crib eenmaal gelokaliseerd, dan zocht men met een Bombe de sleutelinstellingen die erbij hoorden, om vervolgens het bericht te ontcijferen. Zo'n Bombe liep uitsluitend de mogelijke instellingen af die een bepaalde cijfertekst en vermoede klaartekst combineerden, en kon doorgaans binnen de 24 uur de juiste combinatie vinden. https://nl.wikipedia.org/wiki/Enigma_(codeermachine)

Dit is geen geschiedenisblog of IT-blog, maar een bierblog. En daar is aandacht voor de hop, de ziel van het bier zoals de Duitsers zeggen.

Enigma is a hop variety released by the Hop Products Australia in 2013 with a breeding program using Swiss Tettnang and North American hops. It was originally cultivated in 2002. Flavor & Aroma Profile Enigma is an aroma hop that is typically used in only late boil additions, including dry hopping. The Enigma hop has distinct tropical fruit, berry, stone fruit aroma descriptors. It also has hints of juicy red fruits like raspberries and red currants, but what sets it apart from other varieties are the white wine notes. https://beermaverick.com/hop/enigma/

This Aussie flavor hop bred by HPA delivers crisp flavors of white grape, tart red currant and sweet rock melon (cantaloupe), with a complexity where different aspects of Enigma® shine depending on dose rate and addition time. ... In beer, Enigma (R) delivers a crisp blend of white grape tart redcurrant and sweet rock melon (cantaloupe) flavors. Whole cone hop sensory analysis unveils black currants, blackberries and gooseberries, with a hint of lime. https://www.barthhaas.com/hops-and-products/hops/enigma

Enigma is sinds 2016 een Belgische brouwerij uit Heusden-Zolder die de focust legt op bieren met unieke ingrediënten. De letterlijke vertaling van Enigma is raadsel, wat in het geval van de brouwerij verwijst naar het raadsel achter het bier. Maar Enigma gaat ook op zoek naar nieuwe giststammen en smaak intensieve hopsoorten om originele, opwindende bieren te ontwikkelen. Gecombineerd met zorgvuldig ontworpen labels, brengt de brouwerij ons unieke creaties. De grondlegger van Enigma is Mark Veugelers, een biochemicus die gestart is als hobbybrouwer in zijn eigen kelder op een kleine brouwinstallatie. Daar bedacht hij meer dan 400 verschillende unieke recepten, waarvan er maar enkele de selectie gehaald hebben, waarvan Tamera in april 2016 het eerste bier was. https://www.bierwebshop.be/brouwerij/enigma-brewery/

Muifelbrouwerij Muifelbrouwerij is een bierbrouwerij uit Oss (Nederland) die is opgericht in 2006.  https://www.biernet.nl/bier/brouwerijen/nederland/noord-brabant/oss/muifelbrouwerij

Muifel Brouwerij Crack The Code Enigma Hopped Belgian Blond... Merk: Muifel Brouwerij Brouwjaar: Land van Herkomst: Nederland Soort bier: Blond Samenwerken met Feher Nuyl uit Boedapest, Hongarije. Gebrouwen in OSS, Nederland. Belgische blond droge hopte met royale hoeveelheden van de Nieuw-Zeelandse hop Engima.... Productdetails: Alcoholpercentage: 6.5% https://houseofbeers.nl/products/muifel-brouwerij-crack-the-code-enigma-hopped-belgian-blond-33-cl

ZICHT/KLEUR Blond en licht troebel. GEUR Fruitig met hints van citrus. SMAAK Volle moutsmaak met frisse tonen van citrus. Licht en romig. AFDRONK Hoppig en lang. BIJZONDERHEDEN Crack the code is gebrouwen in samenwerking met Feher Nuyl uit Boedapest, Hongarije. Het bier is gedry-hopped met royale hoeveelheden van de Nieuw-Zeelandse hop Engima. https://www.mitra.nl/product/muifel-crack-the-code-33cl

Goh, ja dit is zo ongeveer zoals ik het zou omschrijven. Ik zou het misschien aan AI kunnen vragen om er een mooi blog over te maken, maar waarom eigenlijk? Dat kost veel energie en levert niet veel meer op dan een goed lopend standaard verhaal van logische zinnen. Is een spontaan, wat slecht lopend en onorgineel verhaal dat tegen plagiaat aan zit niet veel leuker?