Natuurlijke sinaasappelschil?

Ingrediënten: Water, GERSTEMOUT, TARWE, glucose siroop, gist, hop, kruiden: koriander, natuurlijke sinaasappelschil, voedingszuur: citroenzuur (https://www.plus.nl/product/hoegaarden-witbier-blik-33-cl-948961?utm_source=bing&utm_medium=cpc&utm_campaign=3.%20NB%20%7C%20Ecommerce%20%7C%20Producten%20DSA&utm_term=www.plus.nl%2Fproduct%2F&utm_content=&msclkid=c42c6118ce841b68664c0035d2592268)

Alcohol 4.9% Wettelijke omschrijving Bier... Contactnaam InBev Belgium bvba (https://www.plus.nl/product/hoegaarden-witbier-blik-33-cl-948961?utm_source=bing&utm_medium=cpc&utm_campaign=3.%20NB%20%7C%20Ecommerce%20%7C%20Producten%20DSA&utm_term=www.plus.nl%2Fproduct%2F&utm_content=&msclkid=c42c6118ce841b68664c0035d2592268)

Hoegaarden is volstrekt anders van aard. Het is een uniek, authentiek belgisch witbier met een brouwtraditie die teruggaat tot 1445. Het brouwproces van Hoegaarden is bijzonder complex en omvat sinaasappelschillen en koriander. Het bier ondergaat eerst een bovengisting en wordt vervolgens gebotteld, wat een kenmerkende troebel-witte look oplevert en een verfrissende smaakervaring. Consumenten in meer dan 70 landen wereldwijd kunnen genieten van een verfrissende hoegaarden.... Ingrediënten: Water, GERST MALT, TARWE, Hop, Specerijen: Koriander, Natuurlijke sinaasappelschil, Suiker, Gist (https://www.ah.nl/producten/product/wi30291/hoegaarden-belgisch-witbier)

Tekst van het etiket; de witte van Hoegaarden is het origineel Belgisch Witbier, Het biet kan bogen op een geschiedenis die terug gaat tot 1445. Toen in Hoegaarden en Belgie een witbierrecept werd ontwikkeld waarin naast de traditionele ingrediënten ook een vleugje koriander en gedroogde sinaasappelschil werden gebruikt en de basis werd gelegd voor de buitengewoon frisse en verrassend zachte smaak van Hoegaarden Hoegaarden is ongefilterd en hergist op de fles en heeft daardoor een van nature troebele, witgele kleur. Hoegaarden smaakt het best uitgeschonken met een rijkelijk romige schuimkraag in het karakteristieke zeshoekige Hoegaardenglas Tekst van de brouwer; Het originele witbier (4,9 vol%) is het oudste en bekendste bier uit het gamma van Hoegaarden. Wanneer het wordt uitgeschonken, wordt een zachte, witte schuimrand gevormd en blijft een rijkelijke afzetting achter op het glas. Zijn natuurlijk troebele, bleke kleur glinstert als je het bier door het glas heen bekijkt. (https://pilsje.wordpress.com/2012/08/01/hoogarden-wit/)

Hij is fris sprankelend een beetje zoet wat bitter en toch een zachte smaak. De sinaasappel en koriander zijn duidelijk te proeven. Ook de tarwe smaak, zacht en vol is prima aanwezig. Het biertje bewijst dat bier gebrouwen met toevoegingen gewoon lekker kan zijn dat de toevoegingen extra smaken toevoegen die het bier completer maken. Ondanks de vele smaken is het biertje prima in evenwicht geen enkele smaak drukt de andere weg. Verder kan ik mij prima vinden in de smaak omschrijving van de brouwer, ook bijzonder. Een echt biertje voor de warme zomer en voorjaarsdagen (https://pilsje.wordpress.com/2012/08/01/hoogarden-wit/)

Op de Brussels Beer Challenge 2020 ontving dit bier zelfs de gouden medaille in de categorie witbier. Wij adviseren om Hoegaarden Wit eerst koud te zetten op koelkasttemperatuur. Vervolgens even wachten op een warme dag en genieten maar. (https://www.bierfamilie.nl/hoegaarden-wit/)

Hoegaarden Witbier is een Wit met 5,0% alcohol. Hoegaarden Witbier wordt gebrouwen door Anheuser-Busch Inbev Brouwerij in Leuven. ... Hoegaarden Witbier is van hoge gisting en heeft een alcoholpercentage van 5%. Dit bier wordt ook wel gezien als een maatstaf voor de bierstijl witbier. ... Hoegaarden witbier heeft een frisse en lichtzure smaak. Het traditionele Hoegaarden witbier wordt gebrouwen met bronwater, ongemoute tarwe, gerstemout, hop, koriander en Curacao. Dit licht gehopte bier heeft een troebele witgele kleur. Buitengewoon verfrissend. Een echte dorstlesser en daarnaast voor sommigen de gouden standaard voor de bierstijl witbier. (https://www.biernet.nl/bier/merken/hoegaarden-witbier)

