Metalbier

Rock is een muziekgenre dat traditioneel gekenmerkt wordt door een bezetting van gitaar, basgitaar en drums, aangevuld met zang en/of andere instrumenten. Rock werd populair in de Verenigde Staten tijdens de jaren 50, waar het evolueerde uit bestaande genres zoals rhythm-and-blues en country. Waar het toen alleen uit rock-'n-roll en rockabilly bestond, groeide rock uiteindelijk uit tot een muziekstroming met veel verschillende subgenres. Rock waaide in de jaren zestig, mede dankzij de British Invasion, over naar de rest van de wereld. Eind jaren 60 ontstond de psychedelische rock, gevolgd door hardrock en punk in de jaren 70. In de jaren erna waren new wave, heavy metal en grunge populair. Rock blijft wereldwijd een van de meest beluisterde genres.[1] Omdat het genre erg breed is, is 'rock' verworden tot een vrij algemene term. Het beslaat hitparademuziek zoals Kane en K's Choice alswel sommige vormen van metal. Soms worden ook blues en country tot de rock gerekend. Rock werd een internationaal cultureel fenomeen met een aanzienlijk sociaal effect, sterk variërende stijlen en een wijdverbreide populariteit. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Rock)

Hardrock is een muziekstroming die is voortgevloeid uit de rock en vaak gekenmerkt wordt door een hard klinkende (distorted) elektrische gitaar. Het tempo in de muziek is vaak hoog, de zang-, gitaar-, en orgelpartijen wisselen elkaar af en vullen elkaar aan. Net als in de jazz is een pakkende riff belangrijk om als kapstok voor de song te fungeren. Het fundament in hardrocksongs wordt door de gitaar gelegd met zogenaamde powerakkoorden. Een ander kenmerk is het stevige zangwerk, waarin forse uithalen niet spaarzaam zijn. Enkele bekende bands in het genre zijn Aerosmith, AC/DC, Deep Purple, Guns N' Roses, Kiss, Led Zeppelin, Scorpions, UFO, Uriah Heep, Van Halen en Whitesnake. Groepen die zelf geen hardrock spelen, zoals The Who, hebben op verschillende manieren invloed gehad op het genre.... Een belangrijke pionier is de band Steppenwolf. De band heeft een ruige blues-rocksound door het overstuurde orgel- en gitaargeluid plus de gruizige - doch vrij duidelijk - klinkende stem van John Kay. De composities zijn duidelijk rockgeoriënteerd. Dit is bijvoorbeeld te horen aan hun ode aan Chuck Berry in het liedje Berry Rides Again. Zij klinken duidelijk anders, heavier, dan de destijds ook populaire Beach Boys en The Byrds. Een onderscheid met wat men later heavy metal zou gaan noemen is er dan nog niet. Sterker nog, het is juist in het nummer Born to Be Wild van Steppenwolf uit 1968 waarin voor het eerst de term heavy metal te horen is. Iets later breekt de band Deep Purple in Europa door met het album Deep Purple in Rock, waarop toetsenist Jon Lord en gitarist Ritchie Blackmore een vergelijkbaar overstuurd orgel- en gitaargeluid laten horen. In Ritchie Blackmore herkennen we een voor hardrock typerende gitaarvirtuoos. Vele zullen er nog volgen. Blackmore is overigens niet de eerste. Jimi Hendrix, een andere grondlegger van de hardrock, is hem dan al voorgegaan. De groepen Led Zeppelin en Black Sabbath debuteren eveneens eind jaren '60/begin jaren '70. Het geluid van deze twee bands is meer gitaar- en minder toetsen-georiënteerd. Daar waar Deep Purple zonder toetsenist ondenkbaar is, zullen veel latere hardrockbands - net als Led Zeppelin en Black Sabbath - zonder toetsenist albums opnemen en optredens geven. De basis van hardrock is met de genoemde artiesten gelegd en later in de jaren zeventig zal het genre erg populair worden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hardrock)

Heavy metal of metal (in het Nederlands ook metalmuziek genoemd) is een muziekstroming die begin jaren zeventig van de 20e eeuw is ontstaan en voortkwam uit de hardrockmuziek. De populariteit van heavy metal taande aan het eind van de jaren zeventig tijdens de discojaren, maar in de jaren tachtig werd de stijl succesvoller dan tevoren.[1] Het wordt gekenmerkt door agressieve ritmes, zwaar versterkte elektrische gitaren en duistere tonen. Black Sabbath wordt vaak als eerste heavymetalband aangewezen, hoewel Deep Purple feitelijk een jaar eerder al actief was. Die laatste was echter in de beginjaren eerder te classificeren onder de noemer hardrock. Andere bekende heavymetalbands zijn Venom, Iron Maiden, Saxon, Accept, Motörhead, Metallica en Judas Priest. Uit heavy metal kwamen uiteindelijk andere subgenres voort, zoals thrashmetal, deathmetal, powermetal, gothic metal, doommetal, sludgemetal, black metal en vele andere. Een fan van het metalgenre wordt soms een metalhead genoemd, soms ook headbanger. In metal wordt soms gezongen over eigen of maatschappelijke problemen, soms over religie, en soms over fictionele of macabere onderwerpen. ... De term heavy metal werd al eeuwenlang gebruikt in de Engelse staalindustrie, maar in een muzikale context duikt het pas op in 1968, in de tekst van Born to Be Wild van Steppenwolf. Daarin wordt met "Heavy metal thunder" een motorfiets beschreven. Ronnie James Dio, die al vroeg begon met het zingen en spelen van hardere muziek, verwijst naar het nummer.[2] Dio was tevens de tweede zanger van Black Sabbath, dat oorspronkelijk uit Birmingham komt, wat een groot aantal fabrieken had waar zware metalen werden verwerkt en waar ook de heavymetalband Judas Priest vandaan komt. Om onder het zware werk uit te komen ontstonden diverse bands die vooral harde muziek speelden en hoopten daarmee succes te bereiken (wat sommige ook lukten) zodat zij dit zware werk niet meer hoefden te doen. Deze bands speelden 'heavy metal'. Als muzikaal stijlbegrip werd heavy metal voor het eerst gebruikt in 1968 door Sandy Pearlman in een plaatbespreking voor het blad Crawdaddy. Deze Pearlman zou in 1979 manager worden van Black Sabbath.[3] Een populaire uitleg is dat de term voor het eerst werd gebruikt om de muziek van Jimi Hendrix te karakteriseren: deze zou beschreven zijn als heavy metal falling from the sky (zwaar metaal dat uit de lucht komt vallen).... Het begin van heavy metal als een genre verschillend van rockmuziek is moeilijk te preciseren. Er was een geleidelijke overgang van rock in het midden van de jaren 1960 tot zogenaamde "acid rock" in de late jaren 1960, naar het begin van heavy metal in de late jaren 1960 en begin 1970. Acid rock, gespeeld door artiesten als Jimi Hendrix, werd zo genoemd omdat het werd beschouwd als een muzikale weergave van de ervaring van een lsd-trip. Acid rocksongs bevatten de gebruikelijke rockcomponenten – de elektrische gitaar, de basgitaar, drums en zang –, maar op een hardere, meer duistere manier. Heavy metal voerde toen deze muzikale elementen een stap verder, zonder de associatie met lsd-ervaringen. De meeste waarnemers zijn het erover eens dat metal is ontstaan rond 1969-1972, met groepen als Led Zeppelin, Deep Purple en Black Sabbath. De heavymetalstijl breekt voor een groot publiek echt goed door als Iron Maiden in 1982 haar derde en succesvolste album uitbrengt: The Number of the Beast. NWOBHM bracht de doorbraakperiode voor veel Engelse heavymetalbands, waarvan Iron Maiden de meest succesvolle zou blijken. Ook het in de underground immens populaire en invloedrijke Venom maakt deel uit van deze stroming. Later was het de beurt aan Metallica, die een van de populairste heavymetalbands ooit werd. In navolging van Metallica groeiden Megadeth en Manowar uit tot de vaandeldragers van de metal in de jaren tachtig en negentig. Hoewel heavy metal in de Verenigde Staten en vooral in Groot-Brittannië is ontstaan, is het centrum grotendeels verschoven naar Noord-Europa. Vooral Noorwegen, Zweden en Finland, maar ook Duitsland en Nederland zijn belangrijk. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Heavy_metal)

