Brewdog Layer Cake

Wie verzint dit?

Marshmallow & chocolate stout

Het bier is zwart, met bruin schuim. Man, wat ruikt dat zoet! Karamel? Hopjesvla? 

Nu is het mondgevoel wat waterig. Ik had het crèmerig verwacht, maar het is geen mlkshake. De smaak die als eerste opvalt is de leegte. Haast waterig te noemen?? In de afdronk herken je echter heel duidelijk de marshmallow en de chocoladebitterheid. Het is een bijzonder bier. Erg zoet. Iets voor een toetje?

Wat vinden anderen?

Layer cake is een pastry stout van brewdog uit aberdeen, schotland. In dit biertje kom je smaken tegen van marshmallow, chocolade en vanille. Deze pastry stout is de definitie van een toetje in een blikje. Een groot vloeibaar spekje. (https://www.google.nl/search?q=Brewdog+Layer+Cake&source=hp&ei=FoQ_Yq_LFo_ykgXhka6wCA&iflsig=AHkkrS4AAAAAYj-SJsOW9oxuEgcpcxiHfo1a99MB9Tl8&ved=0ahUKEwivrvnp2uT2AhUPuaQKHeGIC4YQ4dUDCAk&uact=5&oq=Brewdog+Layer+Cake&gs_lcp=Cgdnd3Mtd2l6EAMyBQgAEIAEMgUIABCABDIFCAAQgAQyBQgAEIAEMgUIABCABDIFCAAQgAQyBggAEBYQHjIGCAAQFhAeMgYIABAWEB4yBggAEBYQHlAAWABg4rcJaAFwAHgAgAE_iAE_kgEBMZgBAKABAqABAQ&sclient=gws-wiz)

Layer Cake, een smaakvol en decadent donker bier. Je moet het geprobeerd hebben om het te geloven. Lagen marshmallow, chocolade brownie, vanille en gepelde cacaobonen, dit is een dessert in een blikje. (https://www.brewdog.com/nl/layer-cake-nl)

ingrediënten open Water, gemoute gerst, lactose (melk), gemoute haver, gist, natuurlijke aroma's, hop. KLEUR icon HOP Columbus icon MOUTEN Carafa, Chocolate, Munich, Oats, Pale, Medium Crystal, Extra Dark Crystal, Caramalt icon STIJL Stout (https://www.brewdog.com/nl/layer-cake-nl)

BrewDog Layer Cake Dit bier combineert smaken van chocoladebrownies, cacao nibs, marshmallow en tonen van vanille. Een ware traktatie! Durf jij dit bier aan? Chocolade, vanille en marshmellow Waanzinnig lekker bij: Chocoladedesserts De grootste smaakexplosie op: 8-10 graden Celsius (https://daretodrinkdifferent.nl/alle-bieren/brewdog-layer-cake-blik-44cl/)

Layer Cake is een op s’mores geïnspireerde stout met een robuuste, geroosterde moutbasis en een zijdezacht mondgevoel. Dit bier combineert smaken van chocoladebrownies, cacao nibs, marshmallow en tonen van vanille. Een ware traktatie! (https://www.bierenco.nl/product/brewdog-layer-cake/)

Layer Cake is een op s’mores geïnspireerde stout met een robuuste, geroosterde moutbasis en een zijdezacht mondgevoel. Dit bier combineert smaken van chocoladebrownies, cacao nibs, marshmallow en tonen van vanille. Een ware traktatie! (https://bier-online.nl/product/brewdog-layer-cake/)

Over de brouwerij In 2007 begonnen James en Martin BrewDog met een missie om andere mensen net zo gepassioneerd te maken over geweldig ambachtelijk bier als zij. In april 2007, op een godvergeten industrieterrein in het noordoosten van Schotland, brulde BrewDog de wereld in. (https://bier-online.nl/product/brewdog-layer-cake/)

Wat zijn s'mores nu weer?

Een klassiek Amerikaans zomertoetje: s’mores. Je kunt ze op een kampvuur of op de barbecue maken, maar natuurlijk ook gewoon binnen, met de grillstand van je oven. (https://www.culy.nl/recepten/smores/)

Breek de reep chocolade met pinda en krokante stukjes in stukjes. Leg de tea biscuits op een grote schaal en verdeel de chocolade erover. Rijg de marshmallows aan metalen spiesen en rooster ze boven de nog hete barbecue. Leg op elk koekje voorzichtig een warme marshmallow, zodat de chocolade een beetje smelt, en serveer. BereidingstipJe kunt de s’mores ook in de oven op de grillstand maken. Verwarm de grill voor. Leg de koekjes met de chocolade en daarop een marshmallow op de bakplaat en zet ca. 2 min. in het midden van de oven. (https://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R1190408/open-s-mores)

S'mores: A s'more is a campfire treat popular in the United States and Canada, consisting of one or more toasted marshmallows and a layer of chocolate sandwiched between two pieces of graham cracker. S'more is a contraction of the phrase "some more". S'mores appeared in a cookbook in the early 1920s,[1][2] where it was called a "Graham Cracker Sandwich". The text indicates that the treat was already popular with both Boy Scouts and Girl Scouts. In 1927, a recipe for "Some More" was published in Tramping and Trailing with the Girl Scouts.[3][4] The contracted term "s'mores" appears in conjunction with the recipe in a 1938 publication aimed at summer camps.[2] A 1956 recipe uses the name "S'Mores", and lists the ingredients as "a sandwich of two graham crackers, toasted marshmallow and 1⁄2 chocolate bar". A 1957 Betty Crocker cookbook contains a similar recipe under the name of "s'mores".[5] The 1958 publication Intramural and Recreational Sports for High School and College makes reference to "marshmallow toasts" and "s'mores hikes"[6] as does its related predecessor, Intramural and Recreational Sports for Men and Women, published in 1949.[7] S'mores are traditionally cooked over a campfire, although they can also be made at home over the flame of a wood-burning fireplace, in an oven, over a stove's flame, in a microwave, with a s'mores-making kit, or made in a panini press. A marshmallow, usually held by a metal or wooden skewer, is heated over the fire until it is golden brown. Traditionally, the marshmallow is gooey but not burnt, but, depending on individual preference and cooking time, marshmallows can range from barely warm to charred. The roasted marshmallow is then sandwiched between two halves of a graham cracker and a piece of chocolate (or with chocolate on both top and bottom), between the graham crackers.[8] An additional step may follow, wherein the entire sandwich is wrapped in foil and heated so that the chocolate partially melts.[9] Various confections containing graham cracker, chocolate, and marshmallow are often sold as some derivative of a s'more, but they are not necessarily heated or served in the same shape as the traditional s'mores. The Hershey's S'mores bar is one example. Kellogg's Pop-Tarts also feature a s'mores variety. (https://en.wikipedia.org/wiki/S%27more)

A banana boat is a traditional campfire treat consisting of a banana cut lengthwise and stuffed with marshmallow and chocolate, then wrapped in aluminium foil and cooked in the embers left over from a campfire. Sometimes the banana boat is topped with caramel sauce prior to cooking. The banana boat is sometimes referred to as a hybrid between a Banana split and a S'more. (https://en.wikipedia.org/wiki/Banana_boat_(food))

Waar komen marshmallows vandaan?

Marshmallow (UK: /mɑːrʃˈmæloʊ/, US: /ˈmɑːrʃmɛloʊ, -mæl-/)[1] is a type of confectionery that is typically made from sugar, water and gelatin whipped to a solid-but-soft consistency. It is used as a filling in baking or normally molded into shapes and coated with corn starch. The sugar confection is inspired by a historical medicinal confection made from Althaea officinalis, the marsh-mallow plant.[2] (https://en.wikipedia.org/wiki/Marshmallow)

The word "marshmallow" comes from the mallow plant species (Althaea officinalis), a herb native to parts of Europe, North Africa, and Asia which grows in marshes and other damp areas. The plant's stem and leaves are fleshy, and its white flower has five petals. It is not known exactly when marshmallows were invented, but their history goes back as early as 2000 BCE. Ancient Egyptians were said to be the first to make and use the root of the plant to soothe coughs and sore throats and to heal wounds. The first marshmallows were prepared by boiling pieces of root pulp with honey until thick. Once thickened, the mixture was strained, cooled, then used as intended.[3][4] Whether used for candy or medicine, the manufacture of marshmallows was limited to a small scale. In the early- to mid-1800s, the marshmallow had made its way to France, where confectioners augmented the plant's traditional medicinal value with indulgent ingredients utilized by the Egyptians. Owners of small candy stores would whip the sap from the mallow root into a fluffy candy mold. This candy, called Pâte de Guimauve, was a spongy-soft dessert made from whipping dried marshmallow roots with sugar, water, and egg whites.[5][6] It was sold in bar form as a lozenge. Drying and preparation of the marshmallow took one-to-two days before the final product was produced.[7] In the late 1800s, candy makers started looking for a new process and discovered the starch mogul system, in which trays of modified corn starch had a mold firmly pushed down in them to create cavities within the starch. The cavities were then filled with the whipped marshmallow sap mixture and allowed to cool or harden.[8] At the same time, candy makers began to replace the mallow root with gelatin which created a stable form of marshmallow.[4] By the early 1900s, thanks to the starch mogul system, marshmallows were introduced to the United States and available for mass consumption. They were sold in tins as penny candy and were soon used in a variety of food recipes like banana fluff, lime mallow sponge, and tutti frutti. In 1956, Alex Doumak patented[9] the extrusion process which involved running marshmallow ingredients through tubes. The tubes created a long rope of marshmallow mixture and were then set out to cool. The ingredients were then cut into equal pieces and packaged.[4] Modern marshmallow manufacturing is highly automated and has been since the early 1950s when the extrusion process was first developed. Numerous improvements and advancements allow for the production of thousands of pounds of marshmallow a day.[10] Today, the marshmallow typically consists of four ingredients: sugar, water, air, and a whipping agent (usually a protein). The type of sugar and whipping agent varies depending on desired characteristics. Each ingredient plays a specific role in the final product. (https://en.wikipedia.org/wiki/Marshmallow)

Confectioners in early 19th century France pioneered the innovation of whipping up the marshmallow sap and sweetening it to make a confection similar to modern marshmallow. The confection was made locally by the owners of small sweet shops. They would extract the sap from the mallow plant's root and whip it themselves. The candy was very popular, but its manufacture was labour-intensive. In the late 19th century, French manufacturers thought of using egg whites or gelatin, combined with modified corn starch, to create the chewy base. This avoided the labour-intensive extraction process, but it did require industrial methods to combine the gelatin and corn starch in the right way.[11][12] Another milestone in the production of marshmallows was the development of the extrusion process by the Greek American confectioner Alex Doumak, of Doumak Inc., in the late 1940s. In this process, which Doumak patented in 1956,[9] marshmallow mixture is pumped through extrusion heads with numerous ports aligned next to each other which form continuous "ropes" of marshmallow. This invention allowed marshmallows to be manufactured in a fully automated way and gives us the familiar cylindrical shape of today's marshmallow. To make marshmallows in large quantities, industrial confectioners mix water, sugar, and corn syrup in massive kettles which are then heated to a precise temperature and cooked for a precise time. This mixture is then pumped into another kettle to cool. Once the mixture has cooled enough to not denature the gelatin, the re-hydrated gelatin is added and blended in. To give the marshmallow its fluffiness, it is pumped through a blender while air is pumped into it. At this point, the mixture still needs to be cooled further so that it will hold its shape when extruded; it is pumped through a heat exchanger prior to being pumped through the extrusion heads and onto a wide conveyor belt. The conveyor belt is coated in corn starch and more corn starch is dusted onto the top of the marshmallow extrusion as it passes down the conveyor. A large knife the width of the conveyor is located at the end of this conveyor table that chops the extrusion into the size marshmallow desired. The pieces will then be tumbled in corn starch in a large drum, allowing the marshmallow to form its familiar skin and to allow pieces that did not get cut all the way to break apart.[12] Marshmallows, like most candies, are sweetened with sucrose. They are prepared by the aeration of mixtures of sucrose and proteins to a final density of about 0.5 g/ml. The molecular structure of marshmallows is simply a sugar solution blended with stabilizing structure agents such as gelatin, xanthan gum, or egg whites. The aforementioned structural components prevent the air from escaping and collapsing the marshmallows during aeration.[13] (https://en.wikipedia.org/wiki/Marshmallow)

A popular camping or backyard tradition in the United Kingdom,[22] North America, New Zealand and Australia is the roasting or toasting of marshmallows over a campfire or other open flame.[23] A marshmallow is placed on the end of a stick or skewer and held carefully over the fire. This creates a caramelized outer skin with a liquid, molten layer underneath. Major flavor compounds and color polymers associated with sugar browning are created during the caramelization process.[24] S'mores are a traditional campfire treat in the United States, made by placing a toasted marshmallow on a slab of chocolate, which is placed between two graham crackers. These can then be squeezed together, causing the chocolate to begin melting.[25] (https://en.wikipedia.org/wiki/Marshmallow)