Hoegaarden is een Belgisch biermerk. Het merk werd op de markt gebracht door Brouwerij De Kluis, gevestigd te Hoegaarden. Deze brouwerij werd in 1966 opgericht door Pierre Celis; het hier gebrouwen witbier heette aanvankelijk Oud Hoegaards. Het is nu een merk van Anheuser-Busch InBev. ... Sinds 1985 was het merk onderdeel van Brouwerij Artois die vers kapitaal leverde, nadat een brand brouwerij De Kluis trof. Na de overname werd het recept gewijzigd om een groter publiek aan te spreken en op grondstoffen te besparen. Brouwerij Artois, op dat moment al een tijd opgegaan in wat dan InBev heet, besloot in 2006 de brouwerij te sluiten en de productie te verplaatsen naar Jupille. Hiertegen was veel protest, omdat men daarvoor banen zal schrappen en de plaatselijke traditie verloren ging.... Op 10 september 2007 werd bekend dat Hoegaarden weer definitief in Hoegaarden gebrouwen zou worden. Het is de brouwerij in Jupille niet gelukt om de typische smaak van Hoegaarden na te bootsen. ... In mei 2018 werd bekendgemaakt dat een deel van het witbier reeds in China wordt gebrouwen. Dit leidde tot een daling van de productie in Hoegaarden. Verder werden plannen bekendgemaakt om ook in Vietnam de productie van het witbier op te starten.[2] (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoegaarden_(bier))

Mout, tarwe, hop, water, koriander en gedroogde sinaasappelschil zijn de ingrediënten. Het bier is ongefilterd en is van hoge gisting. Daarenboven wordt het nog eens gegist in de fles. Het alcoholpercentage bedraagt 4,9%. Het is een fris bier en een uitstekende dorstlesser. Het heeft ook een karakteristieke smaak. Er is ook een specifieke manier om uit te schenken, die men kan terugvinden achteraan op een fles met een zilveren etiket. Het glas moet eerst afgespoeld worden of even in het ijs liggen, dan moet je de helft van het flesje uitschenken, de gistsluier losmaken door het flesje 'zestien maal' te draaien en dan de rest uitschenken. Het overtollige schuim mag verwijderd worden. In een café krijgt men voor een Hoegaarden van 25cl een typisch blokkig hoegaardenglas. Bij een 50cl is dit hetzelfde glas in het groot.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoegaarden_(bier))

Zoals te lezen op https://www.debieramateur.com/biersoorten/witbier, kan het ook zelf gebrouwen worden met: Overige ingrediënten Hoeveelheid Naam Type Gebruik 6,60 g Korianderzaad specerij koken 10 g Sinaasappelschil, bitter koken (https://www.debieramateur.com/biersoorten/witbier) 

Hmmm... AB/InBev heeft het recept van Pierre Celis aangepast. Zo is er nu minder alcohol % en is er geen curaçao meer, maar sinaasappelschil. Wat is natuurlijke sinaasappelschil? 