Heavy metal kenmerkt zich door snelheid, meer nog dan bij hardrock dat naast snelle nummers ook trage nummers kent. Een groot verschil tussen hardrock (zoals AC/DC) en heavy metal is de harmonie. In de hardrock wordt het powerakkoord veel gebruikt, maar dan vaak in een harmonische reeks. Ook zijn in hardrock-songs vaak elementen van blues terug te vinden, terwijl dat bij heavy metal veel minder het geval is. Heavy metal maakt naast de mineurtoonladder veel gebruik van de frygische toonladder en de chromatische toonladder en daarnaast dissonanten zoals de tritonus. Daarnaast zijn er vaker toonwisselingen. De intro van "Master of Puppets" van Metallica is een goed voorbeeld van een chromatische heavymetalriff. Bij heavy metal ligt de nadruk op krachtige en snelle ritmes, die door alle muziekinstrumenten worden ondersteund. Vooral door toepassing van een dubbele bassdrum in het drumstel kan de drummer een hoog ritme halen in samenspel met de bassist. Dave Lombardo van Slayer is daar vooral om bekend. Vaak hebben bands twee sologitaristen die door snelle meerstemmige gitaarpartijen een klanktapijt creëren. In heavy metal hebben veel zangers een soort operastijl, zoals Bruce Dickinson van Iron Maiden, of een zangstijl die grunten heet, vrij vertaald 'grommen'. In dat laatste geval spreekt men wel van black metal, deathmetal en metalcore/deathcore. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Heavy_metal)

Powermetal is een metalgenre dat vooral in Europa een grote aanhang kent. Bands die als pioniers van het genre worden gezien zijn Helloween, Accept en Blind Guardian (Duitsland), Stratovarius en HammerFall (Scandinavië) en Rhapsody of Fire (Italië). In Nederland worden namen als Elegy en After Forever gezien als eerste vertegenwoordigers van het powermetalgenre. Al heeft After Forever grote progressieve invloeden waardoor het vaker wordt ingedeeld bij symphonische metal. ... Stargazer (1976) van de band Rainbow wordt soms als het eerste powermetalnummer aangewezen.[1] Powermetal ontwikkelde zich midden jaren tachtig onder aanvoering van Helloween, Ronnie James Dio en Manowar [2] Powermetal ontleent veel aan de heavy metal en de new wave of British heavy metal[2], maar onderscheidt zich door snelheid en melodie. Daardoor wordt het soms ook wel melodieuze speedmetal genoemd. In 1996 en 1997 ontstaan het Italiaanse Rhapsody (nu Rhapsody of Fire), het Duitse Edguy en het Zweedse HammerFall die meteen zeer gewild zijn. Ook wonnen Blind Guardian en Stratovarius rond die tijd meer en meer aan publiek. Maar ook een van de weinige Amerikaanse powermetalbands Iced Earth boekte alsmaar meer succes waardoor er meer en meer groepen ontstonden en de scene zichtbaar groeide in de tweede helft van de jaren negentig. ... In tegenstelling tot vele andere metalgenres richt powermetal zich minder op persoonlijke ervaringen en maatschappelijke kritiek en meer op onderwerpen als kosmologie, metafysica, sciencefiction, mythologie en fantasy. Tolkien en de bijbehorende sfeer zijn dan ook geen onbekenden voor de powermetal.[3] Tegenwoordig staan heroïek en fantasy centraal en worden er veel conceptalbums geproduceerd. Hoewel de meeste metalsoorten vrij donker, duister of agressief klinken, is powermetal een relatief vrolijke metalvariant (hierdoor wordt het ook weleens schertsend happy metal genoemd). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Powermetal)

Thrashmetal (Engels: thrash metal) is een muziekstroming die een combinatie is van heavy metal, met name de New wave of British heavy metal (NWOBHM), en hardcore punk en vaak sneller en agressiever wordt gespeeld. Deze stroming is begin jaren 80 ontstaan. De centra van de thrashmetal lagen in de San Francisco Bay Area en in Duitsland. De grondleggers van Amerikaanse bodem zijn Metallica, Megadeth, Anthrax en Slayer. Een verzamelnaam voor deze 4 bands is de "Big 4". De Duitse grondleggers in dezelfde tijdsperiode zijn Kreator, Sodom, Destruction en Tankard. Ze worden de Big Teutonic Four genoemd. Deze 8 bands kunnen gezien worden als de pioniers van het genre, al heeft de Duitse variant veelal extremer geluid. De opkomst van thrashmetal is grotendeels te danken aan Metallica: de eerste thrashband met een album. Het album Kill 'Em All vond veel navolging bij thrashbands. ... Het genre ontstond begin jaren 80, in een tijd waarin poppy glam metal zijn opmars maakte. Als reactie hierop ontstond een genre met een extremere muzikale benadering. Geïnspireerd door bands uit de new wave of British heavy metal en hardcore punk begonnen Amerikaanse bands als Metallica en Slayer de snelheid en agressiviteit van de muziek op te voeren. In die tijd maakte heavy metal in Europa een soortgelijke ontwikkeling door. Bands als Sodom, Kreator en Destruction speelden net als de bands uit de Verenigde Staten strakke, op riffs gebaseerde muziek op hoog tempo. Sindsdien is thrashmetal wereldwijd verspreid.[1] Thrashmetalbands waren met hun zoektocht naar snelle en agressieve heavy metal een voedingsbodem voor allerlei extreme metalbands. Bands als Slayer, Venom en vooral Duitse thrashmetalbands kozen horror, sadisme en satanisme als thematiek. Dit inspireerde vroege deathmetal- en blackmetalbands. De invloeden van thrashmetal zijn ook te horen in groovemetal/nu metal. De naam thrash metal is bedacht door Malcolm Dome, een Engelse journalist, toen hij aan Anthrax' nummer "Metal Thrashing Mad" refereerde in het Britse nieuwstijdschrift Kerrang!. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Thrashmetal)

