Brouwerij Leeghwater

Brouwerij Leeghwater uit De Rijp is onderwerp van dit blog.

In 2017 zag Brouwerij Leeghwater officieel het levenslicht. Gevestigd in Alkmaar Alkmaar heeft Leeghwater nog geen eigen brouwinstallatie maar brouwt de bieren in ketels van Jopen in Haarlem. Hoofdbrouwer Hans begon in 2012 reeds met het brouwen van bieren. Lokaal bier met veel hop, geïnspireerd op de omgeving, met een eigenwijs karakter: laag in alcohol, maar met bijzonder veel smaak. Bier uit het Land van Leeghwater! (https://www.bierista.nl/brouwerij/brouwerij-leeghwater)

Brouwerij Leeghwater is een craftbeer brouwerij uit het Noord Hollandse "Land van Leeghwater": het polderlandschap tussen Alkmaar, Purmerend, Amsterdam en Haarlem. De bieren die zij ontwikkelen zijn gebalanceerd, van hoge kwaliteit met een uitgesproken smaak. (https://alkmaarprachtstad.nl/brouwerij-leeghwater)

Brouwerij Leeghwater is gevestigd in het hart van het Noord-Hollandse Land van Leeghwater: De Rijp. Brouwer Hans Konijn heeft een duidelijke visie op craftbeer en ziet uitdaging in het ontwikkelen van bieren met relatief lage alcoholpercentages en veel smaak. Leeghwaterbieren zijn uitgesproken, gebalanceerd en laag in alcohol. Brouwerij Leeghwater bestaat uit een veelzijdige vriendengroep opgegroeid in het Land van Leeghwater. (https://hollandcraftbeer.nl/brouwerijen/brouwerij-leeghwater)

Brouwerij Leeghwater is een bierbrouwerij uit De Rijp (Nederland) die is opgericht in 2017. ... Hans Konijn is de oprichter van Brouwerij Leeghwater. Brouwerij Leeghwater is een speciaalbieren brouwerij in het Noord Hollandse "Land van Leeghwater”, de polders tussen Amsterdam en Alkmaar. Brouwerij Leeghwater is een huurbrouwerij en brouwt zijn bieren in ketels van andere bierbrouwerijen. (https://www.biernet.nl/bier/brouwerijen/nederland/noord-holland/de-rijp/leeghwater)

In 2012 begon Hans Konijn met bierbrouwen als hobby, eerst alleen later met vrienden. De vriendengroep opgegroeid in het Land van Leeghwater werd een ondernemersteam dat inspiratie haalde uit het Land van Leeghwater: het gebied, de techniek, de natuur en natuurlijk het water. De brouwerij is vernoemd naar het Het Land van Leeghwater, het gebied gelegen aan de noordwestzijde van het Nationaal Landschap Laag Holland en direct ten oosten van de stad Alkmaar. In dit oer-Hollandse landschap bevinden zich de beroemde droogmakerijen uit de Gouden Eeuw. In de zomer van 2017 werd Brouwerij Leeghwater officieel een B.V.. Er kwam een samenwerking tot stand met Brouwerij Jopen in Haarlem, waar de recepten op dit moment op grote schaal worden gebrouwen. (https://www.nederlandsebiercultuur.nl/databank/brouwerij?brouwerij_id=1591)