Curaçao (Papiaments: Kòrsou), officieel: Land Curaçao (Papiaments: Pais Kòrsou, Engels: Country of Curaçao), is een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Het grondgebied en de zee van het Land Curaçao bestaan uit de eilanden Curaçao en Klein Curaçao en de daarbij behorende territoriale zee. Het is gelegen in de zuidelijke Caraïbische Zee, net voor de kust van Venezuela. De hoofdstad en grootste plaats van Curaçao is Willemstad. ... Na het faillissement van de WIC in 1791 werd Curaçao een echte Nederlandse kolonie. In 1795 kwamen de slaven op Curaçao in opstand. De opstand stond onder leiding van Tula, een slaaf die een centrale rol speelt in de geschiedenis van Curaçao, de opstand werd na een korte periode neergeslagen. In 1800 werd Curaçao bezet door de Britten, die in 1803 door de plaatselijke bevolking werden verdreven. In 1807 veroverden de Britten het eiland opnieuw. In 1816 kregen de Nederlanders Curaçao terug en viel Curaçao weer onder het Nederlands bestuur. Om de bestuurskosten te verlagen werden de West-Indische koloniën in 1828 teruggebracht tot één kolonie met een Gouverneur-Generaal in Paramaribo. In 1845 kwam men hier gedeeltelijk op terug omdat het besturen van de eilanden vanuit Suriname niet goed werkte. Vanaf dat jaar waren er weer twee West-Indische koloniën: Suriname Curaçao en Onderhorigheden, zowel de Bovenwindse als de Benedenwindse Eilanden In navolging van Engeland (1834) en Frankrijk (1848) werd door de Nederlandse regering in 1863 de slavernij afgeschaft. De slaveneigenaren werden voor het verlies van hun eigendom door de Nederlandse staat met 200 gulden per slaaf gecompenseerd. Tot in het begin van de twintigste eeuw leefde Curaçao van handel, landbouw en visserij. Het economische tij keerde in 1914 toen grote aardoliereserves in Venezuela werden ontdekt. Shell vestigde meteen een olieraffinaderij op het eiland, Raffinaderij Isla, bij Asiento - waar eerder in slaven gehandeld werd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde het eiland een belangrijke rol bij de levering van brandstof voor de geallieerde troepen. In 1954 verkreeg Curaçao samen met de andere Nederlandse Antillen politieke autonomie.... Over de oorsprong van de naam Curaçao bestaan verschillende theorieën: Een legende is dat eind 15e eeuw gedurende een van Christoffel Columbus' reizen een aantal Portugese zeelieden scheurbuik opliepen. Omdat het vooruitzicht dat ze op zee zouden sterven en hun lichamen overboord gegooid zouden worden ze tegenstond, vroegen ze om op een van de nabijgelegen eilanden afgezet te worden. Na het eten van het plaatselijke citrusfruit met een overvloed aan het toen nog onbekende vitamine C herstelden ze volledig. Toen Columbus' schepen een aantal maanden later weer langs de eilanden voeren, verbaasden de zeelieden hun oude maatjes door ze vanaf het strand toe te wuiven. Sindsdien werd het eiland "Curaçao" genoemd, naar het Portugese woord "cura" voor genezing. Een andere gangbare verklaring is dat het is afgeleid van het Portugese woord voor hart, coração, wat zou verwijzen naar het eiland als een centrum van handel. Dit werd dan door Spanjaarden overgenomen als Curaçao,[bron?] wat werd gevolgd door de Nederlanders. Een andere uitleg is dat Curaçao verwant is met de naam die de oorspronkelijke inwoners gebruikten om zichzelf mee aan te duiden.[3] Deze theorie wordt ondersteund door vroege Spaanse reisverslagen, die de inheemse bevolking aanduidden als "Indios Curaçaos". De naam "Curaçao" heeft een associatie gekregen met een specifieke blauwtint, en wordt soms gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord, afkomstig van een diepblauwe likeur met de naam blauwe Curaçao. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cura%C3%A7ao)

Curaçaolikeur is een sterkedrank die sinds 1896 wordt geproduceerd op Curaçao. Het meest bekend is de Blue Curaçao, maar de likeur is ook verkrijgbaar in andere kleuren. Curaçaolikeur wordt traditioneel gemaakt met de gedroogde schillen van de Laraha. Laraha is een bittere citrusvrucht die zijn oorsprong vindt op Curaçao. De Latijnse naam is Citrus Aurantium Currassuviensis, wat 'gouden sinaasappel van Curaçao' betekent.... Kort na de ontdekking van Curaçao in 1499 hadden de Spanjaarden onder andere de landbouw op de planning staan ten behoeve van de agrarische ontwikkeling van het eiland. Een van de planten die ze met zorg op hun lange zeereizen vanuit Spanje hadden meegenomen, was de Valenciasinaasappel. Iemand met de naam Pérez Maestre bracht in 1527 de eerste zaden mee van Hispaniola. De zinderende zon en het dorre klimaat waren echter te veel voor de kleurrijke zoete sinaasappels, en de ooit sappige vrucht veranderde in een bitter, bijna oneetbaar product. Het project werd gestaakt en vergeten en de "mislukte pogingen" van de trotse Valenciasinaasappels groeiden in het wild. Decennia later ontdekten planters dat de schillen van deze sinaasappel, grondig gedroogd door de zon, etherische olie bevatten met een buitengewoon aangename geur. Om te voorkomen dat de gewassen verloren gingen, begon men eigen recepten te ontwikkelen waarbij de gedroogde schillen als basis dienden. Deze recepten deelde men met vrienden en familie.... Senior & Co, een op Curaçao gevestigd bedrijf, is het enige bedrijf in de wereld dat zijn Curaçaolikeur altijd heeft geproduceerd met de gedroogde schillen van de Larahasinaasappel. De Joodse families Senior en Chumaceiro begonnen hun likeur in 1896 in kleine hoeveelheden te verkopen in hun apotheek genaamd "Botika Excelsior". In 1947 kocht Senior & Co het vroeg-18e-eeuwse landhuis Chobolobo in Willemstad (Curaçao), waar de distilleerderij sindsdien is gehuisvest. Omdat Senior & Co het enige bedrijf is dat de Larahasinaasappel van Curaçao gebruikt, vermeldt het het woord "genuine" (echt) op haar labels. De fles heeft een gebobbeld oppervlak, net als een sinaasappel.... De likeur heeft een sinaasappelachtige smaak met verschillende maten van bitterheid. Hij is van nature kleurloos, maar er worden vaak kunstmatige kleurstoffen, meestal blauw of oranje, aan toegevoegd om een exotisch uiterlijk te geven aan cocktails en andere gemengde dranken. De kleur van de bekende Blue Curaçao wordt verkregen door toevoeging van een kleurstof voor levensmiddelen, meestal E133 Briljantblauw FCF. Likeuren met toegevoegde smaken, zoals tamarinde, koffie, chocolade en rum-rozijnen, worden ook verkocht als Curaçaolikeur. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cura%C3%A7ao_(likeur))