Blackmetal is een subgenre van de heavy metal, dat zich afsplitste van de vroege thrashmetal- en deathmetalscene. Rond de jaren 90 verspreidde blackmetal zich vanuit Scandinavië, met name Noorwegen, eerst over Europa, later ook over de hele wereld, van Amerika tot het Midden-Oosten en Azië. Blackmetal onderscheidt zich niet alleen door zijn muziek van andere metalgenres, maar ook door zijn achterliggende thematiek, die over het algemeen satanisch, heidens en misantropisch is. Al komen de bovengenoemde thema's in meer of mindere mate ook in de andere genres aan bod (zie kenmerken). Centraal staat het antihumanisme: een attitude van verachting ten aanzien van mens, religie en maatschappij. Daarnaast zijn er vaak terugkerende thema's zoals depressie, zelfmoord, oorlog, genocide en aanverwante onderwerpen die de negatieve kant van de mens benadrukken. Hoewel veel groepen hun ideologie serieus nemen, gaat blackmetal ook vaak gepaard met spektakel en theater. Satanisme en dergelijke worden dan eerder gebruikt om te choqueren. De Britse metalband Venom is hier een goed voorbeeld van. Het satanisme is bij deze band nooit gekozen als levensovertuiging, maar enkel als een manier om zich te onderscheiden en een nog extremere vorm van heavy metal te maken dan Black Sabbath, Motörhead en Kiss. Kiss is de band die middels gezichtsbeschildering corpse-paint wereldfaam vergaarde, deze podiumperformance is door veel blackmetalbands overgenomen. ... Hoewel hedendaagse blackmetal verwijst naar de Noorse stijl met de schrille vocalen en rauwe productie, wordt de term traditioneel toegepast op bands met wijd uiteenlopende sounds, zoals Death SS, Mercyful Fate, Mayhem, Blasphemy, en de Griekse en Finse bands die rond dezelfde tijd opkwamen als de Noorse scene. Muzikaal kent blackmetal een grote diversiteit: van snel tot langzaam, extreem minimalistisch tot veel tempoveranderingen. Weinig genres in de metal zijn zo ongedefinieerd en toch gebonden aan diverse concrete grenzen. De bezetting van een black-metalband is veelal gelijk aan die van andere genres: een drummer, één of twee gitaristen, een basgitarist en een vocalist. Daarnaast hebben diverse bands ook nog een toetsenist en eventuele andere instrumenten. De drumcomputer komt ook vaak voor, vooral bij eenmansbands. Standaard in de blackmetal zijn de schelle vocalen die niet zozeer gezongen worden, maar meer gelijkenis tonen met gekrijs. Veel minder tot nauwelijks gebruikelijk zijn de lage, gutturale vocals zoals de grunt uit de deathmetal. Het gitaarwerk is meestal monotoon en bestaat vaak uit het herhalen van enkele riffs of akkoorden. Tegelijkertijd zijn er ook bands die een groot assortiment aan riffs bieden, bijvoorbeeld Emperor. Het drumwerk is meestal minder belangrijk, dubbele basdrum en blastbeats vormen veelal de ruggengraat van de muziek. De basgitaar volgt vaak de gitaarriffs of het drumpatroon en is niet altijd te horen, zeker niet bij blackmetalgroepen die zweren bij een ondermaatse, opzettelijke slechte productie. Daarnaast gebruiken sommige bands voor de sfeer nog keyboards terwijl andere bands dit niet vinden passen bij de algehele sfeer van blackmetal.... De eerste golf liep gelijk met de opkomst van de eerste deathmetalbands rond de jaren 80. Het waren thrashmetalbands die nieuwe extremen opzochten (bands zoals Sodom, Destruction en Kreator) en de eerste deathmetalbands (zoals Death, Massacre, Morbid Angel en Slaughter) die vooral de grens van snelheid en hardheid opzochten. Het nieuwe blackmetalgeluid was vooral gericht op een veel ruwere klank, schelle vocals, een 'smerige' productie en vaak een onderliggend satanisch of heidens thema. De blackmetal klonk nog vooral als thrashmetal. ... Begin jaren 90 ontstond de tweede golf waarin blackmetal uitkristalliseerde tot een zelfstandig genre. Vooral in Noorwegen werd het genre verder gevormd. In die tijd was deathmetal populair, terwijl velen het verschil tussen black en deathmetal niet duidelijk is. Veel blackmetalbands uit deze golf speelden eerst deathmetal, zoals Darkthrone (op het album Soulside Journey), Immortal (die ontstond uit de deathmetalbands Amputation en Old Funeral) en Emperor (destijds Thou Shalt Suffer geheten). Zij werden allen door Mayhem-gitarist Euronymous overtuigd om blackmetal te spelen. Het grootste verschil tussen de twee stijlen is dat blackmetal zich niet houdt aan conventionele songstructuren, terwijl de deathmetal van begin jaren 90 nog veelal was opgebouwd volgens een vers-refrein-vers-solo-vers-refrein-structuur. Er werd weinig aandacht aan het drumwerk geschonken, sing-along refreinen waren uit den boze, laat staan solo's. Kortom, veel eenvoudige riffs die eindeloos herhaald werden, originaliteit, creativiteit en minimalisme waren belangrijk voor de vorming van blackmetal. Corpse-paint werd een vast bestanddeel van de stroming: de grime onderstreepte het donkere imago van blackmetal en was een belangrijk element tijdens de live shows. Abbath, frontman van Immortal, spreekt over het naar buiten brengen van zijn innerlijke demonen. De blackmetalbands schoten als paddenstoelen uit de grond, met als belangrijkste groepen: Mayhem, Burzum  ... De derde golf is meer een mix van andere stijlen met blackmetal, en het kopiëren van de oudere bands. Veel bands kopieerden de sound van Burzum en Darkthrone; de minimalistische mid-paced blackmetal.... Anderen concentreerden zich meer op het satanische imago van Mayhem en de snelle muziek van Immortal. Zo snel spelen als je kunt werd het kenmerk van bands als Dark Funeral, Marduk en Gorgoroth, soms ook ironisch norsecore genoemd. Een nieuwe belangrijke stroming werd de symfonische blackmetal. Vooral geïnspireerd door de sound van Emperor maken zij blac metal met sfeervolle keyboards, zoals Dimmu Borgir.Voor sommige bands werd satanisme te cliché gevonden; thema's als nationalisme, folklore, racisme en fascisme werden nu met blackmetal gecombineerd. Deze stroming kent vooral aanhang in Oost-Europa en luistert naar de naam NSBM (national socialist blackmetal). De teksten zijn niet altijd openlijk racistisch, vaak schuilt het pro-Arische en nationalistische gedachtegoed in dubbelzinnige teksten. Bekende bands zijn Graveland en Veles uit Polen; Forest en Branikald uit Rusland; Absurd en Bilskirnir uit Duitsland en Kristallnacht uit Frankrijk. Muzikaal is er nauwelijks verschil met blackmetal (hoewel sommige NSBM-bands meer richting RAC en nazi-punk neigen). Nog een andere substijl is de pagan blackmetal. Ook deze bands concentreren zich op de eigen cultuur en in de teksten vinden we dan ook veel oude sagen, legendes en andere folklore terug. De muziek wordt begeleid door synthesizers of traditionele instrumenten zoals fluiten en hoorns. Voorbeelden zijn Cyhiriaeth, Eald en Dhaubgurz uit Spanje; Pagan Reign en Temnozor uit Rusland; Nokturnal Mortum en Kroda uit Oekraïne en Surturs Lohe uit Duitsland. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Melodieuze blackmetal is een heavymetalversie van blackmetal waarbij de nadruk ligt op melodieuzere riffs, keyboards zijn vaak slechts ondersteunend. De muziek is doorgaans sneller dan traditionele blackmetal en ligt dicht bij de norsecore, al kent melodieuze blackmetal een grotere variëteit aan riffs. De kwaliteit van de producties ligt hoger dan bij de meer traditionele blackmetal, een professionele studiomix is niet ongewoon. Mede hierdoor kent melodieuze blackmetal ten opzichte van andere blackmetalvarianten een grotere populariteit bij het grote publiek.  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Orthodox blackmetal is een vorm van blackmetal waarbij de thematiek zeer letterlijk wordt opgevat. De teksten zijn sowieso theïstisch satanisch, maar de muziek kan juist zeer divers zijn. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Symphonische blackmetal is een vorm van melodieuze blackmetal waarbij al dan niet hoofdzakelijk gebruikgemaakt wordt van (artificiële) symfonische arrangementen. De muziek zelf is vaak nog overduidelijk metal alleen wordt er vaak ter ondersteuning gebruikgemaakt van klassiek aandoende keyboard partijen. Pionier van deze stijl is Emperor die al in 1994 op hun studioalbum 'In the Nightside Eclipse' muziek liet horen bestaande uit overwegend snelle blackmetal met keyboards. In 1997 begon Emperor met het album 'Anthems to the Welkin at Dusk' te experimenteren met onconventionele structuren en werd de ondersteuning van de keyboards belangrijker. Een andere bekende symfonische blackmetalband is Dimmu Borgir. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Trolmetal is tekstinhoudelijke variant binnen het blackmetalgenre waarbij de teksten over trollen en goblins gaan. Hiervoor wordt geput uit Noordse mythen, sagen, legenden en folklore (vanwege deze verwantschap ook wel onder folkmetal geschaard). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Norsecore (refererend aan de Oud-Noorse Vikingtijd) is een geuzennaam voor een karikaturale blackmetalstijl die gespeend is van enige mentaliteit of ideologie. Kenmerkend zijn eenvoudige songstructuren, opeenvolgend gebruik van de eenvoudige powerchords, continue blastbeats en overdreven satanische teksten. Dark Funeral, Gorgoroth en Marduk worden wel hieronder geschaard. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Norsecore (vertaling: Oud-Noorse hardcore, refererend aan de Vikingtijd) is een geuzennaam voor een karikaturale blackmetalstijl die gespeend is van enige mentaliteit of ideologie. Kenmerkend zijn eenvoudige songstructuren, opeenvolgend gebruik van eenvoudige powerchords, continue blastbeats en overdreven satanische teksten. De norsecoreband Dark Funeral maakt veel gebruik van duivelse symboliek en zijn nummers gaan over Satan. Ook Gorgoroth en Marduk worden wel onder norsecore geschaard. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Norsecore)