2000 B.C. Ancient Egyptians discover a wild herb growing in marshland from which a sweet substance could be extracted. This substance, the sap of the marshmallow plant, is combined with a honey-based candy recipe to create a confection so delightful that it’s reserved only for the pharaohs and the gods. 1800s Candy makers in France combine the marshmallow sap with egg whites and sugar and whip by hand to create the first marshmallows as we know them today. The treat became popular so quickly that candy makers developed the starch mogul system using corn starch molds to form the marshmallows so that they could be made faster. Doctors also used the sap combined with egg whites and sugar to form a hard meringue that was sold as a medicinal candy to soothe sore throats, suppress coughs and heal wounds. 1927 The Girl Scout Handbook is the first publication to share a recipe for roasted marshmallow combined with chocolate bars and graham crackers, what we know as a s’more. 1948 Alex Doumak (son of the founder of Doumak, Inc., the makers of Campfire Marshmallows) patented the marshmallow extrusion process, revolutionizing marshmallow production by making it fast and efficient. In extrusion, the marshmallow mixture is pressed through tubes, then cut into equal pieces, cooled and packaged. This new process allowed enough marshmallows to be produced that they became an everyday sweet treat and staple for favorite family recipes. (https://www.campfiremarshmallows.com/history-of-marshmallows/)

have you ever tried Brewdog’s LayeCake beer? Well, I’m not such a fun of sweet stouts. But I always thought it would I used have been amazing as an ingredient for a cake – I wasn’t wrong. My husband LOVES stouts. I LOVE IPAs. Which is funny, as when we met he was just a normal guy “I like good beers”. After we went to Ireland, for our first trip together (OMG I was just 18yo) I made him try some real stouts and he fell in love. However, stouts aren’t that kind of beers you can drink anytime and during lockdown we made a huge stock. Here I got the idea: LayerCake is so sweet and tasty, I could make a cake, using less sugar than normal (healthy!) and adding some ricotta and raspberries as a taste-contrast. YES. I’m a fan of salted caramel and never made it before. I thought it would go perfectly with the cake, so I added it as well. It was A BOMB. I’m not exaggerating. I believe I’ve never had such an amazing cake. We were supposed to give some to our building’s caretaker, but it finished much earlier. Please, DO NOT make my same mistake: wait for the caramel and cake to cool down. It won’t break and the final look will be much cuter! “Layer Cake, a rich and decadent stout that has to be tried to be believed. Layering marshmallow, chocolate brownie, vanilla and cocoa nibs, this is a dessert in a can.” (https://aliceinkitchen.com/marshmallow-and-chocolate-stout-brewdogs-layercake-bundt-cake/)

IEP toets

De IEP Eindtoets is een eindtoets die eind groep 8 wordt afgenomen. De uitkomst is een richtlijn die het niveau bepaalt voor het voortgezet onderwijs. De toets is een alternatief voor de Cito eindtoets of de Route 8 Eindtoets. Iedere school is vrij om zelf een eindtoets te kiezen, zo kunnen scholen een toets kiezen die het beste bij de visie van de school past. (https://wijzeroverdebasisschool.nl/uitleg/iep-toets)

De IEP Eindtoets bestaat sinds schooljaar 2014-2015, vanaf toen werd de eindtoets voor groep 8 verplicht. Jaarlijks kiezen scholen uit één van de goedgekeurde eindtoetsen. Inmiddels IEPt al ruim 30% van de basisscholen in Nederland. De IEP Eindtoets is een papieren toets die de verplichte onderdelen lezen, taalverzorging en rekenen meet en wordt afgenomen in twee dagdelen van twee uur. Met een mooie en frisse opmaak, leuke teksten en heldere vragen verlagen we de spanning zoveel mogelijk bij de leerlingen, zodat ze écht kunnen laten zien op welk niveau ze staan. Toetsen mogen namelijk vooral ook leuk zijn om te maken, dat haalt het beste in een leerling naar boven. IEP Eindtoets 2022 De leerlingen maken de IEP Eindtoets op woensdag 20 en donderdag 21 april 2022. (https://www.bureau-ice.nl/basisonderwijs/iep-eindtoets/)

Ik toets een andere IEP; de India Export Porter Hop & Drop:

Het bier heeft een zwart etiket met witte letters Hop & Drop, een India Export Porter. Ik had nog nooit gehoord van deze combinatie. Het zwarte bier heeft bruin schuim dat bij het inschenken goed opschuimt en blijft staan. De geur is hoppig en doet denken aan een IPA. De geur doet echt denken aan een IPA, maar waarom is het dan geen BIPA? Het bier heeft een fijn mondgevoel dat niet echt dik aan doet of prikt van koolzuur. Het doet denken aan een porter. Ook de smaak in de afdronk doet moutig aan, gebrande mout als bij ... porter. Een combinatie van IPA en porter? Het bier drinkt lekker weg. Het is een lekker en fijn bier om te drinken. Met 8% is het wel wat zwaar om door te drinken.

Molen HOP & DROP 8,5% India Export Porter 33cl (https://www.drinks-gifts.nl/molen-hop-drop-8-5-india-export-porter-33cl)

De Molen Hop en Drop is een Export Porter van 8,5%. Het bier is nog eens flink gedryhopt met Mosaic en Amarillo en zoethout.

Details

BrouwerijBrouwerij De Molen

BierstijlPorter

Alcohol8.5%

(https://www.bierista.nl/de-molen-hop-en-drop)

Elke maand brengt Brouwerij de Molen weer een nieuwe special uit. Deze specials worden ook wel 'black labels' genoemd en zijn te herkennen aan het zwarte etiket op de fles. Enkele erkende Black Labels zijn: Hoog & Droog (Triple Westcoast IPA - 6.5% ABV), Vriend & Vijand (Hazy Pale Ale - 4.6% ABV) en Vader & Zoon (Ambachtelijke pils - 5,4% ABV). (https://shop.brouwerijdemolen.nl/specials/)

De Hop & Drop combineerd het beste van de Molen en het Uiltje waar we naast het maken van een sterke ondergistende export porter deze nog eens flink dry-hoppen met Mosaic en Amarillo en zoethout. (https://shop.brouwerijdemolen.nl/alle-bieren/de-molen-hop-drop/)

Brouwerij: De Molen, Bodegraven met Uiltje, Haarlem Type: Export Porter

Aroma en smaak: Koffie, chocolade, droppig, wat geroosterd, citrus. Moutbitter en vrij droog. 

8.5% alcohol, serveer op 8ºC

Lekker bij: In voorbereiding

Beschrijving: Het was alweer een tijdje geleden, dus het werd tijd voor een ​​samenwerking met de vrienden van Uiltje Brewing Company. Dus hier is Hop & Drop, een Indian Export Porter. Hier heb je het beste van twee werelden. Want naast het maken van een sterke ondergistende exportporter is drooghopen met Mosaïc en Amarillo een smaakmaker in dit bier. En de toevoeging van drop! Het resultaat is een volle en stevige body met tonen van koffie, chocolade en drop, waarna de frisse citrustonen van dry-hopping naar voren komen. (https://www.hetbiermoment.nl/a-68271364/de-molen/de-molen-uiltje-hop-drop-33cl/#description)

It had been a while, so it was time for us to make a collaboration with our friends from Uiltje Brewing Company. We put our heads together and arrived at the Hop & Drop. An India Export Porter. Here we combine the best of both worlds where, in addition to making a strong bottom-fermented export porter, we dry-hop it with Mosaic and Amarillo and liquorice. The result, a full and firm body with notes of coffee, chocolate and liquorice, after which the fresh citrus notes of dry-hopping come to the fore. (https://cafedestap.nl/product/de-molen-hop-drop-collab-met-uiltje/)

Bier specs

ABV 8,5

EBC 80

TEMP 8 - 10

HOP Mosaic Amarillo

CC 330

EXTRA'S Zoethout

Bier specs

De Hop & Drop combineert het beste van de Molen en het Uiltje waar we naast het maken van een sterke ondergistende export porter deze nog eens flink dry-hoppen met Mosaic en Amarillo en zoethout. (https://www.uiltjebrewing.com/product/uiltje-x-de-molen-hop-drop/)

Alcoholpercentage:8.5%Bierstijl:Speciaal bierBiercategorie:PorterSmaakpalet:Koffie, chocola, zoethout en citrusHeerlijk bij:Gerookt/geroosterd vlees , gerookte vis, lams gerechten en BBQ gerechtenHet lekkerste op temperatuur:8-10 graden Celsius (https://shop.brouwerijdemolen.nl/alle-bieren/de-molen-hop-drop/)

Ik wens alle scholieren (en hun ouders/verzorgers) en docenten succes met de IEP-toets en ik zou zeggen proost op de goede afloop van de IEP met een IEP!

American beauty een white oak DDH BRUT IPA

American Beauty is een Amerikaanse speelfilm uit 1999, geregisseerd door Sam Mendes. De film was het regiedebuut van de regisseur. De film verkent thema's als liefde, vrijheid, zelfbevrijding, familie en de Amerikaanse droom. Hierin concentreert het zich op de familie Burnham, die bestaat uit Lester, zijn vrouw Carolyn en hun dochter Jane. Belangrijke thema's in de film zijn het uiterlijk, succes en diepere kennis van andere mensen. De film won 5 Academy Awards, waaronder die van "Beste Film". (https://nl.wikipedia.org/wiki/American_Beauty)

Ik heb deze film gezien en snapte er niet veel van...

A sexually frustrated suburban father has a mid-life crisis after becoming infatuated with his daughter's best friend. (https://www.imdb.com/title/tt0169547/)

Storyline After his death sometime in his 43rd year, suburbanite Lester Burnham tells of the last few weeks of his life, during which he had no idea of his imminent passing. He is a husband to real estate agent Carolyn Burnham and father to high school student Jane Burnham. Although Lester and Carolyn once loved each other, they now merely tolerate each other. Typical wallflower Jane also hates both her parents; the three suffer individually in silence in their home life. Jane tries to steer clear of both her parents. Carolyn, relatively new to the real estate business, wants to create the persona of success to further her career, aspiring to the professional life of Buddy Kane, the king of the real estate business in their neighborhood. Lester merely walks mindlessly through life, including at his job in advertising. His company is downsizing, and he, like all the other employees, has to justify his position to the newly hired efficiency expert to keep his job. Things change for Lester when he falls in love at first sight with Jane's more experienced classmate, Angela Hayes. Both Janie and Angela can see Lester's sexual infatuation with Angela, who courts such attention from any man as a sign that she is model material, she having once appeared in Seventeen and is a career to which she aspires. Lester's infatuation with Angela gives him a reenergized view on life, where he openly doesn't care anymore what anyone thinks about what he does, anyone except Angela. This infatuation coincides with the Fittses moving in next door: homophobic disciplinarian US Marine Colonel Frank Fitts who rules the house with a military fist (that fist being both figurative and literal), his semi-comatose wife Barbara Fitts, and their bright and quietly subversive 18-year-old son Ricky Fitts, who openly abides by his father's rules while behind the scenes lives by his own quite different perspective. Much like Lester's infatuation, Ricky immediately becomes infatuated with Jane; he considers girls like Angela as ordinary. The entry of Angela and the Fittses into the Burnhams' lives ultimately leads to each of the players confronting what is truly in his or her heart. (https://www.imdb.com/title/tt0169547/)

Ik heb een blikje van Het Uiltje waar de Uil net zoals het meisje hierboven ligt tussen de hopbellen in plaats van rozenblaadjes. Het bier dat ik inschenk is lichtblond zoals een witbier. Het bier ruikt nietecht sterk naar hop. De smaak is lekker hopbitter, maar qua afdronk is het een beetje opvallende smaak. De carbonatie is mild en prettig. De afdronk kan ik niet zo plaatsen, maar het zou de 'brut' kunen zijn. 