Wij zijn Hans en Steef en we zitten bij Brouwerij Leeghwater, midden in De Rijp. Het land van Leeghwater, waar Jan Adriaenszoon Leeghwater het water wegpompte en land toverde. Daar hebben wij dan ook de naam van deze brouwerij aan ontleend. We bevinden ons in dit prachtige landschap, tussen Alkmaar en Amsterdam.... Hoe zijn jullie begonnen met brouwen? Puur vanuit hobby! Drie pannetjes op het vuur, beetje mout erin gooien en dat deed niks. Oh, het moet ook geschroot worden en je moet roeren. Vanuit daar zijn we gaan bouwen en brouwen, wat uiteindelijk resulteert in een biertje. Dan moet je oppassen dat je niet geïnfecteerd wordt met het virus, want het eerste biertje vraagt om meer!  We begonnen met een klein brouwketeltje, waar ik zelf aan ben gaan sleutelen. Je wilt toch altijd meer en altijd beter. Zo ga je groeien en dan de markt op om te verkopen. In 2017 hebben we de sprong gemaakt en ondanks dat afgelopen jaar eigenlijk ‘slecht jaar is’ , is het voor ons het jaar met de grootste groei. Inmiddels hebben we dan ook acht bieren in ons assortiment. Soms weten we precies hoe we een bier willen hebben en hoeven we geen proefbrouwsel te maken. Maar als we bijvoorbeeld iets met veel kruiden doen of echt gaan experimenteren, dan wil je van tevoren wel weten wat je doet. De eerste bieren die we hebben gemaakt, die hebben we soms wel tot 15 keer toe opnieuw gebrouwen. Zoals onze white IPA. We laten onze bieren nu brouwen in een externe brouwerij. Ondertussen zijn we bezig met de plannen voor een proeflokaal en brouwerij in het centrum van Alkmaar, om daar een echte beer experience aan te kunnen bieden. ... Wat maakt jullie brouwerij uniek? De eenvoud! Door de eenvoud van onze bieren en doordat we niet te veel willen experimenteren. We willen  bieren op de markt brengen die in principe voor iedereen toegankelijk zijn. Het is wel grappig, in de muziek hoor je vaak: we willen niet in een hokje geduwd worden. Terwijl wij denken: ga wel in dat hokje zitten want dan begrijp ik waar je mee bezig bent. Dat geldt voor ons ook: toegankelijke bieren maken, die toch uitgesproken zijn in hun eenvoud. Wij willen pils maken uit de regio, voor de regio en daarbuiten.  Vertel eens iets meer over jullie flesjes. Op de achtergrond van de etiketten zie je telkens een ander stukje van de polder hier uit de buurt. We hebben een grote plaat van de polder en elk etiket krijgt zijn eigen puzzelstukje daarvan. Daarnaast kiezen we ervoor om te werken met kleuren en de rest van het etiket vrijwel hetzelfde te houden,. Uiteindelijk is de kleur wat de consument onthoudt en daarmee creëren we herkenbaarheid voor onze Leeghwater bieren. Onze namen zijn altijd afgeleid van iets dat te maken heeft met of in connectie staat met Leeghwater. (https://www.flesvandeweek.nl/leeghwater/)

Het was 2012 toen Hans, onze hoofdbrouwer, besloot bier te gaan brouwen. Lokaal bier met veel hop, geïnspireerd op de omgeving waarin hij zelf zijn eigen biertje dronk. Speciaalbier met een eigenwijs karakter: laag in alcohol, maar met bijzonder veel smaak. Bier uit het Land van Leeghwater. Dat begon zoals bij veel hobby’s wat amateuristisch; elke gitarist herinnert zich de blaren van het eindeloze oefenen, iedere profvoetballer schopte in het begin over de bal. Hans klungelde wat aan met een grote pan op het vuur, en een houten roerspaan in zijn hand. Heel wat biertjes later begonnen de recepten zich te ontwikkelen. De uitersten in het brouwproces konden worden opgezocht en de brouwinstallatie telkens verbeterd. De dromen werden reëler, de vaten groter. Een vriendengroep opgegroeid in het Land van Leeghwater werd een hecht ondernemersteam dat inspiratie haalde uit het Land van Leeghwater: het gebied, de techniek, de natuur en natuurlijk het water. Een team dat hun krachten bundelde voor één gemeenschappelijk doel: dat water in bier doen veranderen. In de zomer van 2017 werd Brouwerij Leeghwater officieel een B.V.. Er kwam een samenwerking tot stand met Brouwerij Jopen in Haarlem, waar onze recepten op dit moment op grote schaal worden gebrouwen. Brouwerij Leeghwater brengt bieren uit die met aandacht en een flinke dosis eigenzinnigheid en visie zijn gebrouwen. Bier uit het Land van Leeghwater. En dat water is nog lang niet op. Copyright 2018 Brouwerij Leeghwater | All Rights Reserved | Powered by Knispel Multimedia (https://www.brouwerijleeghwater.com/brouwerij-leeghwater/)