Deathmetal is een subgenre van heavy metal, dat in de jaren tachtig uit de thrashmetal (in Amerika) en uit de hardcore punk (in Zweden) is ontstaan. Het genre kent inmiddels weer vele afgeleiden, zoals melodieuze en technische varianten of vormen met invloeden vanuit andere muziekgenres. ... Deathmetal is qua muziek te herkennen aan de afwisselende, maar voornamelijk hoge snelheid, het 'extreme' geluid van de gitaren en de diepe gegromde of geschreeuwde vocalen (ook wel grunts, growlings en screams genoemd). Veel deathmetalbands vallen ook op door hun virtuositeit, wat zich soms uit in ingewikkelde ritmewisselingen. Hoewel de muziek voor sommigen als een geluidsbrij kan overkomen, is deathmetal in veel gevallen een ingewikkelde muzieksoort om uit te voeren. De doorsnee bandbezetting is gelijk aan die van de traditionele popband: drum, basgitaar, één of twee elektrische gitaren en zang. Het verschil zit in het gebruik van de instrumenten: het drumstel heeft vaak een dubbele bastrom of dubbele baspedaal waarmee de drummer blastbeats en andere ritmes op hoog tempo speelt. Een deathmetalgitarist speelt snelle overstuurde riffs met veel tremolo picking en veel vervorming van de versterker. Meestal worden de teksten zeer laag en bijna onverstaanbaar gebruld. Hoewel grunts en screams ook in andere metalgenres worden toegepast zijn deze ook typerend voor deathmetal. De teksten zijn in veel gevallen provocerend. Horror, dood, pijn, en satanisme zijn vanaf de begindagen veelgebruikte onderwerpen. Bands halen ook andere thema's aan zoals maatschappijkritiek. Choquerend zijn vaak de albumhoezen met afbeeldingen vol bloed, lijken, zombies, horror en geweld. Veel albumhoezen van het Amerikaanse Cannibal Corpse zijn verboden geweest in westerse landen als Duitsland en Australië, evenals sommige van hun liedteksten. Zo kreeg het Zweedse Dismember een aanklacht met een proces in het Engelse gerechtshof voor de song "Skin Her Alive".  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Blackened deathmetal (ook aangeduid als 'death/blackmetal') is een crossover die ontleend is aan deathmetal en blackmetal. Deze vorm van deathmetal wordt veel gespeeld door Europese bands. Veel van zulke bands zijn begonnen als blackmetalbands en hebben na verloop van tijd deathmetalinvloeden in hun muziek verweven. Blackened deathmetal wordt gekenmerkt door nummers met een hoog tempo en meerdere ritmewisselingen, vocale partijen met zowel grunts als screams en gitaarpartijen met zware vervorming (overdrive). Soms zijn er twee vocalisten waarbij de een de screams voor zijn rekening neemt en de ander de grunts. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Black_metal)