American Beauty an Oak Aged DDH Brut IPA American Beauty White oak-aged, double dry-hopped Brut IPA.... Beer Specs ABV 6,5 IBU 15 EBC 7 MALT Pilsner Malt HOPS Ekuanot, Cascade, Centennial, Ariana, Cashmere CC 330 YEAST American Ale Beer Specs This white oak-aged, double dry-hopped Brut IPA will make you reminisce of beauty. The gold hazy colour with a cloudy white head does not beat around the bush and will go the whole nine yards with the intense fresh cut grass and vanilla aromas. The white oak is the cherry on the icing to enhance a solid background flavour. The owl has not left one single stone unturned during the journey of finding and harvesting the finest ingredients for this refreshing beer! The American beauty has a delightful balance and will take your tastebuds for a vigorous discovery, with an ABV percentage of 6.5% By now the curiosity must be rushing through your veins! Go ahead, put your best foot forward and give it a try! (https://www.uiltjebrewing.com/en/product/american-beauty/)

Deze Brut IPA, gerijpt op wit eikenhout en dubbel dry gehopt, doet je terugdenken aan schoonheid. De goudkleurige hazy met een troebele witte schuimkraag draait er niet omheen en laat je helemaal gaan in de intense aroma’s van vers gemaaid gras en vanille. Het witte eikenhout is de kers op de kers om een stevige achtergrond smaak te versterken. De Uil heeft geen middel onbeproefd gelaten tijdens de reis van het vinden en oogsten van de beste ingrediënten voor dit verfrissende bier! Deze Amerikaanse schoonheid heeft een verrukkelijke balans en neemt je smaakpapillen mee op een stevige ontdekkingstocht, met een ABV-percentage van 6,5% De nieuwsgierigheid zal nu wel door uw aderen gieren! Ga je gang, zet je beste beentje voor en probeer het eens! (https://www.uiltjebrewing.com/product/american-beauty/)

This beer is a three-way collaboration between Uiltje, Siren Craft Brew from the UK and Italian brewery Vento Forte.   I must admit I hadn’t heard of this Italian brewery before, but they started back in 2013 and the name translates as ‘strong wind’! A surfer who had found a love for IPAs during a trip to California decided to start homebrewing and then went commercial.  Guess his beers must go alright if he’s invited to a collab. with UIltje and Siren though. The beer was made for the ‘Freshfest’ beer festival hosted by the UIltje team, where the trio brewed up is a Double Dry-Hopped (DDH) Brut IPA which was then aged in white oak chips.  Hopped with American hops, there is a definite fruit sweetness in behind the firm bitterness.  The ‘Brut’ element refers to the use of a ‘champagne-like’ yeast which eats up virtually all of the sugars.  It leads to a very crisp, dry finish with the pleasant lingering bitterness. (https://beercollector.com.au/beers/uiltje-american-beauty, https://s3-ap-southeast-2.amazonaws.com/ibc-prd/monthly_six_packs/pdfs/000/000/085/original/2019-11.pdf?1574143560)

Style: IPA (Rice Brut) Country: Netherlands Brewer: Brouwerij het Uiltje (https://s3-ap-southeast-2.amazonaws.com/ibc-prd/monthly_six_packs/pdfs/000/000/085/original/2019-11.pdf?1574143560)

Nou fruit sweetness kan ik wel herkennen, net zoals de champagne/wijn, maar de crisp/droge afdronk vind ik toch wat zoeter dan droog. Wel is het zo dat het bier wat karaktertrekjes heeft van een mouserende witte wijn. Dus een geslaagd bier, al valt het bij mij niet zo in de smaak. Het wordt denk ik voor mij dit jaar de uitdaging om 'mijn favoriete stijl' te herontdekken.  

Imperial Milkshake Gose

Wat is nu weer een Imperial Milkshake Gose?

IMPERIAL staat voor extra sterk, zoals Imperial IPA, Imperial Pilsener en dergelijke. 

MILKSHAKE?  Wat doet milkshake bij bier? 

Lactose, oftewel melksuiker is een ingrediënt dat tijdens het brouwen wordt gebruikt om het bier aan te zoeten. Hiermee verhoog je de body van het bier en kan je een crème-achtig mondgevoel creëren. De mate waarin is uiteraard afhankelijk van de dosering en de samenstelling van je bier. Lactose wordt al heel lang gebruikt als toevoeging in stouts, wat heeft geresulteerd in de Milk Stout. Een bierstijl die eigenlijk niet gebrouwen kan worden zonder lactose. Tegenwoordig zien we echter een trend waarin het vaker wordt toegevoegd aan andere bierstijlen. De milkshake IPA is hier een goed voorbeeld van. (https://brouwbeesten.nl/bier-brouwen-met-lactose/)

Milkshake IPA ...Een moderne stijl en variant op de IPA (droog, donker, bitter, en hoppig) maar dan minder droog en minder bitter. De Milkshake IPA kenmerkt zich door de toevoeging van lactose, wat het bier vol en zoet maakt. Het is dus een zoet, blond en zeer hoppig bier, soms met fruit als toevoeging.  (https://www.beerinabox.nl/bierstijlen/milkshake-ipa/117/)

What Is A Milkshake IPA? “I would say the bare bones of a Milkshake IPA would be a Hazy IPA brewed with milk sugar,” says Rob McCoy, Production Manager at Great Notion Brewing. “The combination of milk sugar and fruit is what really defines these beers and puts them in a new category.” In other words, the use of lactose (unfermentable milk sugar) and fruit defines the milkshake IPA. As a result of these ingredients, beers take on a smooth, delightful mouthfeel, similar to the sensation you’d expect in a milk stout. Additionally, many brewers build that silky, creamy texture by adding fruit. The addition of fruit can also inject tartness, tropical flavor, or candied sweetness into a beer. “The style is defined by an above-average haze that gives the impression of viscosity,” says Kevin Vincent, Parish Brewing Co.’s Lead Cellarman. “Lactose is a staple ingredient that lends some confectionary sweetness under the usually high dry-hopping rate.” (https://www.hopculture.com/best-milkshake-ipa-style/)

Let us introduce you to the milkshake IPA. Made with milk sugar and lactose to give it a creamy, milkshake-like mouthfeel and appearance, this style also typically includes the kinds of sweet treats you would find in a milkshake: strawberries, peaches, chocolate, vanilla, mangoes and the like. Additionally, who invented the milkshake IPA? If there's a Thomas Edison when it comes to this new style, it would be Jean Broillet IV, owner and brewmaster at Tired Hands Brewing Company. In March of 2015, Broillet teamed with the inventive Swedish brewery Omnipollo to produce something they called Milkshake IPA. Besides, why do they put lactose in beer? Residual sugars are those left in a beer after the yeast has completed its fermentation. Because lactose is unfermentable by brewer's yeast, lactose added to a beer makes the final product sweeter, fuller, and creamier. For more than a century, lactose found its way into very few beer styles beyond sweet stouts. Why is it called a milkshake IPA? A Blended History That same year, Omnipollo teamed up with Tired Hands on an IPA brewed with oats, wheat, and lactose sugar. It was fermented on strawberries and vanilla beans, and hopped to the gills with Mosaic and Citra. They called their creation simply “Milkshake.” And thus, a style was born. (https://askinglot.com/what-is-a-milkshake-beer)

In January 2015, Jason Alström, co-founder of BeerAdvocate, famously reviewed Tired Hands Brewing’s HopHands, one of the cult brewer’s most coveted pale ales. He gave it a devastating 2.74 out of 5. “Milkshake beers are not a trend or acceptable with traditional or even modern styles,” Alström wrote. Boy, was he wrong. ... Milkshake IPAs may not be traditional, but they are most certainly a trend, and one that has sustained three years and counting. In fact, the “category” has inspired brewers to experiment with lactose, fruit, spices, and hop additions in a variety of ways, with relatives and predecessors in the smoothie and hazy IPA category. Contrary to curmudgeonly belief, milkshake IPAs, smoothie IPAs, and even slushie IPAs exist, and they’re filling up taprooms and coolers with their thick, sweet haze. Here’s what they are, why you may suddenly be seeing IPAs that look like tropical ice cream shakes, and five to try.... A milkshake IPA, and the similar smoothie IPA, are sub-styles of the New England-style IPA. Milkshake and smoothie beers pump up the volume on fruit additions, unfermentable sugars, and adjuncts such as vanilla. This creates a creamy, full-bodied texture and bold opacity that’s akin to what you slurp at a malt shop. The main ingredient that sets milkshake IPAs apart from other juicy and hazy IPAs is lactose. “That’s the key,” Kyle Carbaugh, co-founder of Wiley Roots Brewing in Greeley, Colo., says. Wiley Roots has a series of Sonic-inspired sour ales called “Slush” that has “exploded in popularity.” Beyond that, “fruit and spice additions further that differentiation” between a New England IPA and a milkshake or smoothie IPA, he says. Swedish brewery Omnipollo and Pennsylvania’s Tired Hands even add wheat flour to the boil for their milkshake beers, as do other milkshake makers. Oats, flaked barley, and wheat malt are also common, as are apple puree and other pectin-rich, “perma-haze” producing additions. A BLENDED HISTORY To our best estimate, milkshake and smoothie IPAs trace back to 2015, when Omnipollo started referring to beers in its Magic Numbers series as “smoothie IPAs.” Omnipollo’s fleet included Magic #411 Wild Strawberry/Rhubarb/Vanilla Smoothie IPA, Magic #4:21 Raspberry Smoothie IPA, and Magic #90000 Bilberry Smoothie IPA. That same year, Omnipollo teamed up with Tired Hands on an IPA brewed with oats, wheat, and lactose sugar. It was fermented on strawberries and vanilla beans, and hopped to the gills with Mosaic and Citra. They called their creation simply “Milkshake.” And thus, a style was born. (https://askinglot.com/open-detail/325623)

A milkshake IPA should definitely contain unfermentable milk sugars, in the form of lactose. Yes, many are fruited as well … but not nearly all of them, as this blind tasting made quite clear. Many are spiced, many are fruited and many are otherwise flavored, but there are plenty of breweries that are simply adding lactose to their regular IPAs—even non-hazy IPAs!—and calling them “milkshake IPAs.” For this reason, just seeing the words “milkshake IPA” on a beer label tells you very little about what exactly to expect. (https://www.pastemagazine.com/drink/milkshake-ipa/27-of-the-best-milkshake-ipas-blind-tasted-and-ran/)

...GOSE? Er was eens een Duits stadje in Duitsland… Door de Duitse stad Goslar stroomde de rivier de Gose. Hier ontstond in de late middeleeuwen de bierstijl Gose. Het bier werd een ware hit in de stad Leipzig. De Gose is een lichtzurig bier met koriandertonen en een zoutige afdronk. Het zoute karakter verwijst naar het mineraalrijke water uit de rivier Gose, wat voor een ziltige smaak zorgt. (https://www.jopenbier.nl/veelgestelde-vragen/wat-is-een-gose/)

Famous for a sour and somewhat salty profile is the Gosé. Originating in Goslar, Germany, Gosé beer often entails sourness, herbal notes, and a saltiness that comes from either local water sources or purposefully added ingredients. Any sour beer should be delicately soured, according to BSG’s Deborah Wood, creator of today’s recipe. Historically Goséwas stored in barrel whose flora soured the beer. (https://blog.bsghandcraft.com/homebrewing-with-bsg-fruity-sour-gose-recipe/)

Gose is een biersoort die van oudsher wordt gebrouwen in de Duitse steden Leipzig en Goslar. De Gose is lange tijd compleet verdwenen geweest maar beleeft de laatste jaren een voorzichtige renaissance. Gose is vernoemd naar het riviertje de Gose, dat door het centrum van Goslar stroomt. In deze stad, in het noorden van de Harz, ontstond in de late middeleeuwen de bierstijl die we tegenwoordig als Gose kennen. Gose was, net als de verwante geuze die in Brussel gebrouwen wordt, een bier van spontane gisting: de moutpap werd niet door toevoeging van brouwersgist, maar door contact met de open lucht tot vergisten gebracht. Het resultaat was een betrekkelijk zuur tarwebier dat op smaak werd gebracht met koriander en zout. Gose was aanvankelijk een lokale specialiteit van Goslar, maar het bier werd opgemerkt door de burgers van Leipzig - een stad die hemelsbreed toch wel 150 kilometer van Goslar verwijderd is. Het Gosebier groeide in de 18e en 19e eeuw uit tot het stadsbier van Leipzig en werd er algemeen gedronken - ook in het nabije Halle werd het populair. In 1824 werd de eerste brouwerij in de regio Leipzig geopend, Rittergutes Döllnitz, in het plaatsje Döllnitz bij Halle. Later volgde andere Leipziger brouwerijen. In de 20e eeuw zou de Gose verdwijnen. Nadat de Gose in Goslar zelf al eerder niet meer werd geproduceerd, verdwenen ook in Leipzig steeds meer brouwerijen. De brouwerij in Döllnitz werd in 1945 door de Russen verwoest. Daarna beleefde Gosebier nog een voorzichtige doorstart in Leipzig, maar in 1966 verdween de Gose alsnog. Pas in 1986 beleeft de Gose haar wedergeboorte als in Leipzig een café opent dat een eigen Gose schenkt, dan nog gebrouwen in Berlijn. Hoewel er in het begin problemen met de producent waren werd de Gose toch een bescheiden succes en besloten ook andere brouwers de Gose nieuw leven in te blazen. In 1999 werd de Döllnitzer Gose weer in productie genomen en ook in Goslar zelf is het bijna vergeten bier in ere hersteld.... De moderne Gose wordt niet meer spontaan vergist. In plaats daarvan gebruikt de brouwer eigen gist en wordt de zure smaak verkregen door een melkzuurgisting. De zure smaak wordt vervolgens enigszins verlicht en verfijnd door de toevoeging van kruiden als koriander. Ook wordt Gose gezouten. Kenners vergelijken de smaak van Gose met die van Belgisch witbier. De mout van Gose bestaat, net als die van witbier, grotendeels uit tarwe. Anders dan de gewone Duitse witbieren wordt Gose gekruid, waarmee het een van de weinige Duitse bieren is die niet volgens Reinheitsgebot gebrouwen worden. Voor de Gose is in de Duitse wetgeving een uitzondering gemaakt: bepaalde regionale specialiteiten hoeven het van origine Beierse Reinheitsgebot niet na te leven. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gose_(bier))