Het polderlandschap tussen Alkmaar, Purmerend, Haarlem en Amsterdam in staat tegenwoordig ook wel bekend als het ‘Land van Leeghwater’. Jan Adriaenszoon Leeghwater was waterbouwkundige en in de 17e eeuw nauw betrokken bij de droogmaking van de Noord-Hollandse poldermeren: Beemster, Purmer, Heerhugowaard, Wormer, Schermer en Starnmeer. Met de droogmaking van deze meren is het Land van Leeghwater gecreëerd. (https://hollandcraftbeer.nl/brouwerijen/brouwerij-leeghwater)

Jan Adriaenszoon Leeghwater Op nog geen kilometer afstand van onze brouwerij, in het Noord-Hollandse dorp De Rijp, werd in 1575 de man geboren naar wie onze brouwerij vernoemd is: Jan Adriaenszoon Leeghwater. Zo heette hij toen overigens nog niet. Leeghwaters geboortegrond, het polderlandschap tussen de Noord-Hollandse steden Alkmaar, Purmerend, Haarlem en Amsterdam, bestond toendertijd uit veenweiden; kwetsbare eilandjes omringd door water. Daar wilde Leeghwater iets aan doen. Sterker nog, het beschermen van ‘zijn’ eiland De Rijp tegen de dreiging van het water werd één van zijn levensdoelen. Leeghwaters geboortegrond, het polderlandschap tussen de Noord-Hollandse steden Alkmaar, Purmerend, Haarlem en Amsterdam, bestond toendertijd uit veenweiden; kwetsbare eilandjes omringd door water. Daar wilde Leeghwater iets aan doen. Sterker nog, het beschermen van ‘zijn’ eiland De Rijp tegen de dreiging van het water werd één van zijn levensdoelen. De eerste helft van de 17e eeuw was Leeghwater als ingenieur nauw betrokken bij het droogmaken van de Beemster (1612), de Purmer (1622), de Heerhugowaard (1625), de Wormer (1626), de Schermer (1635) en de Starnmeer (1643). Voor het eerst in de geschiedenis werden er molens ingezet om het water uit meren weg te pompen. De Beemsterpolder is daarom opgenomen op de UNESCO-lijst van Werelderfgoed. Jan Adriaenszoon Leeghwater maakte van hoog water laag water en de veenweiden veranderden in vruchtbare polders. Langzaamaan ontstond dat waar Leeghwater van droomde, zijn Magnum Opus: het Land van Leeghwater. Leeghwater veranderde zijn naam overigens al in 1605, nog voordat het droogleggen van de polders was begonnen. Daarvoor heette hij enkel Jan Adriaenszoon. Eigenwijs als hij was, dacht hij waarschijnlijk dat het hem wel zou lukken; het creëren van het Land van Leeghwater. En hij had gelijk. (https://www.brouwerijleeghwater.com/#leeghwater)