Blackened deathmetal (ook aangeduid als 'death/blackmetal') is een crossover van extreme metal die ontleend is aan deathmetal en black metal. Deze vorm van deathmetal wordt veel gespeeld door Europese bands. Veel van zulke bands zijn begonnen als blackmetalbands en hebben na verloop van tijd deathmetalinvloeden in hun muziek verweven. Blackened deathmetal wordt gekenmerkt door nummers met een hoog tempo en meerdere ritmewisselingen, vocale partijen met zowel grunts als screams en gitaarpartijen met zware vervorming (overdrive). Soms zijn er twee vocalisten waarbij de een de screams voor zijn rekening neemt en de ander de grunts. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Doommetal is een metalgenre met een langzaam en duister geluid, bedoeld om een sfeer op te wekken van duisternis, wanhoop, leegte en verdoemenis. Deze doemmuziek wordt vaak geassocieerd met het werk van Black Sabbath, die als de voorlopers van het genre worden gezien. Doommetal is halverwege de jaren 80 ontstaan.... Aanvankelijk werd doommetal neergezet als een terugkeer naar de tijd van de band Black Sabbath; het grotere publiek was namelijk meer geïnteresseerd in energiekere genres als thrashmetal en hairmetal. Doommetal werd bekend door de Zweedse band Candlemass. Hun debuutalbum 'Epicus Doomicus Metallicus' (1986) vormt een belangrijk album binnen het genre. Ruim twee jaar daarvoor, in 1984, bracht de Amerikaanse band Saint Vitus al hun debuutalbum uit dat veel gelijkenis vertoonde met Black Sabbath. De muziek van Saint Vitus is van invloed geweest op die van andere doommetalbands. In datzelfde jaar bracht de christelijke doomband Trouble haar debuut Psalm 9 uit. Begin jaren 90 werd doommetal populairder en ontstonden er twee stijlen: stonermetal gebaseerd op de old school uit de jaren 70 en sludgemetal (ontstaan in New Orleans) als mix van hardcore punk en doommetal. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Doomdeath (soms ook deathdoom of gespeld met een schuine streep) is een crossover van doommetal en deathmetal. Bands in het doomdeathgenre combineren het lage tempo en de atmosferische sfeer van doommetal met de zware vocalen en distortion van deathmetal. Teksten zijn over het algemeen pessimistisch van aard. Toen deathmetal ontstond waren er al snel bands die dit mengden met doommetal. De Nederlandse bands Sempiternal Deathreign, Delirium en Asphyx speelden hierin een rol. In de jaren negentig werd het genre bekend door onder andere 'de grote drie' van de Britse death/doom-scene: Anathema, My Dying Bride en Paradise Lost. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Doomdeath (soms ook deathdoom of death/doom) is een cross-over van doommetal en deathmetal. Bands in het doomdeath-genre combineren het lage tempo en de atmosferische sfeer van doommetal met de zware vocalen en distortion van deathmetal. Teksten zijn over het algemeen pessimistisch van aard. In de jaren 80 werd uit de thrashmetal de deathmetal ontwikkeld. Al snel waren er bands die dit mengden met traditionele doommetal. De Nederlandse bands Sempiternal Deathreign, Delirium en Asphyx speelden hierin een rol. In de jaren 90 werd het genre bekend door onder andere 'de grote drie' van de Britse death/doom-scene: Anathema, My Dying Bride en Paradise Lost. Bij de Finse bands Thergothon, Unholy en Skepticism werden de riffs en drumpatronen steeds trager en de muziek steeds onconventioneler. Deze nog loggere afgeleide wordt wel funeraldoom (begrafenis-doemmuziek) genoemd. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Dronedoom is een traag en zwaar klinkende afgeleide van doommetal. Deze minimalistische muziek kent invloeden vanuit de noise en ambient en roept vaak een melancholische sfeer op van wanhoop of leegte. Dronedoom wordt vaak alleen met gitaar en basgitaar gespeeld, zang en drum ontbreken veelal. In de nummers worden meestal één of twee riffs herhaald, vergezeld door ambientgeluiden op de achtergrond en zonder beats of ritmes. Als er zang in voorkomt, is het meestal grunt. Meestal duurt een nummer tussen de tien en dertig minuten. Ook zijn er albums die uit één lang nummer bestaan. De muziek kan worden gedraaid om op te mediteren, ontspannen of slapen. Het genre dronedoom is ontstaan in de jaren 90. Pionier is de band Earth. Een gezichtsbepalende band voor het genre is Sunn O))) (waarvan de bandleden weer door de muziek van Earth werden geïnspireerd). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Sludgemetal is een muziekgenre gerelateerd aan doommetal en hardcore punk. Sommige bands mengen ook andere elementen, zoals Southern rock, in hun muziek. De meeste bands in dit genre klinken log; traag en zwaar. Sludge is dan ook Engels voor slib. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sludgemetal)