The self-described nanobrewery Evil Twin Brewing turns out an incredibly wide range of styles and creative takes on familiar styles that make them truly unique. Most of the creations from Jeppe Jarnit-Bjergso’s five-year-old NYC brewery marry a blend of fruits with a traditional style to accentuate and build on the flavors you might expect. Some of them are extremely fruit forward and even go as far as to remind the drinker of a fruit smoothie. And that’s exactly how someone could categorize ET Stay Home 19, Evil Twin’s Imperial Gose that features pink guava, mango, pineapple and salt. Usually I’d expect a Gose to be lighter, both in alcohol and body. That is decidedly not the case here. As soon as it’s poured into the glass, you can immediately see the thick body and know this is going to be a different Gose than you may be used to. But this is an imperial version of the style, as demonstrated by the thicker body and 7.2% ABV. The appearance in the glass points to the aforementioned fruit-smoothie-esque beer. The nearly-opaque orange liquid is inviting and as soon as it’s close to your nose, the guava is immediately evident, followed by notes of pineapple and mango that blend together delightfully. The first sip is sweet at first, almost like candy, but finishes nicely with a hint of tartness. The tropical fruit flavors from the nose are all there on the palate as well. The thickness that was noticeable during the pour is matched with the mouthfeel that’s best compared to a milkshake IPA. The signature salt of the Gose is very subtle, more accentuating the fruit flavors than providing the salinity of many other versions of the style. Despite the initial thickness and sweetness, it finishes so nicely that I kept going back for more. Allowing it to get closer to room temperature opens up some more tartness and familiar Gose hints on the nose, but it still remains a one-of-a-kind experience. Only available on tap, where crowlers are available, in their Ridgewood and Dumbo taprooms, but their selection rotates quickly. If you find yourself in Queens or Brooklyn, Evil Twin is well worth a stop to try any of their fruit-forward smoothie-like beers and seltzer or their more traditional versions of the styles you know and love. (https://www.porchdrinking.com/articles/2021/07/23/evil-twin-brewing-et-stay-home-19-tropical-fruit-imperial-gose/)

Double Strawberry Milkshake Imperial Mimosa Gose Boiler Brewing Co.... Style:Sour - GoseABV:7% (https://www.beeradvocate.com/beer/profile/44994/389748/)

MÁSGARITA TEQUILA BARREL-AGED IMPERIAL GOSE- 10% IMPERIAL GOSE BREWED WITH SEA SALT, CORIANDER, AND AGED IN BLUE AGAVE TEQUILA BARRELS FOR 5 MONTHS WITH LIME ADDED. (https://www.barrel41.com/our-beer2)

RASPBERRY MILKSHAKE GOSE RELEASE... Our traditional Gose style ale is tart and fruity. It’s refreshing with bright flavors that compliment the sour kick you get with each sip. The tartness comes mostly from Sour Patch Kids (not really), but also from Sour Pitch, a lactic acid bacteria we add in the kettle, which brings characteristics not just of tartness, but also citrus and green apple.  We started fruiting our Gose during fermentation to highlight fruity, tart, and sometimes sweet fruit flavors. The Gose’s low pH creates a crisper, sharper flavor than other styles, which in combination with low bitterness and unique tartness, lend this style well to fruit additions.  To create the “milkshake” effect in the Wildberry and Raspberry iterations, we added lactose and vanilla, which enhance the fruit and mellow the tartness. The effect is similar to putting whipped cream on a pastry or ordering your pie à la mode. It’s crushable, shareable, and calling your name for the long winter weekends that lie ahead. ... Beer Description: Our Gose got the raspberry Christmas pie treat. A dash of lactose and vanilla make this tart beer taste like a slice of Granny’s raspberry pie—à la mode, of course.  4.6% ABV, 20 IBUs (https://inboundbrew.co/craft-beer-blog/2018/12/12/raspberry-milkshake-gose-release)

100 Watt- my bloody valentine... Categorieën: 100 Watt, Alcohol 7-9%, Barrel aged bieren, Bier per fles, Gose, Imperial milkshake gose... Een Imperial milkshake Gose, even ontleden… Imperial: hoger in alcohol dan een normale Gose Gose: Zout in het bier Milkshake: Lactose in het bier wat er voor zorgt dat er ook een verfrissend zuurtje in het bier komt. (https://proefopdesok.be/product/100-watt-my-bloody-valentine/)

Een imperial milkshake gose, gerijpt op rode wijn vaten..... That's new....

My Bloody Valentine, een collab tussen 100 Watt Brewery en Berghoeve Brouwerij (https://www.facebook.com/thomasopent/posts/1165493820569262) Zie https://www.youtube.com/watch?v=oOWakY_rzWI

My Bloody Valentine Imperial Milkshake Gose gerijpt op Chateau de Camensac rode wijnvaten. Deze Gose is een collab van De Berghoeve en 100 Watt Brewery.... Style Sour - Traditional Gose

ABV 8.5 % (https://beerizer.com/shop/de_biertonne/my-bloody-valentine--114644)

Een imperial milkshake gose gerijpt op rode wijn vaten van Chateau de Camensac! 

Gebrouwen op valentijnsdag draagt dit bier de naam: My Bloody Valentine!! (https://www.facebook.com/berghoevebrouwerij/posts/3396301520422952)

Zo dan, wat een achtergrond, maar enfin ik dronk dus een My Bloody Valentine Imperial Milkshake Gose. Het is zwaarder dan ik had verwacht. Het ziet er een beetje uit als Palm, maar dan wat lichter. Het bier is ook qua mondgevoel wat lichter. De geur en smaak doen denken aan kriek. Het zuurtje doet wat denken aan wijn. Toch is het geen wijn, het heeft wat carbonatie en een bitterheid die het een bier laten zijn. Het is niet zo zout of eigenlijk heb ik geheel geen zout opgemerkt... Was het wel een lekker bier eigenlijk?? Ja, dat wel. Het doet wat denken aan de S. Petrus Cherry Quad. Het is zo bijzonder dat,  alhoewel, het valt nog mee dat er geen grapefruit ananas cola of zoiets doorheen zit. Dat zou er nog bij moeten komen. Trouwens het bier is barrelaged op op Chateau de Camensac rode wijnvaten. Dus je zou het ook een Barrel Aged Imperial Milkshake Gose kunnen noemen. 

Chateau Camensac Haut Medoc Bordeaux... Today, Chateau Camensac is perhaps, one of the more obscure, 1855 Classified Growths in the Medoc. The original chateau which is still in use today was constructed in the 18th century. Chateau Camensac was purchased by the Forner family in 1965.

The Forner family first became active in winemaking in Spain, where they own the popular, Marques de Caceres winery. Marques de Caceres is located in the Rioja appellation of Spain. Their experience in the Spanish wine trade proved helpful in knowing what to do next, which was to renovate the estate and replant their vineyards.

They also modified the estate’s name slightly in 1988 when they changed it from, Chateau de Camensac to just Chateau Camensac. They also hired the successful wine consultant Michel Rolland as well. Michel Rolland does not consult Chateau Camensac today.

In 2005, Chateau Camensac was purchased by Jean Merlaut and his niece, Celine Villars Loubet. In 2014, Claire Thomas-Chenard joined the team as the director of the estate. Claire Thomas-Chenard is well-known for her work at Chateau Soutard and Chateau Larmande in St. Emilion.

The 65-hectare, Left Bank vineyard of Chateau Camensac is planted to 60% Cabernet Sauvignon and 40% Merlot. Previously, the vineyard featured other Bordeaux grape varieties, but based on the suggestion of Emile Peynaud, they reduced the number of different grape varietals to just two, which is what remains planted in their vineyard today.

Currently, the estate is slowly working on replanting the entire program which began in 2007, replanting up to 5 hectares at a time. By 2020, the average age of the vines was young. However, as the vines continue to age, this should become a much better wine.

Chateau Camensac is situated slightly east of the southern tip of St. Julien appellation. In fact, their vineyards are not that far from Chateau Beychevelle. They are also close to other well-known Medoc vineyards including Chateau La Tour Carnet and Chateau Belgrave. The terroir of Chateau Camensac is mostly gravel-based soil. They have gentle slopes in the vineyards that reach up to 23 meters at their peak.

The vineyard is planted to a vine density of 10,000 vines per hectare. The goal is to maintain the average vine age at about 35 years of age. Picking is conducted using a combination of machine harvesting and manual pickers. Since 2016, the property has slowly been converting its farming to organic methods.

The vinification of Chateau Camensac takes place in temperature-controlled, stainless steel vats. Malolactic fermentation is performed in a combination of vat and barrel. The wines of Chateau Camensac are aged for an average of 17 to 20 months in French, oak barrels that range from 35% to 70% new, French oak, depending on the character and the needs of the vintage.

The estate also produces a second wine, previously called La Closerie de Camensac. The second wine has been aptly renamed Second de Camensac. The average annual production of Chateau Camensac is close to 20,000 cases per vintage. (https://www.thewinecellarinsider.com/bordeaux-wine-producer-profiles/bordeaux/haut-medoc-lesser-appellations/de-camensac/)

The Merlaut family acquired Camensac in time for the 2005 vintage. Céline Villars and Jean Merlaut are now in charge of the estate. The niece and uncle are also the respective owners of Chasse-Spleen and Gruaud-Larose. Éric Boissenot is the consulting oenologist. Cabernet Sauvignon now plays a greater role at Camensac. This variety is ideally suited to the deep gravel soil, producing wines with depth, fruit, elegance, and minerality. The old Merlot vines are totally complementary, yielding wines that add volume and body to the final blend. (https://www.ugcb.net/en/chateau-de-camensac)

Cemensac means "on the water's way", and comes form the words camens, which means "path" of "way" and ac, which means water in local dialect. In the 17th century monks dug ditches along the bottom of the gravelly rises. These contributed to the quality of the terroir by draining excess rainwater.  (https://tastingbook.com/p/chateau_de_camensac)

Château de Camensac:

a model history... This locality in the commune of St Laurent Médoc was described in Gascon as the “path that leads to water” on the Belleyme map of 1767. Discover a property steeped in ancient and contemporary history, with a longstanding tradition of innovation. The Médoc region benefited from a development campaign, under King Henry IV, which successfully drained the marshy terrain. 1701

a locality was noted by Cassini and Belleyme

There was a house and vines on the Camensac site, surrounded by marshland and the vineyards of Château de la Tour Carnet and Château Lagrange.

1799

The construction of the Château

During the turmoil of the French Revolution, when Delphine-Catherine de Brassier, Baroness of Budos and owner of the seigneury of Beychevelle died, the estate was divided up. Her daughter kept Château de Beychevelle, but the State took Camensac and Lamarque. Camensac was then sold at auction. Joseph Popp bought the estate in 1799. The Popp family, originally from Hamburg, was one of the Hanseatic families who settled in the Chartrons district in 1707 to trade

1855

Recognized as a Grand Cru

Napoleon III decided to organize a universal exhibition in 1855 in Paris, and official committees were therefore set up to select the products and works of art to be exhibited. The Bordeaux wine industry brokers established a classification, going from first to fifth growth (cru), published on 18 April 1855. The 1855 classification recognized the ability of the Popp family and the Camensac terroir to produce a world-class wine.     

1860

A model vineyard

Bruno Popp took over the reins of Château de Camensac and enlarged the winery 1860, creating the basis of the current facilities. These were designed in a particularly innovative fashion. The château’s new mobile wine press was embraced throughout the Médoc.

1887

A lieutenant at the helm

Alphonse de Tournade (a Naval Lieutenant) and Antonia Garrigou (granddaughter of Antoinette de Lapeyrière) bought the property which was put up for sale when there was no one to continue to manage it in the Popp family.

1906

In the hands of a conqueror

In 1906, on the death of Alphonse and Yvonne Tournade, the property was sold to Count Lahens (who owned Larose-Trintaudon and Perganson).

1912

Waiting for Poyferré

In 1912 Paul and Albert Cuvelier who already owned Château Le Crock in St Estéphe, became the new owners of Château de Camensac.

1964

A new start

When Elysée and Henri Forner bought the vineyard in 1964, it was in a sad state. The plots from which Camensac originally made its wine had practically been abandoned. With the sustained, efficient and competent support of the famous Emile Peynaud, the owners dedicated themselves to restoring the property to its former glory and giving expression to a great terroir. They continued until 2005.

2005

The Merlauts

In 2005, Château de Camensac was bought by Jean Merlaut and Céline Villars-Foubet. Their aim was to boost the property’s reputation, which had suffered due to its absence on export markets. The Merlaut family has one of the finest portfolios of Médoc properties, which includes Gruaud-Larose, Haut Bages Liberal, Ferrière, Chasse-Spleen, and Citran.

2021

Environmental commitment

Committed to a High Environmental Value (HEV) approach, Château de Camensac obtained level 3 HEV certification and began an agro-ecological programme. (https://chateaucamensac.com/en/our-history/)

Sterke bieren...