Amsterdam Beer Company en Brouwerij Leeghwater hebben hun krachten gebundeld om een ​​selectie van unieke speciaalbieren te ontwikkelen. Speciaalbieren met een verhaal, speciaalbieren uit het Land van Leeghwater. Het Land van Leeghwater is een opmerkelijk drooggelegd gebied net ten noorden van Amsterdam dat dateert uit het begin van de 17e eeuw. Dit gebied staat bekend om zijn weelderige groene weiden, polders en windmolens. Onder begeleiding van waterbouwkundige Jan Adriaanszoon Leeghwater werden poldermeren drooggemaakt met behulp van windmolens. Zo veranderde Leeghwater water in land. Dat land is nu UNESCO werelderfgoed met karakteristieke dorpen en eindeloze natuurlijke schoonheid. Amsterdam Beer Company is onderdeel van CONO Kaasmakers, een kleine coöperatie van zo’n 440 familieboeren, gevestigd in dit bekende gebied. De koeien grazen zoveel buiten als de natuur het toelaat. CONO produceert kazen van topkwaliteit en heeft de meest duurzame kaasmakerij ter wereld. De mout die Brouwerij Leeghwater gebruikt bij de productie van dit unieke speciaalbier wordt door de boeren hergebruikt als krachtvoer voor hun koeien. Zowel CONO als Brouwerij Leeghwater zetten zich in om bij te dragen aan een circulaire duurzamere wereld. Daar proosten we op! (https://www.brouwerijleeghwater.com/#bieren)

Beemster Boezem Blond De boezem houdt de Beemster droog. Voordat het overtollig polderwater uit de Beemster wordt afgevoerd, wordt het opgeslagen in de boezem. Dan stroomt het weg via een stelsel van kanalen en ringvaarten: het zogenaamde boezemstelsel. De Beemsterringvaart is onderdeel van dit stelsel en daarom dé boezem van de Beemster. Onze blond is een hommage aan deze boezem. Een blond bier met een hart van goud. Vriendelijk, fris en lichtzoet. Met toetsen van honingmeloen en abrikoos. Die Beemster blijft wel droog, daar drinken we op. (https://www.brouwerijleeghwater.com/#bieren)

Ruys

White IPA

Ruys is de achternaam van de grootvader van Jan Adriaenszoon Leeghwater; Symon. Symon Ruys hield zich in de 16e eeuw al bezig met de ambacht van het bierbrouwen. Vanuit De Rijp werkte hij toen vast al aan een goed gedryhopped bier: een techniek destijds niet gebruikt voor het toevoegen van aroma, maar voor de houdbaarheid. In de 21e eeuw is Ruys een verfrissend en geurig witbier boordevol tropisch fruit. Denk daar nog een IPA-bittere afdronk bij, en laat het genieten met een grote G beginnen. Symon Ruys, deze is voor jou. (https://www.brouwerijleeghwater.com/#bieren)

Jan Adriaanszoon Leeghwater (De Rijp, 1575 - Amsterdam, 1650) was een Nederlandse molenmaker en waterbouwkundige. Hij bedacht de houten achtkant en de bovenkruiende oliemolen. Daarmee was het mogelijk de molen altijd recht in de wind te zetten, te kruien.[1] Hij was betrokken bij diverse droogmakerijen. Bovendien heeft hij geholpen bij het plaatsen van nieuwe uurwerken en carillons voor de Amsterdamse Zuidertoren en Westertoren.... Leeghwater werd geboren als zoon van timmerman Adriaan Symonszoon. Hij had twee oudere broers, Symon en Adriaan. Hij trouwde drie keer.

Hij kreeg het oppertoezicht over de poldermolens die bij de droogmaking van de Beemster in 1612 werden gebruikt. Mede onder zijn leiding werden in Noord-Holland tussen 1607 en 1643 diverse plassen drooggelegd: Heerhugowaard 1625, Purmer 1622, Schermer 1635, Starnmeer en De Wormer 1626. Bij het Beleg van 's-Hertogenbosch in 1629 had hij de leiding bij het droogleggen van de moerassen rondom het door de Staatse troepen belegerde 's-Hertogenbosch (De Dommel en De Dieze). Ook in het buitenland adviseerde hij bij het droogleggen van moerassen: bij Bordeaux 1628, bij Metz 1630 en in 1633 was hij in Sleeswijk-Holstein betrokken bij de afsluiting van het Bottschlotter Tief in de buurt van Dagebüll. In 1629 vertrok Leeghwater ook naar Engeland, nadat koning Karel I zijn hulp had gevraagd bij het droogmalen van landerijen. Leeghwater werkte daarvoor samen met Cornelis Vermuyden. De plaatselijke bevolking verzette zich echter zeer hevig en bedreigde de dijkwerkers met de dood.