Progressieve deathmetal Deze stijl is ontstaan in Zweden, met name de band Edge of Sanity. Deze band combineerde Zweedse deathmetal met elementen uit progressieve metal en rock, maar ook uit jazzfusion. Later ontwikkelde Opeth deze stijl verder door er meer jazz invloeden in te steken, maar ook elementen uit folk, klassieke muziek. Typisch zijn lange nummers, het gebruik van akoestische gitaar, zang en keyboards. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Melodieuze deathmetal (melodic death metal, melodeath) is een genre dat ontstaan is in Göteborg, Zweden, daarom wordt het ook wel 'Göteborgmetal' of 'Gothenburg metal' genoemd. Deze stijl combineert de Zweedse stijl van deathmetal met de melodie van de New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM). Typisch voor deze stijl is uiteraard de meer melodieuze muziek, maar ook het gebruik van zowel zang als 'growls'. Pioniers van deze stijl zijn de bands At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Technische deathmetal is een subgenre van deathmetal waarbij men de nadruk legt op de muzikale en vooral technische complexiteit van de muziek. De muziek is vaak heel snel en er zitten heel veel 'shred' solo's in. Ook halen veel bands elementen uit jazzfusion of klassieke muziek, maar op een andere manier dan progressieve deathmetal. Aborted en Emeth zijn technische-deathmetalbands uit België die een belangrijke rol speelt in de hedendaagse technische deathmetal. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Zweedse deathmetal Anders dan de Amerikaanse deathmetal is de Zweedse variant ontstaan uit de hardcore punk. Zweedse deathmetal verschilt voornamelijk in het geluid van de gitaren doordat men gebruikmaakt van droptuning en distortion of Fuzz-pedalen. Een ander kenmerk is het gebruik van D-beats. Dit drumpatroon, oorspronkelijk uit de hardcore punk, wordt vaak gebruikt in Zweedse deathmetal. Ook wordt er minder nadruk gelegd op snelheid en blast beats, maar meer op de 'groove' van de muziek. Pioniers van het genre zijn Dismember, Entombed en Grave. Andere hedendaagse bands die nog in deze stijl spelen zijn onder andere Bloodbath, Entrails en Paganizer. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Deathmetal)

Gothic metal is in de jaren 90 ontsproten uit de doommetal toen er meer bands gebruik gingen maken van strijkinstrumenten, keyboards en vrouwelijke zang. Aan de trage riffs werden dan vrouwelijke en Gregoriaanse zang en melodieuze keyboardklanken toegevoegd. Sfeer lijkt belangrijker dan techniek en tekst, de muziek klinkt vrouwelijker dan doommetal. Gothic metal uit Scandinavië is wat minder stil en langzaam en daar worden meer speciale geluidseffecten toegepast. Bands als Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride, Tristania, Theatre of Tragedy en The Gathering waren de pioniers. Overige bekende bands zijn Ashes You Leave en Sirenia. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Doommetal)

Gothic metal is een muziekgenre binnen de metal dat getypeerd wordt door klassieke invloeden, een donker, emotioneel, soms ook agressief geluid, en hoge vrouwelijke vocals, eventueel afgewisseld met agressieve zang of 'grunt' van mannelijke bandleden (net als bij doommetal). Bij gothic metal speelt romantiek en liefdesverdriet meestal een grote rol. De Britse heavymetalband Paradise Lost lag aan de basis van het ontstaan van het genre, met hun album "Gothic" uit 1991 waarin sopraanzang vermengd werd met death growls. Tegen het midden tot eind jaren 90 waren bands als The Gathering en The 3rd And The Mortal uitgebreid aan het experimenteren met de stijl. Veel gothicmetalbands gebruiken een groot aantal symfonische elementen in hun muziek. De muziekstijl wordt dan symfonische gothic metal genoemd. Overigens heeft gothic metal muzikaal nauwelijks verwantschap met gothicmuziek. Het genre kreeg zijn naam vanwege de gothic uitstraling qua kleding en vormgeving. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gothic_metal)

Folkmetal is een muziekstijl waarbij volksmuziek wordt samengevoegd met heavy metal. Traditionele instrumenten die vaak worden gebruikt zijn de viool, hoorn, fluit, accordeon en draailier. De thematiek in tekst en podiumpresentatie is mythologie, heidendom en oude tijden. Folkmetal kent verschillende varianten zoals Keltische en Oriëntaalse metal, paganmetal en vikingmetal. ... Als genre bestaat folkmetal sinds circa 1997, hoewel daarvoor al powermetalbands zongen over heidendom uit vroegere tijden, gevolgd door blackmetalbands. De Britse heavymetalband Skyclad speelde folkmetal avant la lettre. Door het gebruik van viool kreeg de muziek een folky en middeleeuwse sfeer. Momenteel is Finntroll een van de populairste folkmetalbands. In dat project wordt black metal gemengd met Finse volksmuziek en de songteksten gaan veelal over trollen. Na jarenlange groei van de populariteit van folkmetal is deze na een een lichte afname gestabiliseerd. Festivals als Paganfest zijn er al niet meer, hoewel er met name in Duitsland nog steeds festivals zijn die zich hoofdzakelijk op dit genre richten. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Keltische metal is een op de Keltische mythologie gerichte variant van folkmetal, evenals bijvoorbeeld Oriëntaalse metal. Deze variant kent invloeden uit de black metal. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Oriëntaalse metal is een variant binnen de folkmetal die invloeden heeft uit de Arabische of Hebreeuwse volksmuziek en de metal zoals veelal doommetal, soms black metal of deathmetal. Thema's zijn volkstragedies, Midden-Oosterse folklore en verhalen uit religieuze geschriften. Vooral in Israël en Turkije is deze vorm van folkmetal tot bloei gekomen. Inhoudelijk komen de songteksten overeen met die van de deathmetal en andere folkmetal. Muzikaal refereert het aan de agressieve drum van de deathmetal, de trage ritmes van de doommetal en aan de volksmuziek zoals ook toegepast in andere folkmetal. De zangpartijen variëren van deathmetalgrunt, vervormde stemmen tot ook zuivere zang. De Israëlische band Salem geldt als pionier binnen het genre en in hun muziek zijn black- en deathmetalinvloeden aanwezig, terwijl dit bij andere bands zoals Orphaned Land en Mezarkabul nauwelijks het geval is waardoor deze toegankelijker klinken. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Paganmetal Bij Paganmetal ligt nadruk op de heidense thematiek (pagan is Engels voor 'heiden' of 'heidens'). Vaak wordt er gebruikgemaakt van folkarrangementen, maar niet altijd. De songteksten zijn in tegenstelling tot die in de black metal niet satanisch, maar behandelen vooral oude, heidense levenswijzen en religies. Folkmetal maakt gebruik van folk-melodieën. Hierdoor vallen sommige bands onder Pagan Folkmetal en vallen andere niet onder de folkmetalmantel. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Trolmetal is een schertsende naam voor de folkmetalvorm waarbij de songteksten over trollen en goblins gaan. Hiervoor wordt geput uit Noordse mythen, sagen, legenden en folklore. De muziek wordt vooral gespeeld door Scandinavische bands. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Humppametal is folkmetal waarin humppa doorklinkt. Humppa is een Finse volksmuziek die verwant is aan jazz, snelle foxtrot en polka. Finntroll is bijvoorbeeld een band die humppametal speelt, maar aangezien de muziek van deze band ook wel trolmetal wordt genoemd, wordt humppametal daar wel aan gelijk geschaard. Het begrip 'humppa' heeft betrekking op de muziek en 'trol' op de tekst. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Vikingmetal is lang niet altijd folkmetal. De muziek verwijst naar de Vikingtijd waarbij soms melodieën en klanken worden gebruikt die Oudnoords overkomen, bij veel vikingbands blijft de relatie tot de Vikingen beperkt tot de teksten. De songteksten gaan meestal over de mythologie, het heidendom, de geschiedenis en oorlogen van de Vikingen. Aangezien de Vikingen een heidens volk was, kent het genre verwantschap met de black metal. Zoals de leden van blackmetalbands zich wel uitdossen met corpsepaint en pinnen, zo kleden leden van vikingmetalbands zich als Vikingen door zich in pelsen te steken en bijvoorbeeld een drinkhoorn aan hun riem te dragen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Folkmetal)