Curaçaoschillen zijn de schillen van de zure sinaasappel (Citrus Aurantium Currassuviencis). Door aanwezigheid van diverse bitterstoffen is deze schil erg bitter. De naam curaçaoschil is afkomstig van de gelijknamige likeur curaçao. ... Curaçaoschillen worden gebruikt bij het brouwen van witbier en andere Belgische bieren. Tevens worden deze schillen in de kruidenbitter Beerenburg en diverse likeuren zoals Blue Curaçao en Oranjebitter gebruikt. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cura%C3%A7aoschil)

Sinaasappelschillen bevatten veel vitamine C, waarschijnlijk zelfs meer dan de sinaasappel zelf en er zitten flavonoïden in. Flavonoïden zorgen voor het oranje kleurtje en zijn bekende antioxidanten. Sinaasappelschillen kan je prima gebruiken wanneer je marmelade of een sinaasappeltaart wil maken, alleen dan wel onbespoten en gewassen. De gezonde eigenschappen van de sinaasappelschil zijn niet zo groot dat dit een reden moet zijn om maar heel veel sinaasappelschillen te consumeren. (https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/174521-hoe-verstandig-is-het-eten-van-een-sinaasappelschil.html) Er zijn duizenden recepten met sinaasappelschil (zie https://www.smulweb.nl/recepten/Sinaasappelschil) Gedroogde sinaasappelschillen zijn te koop (zie https://www.dekruidenbaron.nl/sinaasappelschil-gedroogd.html). 100% Natuurlijke Sinaasappelschil Poeder is ook te koop op de Chinese webshops zoals https://nl.aliexpress.com/i/1005002182246733.html. Sinaasappelschil/zeste is ook te koop op https://www.degroeneluifel.nl/product/sinaasappelschil-zeste-9g/: "Door het voorzichtige vriesdrogen en verwerken van de schil, waarbij het natuurlijke aroma bewaard blijft, garandeert Biovegan een niet na te bootsen smaak van natuurlijke sinaasappelschil."

Sinaasappelschillen zorgen voor een bittere of fruitige sinaasappelsmaak. Dit ligt aan het soort sinaasappel dat je gebruikt. Je kan gebruik maken van verse, gedroogde zoete en gedroogde bittere sinaasappelschillen. De schil wordt het meest gebruikt bij witbier, blond en tripel. ... Het brouwen met sinaasappelschillen kan veel effect hebben op de smaak van het bier. Teveel schil kan zorgen voor een nare smaak van je bier. Wij raden aan om tussen de 5 en 10 gram per liter bier te gebruiken. Met deze hoeveelheid proef je de aanwezigheid maar gaat het niet overheersen. ... Omdat de smaak van de schillen erg overheersend kan zijn, is het slim om deze pas de laatste vijf minuten van het koken toe te voegen. ... Het moet er eigenlijk 15 minuten in omdat het na 5 minuten nog helemaal niks is veranderd (https://brouwbeesten.nl/bier-brouwen-met-sinaasappelschillen/)

SYNTHETIC ORANGE Electronic Music performed in Karlsruhe (https://www.synthetic-orange.net/) Synthetic oange is Duitse muziek, zie ook https://www.youtube.com/watch?v=MlJRnaxhWds.