In 1641 publiceerde Leeghwater zijn Haarlemmermeer-boek. Hij was hiermee een van de eersten die pleitten voor drooglegging van het gevaarlijk groeiende Haarlemmermeer, ook wel de Waterwolf genoemd. Pas in 1852 werd dit gerealiseerd. Een van de drie grote gemalen die hierbij werden gebruikt, werd naar hem genoemd. Dit Gemaal De Leeghwater, aan de zuidrand van de Haarlemmermeer, is nog steeds in gebruik.

De laatste jaren van zijn leven was hij timmerman en metselaar in Amsterdam, waar hij meewerkte aan de bouw van het stadhuis op de Dam (het huidige Paleis op de Dam) onder leiding van Jacob van Campen. Hij hielp ook mee aan het restaureren van de door een brand geheel verwoeste Nieuwe Kerk, en maakte in 1645 een duidelijk op de Bavo in Haarlem geïnspireerd, onuitgevoerd gebleven ontwerp voor een nieuwe toren [2]. In deze kerk is hij ook begraven. ... Leeghwater is geboren als Jan Adriaenszoon in de Rijp. De naam Leeghwater heeft hij pas later aangenomen in verband met een octrooi dat hem in 1605 werd verleend voor het principe van de duikerklok. De schrijfwijze van de naam Leeghwater is niet geheel duidelijk. Zelf schreef Jan Adriaenszoon zijn naam als Leegwater. Leeg daarin verwijst naar laag. Er wordt in oude documenten ook wel verwezen naar Jan Adriaanszoon als Leeghwater.

Tegenwoordig wordt de naam Leeghwater door verschillende instanties gebruikt, waaronder het Gezelschap Leeghwater, de studievereniging van Werktuigbouwkunde aan de TU Delft, of het Leeghwaterpark in Purmerend. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Adriaanszoon_Leeghwater)

Jan Adriaanszoon Leeghwater (De Rijp, 1575 – Amsterdam, 1650) was een Nederlandse molenmaker en waterbouwkundige. Hij bedacht de houten achtkant en de bovenkruiende oliemolen. Daarmee was het mogelijk de molen altijd recht in de wind te zetten, te kruien. Hij was betrokken bij diverse droogmakerijen. Bovendien heeft hij geholpen bij het plaatsen van nieuwe uurwerken en carillons voor de Amsterdamse Zuidertoren en Westertoren. Hij kreeg het oppertoezicht over de poldermolens die bij de droogmaking van de Beemster in 1612 werden gebruikt. Mede onder zijn leiding werden in Noord-Holland tussen 1607 en 1643 diverse plassen drooggelegd: Heerhugowaard 1625, Purmer 1622, Schermer 1635, Starnmeer en De Wormer 1626. Bij het Beleg van ‘s-Hertogenbosch in 1629 had hij de leiding bij het droogleggen van de moerassen rondom het door de Staatse troepen belegerde ‘s-Hertogenbosch (De Dommel en De Dieze). Ook in het buitenland adviseerde hij bij het droogleggen van moerassen: bij Bordeaux 1628, bij Metz 1630 en in 1633 was hij in Sleeswijk-Holstein betrokken bij de afsluiting van het Bottschlotter Tief in de buurt van Dagebüll. In 1629 vertrok Leeghwater ook naar Engeland, nadat koning Karel I zijn hulp had gevraagd bij het droogmalen van landerijen. Leeghwater werkte daarvoor samen met Cornelis Vermuyden. De plaatselijke bevolking verzette zich echter zeer hevig en bedreigde de dijkwerkers met de dood. In 1641 publiceerde Leeghwater zijn Haarlemmermeer-boek. Hij was hiermee een van de eersten die pleitten voor drooglegging van het gevaarlijk groeiende Haarlemmermeer, ook wel de Waterwolf genoemd. Pas in 1852 werd dit gerealiseerd. Een van de drie grote gemalen die hierbij werden gebruikt, werd naar hem genoemd. Dit Gemaal De Leeghwater, aan de zuidrand van de Haarlemmermeer, is nog steeds in gebruik. De laatste jaren van zijn leven was hij timmerman en metselaar in Amsterdam, waar hij meewerkte aan de bouw van het stadhuis op de Dam (het huidige Paleis op de Dam) onder leiding van Jacob van Campen. Hij hielp ook mee aan het restaureren van de door een brand geheel verwoeste Nieuwe Kerk. In deze kerk is hij ook begraven. (https://leeghwaterlijn.nl/leeghwater/)