Ik merk nu ik ouder wordt, dat ik minder van dit soort lawaai luister. Maar goed, dit is geen muziekblog, maar een bierblog. Dus waarom ben ik zo afgeleid met metal? 

Ik luister niet naar bands zoals genoemd op https://www.kerrang.com/the-50-greatest-death-metal-bands-right-now. maar ik drink bier. Ik heb een flesje Mysticum van brouwerij Bryggia brewery staan. Dit bier is een mix van Belgisch artisanaal bier met Noorse blackmetal. Het zwarte etiket heeft met gouden tekens de naam  met een vogel, een drietand, bokken(?)hoorns, en een satanisch pentagram. De naam is door het lettertype onleesbaar en doet denken aan die metalbandnaamlogo's en albumhoezen, zoals te zien op https://www.loudersound.com/features/the-50-best-death-metal-albums-ever/5. Hoe zou dat smaken? Het bier heeft ook een zwarte kroonkurk.  

Het bier is blond en fruitig van geur. Die fruitigheid komt onverwacht vrolijk over. Iets wat ik niet had verwacht met zo'n donker etiket. Het smaakt als een kruidige Belgische tripel. Het wordt gebrouwen door Bryggja Brewery:

HET BEGIN Het verhaal van Bryggja Brewery begint in 2012. Vier brouwvrienden besluiten om met hun lekkere tripel deel te nemen aan de Brouwland Biercompetitie. Uit een selectie van meer dan 90 bieren wordt de Bryggja Tripel door een professionele jury verkozen tot het beste hobbybier van België.  Deze overwinning overtuigt ons, als hobbybrouwers, om verder te gaan met Bryggja. Kort na de finale kiezen wij dus een naam, flesje en passend etiketontwerp voor ons bier. Bryggja wordt gelanceerd tijdens het Brugs Bierfestival van 2013. Een jaar later komt het tweede bier, ‘Amuse’, op de markt. Aanvankelijk worden beide bieren nog extern gebrouwen maar eind 2014 nemen we uiteindelijk de beslissing om te starten met onze eigen brouwerij. Een geschikt pand in Moerkerke maakt deze beslissing definitief en in het voorjaar van 2015 wordt de brouwinstallatie er geplaatst. (https://www.bryggjabrewery.be/over-ons)

Brouwerij uit Moerbeke, Oost-Vlaanderen (België). Sinds 2013 commercieel. Aanvankelijk worden de bieren nog extern gebrouwen maar in het voorjaar van 2015 wordt een eigen brouwerij in gebruik genomen. Er wordt ook voor derden gebrouwen. (https://www.nederlandsebiercultuur.nl/databank/brouwerij?brouwerij_id=3589)

Het begon als een hobby. In 2012 besloten vier brouwvrienden om met hun lekkere tripel mee te doen met de Brouwland Biercompetitie. Uit een selectie van meer dan 90 bieren werd hun Bryggja door een professionele jury verkozen tot beste hobbybier van België. Ze grepen deze kans met beide handen en kozen een naam, flesje, een passend ontwerp voor hun etiket,... Met het Brugs Bierfestival 2013 werd hun bier gelanceerd. Het jaar nadien was hun 2de bier "Amuse" op de markt. (https://www.belgischehop.be/nl/bierliefhebber/brouwerijen/bryggja-brewery)

In het voorjaar van 2015 ging Bryggja een samenwerking aan met Mysticum, een Noorse Black Metal-groep, opgericht in 1991. Met hun unieke mix van drums, synthesizers en samples zijn ze de uitvinders van het subgenre “industriële black metal”. Mysticum is sindsdien een inspiratiebron geweest voor veel metalbands. In 2015 werden we benaderd door de manager van de band, Mathias Løken. Dankzij zijn echte passie voor Belgische bieren had hij het briljante idee om Mysticum en Bryggja te combineren en iets bijzonders te creëren. We gingen de uitdaging aan en vandaag kunnen we genieten van het beste van twee werelden: ambachtelijk bier uit België, gebrouwen met passie en met respect voor ons erfgoed, maar ook vermengd met de "gekte" van Mysticum. Pure waanzin in een fles dus! Bovendien betekent "Bryggja" in het middeleeuwse Noors "pier of werf", vandaar de naam "Brugge". Een samenwerking die teruggaat tot de oorsprong. (https://www.bryggjabrewery.be/mysticum-bieren)

Ze hebben 2 varianten:

MYSTICUM COSMIC ALE BLOND - 4,7% Een licht wazig goudblond bier met stevige witte schuimkraag.  Aangenaam frisse en goed uitgebalanceerde smaak met een toets van abrikoos. Een zeer toegankelijke doordrinker, perfect als zomerse dorstlesser.  (https://www.bryggjabrewery.be/mysticum-bieren)

MYSTICUM COSMIC TRIPEL AMBER - 9,99% Deze tripel heeft een alcoholpercentage van maar liefst 9.99 %. De selectie mouten en hoppen geven het bier een moutige karamelgeur en licht zoetige honingsmaak. Dit amberkleurig, licht zoetig degustatiebier met crèmekleurige schuimkraag is de grote favoriet bij menig bierliefhebber. (https://www.bryggjabrewery.be/mysticum-bieren)

Ik heb duidelijk de tripel. Het is inderdaad niet zo goudgeel als dat ik dacht bij het inschenken. Het is lichte amberkleurig. De smaak is 'vrolijk' kruidig/fruitig. Het mondgevoel is goed, maar de afdronk heeft iets gistigs. Ik herken er geen deathmetal in, maar wellicht zou je folkmetal, paganmetal of vikingmetal of zoiets dergelijks in kunnen zien. Het bier heeft smaak. Het is echter niet zo een bitterheid zoals bij een IPA, het bier is zoeter en minder bitter. Het is een fruitige tripel. Fruitiger dan een Westmalle (https://www.bierista.nl/westmalle-tripel). Het doet misschien wat denken aan een Paix Dieu (https://www.bierista.nl/paix-dieu).  Maar net wat minder fris wellicht. Ik kan het niet echt omschrijven. Hopelijk hebben anderen op internet al wat wijze woorden gedeeld over dit bier.