ABOUT US (THE ORANGE TREE) synthetic orange What is it all about? Artificial orange flavour? Nope. It is a project dedicated to various electronic acts. Here’s just a list of the ladies and gentlemen involved in the topic. (https://www.synthetic-orange.net/about-us/)

Bedoelen ze echter de vrucht of de kleur?

What came first, the orange or…orange? Did someone just make the un-creative decision to name the citrus fruit after its color? (That’s how the blueberry got its name, after all.) Or did the color get its name because of the fruit? In terms of perplexing origin stories, this one is right up there with the chicken vs. the egg. Luckily, though, this one is much more easily solved! So which came first, the color or the fruit? The answer is…neither. Well, one did come before the other, but neither was actually the first meaning of the word. The linguistic ancestor to today’s word “orange” was actually first used to describe the tree that the fruit grows on. The word’s roots can be traced all the way back to Sanskrit. In that language, the word nāranga meant “orange tree.” Nāranga evolved into the Persian word nārang and the Arabic word nāranj. If you know Spanish, these old words might look very familiar—the modern Spanish word for “orange” is “naranja.” ... As the word evolved, it eventually came to mean the fruit, not just the orange tree. Old French adapted the Arabic word nāranj as “pomme d’orenge” (“the fruit from the orange tree”) or just “orenge.” Speakers of Middle English adopted the phrase; the Middle English equivalent “pume orange” dates back to the 13th century AD. The word didn’t come to describe a color until almost 200 years later, making the fruit the clear winner. In 1512, a description of the color using the word “orange” appeared—in a rather strange place. According to the Oxford English Dictionary, the use of the word first appeared in…a will. ... So, the only mystery that remains is…how did people describe the color before 1512? According to Huffington Post, speakers of Old English used the word geolurēad, meaning “yellow-red.” But thanks to an Old French word, the color orange has a name all its own. And a unique name, at that—”orange” doesn’t rhyme with any other word in English.  (https://www.rd.com/article/orange-word-color-fruit/)

The citrus definitely got named first. The earliest recorded use of orange the fruit in English is from the 1300s and came to us from the Old French orenge, adapted from the Arabic nāranj, from the Persian nārang, from the Sanskrit nāranga ("orange tree"). The Sanskrit word's origin is unclear, but it might come from a Dravidian word meaning "fragrant." The word's use as a color name doesn't crop up for another 200 years, in the early 1500s. English speakers probably didn't have a specific name for the color until the fruit was widely available in their markets and inspired one. Before then, linguists believe people generally referred to orange as "yellow-red," ġeolurēad in Old English. (https://www.mentalfloss.com/article/29942/which-came-first-orange-color-or-orange-fruit)

Until the Renaissance, the English language had no word for yellow-red. ... Before orange (the fruit, that is) stormed Europe, yellow-red was called simply that: yellow-red, or even just red. While both red and yellow are terms derived from Proto-Indo-European words, the roots of the word “orange” come from the Sanskrit term for the orange tree: nāraṅga. Traders traveled with the nāraṅga across the Middle East, and it became the Arabic naaranj. When Islamic rule spread to southern Italy and Spain in the Middle Ages, the orange tree made it to Europe.... While the word stayed close to its original roots in several tongues—naranja in Spanish and arancia in Italian—it lost that first “n” in both French and English. A handful of other words did, too: Before a linguistic shift called metanalysis, where the “n” sounds shifted to the indefinite article, an apron once read as a napron and an uncle as a nuncle. By the 1300s, the word “orange” and its variants had spread across Europe, and denoted the name for the brightly-colored fruit. ... The name for the color came later, though. According to the Oxford English Dictionary, the term “orange” started to be used in English to describe cloth and clothing in the 16th century. This also coincided with Portuguese sailors bringing a sweeter, tastier orange from China to Europe. “China apple” is still a synonym for orange in a number of languages, including Dutch and Ukrainian. But in Europe and beyond, “orange” became both the name for the color and the fruit. Even in China, the orange’s likely birthplace, the characters for the fruit and the color are the same. Why did oranges receive the honor of naming such a standard color, as opposed to, say, pumpkins or carrots? It probably has to do with timing. Pumpkins spread from the Americas to the rest of the world after the voyages of Christopher Columbus, and carrots didn’t become orange until the 16th century. Before that, they were yellow, white, purple, and red, but rarely orange. It was only after the fruit became synonymous with the color that the carrot became orange, when 16th-century Dutch farmers bred them that way (one myth says this was to honor William I, Prince of Orange, but that’s likely not true). For some people, the most orange object they could think of may have simply been the fruit. (https://www.atlasobscura.com/articles/orange-fruit-color-origin)

Via Goofle en Ducky vind ik geen info over kunstmatige sinaasappelschillen. Helaas...