Soms koop ik bieren die ik ken, zo heb ik nu een voorraadje sterk blond bier, sterk bruin bier, een zware stout en een tripel staan. Zo staat, of stond, er een Kees Anniversary #07 Imperial Baltic Stout van 11,6%.

Dulle griet

Zo nu en dan koop ik een bier dat ik al ken, zoals Dulle Griet een dubbel van de Schelderbrouwerij. Hoe smaakte dat bier  ookal weer? En wat was het ook alweer?

La brasserie Scheldebrouwerij a créé ce merveilleux bière et présente fièrement ce produit dans notre webshop. Dulle Griet  est colorée brune et a tout à  fait une mousse bière blanche. Ce breuvage artisanal a un beau corps et un arà´me merveilleux. (https://www.belgianbeerfactory.com/fr/a-dulle-griet-33cl.html)

Dulle Griet Op Pieter Bruegels wereldbefaamde schilderij Dulle Griet raak je nooit uitgekeken. Er is altijd wel iets nieuws te zien en te beleven. (https://museummayervandenbergh.be/nl/pagina/dulle-griet)

Dulle Griet, also known as Mad Meg, is a figure of Flemish folklore - a virago, who leads an army of women to pillage Hell. Griet was a disparaging name given to any bad-tempered, shrewish woman. Her mission refers to the Flemish proverb:'She could plunder in front of hell and return unscathed'. Bruegel is thus making fun of noisy, aggressive women. At the same time he castigates the sin of covetousness: although already burdened down with possessions, Griet and her grotesque companions are prepared to storm the mouth of Hell itself in their search for more (https://www.wikiart.org/en/pieter-bruegel-the-elder/dulle-griet-mad-meg-1564)

Dulle Griet is een schilderij van Pieter Bruegel de Oude uit 1563. Het hangt in het Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen. Bruegel heeft in dit werk twee tegenstellingen met elkaar gecombineerd: Dulle Griet op de voorgrond is de vrouw die zich gedraagt als een man, met de focus op hebzucht met daartegenover de Reus op de achtergrond die staat voor de man die zich gedraagt als een vrouw, met de focus op verspilling. Dit tegen de achtergrond van de hel, waar andere zonden aan bod komen bij de vechtende vrouwtjes, de duiveltjes en de minnende koppeltjes. ... Er is voor het eerst sprake van Dulle Griet in het Schilder-Boeck (1604) van Karel van Mander: oock een dulle Griet, die een roof voor de Helle doet / die seer verbijstert siet / en vree[m]t op zijn schots toeghemaeckt is: ick acht dees en ander stucken oock in s’Keyers Hof zijn. — Karel van Mander De toenmalige keizer was Rudolf II (1576-1612), een groot liefhebber van kunst. Hij riep Praag uit tot nieuwe hoofdstad en bouwde er een enorme kunstcollectie op. In 1648 werd Praag echter geplunderd door de Zweden tijdens de Dertigjarige Oorlog. Een groot deel van de collectie werd als oorlogsbuit meegenomen naar Zweden waar het in bezit kwam van Christina I van Zweden. Aangezien Dulle Griet in 1894 terug boven water komt in een Zweedse collectie, vermoedt men dat het schilderij eveneens door plunderende Zweden werd meegenomen in 1648. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dulle_Griet_(schilderij))

Het schilderij Dulle Griet van Pieter Bruegel de Oude is een unicum in de schilderkunst wanneer men kijkt naar de wijze waarop Bruegel deze furie heeft geportretteerd; een laaiende reuzin die uit de hel gebeend komt met haar buit onder de arm, terwijl haar medekrijgsters nog volop in de weer zijn de duivel een loer te draaien.Het thema zelf, de vrouw die de broek aan heeft, is echter allesbehalve origineel en al vele malen weergegeven. Ik spreek nu zo vlot over “het” thema, maar dat er veel discussie is gevoerd over de eigenlijke betekenis van dit schilderij zal blijken in het vervolg van dit verhaal. De kern van dit onderzoek is het verband tussen Dulle Griet, of liever gezegd, de afbeeldingen van furieuze dames, en de daadwerkelijke maatschappelijke situatie in de tijd waarin de afbeeldingen gemaakt zijn. Waren laat Middeleeuwse echtgenotes werkelijk de belichaming van de razernij en de gekte, of bestond dat spookbeeld slechts in de geest van een paar gynofobe kamergeleerden?  (http://www.historien.nl/dulle-griet/)

Dulle Griet draagt figuurlijk de broek. Zij is tot de tanden gewapend en ontvlucht met heel haar hebben en houden de brandende stad. Mocht haar zwaard niet toereikend zijn, dan heeft ze nog altijd een koekenpan bij de hand. In haar kielzog gaat een vrouwenmassa soldaten en duivels te lijf. Rondomrond krioelt het van de Boschiaanse monsters die Bruegel heruitvindt. Ook verwerkt hij spreekwoorden in de voorstelling en herneemt hij motieven uit eerdere werken. Elke figuur getuigt van zijn unieke, humoristische beeldtaal. (https://museummayervandenbergh.be/nl/pagina/dulle-griet)

Op de voorgrond staat een vrouw op een brug. Zij is meer dan levensgroot gezien de gebouwen, bomen en andere figuren om haar heen. Zij wendtzich van de hel af die zich op de achtergrond bevindt. In haar rechterhand draagt zij een lang zwaard, in de linker een zak, een ketel en een mand waaruit allerlei voorwerpen puilen. Op haar hoofd draagt zij een helm en zij heeft een borstkuras. Griet heeft een woeste blik in de ogen, haar mond is geopend en haar neus opvallend rood. Aan haar voeten zitten enkele composietmonstertjes met ronde lichamen bij een open ei. Op de brug zelf zijn kleine vrouwen bezig duivels te bestrijden. Een ervan wordt op een kussen gebonden. De vrouwen scheppen zakken vol met broden en ander huiswaar, en bestormen een hellepoort met lansen en ladders. In het water aan weerszijden van de brug zijn weer composietmonstertjes te zien voor waterpoorten in de vorm van gezichten. De linkerpoort wordt bevolkt door geharnaste figuurtjes, de rechter door monstertjes. Over het poortgebouw bij de brug stapt een tweede reusachtige figuur. Hij heeft een mannelijke fysionomie, maar is gehuld in vrouwenkleding. Hij draagt een schip met feestende figuurtjes op zijn schouder en schept ondertussen geld uit zijn eivormige achterste. Het helse landschap dat zich achter hem aftekent is tamelijk leeg, afgezien van enkele stenen gebouwen, een waterrad, een eivormige schaal waar een harp uitsteekt en die bekroond wordt met een hertenkooi, een maansikkel waar een glazen bol aan hangt, een gebouwtje onder een glazen stolp en een enorme aardewerken kruik. Uiterst links wordt voor een brandende lucht een wimpel in een scheepsmast gehesen. In de lucht vliegt een visachtig wezen met flaporen en een vlag in zijn poten.. (http://www.historien.nl/dulle-griet/)

In 2017 vertrok de Dulle Griet van Pieter Bruegel de Oude naar het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK) in Brussel. Daar werd het wereldbefaamde schilderij onderzocht en gerestaureerd. Anderhalf jaar later is het paneel in topconditie. De gele vernislagen en latere overschilderingen zijn weg, de originele kleurenpracht is terug. Bovendien leidde het onderzoek tot enkele opzienbarende ontdekkingen. (https://museummayervandenbergh.be/nl/pagina/restauratie-dulle-griet-onthult-kleurenpracht-en-ontdekkingen)

Pigmentonderzoek leert dat de grauwgrijze jurk van Dulle Griet oorspronkelijk felblauw was. Bruegel gebruikte het goedkope smalt in plaats van het zeer dure ultramarijn, maar smalt heeft als nadeel dat het langzaam grijs wordt. Een ander voorbeeld hiervan is het niet te herkennen dier dat op de boom voor de Hel kruipt met een harp in zijn hand. In infrarood komt heel duidelijk een pad in beeld, een symbool van zondigheid. Uit de ondertekening blijkt ook dat Dulle Griet aanvankelijk haar tong uitstak, maar Bruegel heeft dit detail uiteindelijk weggelaten. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dulle_Griet_(schilderij))

Het onderzoek bracht ook enkele opzienbarende ontdekkingen aan het licht en stelt een eerder onderzoek uit 2011 en 2012 bij. Het toont aan dat Bruegel het woord ‘Dul’ niet als titel op het paneel heeft aangebracht. Deze lusvormige inscripties of krassen zijn later, mogelijk toevallig, aangebracht en zijn ook elders op het schilderij aangetroffen. Ook de datering van het werk is twee jaar bijgesteld. Dankzij de reiniging en het verwijderen van de oude verflagen is 1563 als datering op het schilderij teruggevonden. En niet 1561 zoals eerder werd aangenomen. (https://museummayervandenbergh.be/nl/pagina/restauratie-dulle-griet-onthult-kleurenpracht-en-ontdekkingen)

Hoewel Dulle Griet een van Bruegels bekendste schilderijen is, heeft het al veel kunstkenners en toeschouwers op een dwaalspoor gezet. Het werk laat zich op het eerste gezicht maar moeilijk begrijpen. Nochtans werd het al in 1604 geïnterpreteerd door Karel van Mander in zijn Schilder-Boeck. Het gaat dus over een dulle Griet die een roof voor de hel doet. Dul betekent boos, woest, razend. De inscriptie dul op de ondertekening van het paneel, zou aantonen dat de titel afkomstig is van Bruegel zelf, maar een restauratie in 2018 leidde tot de conclusie dat de inscriptie dul niet daadwerkelijk op het schilderij staat maar toevallige strepen in de verf zijn.[1] Taalgeleerde Jan Grauls kwam tot het besluit dat de figuur van Griet afgeleid is van de heilige Margaretha van Antiochië die zich volgens de legende tegen duivels moest verweren. Dulle Griet is de personificatie van de kijvende vrouw die de baas wil spelen over haar man, een zeer populair thema in de komische literatuur van de middeleeuwen en de nieuwe tijd. Een roof voor de hel doen is een oud Nederlands spreekwoord en het uitgangspunt van dit schilderij. Het staat in het boekje ‘Gemeene Duytsche Spreckwoorden’ dat P. Warnersen publiceerde in 1550 in Kampen: Sie solde wel een roof voer die Helle hale[n] ende coemen ongeschendet weder. De Mechelse rederijkerskamer De Lischbloeme voerde tijdens het Landjuweel van 1561 in Antwerpen een stuk op waarin vermeld wordt: En Griete die den roof haelt voorde helle. De dulle Griet verpersoonlijkte dus het kwade wijf, de helleveeg, die duivel noch hel ontziet en nergens voor terugdeinst. Ze komt zelfs roven tot voor de poorten van de hel en komt er nog mee weg ook. Dat is de reden waarom van Mander schrijft dat de Hel seer verbijstert siet, en vreemt op zijn schots toeghemaeckt is. Menig kunstkenner dacht dat deze zin op Dulle Griet sloeg, waarbij sommigen zelfs beweerden dat ze in Schotse klederdracht gekleed was! Maar de zin slaat veeleer op de Hel die verbijsterd naar Dulle Griet kijkt. Het woord schots vinden we nog terug in het gezegde schots en scheef, het betekent vreemd, raar, gek. De Hel ziet er inderdaad heel vreemd uit, bijvoorbeeld de oogleden van houten planken. .... De grote gelijkenis tussen scènes op Dulle Griet en de Zeven Hoofdzonden doet vermoeden dat Bruegel in Dulle Griet een samenvatting geeft van de zeven hoofdzonden. Dulle Griet zelf is duidelijk een symbool voor gramschap (dul), hoogmoed (Griet als de bazige vrouw), hebzucht (roven tot voor de hel) en hier kan eventueel ook afgunst aan gekoppeld worden. Haar rode neus, het vaatwerk en de grote pan in haar buit kunnen wijzen op gulzigheid. Misschien verwijst de losse riem in de buit naar een losse gordel en dus losbandige seksualiteit of lust, maar dit lijkt eerder vergezocht. De verwijzing naar de lust is veel duidelijker te zien in de exhibitionistische duiveltjes en minnende koppeltjes. De plunderende vrouwen gedragen zich als kleine Grietjes en worden evenals hun leidster gedreven door afgunst en hebzucht. Fysieke luiheid is niet onmiddellijk te vinden in Dulle Griet, maar de oorspronkelijke hoofdzonde was morele luiheid en dan vooral luiheid in het geloof. Het is duidelijk dat Dulle Griet het geloof verwaarloost, want haar zondig gedrag en haar ‘roof voor de hel’ wijzen erop dat ze geen cent geeft om de Dag des oordeels.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Dulle_Griet_(schilderij))