Wie is Mysticum en waarom werken ze samen met een kleine, artisanale brouwerij? Mysticum is een Noorse Black Metal band opgericht in 1991. Met hun unieke mix van drums, synthesisers en samples waren ze de uitvinders van het subgenre ‘industrial black metal’. In die tijd had nog niemand iets gelijkaardigs gehoord. Het was nieuw en innoverend. Sindsdien is Mysticum een inspiratiebron voor vele metal bands. Wat heeft dit nu te maken met Belgisch bier ? Net zoals de Noren bekend zijn om via hun Black Metal dicht bij de duivel te staan, doen de Belgen dit op gelijkaardige manier via hun bier. Denk maar aan bieren zoals Satan, Duvel, Lucifer en Judas om er maar een paar te noemen. In de lente van 2015 werden we gecontacteerd door de manager van de band, Mathias Løken. Naast zijn oprechte passie voor Belgische bieren, had hij het briljant idee deze 2 fenomenen samen te brengen en zo iets buitengewoons te creëren. We hebben de uitdaging aangegaan en vandaag kunnen we jullie het beste van de 2 werelden laten zien: 100 % Belgisch, artisanaal bier, gebrouwen met de grootste passie, met respect voor ons erfgoed maar tevens vermengd met de “madness” van Mysticum. Waanzin in een flesje. Bovendien is “Bryggja” een Oud-Noorse naam. Het betekent “aanlegsteiger” en hiervan zou “Brugge” afgeleid zijn. Dus misschien was onze samenwerking wel voorbestemd? (https://info65942.wixsite.com/bryggja/mysticum-nl)

MYSTICUM COSMIC TRIPEL is een aantrekkelijk amberkleurig bier van hoge gisting. Het bier heeft een licht beige schuimkraag.  De zorgvuldig uitgekozen mouten en hoppen geven het bier een moutige caramel geur en licht zoete honingsmaak die snel overgaat in een mooie bitterheid (https://info65942.wixsite.com/bryggja/mysticum-nl)

Abrikoos, honing, karamel, bitterheid?? Ik herken het niet...

BRYGGJA MYSTICUM COSMIC TRIPEL Brouwerij Bryggja Land: Belgisch bier Type: Tripel Alcohol: 9,99% Inhoud: 33cl Kenmerken:Alcohol Banaan Bitter Dik Fris Fruit Honing Hoppig Kruiden Mout Peper Pittig Sinaasappel Sterk Stevig Zacht Zoet (https://www.burgbieren.nl/brouwerij-bryggja/bryggja-mysticum-cosmic-tripel/)

Banaan, Peper, Sinaasappel? Ik herken het niet...

Op https://untappd.com/b/bryggja-brewery-mysticum-cosmic-tripel/1760897 staan diverse vermeldingen, maar ik mis smaakbeschrijvingen. 

Norwegian industrial black metal pioneers Mysticum, redefining genres by industrializing brutal metal. Since their debuting demo in 1993, 3 decades gone past with the band embracing diversity and maturation, while enhancing their brutal tones with the clinical marching beat droning like shockwaves sent across the spheres. Mysticum are among the harshest of this genre and illuminate Dr. Best’s dynamic ponder with the saturated vocal caprioles from vocalist Prime Evil who simultaneously injects the highest squealing pitches from his guitars together with counterpart Cerastes. This swirling potion orbits on their full-length debut `In the Streams of Inferno’, the journey that continued on `Planet Satan’. The convulsion injected vocal contractions eluding in mosh pits around the globe, being fired up by onstage depletion of the mystic becoming cosmic. In collaboration with Belgian Bryggja craftbeer Brewery situated in Bruges, the Norwegian band cooked up an interplanetary potion full of deeply rooted historic mystique for which both, brewery and band, are infamously known. ... MYSTICUM – Cosmic Tripel Belgian Tripel 9.99 % ABV Where we went all cosmic on the tasting of Mystericum’s Pal Ale, we descend to low ground for the wonder of Belgian Tripel beers. The craft the Netherworld Europeans have crystalized to the max, in its widest range of variety. Belgian Tripel beers are beyond the best thing in artisanal beer tasting and range in its ABV as in taste. This variety is exquisite with herbal and spiced variants that are enticing and rooted in the depths of mother Earth, as where the sweeter styles are like sunlight waltzing in your glass on a sunbathing terrace in springtime. Mysticum’s Cosmic Tripel we find at the intersection of both dominant styles, hence why I refer to descend to the low grounds of Belgian beer styles. The beer’s presentation is on par with its Cosmic Ale counterpart with only minimal changes in color of presentation. The bottom bar is brown-ish as is the beer’s name below the Phoenix and pentagram. Nicely incorporated in the art and uniformly presentation. Upon pour the beer displays its difference with a hazier shade of golden, towards orange/copper. Little faint lacing against the sun. Medium head, nice, not to firm. Inviting is its nose of mid-sweet aromas and nutty-scent yeasty body. Not too sweet, but revealing apricot and orange zest. Not too dominant. Very subtle. THE TASTE Much like its aroma the beer blends fruity notes with a yeasty warming body consisting of (remote) syrup and almond atop hoppy toning. It’s the top notes however that make Cosmic Tripel a standout tasting experience. There’s a welling wave of citrus zest and apricot with banana and ripe fruit such as raisin that start to swirl. It blends well with the hop aroma present in the body balancing the bready yeast and boozy alcohol from its 9.99 ABV percentage, a neat numeral play to the upside down 666 which aligns well with the band’s dark appearance.  So yes, alcohol is very present, but subdued by the beer’s rich aroma and taste. It makes for disaster in the sun…. This is not a beer that you can slam down… well, you can, but you will most certainly pay the price! The beer is very tasty masking its heavy alcoholic body well. Be careful… (https://www.headbangerslifestyle.com/lifestyle/food-beverages/heavy-hangover-mysticum-the-cosmic-variant/)

Abrikoos, banaan, citrus?? Ik herken het niet...

Ach ik herken ook al die verschillende soorten metal ook niet.... De wereld is vele malen complexer dan je op het eerste gezicht denkt. Metal is metal, maar er zijn vele stromingen. Net zoals bier. Bier is bier, maar er zijn vele stromingen. Een pils, een kölsch, een alt, een weizen, een dubbel, een tripel, enzovoort. Hoe meer je je ergens in verdiept, hoe meer details je ziet.