In 1618 is men begonnen met het droogmalen van de Purmer. Volgens Jan Wagenaar is het karwei gestopt vanwege de heftigheid van de binnenlandse onlusten, inzake de godsdiensttwisten. In 1620 werd het malen hervat en in 1622 viel de 26,8 km² grote polder droog. Vanaf de inpoldering was de Purmer een landbouwgebied, maar een deel van het gebied is heden ten dage sterk verstedelijkt. Vooral dankzij Purmerend, dat zijn naam aan de Purmer dankt (Het ‘End’ van de Purmer). De stad heeft twee woonwijken in de Purmer gebouwd, Purmer-Noord en Purmer-Zuid en industrieterrein De Baanstee. Het meest landelijk is nog de bewoning van het zuidelijkste punt en in het oostelijke deel. Deze vormt het gehucht Purmer, ook wel aangeduid als polderbuur of poldergemeenschap. Het is verdeeld over drie gemeenten, de gemeente Edam-Volendam, de gemeente Waterland en een klein deel valt onder de gemeente Purmerend. In 2022 is het dus zover….400 jaar de Purmer. (https://leeghwaterlijn.nl/400-jaar-de-purmer/)

In het artikel van André Lehr over het klokkengieten en uurwerkmaken van Leeghwater komt naar voren dat veel van de beweringen die door Leeghwater op latere leeftijd zijn gedaan, niet kloppen. De biograaf van Leeghwater, J.G. de Roever schrijft dat Leeghwater een ijdeltuit en een opschepper was. Zo had hij op grond van archiefonderzoek veel minder van doen gehad met de droogmakerijen dan hij ons wilde doen geloven. De geschiedschrijving over de droogmakerijen en molenbouw was in de 19e eeuw nogal geromantiseerd voorgesteld waar men kennelijk in die tijd behoefte aan had. Bovendien is het zo goed als zeker dat hij nooit klokken heeft gegoten, maar deze liet gieten bij andere klokkengieters. Voor de Zuidertoren in Amsterdam heeft hij waarschijnlijk de oudere klokken van Jacob Waghevens & Adriaan Steylaert, die eerder op de Oudekerkstoren dienst hadden gedaan opnieuw gebruikt en voor de Westertoren werden mogelijk klokken gegoten bij Assuerus Koster de toenmalige stadsklokkengieter van Amsterdam. Van deze Koster zijn nog steeds de uurslagklokken uit 1636 in de Amsterdamse Westertoren aanwezig. De uurwerken die hij volgens de archieven voor deze torens leverde zullen niet van goede kwaliteit zijn geweest, want nog geen dertig jaar later werden ze vervangen door Jurriaan Spraeckel die met de Gebroeders Hemony samenwerkte op veel plaatsen. Er is tot op heden geen enkel oud uurwerk of klok van Leeghwater teruggevonden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Adriaanszoon_Leeghwater)