Margaretha van Antiochië (Sint-Margriet) († ca. 305) is een heilige en martelares van de Rooms-Katholieke Kerk. In de Anglicaanse Kerk wordt zij ook vereerd. Ze is bekend onder de Veertien Heilige Helpers omdat ze helpt bij ziekte of aandoeningen. Wat de levensgeschiedenis van Margaretha betreft, is niets met zekerheid te vertellen. Verhalen over haar duiken pas op in de 9e eeuw. Volgens de overlevering, die te vinden is in de Legenda Aurea is zij geboren in de 3e eeuw in Antiochië, de hoofdstad van Pisidië, als dochter van de heidense tempelpriester Aedesius. De streek in West-Azië maakte deel uit van het Romeinse Rijk. Haar vader minachtte haar om haar christelijk geloof. Margaretha leefde op het land als herderin. Toen de stadsprefect Olybrius haar een huwelijksaanzoek deed, op voorwaarde dat ze haar geloof zou afzweren, weigerde ze. Daarop werd ze gevangengezet en gemarteld. Dan volgen een aantal wonderbaarlijke gebeurtenissen. De bekendste is dat satan, in de gedaante van een draak, haar opslokte. Margaretha ontsnapte levend doordat de draak haar uitspuwde, vanwege het kruis dat ze droeg wat zijn ingewanden irriteerde. Uiteindelijk werd ze toch omwille van haar geloof ter dood gebracht. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Margaretha_van_Antiochi%C3%AB)

De oudst bekende kunsthistorische tekst die betrekking heeft op dit schilderij is die van Karel Van Mander. Door zijn toedoen heeft het schilderij de naam Dulle Griet gekregen. Grauls neemt de tekst van Van Mander letterlijk en beschrijft uitgebreid hoe deze dolle Mina avant la lettre is ontstaan uit de figuur van de heilige Margaretha. Verder bespreekt Grauls het verband met Zwarte Griet uit de Vlaamse sprookjeswereld en werkt hij het spreekwoord “een roof voor de helle doen” uit. De specialistische kennis van deze Germanist werd door vele kunsthistorici vol dankbaarheid aangenomen. Zo niet Margaret Sullivan. Sullivan verwerpt Grauls op denigrerende wijze in een voetnoot door zijn uitgebreide werk te vergelijken met enkele losse artikelen waarin Griet afwisselend wordt geïnterpreteerd als symbool van ketterij, blijk van onderdrukt geweld of personificatie van de menselijke ondeugden. Zij vindt dat Griet tot nu toe geïsoleerd werd onderzocht van de rest van het schilderij, en in haar opinie ligt de sleutel tot het ontraadselen van de betekenis juist in het geheel. Sullivan gelooft in een overkoepelend programma, waarin Griet symbool staat voor Madness en de figuur op de achtergrond met het schip op de schouders voor Folly. Vertrouwenwekkend schrijft zij dat ” this analysis will be based entirely on literature and imagery of proved interest to the humanists in Antwerp in the 1560″s.” Zij geeft hier aan dat zij Bruegel rekent tot de Antwerpse humanisten, net zoals haar landgenoot Meadow dat doet. Vervolgens gaat zij in op de overeenkomsten tussen Bruegels prent Ira en Dulle Griet. De formele overeenkomsten zijn in mijn ogen niet bijzonder duidelijk waarneembaar, maar de gevolgtrekking van Sullivan dat Dulle Griet “dus” ook een allegorie is kan ik absoluut niet onderschrijven; formele en materiële continuïteit hoeven lang niet altijd samen te gaan. Zij versterkt haar stelling o.a. met een tekst uit het Enchiridion van Erasmus die gaat over het verband tussen woede en gekte, en dat de scheidslijn tussen beide soms moeilijk te trekken is. Nu zij een link met Erasmus heeft aangetoond kunnen ook de humanisten als Plantin ten tonele verschijnen met hun embleemboeken, zinnebeeldige prenten en klassieke teksten over woede en gekte die in Antwerpen in die dagen verkrijgbaar waren. Horatius noemt drie uiterlijk waarneembare kenmerken van een gek, namelijk hebzucht, eerzucht en spilzucht. De eerste twee zijn te zien in Griet ( of Madness): ze draagt haar buit onder de arm en is groot ( grootheidswaan; eerzucht). De spilzucht komt tot uitdrukking in Folly die geld met een lepel uit zijn achterste schept en in de losse gordel ( losse zeden) en rode neus (drankzucht) van Griet. Het schip dat Folly op zijn rug draagt interpreteert Sullivan als het befaamde Narrenschip dat Brant als eerste hanteerde om alle zotternijen tentoon te spreiden en maakt dus deel uit van Folly. Nu koppelt zij ook de “kleine Grietjes” aan Madness en maakt hen tot een versterking van het hoofdthema. Sullivan besluit met een samenvatting waarin zij Bruegel poneert als een van de grootste allegorieënmakers van de 16e eeuw. Hij bekritiseerde volgens haar de idiotie van zijn tijdgenoten en in het bijzonder van zijn stadgenoten ( Griet is immers een grote figuur; zij zinspeelt op de reus van Antwerpen die Pieter Coecke 30 jaar eerder had ontworpen) met dit schilderij. De schilder Rosoman ziet het schilderij Dulle Griet als een allegorie van de strijd tussen goed en kwaad. Hij vergelijkt het met werken van Ensor, Fuseli en Goya en legt de nadruk op de waanzin die eruit spreekt. Vervolgens plaatst hij Bruegel in de traditie van Bosch ( waarbij hij overigens de ideeën van Franger moeiteloos overneemt) en stelt hij dat het programma van Dulle Griet niet uit te leggen is op een rationele manier. Dulle Griet zelf ziet hij als een goede gek die om onduidelijke redenen vecht tegen de duivels in de hel. Een proefschrift van L. Milne plaatst Bruegel in de rederijkerssfeer. Zij neemt het spreekwoord “Een roof voor de helle doen” van Grauls over en maakt het tot uitgangspunt van het schilderij. Milne verklaart niet alle losse elementen van de voorstelling, zij maakt zich er van af door te zeggen dat het allerlei ” topical allusions to lost cliches, proverbs and town customs” zijn. De attributen van Griet, met name de pan, verklaart zij aan de hand van oude heksenverhalen en keukenmagie. Zij stelt dus dat het uitgangspunt de figuur Dulle Griet is, afkomstig uit de folklore zoals de prent die Bruegel maakte van de heks van Malleghem. Milne maakt een excurs naar de “nachtwandelaars”, vrouwen die “s nachts over de wegen zwierven en vertelden over alle vreemde dingen die zij hadden meegemaakt. Deze vrouwen werden gevreesd net zoals de heksen, omdat zij deel hadden aan twee werelden, die van de duivel en de aarde. De brug waar Dulle Griet over heen loopt zou een doorwerking van dit volksgeloof in het schilderij van Pieter Bruegel zijn. Tenslotte alludeert Milne even aan de vrouwenfeesten met carnaval, waar vrouwen de baas speelden en mannen vrouwenkleding aantrokken. Die travestie komt hier tot uitdrukking in de figuur met het schip op de schouder, die een blauw waas over zijn kin heeft maar wel vrouwenkleding draagt. Tenslotte verbindt zij het geld schijten van deze figuur met zowel de koopmansmentaliteit als de gierigheid in het Antwerpen van de 16e eeuw. (http://www.historien.nl/dulle-griet/)

Dulle Griet (anglicized as Dull Gret), also known as Mad Meg, is a figure of Flemish folklore who is the subject of a 1563 oil-on-panel by Flemish renaissance artist Pieter Bruegel the Elder. The painting depicts a virago, Dulle Griet, who leads an army of women to pillage Hell,[1] and is currently held and exhibited at the Museum Mayer van den Bergh in Antwerp. (https://en.wikipedia.org/wiki/Dull_Gret)

The Dulle Griet ("Mad Meg", named after the Flemish folklore figure Dull Gret) is a medieval large-calibre gun founded in Gent (Ghent)..... Three cannons were founded: one resides now in Edinburgh and is called "Mons Meg", and the last one was in France but has since been lost. The wrought-iron bombard was constructed in the first half of the 15th century from 32 longitudinal bars enclosed by 61 rings.[1] In 1452, the bombard was employed by the city of Ghent in the siege of Oudenaarde, but fell into the hands of the defenders on the retreat and was only returned to Ghent in 1578.[2] Today, the bombard is set up close to the Friday Market square in the old town. Besides the Dulle Griet, a number of 15th-century European superguns are known to have been employed primarily in siege warfare, including the wrought-iron Pumhart von Steyr and Mons Meg as well as the cast-bronze Faule Mette, Faule Grete and Grose Bochse. (https://en.wikipedia.org/wiki/Dulle_Griet)

The gun is not called "Mons Meg" in any contemporary references until 1678. In 1489, she first appears in record as "Monss",[15] and in the painter's account of 1539 she is called; "Monce in the castell," the only piece with an individual name. In 1650 she was noted as "Muckle Meg."[11] "Meg" may either be a reference to Margaret of Denmark, Queen of James III of Scotland, or simply an alliteration, while Mons was one of the locations where the cannon was originally tested. McKenzie records that this class of artillery was known as a murderer and Mons Meg was certainly described as such.[16] Mons Meg was made in the town of Mons (now the Walloon French-speaking part of Belgium) or Bergen (in Flemish Dutch as in those days it was part of Flanders). Three cannons were founded: one resides now in Edinburgh, one in the Flemish town of Ghent at the Friday Market and one was in France but disappeared ages ago. The one in Ghent can be visited today, undamaged. The cannon is named "Dulle Griet" which translates into "Mad Meg". (https://en.wikipedia.org/wiki/Mons_Meg)

Dulle Griet is een monumentale, ijzeren bombarde in de Belgische stad Gent. Vanwege de oorspronkelijke rode kleur werd het kanon van oudsher ook groten rooden duyvele genoemd. De bombarde stamt uit 1431 en werd waarschijnlijk vervaardigd door Jean Cambier, de grote wapenleverancier van de Bourgondische hertog Filips de Goede. Ze werd in 1578 samen met ander wapentuig van Oudenaarde naar Gent gebracht om daar te worden gebruikt in de strijd tegen de Spanjaarden. Of het kanon werd gestolen of gekregen is onduidelijk. Het is een zogenaamd gecercleerd kanon dat werd vervaardigd uit smeedijzeren staven waar omheen ijzeren hoepels werden gelegd. Met een lengte van 5,025 meter en (volgens metingen van de Gentse stadsdiensten) een gewicht van 12.250 kg was het een voor de tijd ongewoon groot geschut. Het oorspronkelijke gewicht is mogelijk zelfs 12.500 kg geweest, maar door de eeuwen heen is het totale gewicht door verroesting gedaald. De bombarde kon stenen projectielen met een diameter van 64 cm en een (geschat) gewicht tot 295 kg verschieten. De houten schragen waar Dulle Griet oorspronkelijk op rustte, werden in 1783 vervangen door versierde steunen van blauwe hardsteen. Sinds 1943 is de Dulle Griet een beschermd monument. Het pleintje waar het kanon staat, is Groot Kanonplein genoemd. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dulle_Griet_(kanon))

Margaret of Denmark (23 June 1456 – 14 July 1486) was Queen of Scotland from 1469 to 1486 by marriage to King James III. She was the daughter of Christian I, King of Denmark, Norway and Sweden, and Dorothea of Brandenburg.... Margaret was born in Denmark to King Christian I and Queen Dorothea of Denmark, Norway and Sweden. Not much is known about her upbringing. By the time she was four years old there were talks about her marriage to the Scottish Prince James.[1] In 1468 Margaret was betrothed to James of Scotland as a means to stop a feud regarding the debt Scotland owed Denmark over the taxation of the Hebrides and Isle of Man. The marriage was arranged on the recommendation of king Charles VII of France. In July 1469, at the age of 13 she married James III at Holyrood Abbey. Upon their marriage all of the Scottish debt was cancelled.[1]  (https://en.wikipedia.org/wiki/Margaret_of_Denmark,_Queen_of_Scotland)

Nadat Barabas De Dulle Griet tot leven heeft gewekt, zaait ze enorme paniek in de stad. (https://www.akim.nl/stripalbum/suske-en-wiske/78/de-dulle-griet?publicationId=19316)

https://www.lambiek.net/share/image.php/de-dulle-griet.jpg?width=350&image=/catalog/img/1023--56153-800-r8v.jpg

De dulle griet is het achtenzestigste stripverhaal uit de reeks van Suske en Wiske. Het is geschreven door Willy Vandersteen en gepubliceerd in De Standaard en Het Nieuwsblad van 22 februari 1966 tot en met 1 juli 1966. De eerste albumuitgave was in 1966, als vijftiende en tevens laatste deel in de gezamenlijke tweekleurenreeks. Het verhaal kreeg hier nummer 66. Na de publicatie van De dulle griet werden alle verdere Suske en Wiske-albums uitgegeven in de Vierkleurenreeks. Een jaar later verscheen De dulle griet zelf opnieuw in laatstgenoemde reeks, en kreeg nu albumnummer 78. In 1999 werd De dulle griet als laatste verhaal heruitgebracht in Suske en Wiske Klassiek.[1] (https://nl.wikipedia.org/wiki/De_dulle_griet_(Suske_en_Wiske))

Prachtig 67e avontuur met Schanulleke in de hoofdrol. De Dulle Griet (die naam alleen al vond ik mysterieus, pas jaren later kwam ik er achter dat dul boos of kwaad betekende) zelf is een formidabele tegenstandster... Tweekleurenuitgave uit 1966. Dit zou de laatste tweekleurenuitgave zijn. (http://stripcollectie.blogspot.com/2010/12/suske-en-wiske-066-en-078-de-dulle.html)

Dulle Griet (6,5%) is een fantastische dubbel die lekker makkelijk drinkt. Met dit rode etiket krijgt iedere bierliefhebber een klein beetje rode oortjes! ... Dulle Griet, deze brunette is een dame die haar mannetje staat en ondanks haar krachtige aroma’s toch goed te temmen blijkt. Het speciaalbier heeft zoete geuren van drop en kandij, welke mooi samen gaan met een mond vol fruit en kruiden. Deze vurige vlam is pittig van karakter maar mild in de omgang, een vrouw naar ons hart. De naam “Dulle Griet” is een verwijzing naar het krachtige, roodkleurige kanon van de Gentenaren dat doeltreffend werd ingezet in hun strijd tegen de Spanjaarden. (https://www.bierfamilie.nl/dulle-griet/)

Dulle Griet is een Dubbel met 6,5% alcohol. Dulle Griet wordt gebrouwen door De Scheldebrouwerij BV in Meer... Dulle Griet is een donker bruinrood bier van hoge gisting met een alcoholpercentage van 6,5%. Het wordt gebrouwen sinds 1999..... Smaak & Omschrijving Dulle Griet is zoetig van drop met een bitterig tintje nadien. Deze brunette lonkt er lustig op los met haar verleidelijke licht zoete geuren van drop en kandij die soepeltjes samengaan met een mond vol fruit en kruiden. Dulle Griet is een donker bruinrood bier van hoge gisting met een alcoholpercentage van 6,5%. Het wordt gebrouwen sinds 1999. Oorspronkelijk had het een alcoholpercentage van 8,5%. Rond de periode van de verhuis naar België werd het etiket vernieuwd en het alcoholpercentage verminderd naar 6,5%. (https://www.biernet.nl/bier/merken/dulle-griet)

Dulle Griet Dubbel 6.5% Brutale brunette Een vurige vlam met een krachtig karakter maar mild in de omgang: een evenwichtige vrouw naar ons hart. Deze brunette lonkt er lustig op los met haar verleidelijke licht zoete geuren van drop en kandij die soepeltjes samengaan met een mond vol fruit en kruiden. Wees gewaarschuwd: één date met Dulle Griet en een huwelijk ligt in het verschiet... Kleur: Kastanjebruin Geur: Roast & hout Smaak: Moutig & kandij Afdronk: Droge afdronk 8-11° / 75 EBC / 22 EBU Haar naam verwijst naar het loodzware, roodkleurige kanon uit 1431 dat in de 16e eeuw naar Gent werd gebracht om gebruikt te worden in hun strijd tegen de Spanjaarden. (https://scheldebrouwerij.com/bieren/dullegriet/)

Dulle Griet Dubbel 6.5% Zoetig aroma van drop en kandij. Een mond vol fruit, kruiden en geroosterde mout. 8-11 °C 75 EBC 22 EBU (https://scheldebrouwerij.com/bier-en-spijs/) Je kan met het bier ook een stoofpot maken, zie: https://scheldebrouwerij.com/recepten/dulle-stoofpot/

Wat vind ik ervan?

De dubbel is donkerder dan ik had verwacht. Inderdaad kastanjebruin. Mondgevoel tintelt met lichte koolzuurprikkeling en heeft wat zoets. En de smaak heeft ook wat van drop kandij in zich. Wat zoet. Het doet authentiek aan, maar maakt wel dat ik me minder kritisch voel over al die zoete NEIPA-meuk. Het bier doet echt en goed gebrouwen aan, maar is niet een van mijn favorieten, ik mis de hopbitterheid.  Wel ben ik fan van de etiketten van de Scheldebrouwerij waarop je het kanon duidelijk kan zien: https://arthurenco.nl/wp-content/uploads/Scheldebrouwerij-Dulle-Griet-etiket.jpg en https://www.bierfamilie.nl/wp-content/uploads/2017/11/dulle-griet.png

La Couffe

 LA CHOUFFE brengt citrustonen in de mond, gevolgd door een verfrissende, aangenaam kruidige toets die het geheel een grote lichtheid geeft. Dit goudkleurige bier met een lichte hopsmaak was het allereerste dat 40 jaar geleden uit de kuipen van brouwerij Achouffe kwam. Sindsdien hebben zijn unieke, al met talrijke prijzen bekroonde smaken de harten van bierliefhebbers over de hele wereld veroverd! (https://chouffe.com/nl-nl/biers/la-chouffe/)

Op café zag ik de flesjes met etiket met '40', en ik kon niet anders dan een La Chouffe bestellen. Een zwaar blond zag ik eigenlijk niet zo zitten, maar het viel me alles mee. Ik drink meestal wat pilsjes, en afhankelijk van het weer en de sfeer een IPA, weizen of (pastry) stout. Dus extra bitter, extra zachte banaan of extra zoet.  

TRAM

Zelfstandig naamwoord

tram m

(verkeer) railvoertuig dat meestal in steden voor personenvervoer gebruikt wordt

Trams rijden meestal door de straten, tussen het verkeer of op een vrije baan.

...

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘openbaar vervoermiddel’ voor het eerst aangetroffen in 1884 [1] [2] (https://nl.wiktionary.org/wiki/tram)

De geschiedenis van de tram geeft een overzicht van belangrijke internationale ontwikkelingen op het gebied van de tram. De tram startte aan het begin van de 19e eeuw als combinatie van twee bestaande begrippen. Enerzijds het concept van de omnibus (regulier passagiersvervoer) en anderzijds de uitvinding van spoorstaven (uit de mijnbouw). De eerste tram Het was de Swansea and Mumbles Railway, waarop tussen Swansea en Mumbles de eerste openbare paardentram voor betalende passagiers reed. De rails waren in eerste instantie van hout. (1807-1960) De eerste tram in stedelijk gebied De New York and Harlem Railroad (voorloper van de Metro-North Railroad), had de eerste tram door stedelijk gebied en reed ondermeer door de Bowery. De spoorstaven staken nog boven de weg uit en vormde hindernissen voor het overige verkeer. (1832-1932) Groefrails Alphonse Loubat (die de tram voor New York mede had ontworpen) onwikkelde de groefrails waardoor een trambaan een veel kleiner obstakel werd. De primeur in Europa had de tram van Parijs. (1852)   (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_tram)

Op 25 juni 1864 reed de eerste tram in Nederland: een paardentram van de The Dutch Tramway Company (DTC), nadat twee dagen eerder de proefrit had plaatsgevonden. De tramlijn liep van Den Haag naar Scheveningen over de Scheveningseweg.[1] Dit tracé is nog steeds in gebruik, nu door tramlijn 1, nadat lijn 8 dit traject bijna 100 jaar had bereden. De eerste tram in Amsterdam reed op 3 juni 1875. In Rotterdam ging de eerste tram in 1879 rijden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Tram_in_Nederland)

Elektrische tram Na beperkt succes met onder meer stoomtrams en kabeltrams bleek de elektrische tram de beste vervanger van de paardentram. Russische uitvinder Fyodor Pirotsky deed er als eerste proeven mee. (1875) ... Siemens & Halske (de voorloper van Siemens) verzorgde de eerste succesvolle elektrische tramlijn, in villadorp Lichterfelde. De lijn had nog geen bovenleiding, de stroom (180 Volt) stond op beide rails. (1881) Trolleystang Frank Julian Sprague verbeterde de Belgische uitvinding van de trolleystang en wist van de elektrische tram (als eerste in Richmond (Virginia)) een groot commercieel succes te maken (1888).  (1852)   (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_tram)

Vanaf 1890 reed een accutram tussen Den Haag en Scheveningen over de route van de huidige tramlijn 9.De eerste elektrische tram met voeding buiten het voertuig in Nederland reed in 1881 in Zandvoort.[2] De primitieve stroomvoorziening was via de rails net als bij een modelbaan. Dit lijntje, de tweede in de wereld, vrijwel identiek qua constructie aan de eerder door Siemens aangelegde experimentele tram in Berlijn-Lichterfelde, werd geen succes en werd al na korte tijd verbouwd tot paardentram. In 1894 had Vaals de Nederlandse primeur van een elektrische tram met bovenleiding, door de elektrificatie van de paardentramlijn Aken – Vaals. De eerste echt Nederlandse tram met bovenleiding reed in 1899 in Batavia in Nederlands-Indië; in datzelfde jaar gevolgd door een tramlijn tussen Haarlem en Zandvoort. Eveneens in 1899 werd de Ceintuurbaan rond de Haarlemse binnenstad geopend. Beide lijnen waren aangelegd door de Eerste Nederlandsche Electrische Tram-Maatschappij (ENET). De lijn naar Zandvoort was het begin van de tramlijn Amsterdam - Zandvoort van de Electrische Spoorweg-Maatschappij (ESM), later NZH, die in 1902 de ENET met behulp van Amerikaans kapitaal had overgenomen. De eerste elektrische stadstram reed op 14 augustus 1900 in Amsterdam, tussen Leidscheplein en Haarlemmerplein. Op 6 augustus 1904 begon de Haagse "beugeltram" (er was al een accutram sinds 1890). Ook andere steden kregen elektrische (stads)trams: Rotterdam op 18 september 1905, Utrecht in 1906, Groningen en Vlissingen in 1910, Leiden, Arnhem en Nijmegen in 1911 en Haarlem (NZH) en Enschede in 1913. Buiten de grote steden kwamen veel stoomtramverbindingen tot stand, die later werden vervangen door elektrische trams of motortrams of door autobussen. De belangrijkste elektrische trambedrijven waren die van de Haagsche Tramweg Maatschappij HTM (tussen Den Haag, Rijswijk, Voorburg en Delft, respectievelijk Wassenaar en Leiden, zie: Gele Tram), de Noord-Zuid-Hollandse Tramweg Maatschappij NZH (tussen Scheveningen, Den Haag, Leiden, Katwijk, Noordwijk, Haarlem, Zandvoort, Amsterdam, Purmerend en Volendam, zie: Blauwe Tram), voorts de Nederlandsche Buurtspoorweg-Maatschappij (NBM) (tussen Utrecht, De Bilt, Zeist, Amersfoort, Driebergen, Rhenen en Arnhem) en de Limburgse Tramweg Maatschappij (LTM) (tussen Roermond, Hoensbroek, Brunssum, Heerlen en Kerkrade). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Tram_in_Nederland)

Na de Tweede Wereldoorlog steeg de mobiliteit sterk, mede door suburbanisatie. De langere trams en het drukkere particuliere verkeer zaten elkaar in de weg. In Duitslang werd de Stadtbahn geboren: een systeem waarbij (meestal gekoppelde) gelede trams in stadscentra ondergronds rijden. (1968)... Voor en vooral na de Tweede Wereldoorlog zijn veel tramlijnen/netten gesloten. De opening van een nieuwe sneltramlijn in Edmonton (daar lightrail geheten) wordt gezien als het begin van de renaissance van de tram. De trams waren gelijk aan de eerste Stadtbahn-trams. Er volgden nog vele steden in Noord-Amerika. (1978)... De renaissance van de tram ging in Europa van start in Nantes. Sindsdien zijn in Frankrijk in nog 30 steden nieuwe tramlijnen geopend, in de rest van het continent nog eens ruim 30. (1984) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_tram)

Uitspraak

Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

IPA: /tram/ (https://nl.wiktionary.org/wiki/tram)

De Tram IPA is een bier gebrouwen door Brouwerij Stollenberg uit Berg en Dal. Deze Engelse IPA heeft een alcohol percentage van 6.0%. De bierstijl Engelse IPA komt van oorsprong uit Groot Brittanië. (https://www.beerinabox.nl/speciaalbier/brouwerij-stollenberg-tram-ipa)

Bier: Tram IPA Brouwerij: Stollenberg Bierstijl: IPA Land afkomst: Nederland Inhoud: 44 cl Alcohol: 6,2 % Schenktemperatuur: 6 °C Kleur: (https://streken.nl/bier/tram-ipa/)

Tram (English style IPA, 6,2%) (https://www.brouwerijstollenberg.nl/)

Ik schonk het bier in en de geur was niet duidelijk waarneembaar. De kleur was opvallend oranje bij het inschenken, maar nu ik het in het glas bekijk is het wat bruiner. De smaak is niet bitter zoals een dennenharsachtige florale IPA, maar eerder zoetbitter zoals een bloedsinaasappel of zoiets. Het is een IPA die geen hoppunch heeft, maar wel en lekker carbonatie. 

Stollenberg Groep is een exploitatie-maatschappij in onroerende zaken. Tot de bedrijfsvoering behoort de aan- en verkoop, verhuur en beheer van vastgoed objecten, evenals de projectmatige ontwikkeling van vastgoed. Alle objecten van De Stollenberg Groep zijn in eigendom en worden in eigen beheer geëxploiteerd. In een aantal gevallen participeert De Stollenberg Groep in bedrijven en/of adviseert zij ten aanzien van de bedrijfsvoering.

De Stollenberg Groep is een solide, betrouwbare vastgoed speler met projecten binnen en buiten de Nijmeegse grenzen. Persoonlijkheid contact, korte lijnen, snelle en hoogwaardige service, slagvaardig en adequaat handelen behoren tot de speerpunten van de Stollenberg Groep. (https://www.stollenberggroep.nl/)

Nee, dat is volgens mij niet de juiste Stollenberg...

Zoals zoveel craftbier brouwerijen is Brouwerij Stollenberg begonnen als hobby. In het voorjaar van 2016 begon Colin Reinders met een 20 liter Grainfather bier te brouwen in zijn serre aan de Stollenbergweg in Berg en Dal. Kort daarna won hij de eerste prijs bij een wedstrijd van amateurbrouwersvereniging Triple-W uit Nijmegen met zijn zelfgebrouwen Tripel.

Later dat jaar kwam Arnoud Boonstra erbij, nadat hij een brouwdemonstratie van Colin op het Nijmeegse MOUT Bierfestival had meegemaakt. In 2017 werd aansluiting gevonden bij Roland Boschman van Brouwerij d'n Drul uit Groesbeek.

Tegenwoordig vormen Brouwerij Stollenberg en Brouwerij d'n Drul samen een bedrijf waarin voor beide brouwerijen bier wordt gebrouwen. ... Onze brouwinstallatie en bottel- en inbliklijnen hebben we geïmporteerd uit China via JAN & JAN - Asian Opportunities. De brouwinstallatie komt van Tonsen uit Jinan, de bottel- en inbliklijn van de firma Jinri uit Zhangjiagang.

Colin en Roland hebben de brouwinstallatie helemaal zelf opgebouwd. Zie de foto's op deze pagina. Met dank aan alle adviezen van collega craft brouwers! (https://www.brouwerijstollenberg.nl/index.php/over-de-brouwerij)

Petrus Cherry Nitro Chocolate Quad

De Petrus Cherry Nitro Chocolate Quad plopt bij het openen en schenkt uit als zwart bier met bruin schuim. Het heeft een duidelijke kersengeur en smaakt ook naar kersen en chocolade. Heerlijk! Wel lees ik op het etiket dat ik het verkeerd inschonk. Jammer nu is dat nitro-effect misschien teniet gedaan. alhoewel het bier is plat, maar tintelt toch. Er is geen koolzuurprik aanwezig1?

Het bier is gebrouwen is gebrouwen met 6 soorten mout en smaakt bijzonder goed. De smaak is zoet en smaakt naar kersen op de voorgrond, met chocoladetonen in de afdronk. Lekker!  

Petrus Chocolate Cherry Nitro Quad De Brabandere... Notes: This unique beer obtains its complex character thanks to the roasted malts and the cherries, but what makes it truly unique, is the technology our brewers used to add nitrogen into the bottle. The delicious notes of chocolate, coffee and cherries will take over your tastebuds! (https://www.beeradvocate.com/beer/profile/718/386525/)

by JonnoWillsteed from England #1722 - Blind-tasted except for the beer's name and brewery/country, zero reviews below read (yet!)…L- Super-dark ruby-red, pours clear, 5mm mid-tan head. [ps at +10mins = holds well]. S- Cherry central. That's all I get. T- Verry-cherry, but also reminds me of Lambic beers, notably sour/bitter. Sour cherry, ... I start coughing, bit of throat trauma going on. Perfumed cherry dominates. F- When I see on the lable Chocolate, Quad, and similar I'm thinking deep, pungent, complex, likely some ABV% notes and also richness. This is different, sour cherry is front and centre. ABV% doesn't register, nor does rich or deep. O- I suggest you have to be a serious fan of cherry beer to have much of a chance here, as THEY are essentially the whole show here. Can I be frank? It actually doesn't taste like what most of us would call a beer, it tastes like some kind of carbonated cherry drink. I don't get the Quad, chocolate, or any conception of balance for that matter. I can finish it, as a curio, but I certainly wouldn't buy it again - there's so much more (beer-wise) you can access for the price. Review/scoring all done, now the reveal, I get to read the bottle lables to see what I missed! ==> Something about 'Activate NITRO!' by holding bottle upside down to pour.... hmmm, well I don't know what that's about but I'm glad I didn't do it... 330ml bottle £4.40 BB: 04/11/2022 Bought from BelgianBeerCompany, Stoke/UK as part of a large pick-your own consignment to London. (https://www.beeradvocate.com/beer/profile/718/386525/)

by rex_4539 from Greece L: Deep brown/red color, minimal head, messy lacing, good carbonation. S: Cherries, alcohol. T: Cherries, alcohol, chocolate. Sour aftertaste. F: Light bodied, nicely flavored. O: Drinkable quadruple but nothing to look for. (https://www.beeradvocate.com/beer/profile/718/386525/)

by Radome from Florida Tasted at Yard House - Red Rocks, in Las Vegas, NV. This was an interesting beer, but not outstanding. The aromas and flavors were very nice, ith lots of cherry and a bit less chocolate over top of typical quad characteristics. The body was where I had to take some points away. It was thin and watery and almost seemed like a good quad that had cherry soda poured in. The flavors were not as well blended and integrated as I am used to from Petrus. Feb 26, 2020 (https://www.beeradvocate.com/beer/profile/718/386525/)

Petrus Cherry Chocolate Nitro Quad …… a new twist on the bold Petrus Nitro Quad. The starting base Petrus Nitro Quad is brewed with 6 different varieties of malt. Premium cherry and chocolate flavor are added forming a rich, complex taste……malty, sweet, and spectacularly balanced. Nitrogen delivery without a widget provides the creamy, velvety taste. The 8.5% ABV, doesn’t overwhelm, allowing it’s rich flavors to be front and center. (https://www.globalbeer.com/beers/petrus-cherry-chocolate-nitro-quad/)

Petrus Cherry Chocolate Nitro Quad …… a new twist on the bold Petrus Nitro Quad. The starting base Petrus Nitro Quad is brewed with 6 different varieties of malt. Premium cherry and chocolate flavor are added forming a rich, complex taste……malty, sweet, and spectacularly balanced. Nitrogen delivery without a widget provides the creamy, velvety taste. The 8.5% ABV, doesn’t overwhelm, allowing it’s rich flavors to be front and center. (https://beerconnoisseur.com/beer/brouwerij-de-brabandere/petrus-cherry-chocolate-nitro-quad)

I tried the Petrus cherry chocolate quad and loved it. (https://www.yelp.com/menu/yard-house-troy-2/item/petrus-cherry-chocolate-nitro-quad-8-5-belgian-quadrupel-belgium)  

Petrus Cherry Nitro Chocolate Quad Brouwerij De Brabandere (15) Petrus Cherry Nitro Chocolate Quad is een extreem donkere Nitro Quadrupel. Een bier met tonen van koffie, chocolade en kersen. Details BrouwerijBrouwerij De Brabandere BierstijlQuadrupel Alcohol8.5% (https://www.bierista.nl/petrus-cherry-nitro-chocolate-quad)

9,2 "Variatie op de Petrus Nitro Chocolate Quad Met krieken in het brouwsel. Complex in smaak geroosterde mout toetsen van chocolade, koffie. Indien juist ingeschonken een mooie schuimkraag. (handleiding staat op de fles) . Niet zo'n heel erg hoog alcohol percentage voor een Quad 8.5%" (https://www.bierista.nl/petrus-cherry-nitro-chocolate-quad)

Petrus Nitro Cherry Chocolate  7.8 / 10 Bij wijze van zeer goed gelukt experiment hebben ze bij de Brabandere hun quadrupel geblend met kersen. Hierdoor ontstaat een aangenaam zoet-rinsige toets. Het gebruik van stikstof in plaats van koolzuur zorgt voor meer romigheid en een dikkere body. Schenktip; dopje open en hard uitschenken in je glas. Je krijgt dan een dikke, vaste schuimkraag. (https://www.misterhop.com/products/petrus-nitro-cherry-chocolate)

Petrus Nitro Cherry & Chocolate is a perfect blend of our Quadrupel, using 6 different types of roasted malts and delicious cherries. The nitrogen is of great added value to the quad, giving it more body and creaminess and making it extremely drinkable. Cheers to the only Belgian Quad on nitro! Deze beschrijving komt van Untappd (https://hopchecker.nl/product/brouwerij-de-brabandere-petrus-cherry-chocolate-nitro-quad/)

Brouwerij De Brabandere is een familiale brouwerij uit Bavikhove in de provincie West-Vlaanderen, België, opgericht in 1894 door Adolphe De Brabandere. Ze brouwen bieren en non-alcoholische dranken. Onder bieren worden de merken Bavik, Petrus en Kwaremont voornamelijk verkocht. De brouwerij is een van de grootste onafhankelijke brouwerijen in België en is aangesloten bij de Belgian Family Brewers.De brouwerij werd op 5 september 1894 opgericht door Adolphe De Brabandere, landbouwer op het "Hof ter Koutere" in Bavikhove.[2] Hij had in augustus 1894 een vraag gericht tot het gemeentebestuur van Bavikhove om "eene brouwerij te bouwen". De hoevebrouwerij, sinds 1895 in gebruik genomen, was toen niet veel meer dan enkele koperen ketels in de brouwzaal, een koer en en opsplagplaats voor mout.[3] In 1909 werd zijn zoon Jozef De Brabandere eigenaar en vergrootte binnen de kortste keren de brouwerij. Hij doopte de naam om tot: brouwerij Sint-Antonius. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag de brouwerij stil, maar nadien werd alles terug opgestart. Na de dood van Jozef De Brabandere in 1929 neemt zijn weduwe het beheer over en doet verdere uitbreidingen.  In 1950 werd besloten dat de brouwerij omgedoopt wordt tot brouwerij De Brabandere. Oorspronkelijk werd het gebrouwen bier alleen verkocht aan cafés en particulieren, maar vanaf 1950 ook aan bierhandelaars. Het bedrijf breidde halverwege de jaren 70 uit in de export en horecasector en begon het merk bekend te maken door sportsponsoring. In 1982 werd Petrusbier gelanceerd en in 1993 werd Wittekerke op de markt gebracht dat ontstond uit de VTM-soap met dezelfde naam. In 1990 werd de naam veranderd naar Brouwerij Bavik, genoemd naar het bier dat het meest verkocht werd. Op datzelfde moment werd de brouwerij als bedrijf afgesplitst van andere activiteiten van de familie (cafés). In 2014 werd de oorspronkelijke naam van Brouwerij De Brabandere opnieuw officieel gemaakt. [4] Investeringen zijn sinds 2017 gebeurd om de maximale capaciteit van de brouwerij op te drijven tot 500.000 hectoliter.[5] De productie bestond lange tijd uit bier verpakken in flessen of vaten. Met nieuwe installaties kwam ook de mogelijkheid om in blik te verkopen.[6][7] (https://nl.wikipedia.org/wiki/Brouwerij_De_Brabandere_(Bavikhove))

Beschrijving: Belgische “nitro quadrupel” met krieken en chocolade, donker (fruit)bier van hoge gisting, met nagisting in de fles. Ingrediënten: Gerstemout, krieken, hop, chocolade, gist, water. Geproefd: Gemout van parfum, met een (zeer) zacht kersenaroma. Volmondig. Zoet(ig) van smaak, niet overdreven, maar met een behoorlijk “poepegatjes”-karakter (kersensnoep) en behoorlijk wat alcohol duidelijk merkbaar. Gemout van aard ook, met lichte hints van (melk)chocolade vanaf de afdronk. Zacht van smaak en romig in de mond, met een weinig plakkerige nasmaak. Weetje: Als basisbier wordt de Petrus Nitro Quad gebruikt, die gebrouwen wordt met 6 verschillende moutsoorten, aangevuld met krieken en chocolade. Bij het bottelen wordt stikstof toegevoegd, te activeren door bij het uitschenken de fles loodrecht te houden en het bier krachtig in het midden van het glas te gieten. Ideale schenktemperatuur: 6-8°C. Winnaar van een zilveren World Beer Award 2019. (https://lambikstoemper.wordpress.com/2021/03/22/petrus-cherry-chocolate-nitro-quad/)

Ik ben helemaal blij weer eens een Lambiekstoemper te lezen over een bier dat ik heb gedronken. Ik deel de meing echter niet. Ik vond het geen romig mondgevoel en de alcohol proefde ik er ook niet in. Ik heb echter niet zo'n geoefende smaak als de legendarische Lambiekstoemper. 

Maar eerlijk is eerlijk eigenlijk is deze Petrus Cherry Nitro Chocolate Quad  niets meer dan een zware kriek.

Ik weet nog mijn eerste kennismaking met kriekenbier ergens eind karen negentig. Op een avond met wat pintelieren op een festival kwam ik in de speciaalbiertent. Daar was het kriekenbier een onbekende maar zeer fijne zoete afsluiting van de avond. Al had ik daar de dag erop met een kater wel een beetje de nadelen van.